Pff...sorry mijn Nederlands, om de paarden en ruiters te begeleiden...

Martina schreef op donderdag 9 juni 2011, 9:00:


Martina, het is allemaal zo moeilijk uitleggen wat ik voel. Het is geen verzameling zoals je ziet in de dressuur, maar misschien is ondersteunen een beter woord.
Ik ga af en toe gaan rijden bij een vriend die een manege heeft in regio Aarschot (regio ook van de Poedertoren). We gaan lange tochten doen in de buurt en daarbuiten. Meestal zijn het zandpaden, krinkeldewinkel door de bochten en af en toe bergop-beraf . Als ik dan het paardje waar ik mee rijd (deze is trouwens erg scheef) ondersteun met mijn zit, zeer soepel en ontspannen meezitten (ik ga niet verlicht gaan zitten in galop) maken dat ik licht contact heb met de voorkant en af en toe halve ophoudingen geven, dan gaat hij minder gaan wegduwen met zijn achterbenen, wat ik persoonlijk vreselijk vind, maar lichter vooraan worden en achteraan meer onderbrengen waardoor hij ook meer in evenwicht door de bochten kan galloperen. Als ik dat niet doe, gaat dat hoofd meer de lucht in, gaat hij de bochten in als een dweil in galop, achterbenen niet onder zich maar meer van zich wegduwend en dat is erg slecht voor zijn rug.
Ik probeer er dus voor te zorgen dat het paard ronder en lichter in de hand gaat draven, of galloperen, door de voorkant lichter te maken door de halve ophoudingen af en toe, been erbij en met m'n zit de beweging/cadans van de achterhand goed te volgen. Misschien voelen jullie dit niet zo aan, maar ik had het idee dat dit paardje er baat bij had. Als ik hem liet galloperen zonder iets te doen, dan week hij enorm naar rechts af en ik belandde altijd met m'n hoofd in de takken. Ergens denk ik dat dat afwijken iets met z'n scheefheid te maken had...

Martina schreef op donderdag 9 juni 2011, 9:00:


Wat heb jij voor beeld bij een verzameld paard? Verzameld is een raar woord voor de toestand waarbij het paard meer gewicht draagt met de achterbenen dan het van nature zou doen en dat kan in alle gangen en tempi. Zowel in het terrein als in de bak is verzameling de beste manier van bewegen, simpelweg om te voorkomen dat het paard teveel op de voorhand gaat met jouw gewicht erop. Verzameling heeft niets te maken met aan zijn hoofd trekken waardoor hij de kuilen minder goed ziet of dat hem broodnodig evenwicht wordt afgenomen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Je kan er heel moeilijk over gaan doen, maar het is eigenlijk vrij eenvoudig.
Vergelijk het met jezelf. Een gespannen houding zorgt ervoor dat je er last van gaat krijgen. Ongelijke belasting zorgt voor overbelasting de andere zijde. Spanning vermindert plezier.
Houd het simpel. Door onzekerheden ga je je vanalles afvragen, maar met nuchter nadenken kom je erg ver.

Ze zeggen dat het niet veel kwaad kan om alleen maar op een paard te zitten om het zitten, en niet om ermee te gaan werken. Dan moet je toch goed kunnen aanvoelen hoe het paard beweegt. Beweegt hij zich stram, gespannen, vast, kort, onregelmatig, geaggiteerd etc moet je daarop in gaan spelen. Dan is er iets niet goed.
Verstand hebben van waar je mee bezig bent is essentieel om problemen te verhelpen of te voorkomen.
Als ik op een paard zit wil ik controle/kunnen inwerken, is het niet voor de gym dan is het voor de veiligheid. Een paard wat stomp stijf en niet allert is, is veel moeilijker te rijden , minder fijn en minder allert. Veiligheid voor alles. Ik wil dus zowie zo controle over het paard hebben. Ik wil graag dat ze reageren op mijn vraag. Tevens veilig en je bent aan het gymnastiseren.
Niet inwerken gaat het paard zijn eigen ding doen, dat is prima en fijn, maar puntje bij paaltje moet je wel controle hebben, dat bereik je alleen met gehoorzaamheids oefeningen te introduceren. Paard gaat op je letten ze worden steeds handiger en sneller van begrip. Het is een win win situatie.

Is een ophouding geven niet een eufemisme voor aan hoofd trekken?
"Bij het verzamelen komt het paard op een steeds kleiner oppervlakte te lopen. De achterbenen komen dichter bij de voorbenen. Ook gaat het paard als het ware ''zitten'' doordat het zijn achterbenen meer buigt." (http://www.paardenbegrijpen.nl/kennisbank/verzamelen-oprichten). Lijkt me niet zo'n goed idee om je paard bergop te laten verzamelen en dus op een steeds kleiner oppervlak te laten lopen. De berg op wil je dat oppervlak juist groter hebben (fiets zelf maar es met een mountainbike in de bergen een steeds heftigere helling op, op een bepaald punt kun je je niet meer langer maken en donder je achterover). Dus als de helling nog fikser wordt kukelt dat paardenstandbeeldje achterover De berg af kun je niet verzamelen omdat ie dan met z'n kin op de grond klettert. Verzamelen staat voor mij gelijk aan een in een onhandige (en soms onmogelijke) houding dwingen hier... en met die permanente aanleuning er nog bij al helemaal.

Vandaar mijn idee dat het verzamelen vooral uitgevonden is voor vlakke, effen ondergrond, voor paarden met een zwakke mate van standaard fysieke gesteldheid, paarden die op een bepaalde manier moeten lopen van het baasje (piaffe en de hele rambam) en om mooi uit te zien.

Martina schreef op donderdag 9 juni 2011, 15:03:


De berg af kun je niet

Een berg kom je niet af zonder verzameling. Lees je eigen copy-past nog eens door. Als een paard van de berg af loopt, brengt hij automatisch zijn achterhand verder onder en komen de achterbenen dichter bij de voorbenen. Het "gaan zitten" valt niet zo op door de helling, maar bij een niet al te stijle helling zie je dat nog wel. Een ervaren (en fysiek gezond) paard zal daar automatisch een hoofdhouding met de juiste halshouding bij zoeken die ineens verdacht veel lijkt op de halshouding die velen door trekken aan de teugels willen bewerkstelligen.

Ik vind bergaf de meest gemakkelijke manier om als ruiter het paard naar verzameling toe te werken. De helling helpt jou en je paard. Het leert het paard zijn boven en onderlijn goed in te zetten, balans te vinden en krachtig te maken. Dát is dressuur! Niet aan de kop trekken om het op een plaatje te laten lijken, maar het paard een gezonde fysieke kracht en balans geven om met jou op zijn rug afstanden te kunnen maken.

Groeten Karin

Christel Provaas schreef op donderdag 9 juni 2011, 13:28:


Nonsens. Rengalop is de minst verzamelde gang, zeg maar gerust helemaal niet. In algemeenheid kun je zeggen dat hoe meer verzameling des te minder tempo. Helemaal gaat dat niet op omdat het van de gang af hangt (tölt heeft een inherent noodzakelijke vorm van verzameling maar kan behoorlijk snel). Frame (houding) vind ik daarom al een wat betere (engelse) term dan verzameling.


Nog een misverstand wat er maar niet uit wil. Hoe vaak heb ik op PN gezet dat verzameling geen significante mate van gewicht naar de achterbenen verplaatst?
Dat is gemeten, in de jaren 30 van de vorige eeuw al. Onderzoek in opdracht van het toenmalig Hongaarse leger.


Het heeft helemaal 0,0 te maken met kopsjorren maar leg dat de dressuurmiepen maar eens uit. "Verzameling" zoals bijna iedereen het bedoelt staat alleen maar voor een plaatje, een beeld dat men wil zien. Net zoiets als "oprichting"... de ene discipline zweert erbij, de andere wil een stofzuigerhouding.

Karin schreef op donderdag 9 juni 2011, 15:54:

Dat klopt, maar de voorbenen strekt ie veel meer vooruit om het naar beneden glijden tegen te houden. Bij m'n zwaarste paard staan die voorbenen soms in een behoorlijke helling de berg af. Als je die voeten dichtbij je achterbenen houdt dondert ie voorover. Dat bedoel ik...

Martina schreef op donderdag 9 juni 2011, 9:00:


Vandaar mijn stelling: zorg dat je zelf ontspannen op het paard zit.
Dat je het paard op geen enkele manier tegenzit, en zelfs helemaal in balans 'meezit'.

Maria Delavega schreef op donderdag 9 juni 2011, 13:10:


Mooi verhaal!

Cindy Helms schreef op zaterdag 22 januari 2011, 8:42:


En dat dus blijkbaar niet meer alleen ...
We zijn alweer maanden verder. De BB clinic is voorbij. De eerste les, was een Demo van Amaroc en ik als team, op de moment dat het volledig misloopt. De dag ervoor was het net zo met mijn les. Het werkvolk, de boxen, de stelling, ... alles begint heel banaal, maar BOEM ... en dan is er de ontploffing die ik haast niet meer tot rust kan brengen binnen enkele seconden. Even het bos in en weer terug, doet wel wonderen dan.

Conclusie van die twee uitspattingen voor mezelf is dat ik Amaroc leiderschap van me laat afsnoepen in heel kleine dingen, die me zelfs niet altijd opgevallen zijn. En ook al blijf ik aan de oppervlakte heel rustig, in de kern is dat niet altijd zo. En hij weet dat als de beste. En dan is er even geen weg meer terug. Het lontje is immers al bij het vat aangekomen.
Dus meer lichaamstaal, minder woorden, vriendelijk maar kordaat. Werk is werk en geen geprul. Daarnaast is er tijd genoeg om te prullen.

Wel wil ik vermelden, dat ik nog maar in april hem genoeg vertrouw om hem zonder zadel te rijden. En ondanks dat ik het niet wilde doen op een dag met zoveel volk en externe factoren, heb ik het toch gedaan. Ondanks de hevige schrikreacties in de voormiddag.

Maaaaar daarnaast ben ik ook begonnen om Sunny te leren trailerladen. Ondertussen lukt het al om hem voorwaarts erop te sturen als ik buiten blijf staan. De bar dichtdoen en ook de klep al op en neer bewegen. Sunny is niet de makkelijkste in die zin dat als hij iets niet vertrouwt, hij erg instinctiefmatig gaat reageren. Neen is neen. Tenzij je heel veel rust en geduld hebt. Hem proberen te dwingen, moet je niet doen. Ook bij voetjes verzorgen (blein, bekappen ed), maar ook bij het grondwerk, gymnasticeren ed. Ondertussen leert hij ook vast te staan, de barebackpad en lange teugel.

Invierno (nu 4,5j) werd als maar dikker en dikker van het luilekker leven dat hij genoot. Beetje Al Bundy van de familie. Gezond is het niet. Dus met hem zijn we ook van start gegaan. Na vorige zomer heeft hij niet veel meer moeten uitsteken (lange teugel). Grondwerk, gymnasticeren en dmv kruisteugels de baan op. En af en toe een stukje in stap op hem. Hij staat stevig op zijn benen, heeft een stevige stap en goede balans. Wat Benny en ik altijd gezegd hebben is dat hij niet vooruit te branden zal zijn. Liever lui dan moe ... Maar zeker niet als je op hem gaat zitten en hij je mag meenemen op verkenning. Dat vind hij gewoonweg enig om te doen. Al de rest vindt hij niet echt een uitdaging (Been there, Done that!).

En nu als alles wat in balans geraakt, beginnen we ook weer met die lieve Enno

Cindy

Leuk verslag Cindy, maar ik word al moe als ik het lees...
Dat je de tijd vindt om met zoveel paarden ook echt aan de slag te gaan. Respect joh.

Hoe gaat Sunny verder? Is hij al een beetje 'geland' of zwerft hij nog steeds ergens rond in Wonderland?

Verzameling is doorgaan in de takt maar "terug" galoperen. Zodat het paard opwaarts blijft / gaat galoperen. Gedragen lopen kan je uitbouwen naar uitgestrekte gangen. Vanuit de verzameling of naar de verzameling toe, er weer uit rijden met behoud van de gedragenheid.
Zo kan je het dressuur paard opwaarts met grote goed onder/doorgesprongen galop sprongen laten maken, zonder dat het paard op de voorhand duikt. Als hij niet gedragen loopt valt het paard weer op de voorhand.
Als je zelf de dressuur niet zo ver heb mogen doorrijden kan je het gevoel waarschijnlijk niet plaatsen, maar er is een wezelijk gevoel in een paard wat gedragen loopt, daardoor licht in de hand is kunnen verlengen wanneer je wilt Zonder takt verlies, betekent tevens dat hij aan elkaar loopt / 1 geheel.
Als dit moeilijk te begrijpen is, denk ik dan voor sommige ga je er in verdiepen en ga een paard trainen zodat je dit misschien kan bereiken, eenvoudig is het niet, dan zul je de uitspraken begrijpen.
De biomechanica verteld je hoe het er inwendig uit ziet / eraan toe gaat.
Een dressuur paard willen we meer op de achterhand hebben om het goed uit te kunnen voeren van de oefeningen en behoud van het paard. Een renpaard moet snel lopen. Lange benen, goede baan, lichte jockey, lange hals, grote sprongen, voorwaarts, verlengen.

Ans Jondral schreef op vrijdag 10 juni 2011, 13:33:


Ik probeer nu een regelmaat te brengen in de tijd die ik spendeer aan mijn eigen paarden. Elke dag lukt echt niet hoor. En lange buitenritten zijn al eeuwen geleden.
Ik maak nu veel meer lange dagen, werk ook vaak nog in het weekend. Maar alles is nu veel beter te plannen. En elke vrijdag is mij en mijn eigen paarden heilig (zit ik vandaag toch weer te poetsen en achter die pc! , neen straks heb ik les met Rock). Dan doe ik geen consultaties noch visites Verder probeer ik elke 10min die ik kwalitatief kan invullen met hen tussen de soep en de patatten, ook in te vullen. Niet altijd even makkelijk en er zijn best wel wat dagen in de week dat er niets gebeurt. Maar gaandeweg, geraken we wel weer een stap verder. In de winter zal het moeilijker worden, omdat de dagen dan weer korten en het werk hetzelfde zal blijven.

Sunny heeft zijn thuis en plaats gevonden hier. Hij is erg down to earth, vind ik. Als je zijn twijfels negeert, neem je ze ook weg, merk ik alsmaar meer. Maar ik maak me geen illusies hoor. Ergens heeft hij wel iets van Enno in zich.

weet je wat het is:

Als je altijd maar denkt dat je geen tijd hebt om te doen wat je graag doet, trek je dat gegeven ook steeds weer dichter naar je toe. Uiteraard heb je dan geen tijd.
Een dag telt 24u. Rond deze tijd van het jaar zijn er heel wat uren daarvan bevoorrecht met licht en zelfs zon. Kwestie van die dag zo goed mogelijk te benutten. Het helpt me wel dat ik zelf ook mijn paarden als mijn vrije tijd, maar ook als onderdeel van mijn werk bekijk. Ik kan me niet permiteren om paarden te hebben die slecht in hun vel zitten, schots en scheef zijn, ... Het voelt ook niet aan als een last, eerder een motivatie omdat je er zelf heel veel van leert.
Ik heb tijd en ik maak tijd, dat is de goede intentie
het leven is al kort genoeg!

Je hebt gelijk hoor, het is vaak een kwestie van tijd Maken.

Even wat anders, ik ben aardig thuis in de taal van ons buurland België, woon zelf in zeeland, maar Kruisteugels?
Daar kan ik me geen voorstelling van maken, tenminste dat kan ik wel, maar dat plaatje zal je wel niet bedoelen: linkerteugel naar rechts over het paard en vice versa.
Suzanne.