Monique Meijer schreef op woensdag 20 april 2011, 11:13:


nee, dat was ik niet.
Als je me wilt zien rijden moet je echt naar Nortmoor komen

Lettie

Arabesk schreef op woensdag 20 april 2011, 11:35:


Wie weet
Er wordt meer over nagedacht, en ik wacht in spanning af

Lettie

Leuk geschreven Daniëlle!

Wat de toekomst brengt voor Galaxy zal de tijd leren. Jullie zijn niet voor niets met elkaar verbonden nu. En met 'n beetje goede wil en later de juiste persoon voor deze merrie, zal ze een beter leven krijgen.
Grappig om het verhaal over haar te lezen en ook hoe jij wél 'n klik met dit dier hebt.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Mijn Palomino ruin is pas op zijn 5e gecastreerd en heeft altijd tussen de hengsten gestaan, sinds hij bij mij (hij was toen 8 jaar) staat heeft hij zijn eigen twee merries. In het begin kon ik niet met hem, mijn twee merries en vreemde paarden rijden want die vreemde paardeb viel hij aan. Hij dekt de merries ook regelmatig.

Nog steeds is het erg bezitterig over de merries, mijn kleine Dartmoor-ruin accepteerde hij na twee dagen pas, de quarter ruin die hier nu twee maanden is werd in het begin behoorlijk toegetakeld door hem, inmiddels staan ze bij elkaar maar mag de quarter niet bij de merries komen. Ik kan nu wel met vreemde paarden rijden, maar hij kan er nog steeds slecht tegen als hij alleen weg moet of de merries gaan zonder hem weg. Ook als er vreemde paarden op ons terrein komen dan gedraagt hij zich nogal "waaks" en loopt te ijsberen en aanvallen te doen langs het hek. Gelukkig is het al een stuk minder dan 2 jaar geleden.

Wat leuk dat jij op het pad van dit paard bent gekomen, fijn dat je haar kan gaan beleren. Ik hoop voor jullie dat ze niet verkocht gaat worden en dat je nog veel plezier met haar kan beleren. Ik heb drie jaar geleden ook zo'n soort projectje op mijn pad gekregen, is nu een geweldig paard (o.k. met een kleine gebruiksaanwijzing) na een jaar heb ik besloten om 'm te kopen (was wel zowat een echtscheiding hier thuis ), ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat hij de handel in ging of terug moest naar zijn eigenaar waar hij al 8 jaar alleen stond te verpieteren op een paddockje vol stront.

Dat vind ik altijd het risico als je aan zoiets begint.

In mijn situatie heb ik niet echt de bedoeling haar aan te schaffen. Maar wie weet he hoe situaties kunnen veranderen. Ik weet wel dat de eigenaar haar niet zomaar aan iedereen verkoopt. Ook al heeft hij geen klick met haar, hij wil ergens wel dat zijn paarden goed terrecht komen.
Vandaag ben ik een exzeemdeken voor haar gaan halen. Ze heeft nog nooit een deken op gehad dus ik ben wel benieuwd of ze dat morgen zomaar laat gebeuren. Ik verwacht van wel als ik rustig met haar alleen ben. Gewoon in kleine stapjes en steeds aanmoedigen dan komt het wel goed.
Op dit moment heeft ze geen tekens van exzeem. Eigenaar denkt dat ze er misschien overheen gegroeid is. Ik heb er nog nooit van gehoord dat dit kan maar hij zegt dat hij dat met een eerder paard ook gehad heeft. Als jong paard last en dan opeens niet meer.
Ik hoop het natuurlijk voor haar. Maar ik neem toch het zekere voor het onzekere met die deken.

Ik hoop gewoon dat ze een leuk plekje krijgt op termijn. En dat ik voor nu nog lekker met haar bezig kan blijven!

Goed bezig Danielle,hartstikke mooi!
Mijn pony Lucifer is ook 'over zn eczeem heengegroeid',al had dat waarschijnlijk ook wel te maken met absoluut niks meer bijvoeren.....
Tot zn 5e had hij elke zomer de gaten in zn lijf en hij werd echt gek van de jeuk,als er nog geen wonden waren waste ik hem met Sebolytic,een jeukstillende hondenshampoo en dan kon ik het vaak 'voor' zijn.
Nu al 11 jaar geen last meer.
Succes!!

Danielle Zontrop schreef op dinsdag 26 april 2011, 16:28:


Ik heb er nog nooit van gehoord dat dit

Danielle
Wat het eczeem betreft .. het kán wel overgaan.. Ik heb een niet zo jong paard...mét eczeem gekocht.. (wist amper wat het was bij paarden..gelukkig maar) .. toen ze hier kwam (Limburg) ...af van de bix... weg eczeem.. Toen andere leefomstandigheden..verhuis.. weg van drie andere paarden... zullen we het stress noemen... : in elk geval eczeem...
Nu al twee jaren geen eczeem... wel een wat jeukerig paardje..wel een gave huid..
Als ze zou gaan schuren.. doe ik er wel meteen een deken op..

Heel veel goeds voor jullie beiden..nog héél lang :)

Myriam

Interessant topic.. ik ga mijn eigen ervaring ook even neertypen want die is wel wat te vergelijken met wat Ilona schreef.
Ik heb één 22 jarige ruin die tot zijn 10 jaar hengst geweest is, en die mijn twee hengsten drie jaar lang heeft opgevoed. De twee hengsten zijn er als jaarling bij gekomen, en dat heeft tot in de zomer van vorig jaar (beide veulens 4,5 jaar oud) geen enkel probleem gegeven.
Tot een van de twee hengsten besloot dat de ruin, jarenlang zijn goeie vriend, er uit moest en hij nu wel eens de beslissingen mocht nemen.
En zoals Ilona dat al omschreef, de ruin moest niet alleen zo ver mogelijk weg, die moest liefst dood. Gezien het hek om de weide was hij (in feite beiden) dan ook lelijk toegetakeld voor ik de kans had ze te scheiden. Sindsdien hebben die twee nooit meer samen gelopen, dat is echt onmogelijk, de hengst is in staat hem over/door de draad aan te vliegen..er moet echt een goeie afstand en barrière tussen blijven of hij staat de hele dag driftig op en af langs de draad te spoken. (De ruin is ondertussen verhuisd trouwens)

De ruin en de andere hengst kunnen wel nog steeds samen, dat gaat prima, die zijn dikke vriendjes en staan dan een hele dag schouder aan schouder te grazen.
Volgens mij zijn ze nu volwassen, en vond een van die twee jonge mannen dat hij nu wel eens baas kon zijn van het mannengroepje, en dat de ouwe baas nu maar eens moest wijken.
En gezien de ruin fysiek niet echt volledig kan wijken/verdwijnen in een weide, loopt dat uit de hand tot het echt moordadig wordt. Daar moet dan ook nog bij vermeld dat hij ook niet gelijk van plan was om zijn plek af te staan, en enige succesvolle tegenaanvallen uitgevoerd heeft, wat de agressie nog erger maakte.

Je weet het maar nooit met hengsten. Een groep met merries er bij lijkt mij de enige oplossing voor rust en stabiliteit op lange termijn.

Heb geprobeerd je te mailen, maar lukt niet. Klopt je e-mail adres wel?

Moniek

Nee het klopte idd niet meer...
Het is ondertussen aangepast!

Niemand een idee?
Jammer.....

Monique Meijer schreef op woensdag 20 april 2011, 11:30:


Niemand een idee?
Jammer.....

Ik men bitloos.
Ervaringsverhaal...... ehh lastig ik ben niet zón schrijver namelijk.
Ik men liever

Bovendien is de ervaring voor mij als persoon net zo als mennen met een bit.
Het is naar mijn idee namelijk vooral fijn voor het paard, zonder dat ijzer in zijn mond.
Voor mij als menner is het precies hetzelfde, ik rijdt gewoon volgens het achenbach systeem net zo als ik vroeger met bit stuurde.

Foto kun je denk ik vinden in mijn profiel op bokt daar heet ik Janine_L

Monique Meijer schreef op donderdag 28 april 2011, 15:07:


?? Krijg het oorspronkelijke bericht niet tevoorschijn getoverd?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.