Sandra van Bommel schreef op maandag 15 februari 2010, 10:47:
> Nu ze van de metacam af is, loopt ze nog slechter.
Dus kennelijk reageerde ze toch wel iets op de metacam?
Ik heb sinds 2 dagen een vergelijkbare situatie erbij. We hadden al een ezel met ernstige
IR en complicaties daarvan. Al jaren probeer ik voor dat beestje (Juul) telkens weer de afweging te maken of ze nog voldoende kwaliteit van leven heeft.
Nu is plots haar moeder (Jomanda) ons tweede zorgenkind. Van de ene dag op de andere krimpt ze in elkaar als je maar wíjst naar haar schoft. Ze kan de lichtste aanraking daar niet verdragen. Toen ik toch heel lichtjes m'n hand daar hield, om te voelen of ik iets byzonders voelde.. voelde ik de wervels in de schoft onder m'n hand "knisperen" (ze schuren langs elkaar, tikken tegen elkaar aan), als Jootje haar schouders maar iets bewoog. Ieks
!!
Bovendien loopt ze sinds 2 dagen met haar achterbenen in hanentred (ze tilt ze bij elke pas héél hoog op).
Zojuist is de dierenarts geweest en die bevestigde wat ik al dacht. Jomanda is haar hele leven lang nooit bereden geweest (ook niet betuigd, mevrouw heeft alleen wat gewandeld
). Dus overbelasting als gevolg van een verkeerd zadel enz. is uitgesloten. Omdat deze blessure bovendien heel plotseling is ontstaan is de enige verklaring dat ze ófwel zichzelf lelijk heeft vastgerold in één van de stallen, ofwel ze is heel beroerd gevallen. Ik denk het laatste, omdat Jomanda sowieso weinig rolt en áls ze het doet, dan in lekker mul zand.
Nu ja, ik kan vastrollen niet uitsluiten, maar ik denk dat een heel beroerde val aannemelijker is. Het is hier de laatste dagen op sommige plekken, ook in onze weides, verradelijk glad. Er ligt hier en daar spiegelglad ijs, afgedekt door een laagje sneeuw (waardoor je het niet ziet, dat het zo glad is). Inmiddels hebben we die plekken in de weides met behulp van een bezem en een schop (sneeuw eraf, ijs wat kapot slaan) minder gevaarlijk gemaakt. Maar achteraf bezien is Jo de avond of nacht daarvóór al lelijk uitgegleden
De hanentred wordt waarschijnlijk veroorzaakt door zenuwschade, hoog in de rug, ontstaan tijdens de val. Het is dan waarschijnlijk dat ze géén pijn heeft aan haar achterbenen, maar dat "slechts" de besturing van haar achterbenen niet meer correct functioneert.
We hebben ook al twee nubische geiten met "voorwiel aandrijving"; dus ook met een zeer slecht bestuurbare achterhand. Pffff, als mensen, die niet weten welk beest wát mankeert, ons zootje ongeregeld op de wei zien lopen... 't zou me niet verbazen als de dierenbescherming of 112 gealarmeerd wordt
Wat ik heel opmerkelijk vind en de moeite waard om hier te vermelden: ik weet vrijwel zeker dat Jootje momenteel weinig pijn heeft, zolang er maar niets en niemand op haar schoft drukt. We hebben haar nu 14 jaar (ze is ongeveer 22 jaar oud) en als er bij onze dieren één grote Drama-Queen is, dan is het wel Jomanda. Als haar een scheet dwarszit en dat veroorzaakt lichte buikpijn, dan gaat ze liggen, kijkt alsof ze elk moment dóód kan gaan en is niet meer overeind te krijgen. Ook niet door de dierenarts, die we er dan in het verleden natuurlijk meteen bijhaalden als zoiets gebeurde. Telkens bereidde dan de dierenarts ons op het ergste voor: als ze over een halve dag nog steeds niet overeind kan/wil komen, dan houdt het op.... En elke keer besloot mevrouw na een uurtje of 2 tot max. 6 dat de buikpijn nu wel weg was, stond dan moeiteloos op en ging verder met haar leven alsof er niets gebeurd was...
De laatste jaren bellen we dus niet meer de dierenarts als dit gebeurt. Ik probeer haar dwarszittende scheet op te lossen mbv Reiki (kan ik een beetje, niet heel goed) en meestal lukt dat prima. Het punt is gewoon dat Jomanda een enorm drama kan maken over een klein beetje pijn (heb dat ook met andere dingen dan buikpijn vastgesteld). En ze laat zich absoluut nergens toe dwingen. Als zij wil liggen, dan kun je haar pushen, met drie man sterk, om overeind te komen... forget it.
Waarom dit dan mogelijk belangrijk is om hier te vermelden is, omdat ik nu aan haar kan merken dat ze nauwelijks pijn heeft. Ik vind 't me moeilijk voor te stellen, omdat ik gevoeld heb hoe erg die wervels tegen elkaar aan komen als ze beweegt!
Maar feit is: zolang je niet ook maar de suggéstie wekt dat je er aan wilt komen, loopt ze gewoon rond. Ze loopt evenveel als anders. Als dat veel pijn deed, dan zou Jootje daar écht niet doorheen lopen. Die zou stokstijf gaan stilstaan of gaan liggen en heel dramatische gezichten trekken.
Dus voor paarden met een dergelijke blessure: natúúrlijk is ieder geval anders, en komt kissing spines in gradaties voor.. maar kénnelijk hoeft kissing spines niet persé te betekenen dat het paard voortdurend veel pijn heeft.
grt,
karen
Gezondheid
