Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:00:



om nog eens mezelf te quoten Vicky :

ik heb het dus over "normale" omstandigheden en "normaal gebouwde "paarden
ik kan me echt wel wat voorstellen bij hedendaagse overfokte spitssnuitarabieren,
butskop-lusitanos of texel-quarters
waar mee ik weeral hetzelfde deutje zing (bedankt overigens voor je mail van een hele tijd terug waar ik ook alweer "nog niet" heb op geantwoord) : genetika !
als er echt zoveel probleempaardengebitten zijn dan kan ik alleen maar herhalen dat we echt wel heel erg verkeerd aan het fokken zijn
Als mensen het hier onvermijdelijk vinden om veulengebitten losgenomen tot 5 jaar te moeten korrigeren, dan vraag ik me af wat moedernatuur nu weeral fout heeft gedaan en rijst bij mij niet alleen mijn nekhaar "ten berghe" maar ook mijn "dwalende geest" kookt over, omdat helaas ik niet kan laten de associatie met verplicht hoefbeslag te maken : de ene profi(-sional, -teur, ...) wordt buitengewipt om een andere langs de brede poort naar binnen te lonken.

dat overstandige veulentanden niet gelijktijdig wisselen is een fysionomisch gegeven : dat de ene nog wat blijvende tand daarbij langer wordt dan de gewisselde is slechts tijdelijk en gezien de zijwaartse kauwbeweging niet echt een probleem bij het voedselmalen (zou de kauwbeweging voor-achter zijn, dan zou die lange tand inderdaad beklemd raken tussen die ervoor en die erachter, which not !)
Het grote voordeel van het gespreid wisselen is dat een opgroeiend paard in het kader van eerlijk overleven, steeds voldoende goed funktionerende tanden over heeft.

Dat veulentanden en gewisselde tanden scherp zijn is ook logisch : ze zijn immers nieuw en ongesleten noch versleten. Bovendien heeft een paard-in-ontwikkeling misschien nog een beter instrumentarium nodig dan een volgroeid exemplaar : maw in mijn ogen zijn het allemaal natuurlijke evenwichten die wij mensjes weer persé willen verbeteren, gewoon omdat wij dénken het beter te weten........

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 14:37:


Helemaal waar.
Paarden krijgen door de fok ook een steeds smallere onderkaak. En een laaghangend rooster is inmiddels ook meer gangbaar dan uitzonderlijk.
Voor deze paarden is het rijden met een bit dan ook bepaald geen pretje.

marianne laenen schreef op vrijdag 4 september 2009, 7:59:


Slecht gebit, maar ik vermeldde al "werkelijk afwijkend gebit". Die haken eraf natuurlijk. Zo lang als ik in de paarden zit deed een gewone DA dat altijd indien er een echte diagnose is.

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 8:33:


Juistem


Ben ik toch niet de enige die dit zo ziet....

marjolijn schreef op vrijdag 4 september 2009, 13:24:


Maar horen stalbenen ook warm te zijn?? En ze is gisteren nog op wei geweest en vandaag heb ik heel veel met haar gewandeld en voor zijn ze nu bijna weer normaal, wel nog een beetje warm, maar achter dik en warm. Haar temperatuur is nu 38,5 das eigenlijk iets te hoog toch?? Kan dat met de hengstigheid te maken hebben??

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 14:37:


Idd, genetica, daar is al heel veel(zoniet het meeste) mee gezegd en ben ik het volmondig met je eens. Reken daar nog eens de onaangepaste levensomstandigheden bij(weinig vezels, onvoldoende ruwvoer en te veel krachtvoer) en dan heb je 't ongeveer gehad.


Corrigeren is een groot woord, controleren klinkt al beter. Niets mis mee om een vakman eens te laten kijken hoe het zit in de mond: een overbeet is bv al een teken dat er wel eens andere dingen kunnen mis zijn die in de gaten moeten worden gehouden. Naast tandpunten komen soms ook nog gebroken kiezen, cariës etc. voor die eenzijdig kauwen kunnen veroorzaken met een verkeerde slijtage tot gevolg.

Een goed vakman is zijn geld waard, maar dat geldt voor elk beroep. "Charlatans" vind je helaas overal...


Langs de ene kant heb je scherpte door haken aan de buitenzijde/binnenzijde van de tanden, die je misschien liever niet hebt(veroorzaken wondjes aan tong en wangen, is ook pijnlijk wanneer de neusriem/hoofdstel hierop duwt) maar langs de andere kant heb je de scherpte aan het oppervlakte van de kiezen. Het is niet zozeer dat de nieuwe tand een scherper oppervlak heeft. De scherpte ontstaat immers doordat de oppervlakte van de kies uit 2 verschillende materialen is opgebouwd die elk een andere slijtvastheid hebben. Hierdoor ontstaat er een soort van reliëfpatroon op het oppervlak wat een belangrijk deel van het kauwapparaat vormt. Het zorgt dan ook logischerwijze voor problemen wanneer men ook het oppervlak gaat vijlen ipv enkel de tandpunten.


En die natuurlijke evenwichten falen helaas dan weer vaak... door genetica.

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:58:


Of misschien beter gezegd, een verkeerd fokbeleid...

Cindy Sarodnik schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:32:


Als het stalbenen zijn, zou ze het wel vaker hebben. Onze merrie stond vroeger dus ook op stal, en ik vond het toen normaal (tja helaas) dat ze uit de stal met dikke benen kwam. Ik ging ook altijd eerst een rondje buiten stappen en dan pas in de bak rijden. Nu ze dus niet meer op stal staat sinds een aantal jaren heeft ze ook nooit geen dikke benen meer.
Echter, een week of wat geleden stond ze ook in ene met 4 dikke benen. Feit dat ze allemaal dik zijn, stelt mij juist gerust, kan gewoon een allergieiets zijn of een virus. Het is ook gewoon vanzelf verdwenen zonder er iets aan te doen. Zolang ze niet echt ziek wordt, zou ik t gewoon in de gaten houden.

Spirithorses schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:00:


Zou dan dus niet voor "PN paarden" opgaan, toch?


Kijk, daar heb ik dus alweer mijn vraagtekens bij.

Peet schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:16:


Werkelijk apart dan, dat er ooit paarden 5 jaar oud geworden zijn...


Kan er bij mij moeilijk in... vanwege het "doorgroei-model" van een paardengebit.


Er ontstaan randen en haken wanneer boven- en ondergebitsdelen slecht aansluiten.


Dat een paardengebit constant in beweging is en van vorm verandert is waar. Nog geen reden om dit aan een perfectheids-plaatje-ideaal te onderwerpen: zo had mijn Elska jarenlang een beetje V-vorm in de snijtanden maar dat is vanzelf weer recht gekomen.


Ik heb vaak niet de indruk dat het daarbij blijft, want dit is te lang, dat te scheef, etc... net mensen-tandartsen.
Een echte rand of haak verwijderen is niet zo moeilijk; kun je gewoon zelf, of de DA als je niet durft.

De tandarts die hier komt doet altijd alles electrisch, tenzij het niet kan. Zijn mening is juist dat handmatig vijlen niet prettig is voor het paard. Dit omdat wanneer er helemaal achterin gevijld moet worden, het onvermijdelijk is dat de vijl dan helemaal aan de achterkant van de kiezenrij tegen het tandvlees/slijmvlies stoot. Mijn ervaring is dat de kiesoppervlakken echt niet te glad worden, gezien het feit dat alleen de braampjes of haakjes worden afgevijld. Een groot voordeel van zijn apparaat is dat de tong of het tandvlees niet kan beschadigen, en dat is bij handmatig vijlen niet altijd zo. Hij heeft een verlengstuk op een soort boormachine. Aan het eind van dit verlengstuk zit een ronde platte kop, met daarin een vijlplaatje waarmee hij heel gericht kan vijlen. Je kunt er je vingers plat opleggen en dan gebeurd er niets, maar houdt je je nagel ertegenaan dan wordt deze rap ingekort Er worden zelfs paarden zonder verdoving mee gedaan, als deze ontzettend goed uit zichzelf ontspannen. Een paardje van een kennisje vind het heerlijk en laat alles heel goed toe, zelfs helemaal achterin. Ondanks het geluid, de CT trim maakt net zoveel herrie Zo hebben ze natuurlijk allemaal hun eigen visie en werkwijze

Groetjes Jolanda

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 4 september 2009, 10:56:


Zo werkt het niet.

Je hebt beesten met "knobbeltjes-kiezen" zoals mensen en echte muizen, of met "driehoekjes-kiezen" zoals paarden en woelmuizen. De muizen haal ik erbij omdat ik dit ooit in een heel andere context (determineren van prooidieren in vogel-braakballen) geleerd heb
De knobbeltjeskiezen zijn permanent qua vorm, groeien niet door.
De driehoekjeskiezen zijn echter een soort constant doorgroeiende staven.

Als er dus een (deel van) een doorgroeiend gebit niet aansluit groei het er vanzelf weer tegenaan. Daarom snap ik verhalen alsdat inciven te lang t.o.v. molaren zijn niet.
De randen en haken ontstaan óók door dit groeien, maar dan wanneer een deel van de kauwvlakken naast elkaar staan en dus niet worden gebruikt. Zodoende groeien dat langs elkaar heen. Is dit begrijpbaar?


In veel gevallen zal er opnieuw op dezelfde plaats een haak of rand ontstaan, simpelweg omdat boven- en onder gebitsdeel nu eenmaal teveel naast elkaar staan in plaats van tegenover elkaar.


Ja dat kan.
Het kan ook wel eens ontstaan door gewoontevorming van "verkeerd" kauwen. Zo een gewoontevorming op de beurt kan dan weer ontstaan zijn door een al dan niet tijdelijke kiespijn bij voorbeeld.

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 18:42:


Verkeerd fokbeleid doe je altijd zelf.
Is het nu echt zo moeilijk tegen een stamboek te zeggen dat ze de pot op kunnen, tenzij ze onderbouwd kunnen aantonen dat ze gelijk hebben?
Ik heb dat jaaaaaaaaaren geleden al met het IJslanderstamboek aan de hand gehad hoor, en raad eens wat... ik heb nog steeds ijslandse ponies, ook zonder NSIJP. Bij dat NSIJP kwam het erop neer dat de fokkerij een jurysport is, net als de Anky-dressuur. Mwa, daar kan mijn extreem ratiobrein nu eenmaal niets mee

Maar nu we het over paardentanden hebben; wie op dit PN forum kan zelfs maar iets simpels als leeftijdschatten op gebitskenmerken?