Letje, met mijn bezorgdheid omtrent bijwerkingen van de pijnstiller van de hond heb je wel gelijk. Ik zal het dan moeten herzien. Ik pieker nu eenmaal altijd teveel, trek mijn eigen handelswijze in twijfel en lever per definitie kritiek op mijzelf, ongeacht welke beslissing.
Onhandig.

Maar dan rijzen bij mij dus ook de vragen die ik eerder noemde. En ja, ik zou ook voor mijn paarden voor pijnstilling kiezen, als het iets uit zou maken.

In geval van toontje met zijn wildgroei aan agressieve, openspringende sarcoiden zou dat de oplossing niet zijn geweest, besef ik zelfs. (hij had overigens ook nog artrose en zag slecht), Amber was psychisch behoorlijk naar de maan en Tommy had een aangeboren afwijking aan de gewrichten door inteelt en/of dwerggroei.

Als ik het zo opschrijf denk ik... nee, daar had een pijnstiller niet geholpen (hoewel ik mij nog steeds vragen stel)
Maar mocht een van de huidige paarden mankementen krijgen die wel met pijnstiller te verlichten zijn... ja, dan zou ik het wel doen. Als ik er nu zo over nadenk.....
Ondanks de risico's...(al blijf ik daar een beetje paranoide over)

Mbt het paard van de kennis... ja, mensen moeten inderdaad hun verantwoordelijkheid nemen. Maar ze doen het niet. Als het paard 'het niet meer doet' gaat hij richting slacht of staat te koop als gezelschapspaard, bij zeer veel mensen.
Het is schrikbarend hoeveel paarden op die wijze worden aangeboden (en vervolgens in handel of slachttransport belanden, terwijl de eigenaar zichzelf wijs maakt dat hij/zij het beste voor het paard heeft gedaan)

Ook alarmerend vind ik de enorme hoeveelheid paarden die op jonge leeftijd artrose hebben.
Na het zoveelste topic in bokt daarover, heb ik daar eens een topic over geopend. Geen reltopic, maar gewoon een stelling/vraag om een discussie te starten en de hoop dat mensen erover nadenken (al is het er maar eentje)

Ik heb nl sterk het gevoel dat het blind zijn voor de kleine signalen van verwardheid en/of ongemak bij paarden leidt tot fatale resultaten.
Ik ben ervan overtuigd dat veel te veel jonge paarden onnodig in handel en slacht eindigen

mirel schreef op dinsdag 27 december 2011, 8:57:


Het is heel reëel om ervanuit te gaan dat ze geen 3000,- kan krijgen voor een niet-werkpaard met een blijvende aandoening. Ondanks het feit dat ik gestopt ben met de TweedeKans Paarden bemiddeling krijg ik hier nog wekelijks gratis en wel veel gezondere paarden aangeboden. De paardenmarkt is volledig ingestort.

joop schreef :



Van mij krijg je een vind-ik-leuk voor deze twee opmerkingen. Vooral die laatste kom ik zoooo vaak tegen....

Sandra van Bommel schreef :


Eens! Want van die paarden die ik wekelijks aangeboden krijg zitten er altijd weer bij met artrose. Het wordt zo te lezen inmiddels heel normaal gevonden dat een 11 jarige artrose aan de benen heeft. Tja, 'niet meer geschikt voor de sport' , zeggen ze dan. En: "mijn paard verdient het beste, de dierenarts raadt me aan om hem op de wei te gooien en ik zou hem jullie graag willen schenken. Intensief rijden gaat niet meer maar recreatief en rustigaan kan hij nog wel en aantal jaren mee". (En dan kan zij een andere kopen).

Na dit jaren aangehoord te hebben kan ik hier nul komma nul begrip meer voor opbrengen!


Dagelijks, echt waar, dagelijks....
Gelukkig drie weken geleden weer een paard uit een ellendig stalleven weten te krijgen. Staat nu hier en begint een heel klein beetje Paard te worden en in z'n lijf tot Rust te komen....

Het gekloot met paarden begint me meer en meer tegen te staan en ik reageer er minder en minder genuanceerd op.

Pien, ik begrijp je helemaal.
Op de eerste plaats was het amber, die echt helemaal lichamelijk en geestelijk kapot bleek.
Als je dan navraag gaat doen en erachter komt dat zo'n paard al zes jaar eerder stijf was en met vlagen agressief en dan toch gewoon mee wordt gesprongen, zonder galop want dat kan een draver dan zogezegd niet en uiteindelijk van de hand wordt gedaan omdat ze agressief is, aan een koper, die zegt dat hij het wel zal oplossen en vervolgens weer doorverkoopt etc... dan vallen je schoenen uit.

Als je dan daarna weer, nadat je veel paarden met duidelijk zichtbare problemen die worden opgelost met scherper bit/stevige aanpak etc weer een paard krijgt met serieuze lichamelijke problemen en wiens signalen werden afgedaan als 'koppigheid en dwarsheid' begint het onbegrip te groeien.

Als je dan ook nog de vele vele vele topics leest met paarden met artrose en het huilende afscheid van jonge paarden die 'kapot' zijn, er tegenlijkertijd doorlopend wordt geluld over het 'aanpakken' van een paard als het dwars is etc wordt het nog een graatje erger

Ondertussen verdiep ik mij erg in de wetenschap over leertheorieen bij paarden en andere dieren en kom je meer en meer erachter dat ieder signaal wat het paard geeft een betekenis heeft, maar dat de mens ervoor kiest om dat signaal de kop in te drukken (uitgaand van menselijke gedachtengangen bij paarden) waardoor zo'n dier op gegeven moment afstompt en lichte ongemakken in onherstelbare schade uitloopt (of lichte verwardheid serieuze gedragsproblemen worden) en dan zie je steeds meer om je heen.

En dan begrijp ik jou en letje volkomen.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 27 december 2011, 11:29:

Paarden liegen niet. Geen enkel dier liegt. Ik ben er inmiddels van overtuigd dat dieren ons veel meer vertellen dan wij kunnen "horen". Goed blijven kijken en alert zijn op signalen, niet zelf een oorzaak of reden aan een bepaald signaal willen geven, maar die signalen onderzoeken en uitsluiten. Dat "aanpakken" terwijl het dier alleen maar iets wilt aangeven ... triest hé?

Spirithorses schreef op dinsdag 27 december 2011, 10:55:


en dat paard krijgt dan weer dezelfde of vergelijkbare problemen en dan vindt zo iemand dat hij zo pech heeft, steeds weer paarden naar de slacht moeten brengen of laten inslapen.


je wordt er moedeloos van


veel erger nog: mensen zijn tov paarden gewoon totaal blind voor de meest normale zaken die ze voor zichzelf wel kunnen zien. Zij passen het paard = brommer model toe zonder zich te beseffen dat dat onherroepelijk tot de vroegtijdige ondergang van het paard leidt. Beveel je een paardeigenaar aan bijna de hele dag op de WC te gaan zitten met een luikje voor af en toe een bord eten, dan kijkt hij je aan of hij snot ziet branden. Het meest onbegrijpelijke is dat dierenartsen zich ook helemaal blind staren op paard=brommer. Stalrust! na een nwe heupoperatie wordt je binnen 24 uur uit je bed gezet, een DA schrijft zonder blikken of blozen 2 mnd (soms nog veel langer) stalrust voor.


hier nog 1