Blijkbaar was het niet trainingstechnisch en/of ostheopatisch op te lossen, Cindy? Hoe is zo'n blessure nu ontstaan, door grof ruitergeweld in het verleden of staat het er los van en is het 'gewoon'; een trauma door onbekende oorzaak? Enno had niet de meest ideale bouw om ruitergewicht te dragen, dat was misschien het gevolg van zijn atlas-probleem?
Hoe dan ook... respect voor je beslissing, die in het belang van het paard is en duidelijkheid biedt. Vanuit duidelijkheid kun je verder, in vaagheid blijf je hangen.

Jouw constatering over psychische problemen die (praktisch) altijd een lichamelijke oorzaak hebben, is trouwens blijven hangen. Recent hoorde ik iemand die ik hoogacht exact hetzelfde beweren.

En Pien, ik verbaas me over je beslissing aangaande BD. Je hebt recent nog die TREC-oefening met haar gedaan, is er nadien iets gebeurd dan?

Ilma Meijer schreef op zaterdag 9 juli 2011, 11:04:


Ja, Rubio komt inderdaad van Rick, klopt. Grappig dat jij hem hebt zien staan.
Er was gelijk een klik tussen het paard en mij.
Het Recado Bastos zadel rijdt heerlijk comfortabel dus dat heb ik erbij gekocht.

Maar nu eerst maandag de keuring.
Komt hij er goed door dan is de koop definitief en nemen we hem mee naar België.
Dus het is nog heel even spannend....

Groet, Pien

Christel Provaas schreef :>

Nee, Christel, er is helemaal niks raars gebeurd.
Ja, ik reed Trec en we zouden net onze eerste wedstijd gaan rijden.

Eigenlijk had al jaren twijfels rondom BD's rug en bekken en ze is ook al vaak osteopatisch behandeld, (vastzittende lendewervels, heiligbeen, bekken) maar overigens nooit zo diepgaand als dat Cindy dat doet. BD is een heel temperamentvol paard dat voor me door het vuur gaat en niet snel iets laat zien als er iets mis is.
Maar toch altijd die jarenlange twijfels in mij, ze zakte wel eens door een achterbeen, had dan weer last van haar rug met poetsen de dag na een zware rit, had moeite haar rug te 'geven' dus drukte ze die weg. Altijd die neus in de lucht en niet omlaag willen. Dan in combinatie met het eeuwige zoeken naar een geschikt zadel voor haar moeilijke vorm Arabieren rug. Ook veel twijfels of ik niet te groot of te zwaar voor haar was, (ik ben 1.70, zij 1.48). Altijd weer die twijfels. Achteraf snap ik nu waarom!

Maar dan steeds weer iedereen die aangaf dat het tussen mijn oren zat, dat BD het zo goed deed met mij, dat we zo'n mooie combi waren anders zou ze zo niet voor me werken etcetera. En dan suste ik mezelf weer een tijdje, want ja, zo'n trouw paard als zij bestaan er niet veel en als ze niet zou kunnen dan zou ik dat wel merken. En weer dat knagende gevoel. 10 kilo afgevallen, zou het nu beter gaan. Ja het ging beter, dus weer een tijdje gesust.

Om de Trec wedstrijden te gaan starten had ik haar keurig de entingen laten geven, bloedonderzoek laten doen of ze gezond was (ja dus) en wilde ik haar ook osteopatisch laten nakijken omdat ze op dat moment net even niet lekker liep (ook weer iets wat niet te zien was maar wat ik wel voelde in haar eeuwige hupje op de linkerhand, ook gezien haar voorgeschiedenis met dat bekkengebeuren. Ze heeft 3 veulens gehad en kon elke keer daarna weer behandeld worden doordat het bekken vast zat.

En toen, eigenlijk onverwacht, gaf Cindy aan dat het helemaal niet zo goed met haar ging, dat ze alwéér van kop tot teen vastzat (zelfs haar tanden stonden scheef) en dat ik serieus moest overwegen of ik haar niet zou gaan terugtrekken uit het zware werk. Dus dat wat ik altijd al in mijn gedachten had, het was dan ook geen verrassing. Maar het was wel confronterend want we hadden het hier wel over mijn maatje (al 14 jaar) en werkpartner. Ik heb het er erg zwaar mee (gehad). 'Daar staat mijn paard, ze komt blij naar me toe om iets te gaan doen maar het is wel afgelopen....' Dat voelt zo k*t!!!!

OK, met aangepast werken, altijd alleen maar gymnastiseren, zouden we haar wel goed kunnen houden maar het zware werk (lange ritten in alle soorten terrein) zou niet goed voor haar zijn, dan zou ik haar naar de knoppen gaan rijden. Dus heb ik besloten haar dan helemaal niet meer te rijden om niet in dat stuk te komen met dit temperamentvolle en werkwillige paard van waarin wij beiden wíllen maar niet mógen. Hoe leg ik het mijn paard uit dat we geen rengalops meer mogen maken, niet meer de bossen mogen doorstuiteren etc. terwijl wij dat eigenlijk wel gewoon allebei heel graag willen.

BD blijft gewoon bij me, ze werkt nu met Evy die de opleiding Rechtrichten bij Marijke de Jong met haar doet. Dat is goed voor BD en fijn voor Evy want ze heeft een pracht van een project aan BD (hgeengemakkelijk overigens. Maar het gaat goed met haar en dat is het allerbelangrijkste. Cindy was hier vorige week en ze was verheugd te zien dat ze het zo goed doet (lange teugelwerk). Ik zie ook hoe ze nu loopt en dat wil ik gara zo houden dus er is niks in mij wat weer op haar wil rijden. Laat het maar, het is goed zo.

Aangezien we midden in het hoogseizoen zitten met veel ritten en ik geen werkpaard meer heb ben ik dus halsoverkop op zoek gegaan naar een nieuw paard voor mezelf. Ik hoop dat in Rubio te hebben gevonden.Ik heb weliswaar veel paarden maar de meesten zijn of te jong of het zijn lespaarden. Een goed leidpaard moet over veel kwaliteiten beschikken, sterk en stabiel zijn voorop willen, snel en wendbaar zijn, een handpaard kunnen begeleiden etc. Dat zie ik allemaal in Rubio want die kan dat.

De rest is Toekomst. Ik kan weer vooruit kijken. Ik vind het harstikke spannend met mijn nieuwe paard maar ben er tegelijkertijd nu ook wel klaar voor om iets nieuws te beginnen. Ik heb bewust voor een heel ander paard gekozen, (wel met een vergelijkbaar temperament en dezelfde gevoeligheid), zodat ik niet steeds weer in de vergelijking schiet. Ik denk dat dat eerlijk naar hem en naar mezelf toe is.

Ik moet nu afwachten, maandag rond 14.00 uur weet ik of hij goedgekeurd is en of hij mijn paard gaat worden. Wordt vervolgd dus....

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op zaterdag 9 juli 2011, 13:28:


Alles was trainingstechnisch en/of osteopatisch op te lossen behalve een wervel die niet meer op zijn plaats zit met name de atlas dan nog wel. En moest er niet bijkomstig zijn ruggewervelkanaal daardoor vernauwt zijn (overgang atlas-axis), dan had ik hem onder narcose osteopatisch wel kunnen laten behandelen door de juiste mensen maar zelfs dat niet zonder risico's. En met dat in mijn gedachten was ik ook vertrokken, daar was ik op voorbereidt. Niet op die complicatie natuurlijk waardoor het zelfs niet meer mogelijk is.

Ja, al zijn andere "symtomen" zijn daar onlosmakelijk mee verbonden. Kan ook niet anders. Het is eigenlijk als dweilen met de kraan open.
Dat hij niet gebouwd is om te dragen, vind ik heel kort door de bocht gaan. Ik heb me het eerste jaar heel erg geconcentreerd op zijn zadelrug en die was kaarsrecht na enkele weken mits goede behandeling en training bij hem (zal niet bij alle paarden zo zijn). Als je wil kan ik je daar foto's van sturen, je zult versteld staan. Echter als ik even weer niets met hem deed zakte hij weer terug weg. Ik ben zeker dat dit paard in oorsprong wel gebouwd was om te dragen. Alhoewel ... geen enkel paard is dat in de strikte zin.

Dus ik kan wel gaan vechten tegen schijnbare demonen in zijn hoofd (ook tgv het letsel), hem densibiliseren, hem blijven doortrainen, ... maar wat heb ik te bewijzen? Tov dit paard vnl dat ik weet wat er aan de hand is en dat hij niet meer hoeft te vrezen. Hij loopt steeds op de tippen van zijn tenen, is geen 5 min gerust omdat hij bang is om wellicht een pijnscheut te krijgen als je iets doet. Hij leeft al jaren met dit probleem met die angsten!

Het enige wat ik nog ga doen, is zijn spieren en gewrichten loshouden dmv oefeningen in vrijheid. En hij zal elke paar maanden osteopathie-cranio ondergaan om de secundaire letsels er telkens weer uit te werken zodanig dat hij kan blijven compenseren voor zijn hoofdprobleem. Gebeurde nu ook al sinds hij hier stond eigenijk.

Zo'n letsel is vnl van traumatische oorsprong. Soort trauma kan van alles zijn bv. al trekkend en sleurend aan een touwhalster vastgebonden zijn, val, bepaalde ruiters, ...

Vorige week een leuke bekapcursus gegeven in het gezelschap o.a. van een veearts en twee studentes diergeneeskunde (wil niet zeggen dat zonder de aanwezigheid de cursussen niet leuk zijn hoor, maar ik word toch wel eens wat meer uitgedaagd om in mijn kennis te graven) . Ook nog een gesprek gehad met een hoefsmid die al 25 jaar in het vak zit. Hij had een tang nodig en dankzij de supersnelle verzendservice van PN kon ik hem de volgende dag leveren. Kortom hij wil graag mee doen in een van mijn volgende cursussen.
Eén van de studentes heeft een paard dat onmogelijk door een vreemde bekapt kan worden. Dit was een van de redenen dat ze de cursus kwam volgen.
Paar dagen later mailde ze me dat het ook voor haar niet te doen was, dat hij gewoon op zijn achterbenen ging staan en of ik een oplossing wist want dat er toch wel heel dringend iets aan moest gebeuren.
Paar afspraken verzet voor haar en gistermiddag vrijgemaakt.
Prachtige jonge grote zwarte ruin, 4 jaar en zéér wantrouwend.
Ik kon niet in zijn buurt komen, laat staan hem aanraken. Meteen oren in de nek, wegdraaien en bijtschijnbewegingen maken en zijn achterbeentjes laten zoeven.
Lekker.... Los het even op Piet...

Ook dit paard gaf totaal ontspannen alle 4 zijn voeten binnen 2 uur met de nodige pauzes.
Het wegdraaien was over, geen oren meer in de nek, niet meer happen. Met de achterbenen slaan heeft hij terwijl ik met hem bezig was nog maar één keer gedaan en volgens mij beschouwde hij dat zelf al als een vergissing. Zijn voeten mocht ik vasthouden, bekloppen, schoonmaken zolang ik wilde.

Meer en meer eigenaars weten dat ik daar een methode voor heb en het komt dan ook steeds vaker voor dat ik gevraagd wordt. Nu vind ik dat niet erg, maar eigenlijk zou het niet nodig moeten zijn.
Mensen die me hiervoor laten komen zijn ten einde raad. WAT moet ik nu als niemand enz. enz. en door onkunde wachten ze veel te lang, wat het alleen maar moeilijker maakt.
Ik heb het natuurlijk over speedclickeren. De techniek is zó verschrikkelijk eenvoudig en de uitwerking zo geweldig sterk dat ik vind dat elke paardeigenaar dit zou moeten kunnen.

Ik ben graag bereid om dit kleine onderdeel van het clickeren te demonstreren en te laten filmen en het resultaat hier op de site te zetten als F&I dat ook een goed idee vinden.
Ik weet dat ook Cedric graag 'iets' doet in Augustus als hij weer in de lage landen is en dat hij tegenwoordig zelf er een prima locatie voor heeft.
Dus misschien daar de volgende PN dag en als dan tegen die tijd iemand een of meer moeilijke of onmogelijke voetengevers heeft kunnen we misschien dit probleem voor eens en altijd oplossen.
Mijn paard geeft geen voeten! Kijk maar ff op Paardnatuurlijk!

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op zondag 10 juli 2011

Dit zou ik 'n ontzettend goed en leuk idee vinden Piet
groetjes Rini

Piet schreef op zondag 10 juli 2011, 12:21:


Strak plan Piet! (+ct)

Zijn er valkuilen Piet, voor mensen die gaan speedclickeren en verder niets weten van het hele principe van clickeren?

Wat ik ook zou willen weten: je bent nu pas geweest bij dit paard, maar hoe gaat het nu bv over een paar maanden? Er zit natuurlijk een verhaal bij dit paard dat zo erg wantrouwig is dat je niet eens in de buurt mocht komen.

Ik weet niet of de eigenaresse van dit paard meeleest op dit forum; ik zou het interessant vinden om het verhaal en het vervolg te lezen van haar.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 10 juli 2011, 13:02:

Ga je ook weer komen? Dan ga je nu wél op de film hoor

Het is een verkeerde naam Tineke. Het is natuurlijk operant conditioneren, maar eigenlijk vind ik niet dat het iets met de methode "clickeren voor paarden" te maken heeft.
Clickertraining is , (lees in het boek van Inge Teblick, kijk naar mijn dvd's voor de "waar heb je het overs" ) - natuurlijk ook operant conditioneren- maar op zo'n manier gebracht dat het vertelt hoe je dit op een paard toepast. Hóe maak je hem beleefd, hóe pas je clickertraining toe op alles wat je jouw paard aan wilt leren....
Speedclickeren flierefluit daar voorbij. Het gaat zuiver over "als jij doet wat ik wil, dan krijg je een beloning"
Daarom vertel ik de mensen waar ik werk ook ALTIJD dat dit alléén voor zulke dingen als voetjes geven of bv een zadel op een rug leggen werkt en dat dit geen clickertraining is, omdat 2 dagen later het paard over je heen loopt.

Het verhaal hoor ik altijd als ik er kom en is altijd hetzelfde.
Een eigenaar van een veulen die niet zo goed weet hoe je dat aanleert, of iemand die het paard pas na het veulen zijn gekocht heeft en er mee geconfronteerd wordt.
Er komt een smid en die zal het wel even oplossen.Maar helaas er wachten nog 10 paarden , dus veel tijd heb ik niet. Oplossing? knal hem een rasp in z'n zij en hij zal wel luisteren. Sommige paarden wel, maar de paarden met karakter niet...... Die gaan steigeren, happen, meppen enz.(en dat wordt steeds erger , want het is gedrag dat beloond wordt)
Wil niet zeggen dat ik vind dat een voetbekapper daarmee geconfronteerd moet worden. Dat vak is gevaarlijk genoeg met paarden die wél braaf zijn.
Elke vakman is ooit wel een keer bijna het licht uit zijn ogen geslagen terwijl het paard "dat nooit deed"


Van dit paard heb ik het volledige vertrouwen gewonnen, hij was echt m'n vriendje toen ik weg ging en ik weet zeker dat de eigenares geen probleem meer heeft.


Ik ook. Maar je hebt ooit ook het bericht van Koen kunnen lezen over een vorig paard. Geen probleem meer, het gaat om vertrouwen Tineke.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ik ben wel heel nieuwsgierig wat de veearts, studentes en hoefsmid van natuurlijk bekappen vinden en vonden voordat ze meededen aan de cursus.

Piet schreef op zondag 10 juli 2011, 13:44:



En dat zou dus dan tevens de valkuil kunnen zijn bij het woord: "speedclickeren". Ik weet ook hoe speedclickeren werkt. Simon (Lingbeek)deed dat een keer bij een tinker, werkte perfect. Daarom eigenlijk mijn vraag naar valkuilen, misschien zijn er meer te bedenken.
Ik zou me zo maar kunnen voorstellen dat je het zou moeten aanleren aan 2 personen: de eigenaar en aan degene die de eigenaar helpt bij het speedclickeren (om die naam maar even aan te houden). Of wil je zeggen dat 1 sessie voldoende is om voortaan altijd vertrouwen te geven aan paard en eigenaar?


Dus hier geef je mee aan dat 1 sessie voldoende is? Paard had nu vertrouwen in jou, maar de eigenaresse zal het moeten gaan doen he? Heeft paard nu dan ook vertrouwen in de eigenaresse?
Verhaal van Koen herinner ik me. Maar dan nog: hoe gaat het met de eigenaar-paard bij het bekappen? (ik ga er van uit dat niet Koen bekapt, maar vooral de eigenaar).

Ilma Meijer schreef op zondag 10 juli 2011, 1:04:


Tjee, dat je dat leuk vindt...
Lijkt wel een zelfmoordpoging

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 10 juli 2011, 15:00:


Ik geef hier zoveel mogelijk antwoord zodat zo veel mogelijk mensen het begrijpen, ik hoef jou niet uit te leggen wat oc is, dat weet ik en Simon was ooit een zeer enthousiaste leerling toen hij problemen had met een Belgisch trekpaard.
Ik werk voor mijn veiligheid met twee mensen bij mij, één voermachine en één die het paard vast houdt. De laatste moet voorkomen dat het paard mij in het begin gaat zoeken met zijn achterbeen door hem op dat moment met het hoofd mijn kant op te trekken.
Mijn nadeel t.o.v. de eigenaar is dat ik het paard niet ken en ik ben dan ook veel voorzichtiger.

Ik hen maar 1 keer meegemaakt dat er meer sessies nodig waren. Dat ging niet om een bang of desnoods flink gefrustreerd paard maar die was echt gestoord.
Normaal laat ik het de eigenaar naderhand ook altijd doen. In dit geval lag het iets anders omdat ze zelf wel de voeten maar niet met gereedschap in de buurt kon komen. Nog eens op dezelfde manier een paar keer oefenen kan natuurlijk nooit kwaad


Jawel, maar Koen komt ook paarden tegen waarbij hij dit kan gebruiken en als Koen het kan, kan de eigenaar het ook .
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

De enige criollo's die ik zelf tegengekomen ben waren zwaar gefrustreerde paarden.
Ik weet niet of de verhalen nog kloppen hoe ze naar Nederland komen, maar is dat wel zo dan vraag ik me af waarom je zo'n paard zou willen, nog een graadje erger dan Anda's en Tinkers.
Dat ging onder het mom van aub mevr. hier is uw criollo, bevalt ie niet dan kom je terug en neem je een andere, we hebben er heeel veel. Deze had dan toch al in Italie geslacht moeten worden.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Inderdaad Piet, op zich kan volgens mij iedereen (met een beetje paard- en timing gevoel) heel erg veel van een paard gedaan krijgen op deze wijze.
Ik gebruik het nu soms zelfs om paarden die wel te bekappen zijn, maar niet echt van harte meewerken iets meer ... (hoe zal ik het omschrijven) "toegankelijk" te maken.
Met steeds weer terugkerend succes overigens!

Over de valkuilen??
Misschien als je dit principe gaat 'misbruiken' en echt 'alles' wat je met je paard wil bereiken op deze wijze wil doen je na verloop van tijd een soort van ontrainbaar paard bij je hebt staan.
Een soort van beloningsverslaafde of zo?
Maar voor acute oplossing van een probleem is het voor mij echt super!

Koen