Anja Seijn schreef op maandag 15 februari 2010, 14:15:


He, wat vreselijk Anja, je hoopt toch allemaal dat je dieren van ouderdom gaan sterven en niet ernstig ziek worden. Maar volgens mij was dit zo erg dat het niet anders meer kon en dan heb je het goede gedaan.
Veel sterkte, Rita

Mijn vorige paard heb ik in laten slapen nadat er 3 dierenartsen naar hebben gekeken; de eerste zei: "10 dagen stalrust met pijnstillers", de tweede (heeft ter plekke foto's gemaakt) zei: "meteen laten inslapen" en toen ben ik met haar naar een kliniek geweest en die dierenarts bevestigde ook het inslapen (ze had door een ongeluk op de wei haar achterbeen verlamd).
Bij haar ging het heel vredig, ook het opladen op de trailer en alles, ze liep gewoon daar naar binnen en sliep heel snel in. Zij stond ook heel opgetrokken en gespannen en kon gewoon niet meer. Ik denk dat je zelf wel voelt hoe je het het beste doet!

Sterkte

Loes B schreef op maandag 15 februari 2010, 15:51:


Ik denk dit ook. Dierenartsen moeten klinisch blijven, anders is het werk niet vol te houden. Het zou voor mij niets zijn, ik ben op dit terrein een te grote jankerd. Luister naar je hart en luister naar je verstand, het is vaak je eigen verdriet. De dood is neutraal, dat is ooit eens tegen mij gezegd. Dan is er geen honger, geen leed, geen verdriet of pijn, dan is er niets meer. Soms is dit de beste, wel de moeilijkste, beslissing die je kunt nemen. Dood gaan we toch, mens én dier, waarom dan dat onnodige lijden. Als jij ziet dat het leven iedere dag een strijd is, als jij merkt dat het dier zich uur na uur door de dag sleept en je weet dat dit de rest van haar/zijn leven hoe lang of hoe kort dat ook nog moge zijn zal zijn, dan kun je haast geen andere beslissing nemen. Sterkte!

Karen... ik dacht dat ze er helemaal niet op reageerde (te meer omdat het ontlasten van dat been er nog bovenop kwam) maar nu zie ik dat ze moeizamer loopt, dus blijkbaar was er wel een lichte reactie. Maar lang niet voldoende om er iets mee te kunnen doen.

Haar slijtage is niet, zoals bij je ezeltje, van het ene moment op het andere ontstaan maar door jarenlang overbelasting, zelfs na het ontstaan van problemen.
De situatie kan dan dus toch anders zijn.
Amber is overigens alles behalve kleinzerig.
Goed... met de hoefzweer stond ze op drie benen, maar ze hinkelde toch verder, zo goed en kwaad als ze kon. Al het ander getrubbel wat ze heeft gehad onderging ze zonder een kick,
En als ze gewoon goed zou lopen, zou die KS geen rol spelen.
Maar dat doet ze niet. Ze loopt moeizaam, socialiseerd niet met de andere paarden en ontlast doorlopend haar linkervoet.

Binnenkort komt nog een keer de hoefsmid, zekerheidshalve, om toch die hoef nog een keer extra goed te controleren. Maar wrs zit het probleem hoger in haar been.
(dus naast de KS... )
Het vermoeden van meer artrose is al veel eerder ontstaan, toen ze de therapeute die haar wilde stretchen bijna de wei doorschopte. Therapeute moest stoppen en amber liep daarna stukken slechter. Dat is inmiddels maanden geleden, maar toen ontstond al de eerste gedachte dat ambers problemen wel wat dieper zaten dat stijve spieren en is de eerste verdenking op artrose ontstaan.
Nog afgezien van het feit dat ze kraakt als een antieke kast als ze loopt.

maar goed... hoefsmid kijkt haar nog een keer na en binnenkort gaan we de zomer in en laat ik alles nog een keer goed bezinken, terwijl ik kijk hoe het er voor haar uit ziet,
Maar ik verwacht niet dat nog een winter haalbaar en eerlijk voor haar is.
Helaas kunnen we in het voorjaar weer hoofdschudden en bloedneuzen verwachten, want ze is ook nog behoorlijk allergisch voor pollen mm.
Zal er ook niet goed aan doen, maar goed... we zien wel

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 februari 2010, 16:19:


Ik hoop dat ik niet de indruk gewekt heb Sandra, dat ik jou ergens van wilde weerhouden of je op andere gedachten wilde brengen? Dat was zeker niet de bedoeling! Want inderdaad, ieder dier is anders. En dezelfde aandoening kan bij het ene dier veel pijn veroorzaken en bij het andere dier niet zo veel. En Amber heeft mogelijk/waarschijnlijk ook nog andere problemen naast KS.

Wat ik wilde overbrengen is dat het kennelijk (soms) mogelijk is, dat een paard absoluut geen aanraking op de schoft meer kan verdragen, maar dan toch weinig weinig pijn kan hebben zolang niemand maar aan die schoft zit. Misschien heeft iemand die op zoek is naar info over Kissing Spines daar iets aan..

Ik denk dat je met Amber de juiste dingen doet en de juiste beslissingen neemt en zult nemen in de toekomst. Hoewel "juiste beslissing" misschien niet zo goede term is in dit kader, want als het om je eigen dier gaat twijfel je toch altijd hè, in meer of mindere mate? Ik wel, althans. Een "goed doordacht besluit" is dan misschien een betere term.

grt,
Karen

Heel erg mooi gezegd, anja. Zo is het inderdaad. Wij mensen, ik zeer zeker ook, zijn geneigd te hechten aan het leven ten koste van alles en delen onze dieren diezelfde emotie toe. Natuurlijk... dieren hebben overlevingsinstinct. Maar hun wereld is anders dan die van ons. Dieren zijn niet bezig met zielig zijn/iemand zielig vinden. Dat doen alleen wij mensen...

Nee hoor, karin. Ik snap wel dat je gewoon uitleg wilde geven. Net als ik.
Grappig dat mensen zeggen dat ik heus wel een goede beslissing zal nemen. Ik twijfel daar zelf namelijk altijd aan (had ik met toon ook)
Doorlopend vraag ik mij af wat ik nog had kunnen doen en of ze wel zoveel pijn heeft als ik denk en als de da denkt en of ze niet toch liever nog lang wil leven. Enz...
Tegenlijkertijd stel ik mij de tegengestelde vraag. Dan zie ik haar stijfjes lopen en in rust steeds met dat linkerachterbeen ontlast en dan denk ik... is het wel eerlijk om zo lang nog te wachten? Een paard is een prooidier. Hoe moet het voor een prooidier zijn om te leven met behoorlijke beperkingen? Is zo'n dier niet altijd op de hoede, omdat het niet meer zo snel kan wegkomen (amber zie ik bv nooit liggen... de rest ligt wel regelmatig te pitten, lekker in de sneeuw. Zij nooit) Is dat wel eerlijk? En leeft ze niet steeds in spanning en pijn, terwijl de dood... hoe akelig voor ons ook, haar rust kan brengen?

Ik bedoel... ik doe het hoe dan ook verkeerd in mijn eigen ogen.
Maar ach... heb ik iig geen criticus nodig

Anja Seijn schreef op maandag 15 februari 2010, 14:15:


Nee, wordt niet minder, begrijp ik. En ik weet ook dat dit zo is.

Sterkte Anja!

Debbie schreef op zondag 14 februari 2010, 13:16:


Hoi Debbie,
Ik heb de foto's bekeken maar ik heb geen idee hoe zo'n vlekje kan ontstaan. Het lijkt alsof de huid daar gedepegmenteerd is? Het lijkt mij niets zorgelijks, MAAR ik ben geen dierenarts. Blijft het vlekje gelijk (wordt het niet groter)?
grt,
Karen

Wat is, zijn de verschillen voor het paard. Vasectomie (schrijf ik het zo goed?) vs. Ruinen. En wat is het verschil voor herstel na de ingreep, en ook het tijdstip van uitvoering etc...
Ook ben ik benieuwd naar wat zoiets ongeveer kost.

Ik wil een echte hengst aanschaffen en houden, maar hij moet wel bij andere paarden in de wei kunnen staan zonder dat er allerlei ongeplande zwangerschappen plaats hebben.

Ben benieuwd naar de reacties.

ja Anja, van mij ook een hart onder de riem. Veel sterkte. Koester de mooie herinneringen aan je Beagle-vriendje !

Katrien

Arie Schenkel schreef op maandag 15 februari 2010, 21:31:


een gesteriliseerde hengst houden in een kudde is wel wat méér
dan ongeplande zwangerschappen uitsluiten
als deze échte hengst je eerste paard moet worden
dan zou ik me vooreerst véééééééééééééél beter informeren
en er vooral eens écht naast gaan staan, tùssen de kudde.....

Arie Schenkel schreef op maandag 15 februari 2010, 21:31:


Hallo Arie, welkom hier!

Het hebben van een hengst in je groep vraagt toch wel wat aandacht.

Allereerst de omgang. Indien je niet veel ervaring hebt is het niet raadzaam gelijk met een hengst te beginnen. Je moet toch iets steviger in je schoenen staan dan bij een brave ruin. Hengsten 'testen' je meer, zijn vaak toch best gedreven wat hun testosteron betreft, al helemaal als ze niet mogen/kunnen dekken. De meeste pensioneigenaren willen geen hengsten in hun groep vanwege merries in de buurt, of gedonder tussen hengsten en ruinen onderling. Dan kun je nóg zo'n brave hengst hebben, als de testosteron de overhand krijgt moet je van goede huize komen om eea in goede banen te blijven leiden.

Qua groepssamenstelling vraagt het hebben van een hengst de nodige aandacht; samen met merries leidt dit tot (ongeplande) veulens. Net weer een mailtje gehad van iemand die tijdelijk een hengst had opgevangen waarbij hij één keer heel even uitgebroken was en zij 'zit' nu met een ongepland veulen terwijl haar merrie absoluut niet hengstig was op dat moment.
Zou je hem vasectomeren dan behoudt-ie zijn hengstengedrag, zal wel dekken, maar dat leidt niet meer tot drachtigheden. Vraag je ook af of de overige mensen metwie je je hengst gaat zetten het wel goed vinden als er gesext gaat worden want veel mensen zijn bang voor blessures van hun merrie en wensen 'dat gedrag' niet.
Verder, als de hengst gevasectomeerd is en dus verder hengst blijft, gaat het 90 % zeker niet lukken om hem én met merries én met ruinen te houden, simpelweg omdat hij de ruinen waarschijnlijk als indringers zal zien bij zijn merries (uitzonderingen daargelaten natuurlijk).

Wat het rijden betreft moet je ook in staat zijn een hengst te begeleiden als je vrolijk tussen merries in rijdt en hij met zijn gedachten 'afdwaalt' zullen we maar zeggen.

Onze hengst Spirit hebben wij afgelopen zomer toch maar gecastreerd (met pijn in mijn hart) voordat we hem gingen inrijden. Hier op ons bedrijf komen veel onervaren mensen (voor de lessen), stagiaires, pensionmensen en het hebben van een hengst ertussen vroeg de nodige aandacht van Jack, Evy en mij. Het werd ons te risicovol om stééds die ander te moeten waarschuwen niet te dicht in de buurt te komen met de merries, Spirit weg te houden van merries (een onervaren stagiaire is daartoe niet in staat) en bovendien loop je een enorm risico met een hengst als lespaard (bij ons dan).

Wij hebben twee groepen paarden; een merriegroep en een mannengroep waar nu nog één hengst tussen loopt (Spirit's zoon Iskander) maar die moet er toch ook aan geloven in het voorjaar. Ik had nooit gedacht dat ik dit zo zou voelen (ik was altijd tegen het castreren -en-dus-incompleet-maken van hengsten) maar ik zie nu dat er veel voordelen zijn voor ons als paardenhouders.
Alles gaat nu ineens een stuk makkelijker, levert geen stress op. Het is niet dat wij niet met hem konden omgaan (Spirit is een heel zachtaardige en perfect opgevoede hengst) maar de overige mensen die hier rondlopen kunnen fouten maken of hem niet handelen. En om nu te zeggen dat alleen Jack, Evy en ik met Spirit zouden mogen omgaan gaat me te ver in een bedrijf als dit waar veel mensen komen, juist om te léren....

Dus allemaal leuk en aardig. Het ligt er dus maar aan hoe je je hengst gaat houden, of er andere mensen mee moeten omgaan, of er merries in de buurt zijn, wat voor groepssamenstelling er mogelijk is etc.

Ik ben daar nog wel benieuwd naar!

Groet, Pien

Hallo Arie,

Ik sluit me aan bij de tekst van Peter. Bij een hengst houden is het feit dat hij vruchtbaar
is maar 1 van de dingen waar je rekening mee moet houden.

Als eerste is het lastig om een geschikte locatie te vinden mits je geen weide zelf bezit.
De afrasteringen moeten zeer deugdelijk zijn, de indeling van de kudde moet met wat meer beleid en ook het wisselen van de groepssamenstelling gaat vaak niet zonder wat kleerscheuren. Haast geen enkele pensionhouder wil je paard op het erf hebben en niet alle hengsten dekken zeer vriendelijk. Ook voor oudere merries en een kleine ponies is het niet te aan te bevelen dat zij gejaagd of gedekt wordt door een paard hengst. Daarnaast goede kans dat hij de ruin in een gemengde groep niet zal accepteren.
Een pensionstal/weide met enkel ruinen maakt het wel een ander verhaal maar 1 merrie in de buurt en de verhoudingen worden direct op scherp gezet.

Dan moet je ook rekening houden wat er gebeurd in de weilanden naast je of dat de weide aan een weg grenst waar regelmatig andere paarden voorbij komen. Er zijn ook super brave hengsten te vinden die het typische hengstengedrag weinig uiten maar dit zijn volgens mij vnl uitzonderingen. Als je een hengst al bezit waar je heel goed contact mee hebt en welke zeer sociaal is zou ik sterilisatie overwegen. Een onbekende hengst kopen, niet alles in eigen beheer beheer hebben en ook nog niet zoveel ervaring hebben zou ik niet doen. Ik denk dat je jezelf, je dochter en het paard zelf, veel meer plezier doet met een ruin of merrie.

Daar komt nog bij dat een hengst toch wat meer ervaring eist in de omgang dan het gemiddelde andere paard. De mensen die zeer goed met hengsten over weg kunnen hebben vaak al zeer goed overwicht over paarden. Een pismerrie komt mischien een metertje van de grond met de oren in de nek als iets haar niet bevalt maar op zo een moment staat een hengst waarschijnlijk recht overeind met de tanden ontbloot. Dat alles net even wat heftiger gaat, het spelen onderling, het af tasten van jouw positie in jullie relatie maakt hengsten net even wat lastiger in het houden. Het zijn ook dezelfde eigenschappen die mensen juist zo mooi vinden aan hengsten, de bravour, levendigheid en aktie. Wij hebben 9 paarden nu in 3 verschillende groepen enkel omdat we een hengst hebben en een ruin hebben die we pas met 9 jaar gecastereerd hebben. De ego's van de hengst en ruin zijn te groot. De vruchtbaarheid is in ons geval niet de reden dat wij ze niet bij elkaar kunnen plaatsen. Allebei de paarden zijn trouwens sociaal in kudde verband opgegroeid en netjes opgevoed.

Spirithorses schreef op dinsdag 16 februari 2010, 11:03:

Je was mij een minuutje voor..