Dankjewel, dat was gisteren!
Bij de weg Frans, van mij mag je de vorige gedecimeerde stukjes eruit gooien. Ik heb nu alle accenten uit m'n tekst gegooid (hoop ik) - here goes!
Wat grappig dat iedereen meteen roept "'t is het bit!". Maar dat is het natuurlijk niet
. Niet op zich, tenminste.
Voor alle duidelijkheid: ik ben voorstander van
bitloos, maar nog veel meer voorstander van correct rijden. En ik denk dus dat dit paard gaat hangen omdat het in de war is over de hulpen, en het heeft voor zichzelf uitgemaakt dat hangen op het bit - maar wel in een frame - blijkbaar is wat er verwacht wordt, want daar wordt hij voor beloond: de ruiter ondersteunt hem.
Ergens onderweg is hij vergeten dat druk op het bit (voor wie allergisch is aan het woord bit, lees gewoon neusriem, 't is net hetzelfde) betekent dat hij minder moet doen: nageven, vertragen, of een neerwaartse overgang maken. Voorwaarts gaan daarentegen gebeurt vanaf de twee benen, daar hoort geen bitdruk aan te pas te komen.
Normaal gesproken vindt een paard aanleuning doorheen het rijden van overgangen, slangelijnen, wendingen enzovoort (omdat hij de hand prompt volgt waarheen die ook gaat), maar dit paard heeft verleerd op eigen benen te lopen en gaat dus hangen op de leuning, in plaats van de leuning als leidraad te gebruiken.
Dus ik zou zeggen: back to basics. Gaat hij hangen, hou dan halt, want dat is immers de betekenis van deze druk. Laat los en beloon zodra hij vertraagt of stilstaat. Laat de teugels los, en geef nu been - dat betekent "voorwaarts" en gebeurt zonder hand, en dus kan hij ook niet hangen omdat er niets is om op te hangen. Voorwaarts = been, halthouden = hand. Simpel toch?
Als hij dat apart goed kan, kan je steeds meer overgangen rijden, maar let erop dat hand- en beenhulpen duidelijk gescheiden worden. Je zit blijft voorlopig gewoon volgend, neutraal.
Een tweede stukje werk is in stilstand dit paard opnieuw uitleggen wat "nageven" is. Neem in stilstand de teugels op, en vraag 'm op die druk van de teugels te reageren door ze te volgen, door los te laten. Naar voor gaan hangen is NIET het goede antwoord. Blijf vasthouden zonder tegen te trekken; je biedt weerstand, maar je gaat niet harder trekken. Uiteindelijk vindt hij het juiste antwoord: zodra hij ook maar een beetje lost, los je zelf ook. Uitgebreid belonen.
Kan hij heel licht in contact met je hand blijven zonder te hangen, dan is het tijd om van been NAAR hand te rijden (dus niet been tegen hand): vraag om na te geven, en dan IN het nageven vraag je de overgang vanaf je been. ZODRA die overgang komt doe je je handen naar VOOR. Als je paard in staat is te blijven nageven (dus aan je hand te blijven, niet ertegen/op) beloon hem dan door prompt los te laten: het is het loslaten dat hem vertelt wat hij moet doen, niet de druk. Gaat hij hangen, dan hou je prompt halt, en begint opnieuw. Geleidelijk aan kan je het blijven nageven kleiner beginnen belonen, door alleen je binnenhand even naar voor te doen.
Ik zou ook willen suggereren om te
bridgen voor het juiste antwoord en niet alleen te belonen met stilstaan, maar ook met een stukje wortel of brok, om dat zoeken, dat meewerken tot het vinden van een antwoord te belonen (vooral omdat dit moeilijk is voor je paard), maar da's misschien weer een extra discussie.
Ja ja, ik hoor mensen al zeggen "wat? wat gebeurde er met rijden op de zit?" maar even heel summier: je zit heeft (hier) (nog) geen betekenis voor dit paard, je moet gewoon even terug naar de basics (zit is een tweede cue die op de basishulpen wordt geplakt, niet de uitgangscue. Je kan namelijk geen basisrespons uitlokken met je zit, tenzij je je paard uit balans wil brengen, en dat vind ik niet zo'n goed idee. Zit maar gewoon stil en ontspannen en concentreer je erop mee te zijn met je zit, vooral in die opwaartse overgangen. Pas als je duidelijke reactie op hand- en beenhulp krijgt kan je je zit steeds actiever, voorspellender gaan gebruiken. Maar voor je met de zit gaat werken zorg je eerst dat je een correcte basisrespons krijgt.
Succes!
Inge
Training/gedrag
