Hihi, denk dat het luchtbed nu wel lek is...

Anne Maria schreef op maandag 19 december 2011, 22:07:


ha, dank je! Ja,we hebben zeker lol! daarom vind ik deze man ook zo tof, hij doet net zulke leuke dingen, alleen dan met een stier

The horse is never wrong

Wieteke schreef op maandag 19 december 2011, 22:10:

Ja, en alhoewel dat zwieren er uitziet als veel lol ben ik toch eerlijk gezegd wel blij dat mijn hengstje geen horens heeft...

Dat idee had ik nou ook

Fem schreef op maandag 19 december 2011, 22:16:


Myriam

Ja, klopt! Hij zet zich erg in voor de bewustwording van mensen, niet alleen over hoe idioot het stierenvechten is, maar ook dat er heel veel niet aan klopt wat ze erover beweren en het helemaal niet 'knap'is wat die lui doen (voor zover iemand dat al dacht).

Ik weet niet of Fadjen (de stier) weleens bij de koeien komt,er is wel een kalf bij gekomen met de naam Gloria, maar ik weet niet van welk geslacht. Zal het hem eens vragen.
De stier staat in elk geval niet alleen, hij woont op een veld met coole schuilstal en in elk geval een paard en nog wat andere dieren. Er zijn op youtube een aantal filmpjes van, via Fadjen of Cristophe Thomas moet dat lukken.
The horse is never wrong

Omdat Frans al schreef dat er bijna niemand meer op het forum zit, dacht ik, ik zal nog eens wat vertellen.
Ik heb de afgelopen week introductieles met mijn pony gehad. Het is 6 weken geleden nogal fout gegaan, waarschijnlijk omdat hij schrok, waardoor ik eindigde met een zware hersenschudding waar ik nog steeds last van heb. Dus ik had besloten dat het echt maar klaar moest zijn met mijn geklungel en dat er dringend hulp moest komen .
Het is natuurlijk niet de makkelijkste pony met zijn hele geschiedenis en ik ben overduidelijk niet de beste paardenvrouw die er rondloopt, slechte combi dus.
Met mijn oudje heb ik echter nooit enig probleem gehad en het beest was niet bepaald netjes opgevoed toen hij bij mij kwam. Na een tijdje wennen zijn wij altijd twee handen op 1 hele grote paardenbuik geweest, ik kan echt lezen en schrijven met hem. Maar met de jongste is die klik tot op heden toch anders.
Omdat ik tijdens die les vanalles moest vertellen over mezelf en mijn paarden, kwam ik eigenlijk tot een wel grappige conclusie en weet ik nu waarom het met de oudste zo goed gaat en met de jongste veel moeilijker (dat laatste heeft natuurlijk nog veel meer redenen, maar dit is er wel eentje van). Mijn oudste paard is altijd al de leider van de groep, de jongste is de laagste in rang. Dit gaat in iedere formatie die er gevormd wordt zo.
Ik ben vanuit mezelf absoluut geen leider, dat wist ik wel al hoor. Maar eigenlijk maakt mijn oudste paard alle beslissingen... We zijn een team en HIJ heeft de leiding. Ik vraag em wel eens iets natuurlijk, maar als hij dat geen goed idee vindt, dan geloof ik em eigenlijk wel... Werkt perfect tussen ons twee eigenlijk, zeker omdat dit is onze natuurlijke posities zijn.
De jongste daarentegen zoekt constant leiding, iets was ik hem aaaaaaaabsoluut niet geef... Niet heel handig dus. Die kleine wilt helemaal niet zelf beslissingen nemen, maar wilt dat zijn leider dat voor hem doet. Dus dat beest raakt heel vaak in paniek, want ik wacht een beetje af totdat hij zegt dat het goed is en andersom.
Nou heb ik een fantastisch oud leerpaard, als ik hem kan leiden, zal het met die kleine ook wel lukken hoop ik :). Maar het was vooral erg grappig om dit over mezelf te ontdekken!!!

Mag ik vragen waar je die introductieles hebt gehad en wat voor traject je nu met je pony volgt?

Natuurlijk mag je dat vragen :).
Ik wilde gewoon op stal les (op zich is mijn pony niet zomaar te vervoeren en denk ik dat het veel te veel stress oplevert om hem ergens in training te zetten, en ik wil zelf natuurlijk ook leren) dus ze zijn gewoon op locatie gekomen. Heb nu van 2 mensen een intro les gehad.
Ze werken eigenlijk allebei heel erg met rust en vertrouwen. Het idee bij beiden is in ieder geval om zelf ook met mijn pony te werken en daarnaast mij te leren hoe je dat moet doen en daarin is mijn oudste dan wel een mooi leerpaard. Dus dat wordt een beetje het traject. Eerst genoeg vertrouwen opbouwen, dan opnieuw laten wennen aan een touw en halster enz. Van daaruit gewoon verder werken.

Geertje schreef op donderdag 29 december 2011, 16:33:

Het staat onaardig, maar zo bedoel ik het niet, dat vooropgesteld. Begrijp ik dat je nu hulp gevraagd hebt om je paard te laten wennen aan touw en halster?!? Gaat het om de fjord die je al een paar jaar hebt?

Christel Provaas schreef op donderdag 29 december 2011, 16:45:

Ja dat begrijp je eigenlijk goed. Een paar jaar zijn er wel pas 2, dus dat valt nog mee, zeker omdat ik eerst niet eens in zijn buurt kon komen.
En hij kan wel een halster om, maar is er nooit 100% van overtuigd geweest. Net als het touw. Dus ergens gaat er steeds iets mis wat voor nogal gevaarlijke situaties zorgt (dat blijkt wel als je ineens in een ziekenhuis ligt terwijl je alleen met em aan een touwtje rondliep...). Dus tja, dan maar weer heeeeeeeelemaal bij het begin beginnen, op een andere manier dan waarop ik het deed want die werkt duidelijk niet.

Wat is er precies gebeurd dan?Is hij over je heen gerend ofzo?
Ik weet verder de situatie natuurlijk niet, maar zou het al een begin van verandering aan jouw kant kunnen zijn om niet aan hem te refereren als 'dat beest'?

Klinkt gewoon niet echt alsof je blij bent met je paardje.

The horse is never wrong

Ow haha, ik noem ze altijd beest :)!!! Dat is heel liefkozend bedoeld hoor, zo noem ik ze eigenlijk allemaal (alleen de katten zijn beestjes). Dus ik ben nog steeds ontzettend blij met hem, hij gaat ook nooit meer weg hoor. Als het allemaal niet lukt, blijft ie knuffelbeest. Maar we komen al van redelijk ver, het is niet zomaar een 4 jarige pony... (in het kort, hij komt uit het wild, is daar nogal naargeestig op zijn tweede gevangen en uiteindelijk na nog fijne ervaringen voor hem bij mij terecht gekomen)

En wat er is gebeurd 6 weken geleden, geen idee want ik weet van de hele dag niks meer. Waarschijnlijk is hij geschrokken en heeft hij mij per ongeluk een kopstoot gegeven waardoor ik buiten westen ben geraakt en met mijn hoofd nog eens keihard de tegels heb geraakt. Niet echt een veilige situatie als hij steeds schrikt en dan bovenop mij springt...

Oh, dan ligt het gewoon aan mij,sorry. Soms lees je iets op een andere toon dan het bedoeld is.
Klinkt wel heel heftig, als je er niets meer van weet zelf.
Ik hoop dat je wat hebt aan de hulp die je nu krijgt.

The horse is never wrong

Wat goed, dat je gewoon hulp hebt gezocht!
Ik heb met mijn pony eigenlijk hetzelfde als met jouw oudste: het blijkt nu, dat ik al jaren met háár meereed en dat eigenlijk alles heel goed ging. Maar waarschijnlijk alleen maar, omdat ik haar de leiding liet nemen (onbewust).
Intussen zijn we verder gegaan en wil ik meer en nu ik ineens de leiding wil nemen (of in haar geval ik beslissingen wil nemen) kom ik een pony tegen met allerlei wel erg ingeroeste eigenschappen (heb ik dus waarschijnlijk zelf gedaan): Ik weet niet of je de horsenalities van Parelli kent, maar mijn paardje is extreem stubborn, argumentative, pushy, easily bored, en confident! Op dat laatste vertrouwde ik altijd, al die andere dingen kom ik nu tegen!
Bij mij zit het dus in 1 paard, maar doordat ik het ingezien heb (met behulp van Parelli) is er altijd een oplossing en worden probleempjes uitdagingen!

Hulp kan je gewoon ander inzicht geven: je kan zelf zo vastlopen!

Succes, neem veel kleine stapjes (en bij mij steeds weer kleiner dan ik eerst dacht) dan kom je er wel: Leuk!