Christel Provaas schreef op zaterdag 31 december 2011, 17:08:


Vorig jaar met de bloedworminfectie opgelopen in februari na de verhuis naar een andere wei (waar we na een maand goddank weer wag waren) hadden zowel Player als Carmen hier last van. Carmen was niet echt een referentiekader met haar chronische diarree maar Player had nooit last van mestwater, strepen op haar benen en zo meer. Mestonderzoek niet gedaan maar had wel begrepen dat ingekapselde wormen niet aan te tonen zijn in een mestonderzoek. Na ontworming met equest was het probleem verholpen, maar na 6 weken kwam het terug, weer ontwormd en weer was het probleem over. Heb dit drie keer herhaald en daarna laten inspuiten tegen bloedwormen, dan was het probleem definitief van de baan.
(Heb hierin moeten vetrouwen op het advies van verschillende dierenartsen.)

Elk paard heeft recht op een staart

Ik had jouw Carmen-verhaal ook in het achterhoofd, maar denk dat het bij Buck toch simpelweg voedingsgerelateerd is. Ik heb een paar dagen geleden een nieuwe baal voordroogkuil aangebroken en die is grover, ruller, anders. Ik vermoed dat dat een baal van een ander perceel is, misschien ook op een ander tijdstip gemaaid. Ik zie nu al enkele dagen geen racestrepen meer.
In de link die ik plaatste staat er meer over.

Ik had jouw Carmen-verhaal ook in het achterhoofd, maar denk dat het bij Buck toch simpelweg voedingsgerelateerd is. Ik heb een paar dagen geleden een nieuwe baal voordroogkuil aangebroken en die is grover, ruller, anders. Ik vermoed dat dat een baal van een ander perceel is, misschien ook op een ander tijdstip gemaaid. Ik zie nu al enkele dagen geen racestrepen meer.
In de link die ik plaatste staat er meer over.

Hallo,

Ik houd deze website al een tijdje in de gaten en ben heel geïnteresseerd in de manier van paardenhouden die hier gepropogandeerd wordt. Wel moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik er ook wat huiverig tegenover sta. Theoretisch begrijp ik het volkomen, maar in de praktijk heb ik mijn twijfels. Dit kan aan mij of mijn paarden liggen, maar ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Ik heb het hier ook af en toe met mijn dierenarts en instructrice (monty/parelli) over gehad. 'Natuurlijk' lijkt een goed idee, maar wat dat precies is zijn de meningen over verdeeld.

Een korte beschrijving van mijn situatie: Ik heb momenteel drie dieren thuis staan. Een welsh-arabier klophengt, een kwpn-ruin en een dartmoor-ruintje. De kwpner is 7 en nu net onder het zadel, na anderhalf jaar vechten tegen de manier waarop hij was ingereden (op zijn 5e). Het hengstje is bijna 20, superactief, maar begint wat krakkemikkig te worden. Hij heeft op hoog niveau dressuur gelopen, een beetje gesprongen en vind het nu nog erg leuk om op een basisniveau te werken, zowel binnen de bak als in het bos. Hij is altijd heel erg enthousiast geweest met het werk en heeft alles voor me over. Mijn dartmoor is 11, een kleine apekop, super lief voor de kleine kinderen, lekker eigenwijs voor de kinderen die hem willen laten lopen. Hij staat vooral in de wei de andere twee te irriteren.

Ik heb drie stallen, die meestal open staan en een schuilstal in de wei voor als het hek naar de wei dicht gaat. Dit maakt dat ik jullie theorie zo vreemd vind. Ik zie namelijk elke avond de paarden uit zichzelf de stallen in lopen. Ieder apart, of dartmoor en kwpner samen (meestal is de kleine zo vervelend dat de grote hem zijn stal uit jaagt op gegeven moment). We voeren wel apart, omdat de kleine dik wordt van lucht en anders veel te veel hooi krijgt. Voeren doen we zowel in de stallen als in de wei. Als paarden overal zo goed tegen kunnen, hoe kan het dan dat mijn dieren bij een flinke regenbui, of bij dazen in de zomer binnen no time in de stal staan en dat ze hun eigen deur savonds dicht doen om lekker te gaan liggen maffen (alleen de kwpner). Dit lijkt niet te stroken met de theorie die hier aangehangen wordt.

Het belangrijkste vind ik de dekens in de winter. Ik heb mijn hengstje een paar keer (op 16, 17 en 18jarige leeftijd) met onderkoelingsverschijnselen uit de wei gehaald in de herfst (de koude herfstbuien). Hij stond te rillen, volgens jullie normaal, maar met een niet zo normale temperatuur van 35,8 graden. Gevaarlijk laag! Sindsdien staat hij met een licht gevoerde regendeken buiten, niets meer aan de hand. Sinds ik vorige winter ook bij mijn kwpner iets soortgelijks meemaakte (minder heftig) staan ze nu allebei onder de deken. Dit alles uiteraard op advies van mijn dierenarts, die mij daarbij mededeelde dat het rillen van een paard absoluut NIET normaal is. Met de dartmoor, een goede overwinteraar, is er uiteraard niets aan de hand. Hij staat in weer en wind met een lekker dikke wintervacht.

Mijn vraag cq opmerking is hier dus: Is het misschien niet zo dat, hoewel veel paarden 24/7 buiten kunnen staan, sommige paarden of rassen daar niet meer voor gemaakt zijn? Ik zal de laatste zijn die paarden als mensen ziet, maar hun gedrag zegt voor mij genoeg. Het is onzinnig om een shet of een ander koudbloedras onder een deken of in een stal te zetten, maar kan je dat nog voor alle paarden zeggen? Hebben wij niet te ver doorgefokt? Wolven kunnen in weer en wind lopen, maar een hazewindhond vriest in de winter dood zonder dekentje. Dat dier is daar niet meer voor gemaakt.

Ik wil vooral oproepen tot waakzaamheid. Ieder paard heeft ruimte en beweging nodig, maar misschien zijn sommige dieren gewoon zelfredzamer en anderen meer afhankelijk van ons geworden.

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn verhaal vinden en kijk uit naar de reacties!
Karen

Een paard dat de deur achter zich dicht trekt, dat is knap! en eigenlijk geloof ik het niet. Komt-ie er om 7 uur weer uit?

Wat betreft het rillen: dat ben ik met je eens. Als er gerild wordt, gaat er een deken op. Spartaans is niet per definitie gezonder.

Owja, wat ik nog wat vergeten te melden: het arabiertje heeft sinds een paar jaar copd (te veel gerookt? ja haha, die ken ik al . Hij is hiervoor 2 keer een korte periode behandeld met anabolen. Het werd toen te erg met de druipneus, hoesten en puffen en het was nodig. Hij knapte er steeds fysiek van op, maar werd helemaal gek in zijn hoofd van dat spul, dus heeft niet lang geduurd. Dit was zo'n twee jaar terug en ruim nadat hij onderkoeld was geweest. Zijn longen zijn niet meer optimaal en in combinatie met zijn enthousiasme onder het zadel resulteerde dat in zijn pensioen van het zware werk. Hij wil nog heel graag en slooft zich nog steeds enorm uit onder het zadel, maar hij mag zich niet meer zo enorm inspannen dus ik laat hem alleen nog basisdingetjes doen. Een stuiterballetje blijft ie echter, stilstaan heeft hij nooit meer dan 10 sec gekund. Dit is puur de combinatie van zijn ras en geslacht (hengst=uitslover) en dit is de reden dat hij altijd zo fijn is geweest om mee te werken. Lopen doet ie, dus ik kon er op gaan zitten en hem met hele kleine bewegingen sturen en beperken. Nog steeds is hij met twee vingers, been en zit te rijden. Zonder vingers werkt het helaas niet, want daarvoor is hij iets té enthousiast. Hij moet beperking hebben aan de voorkant, hoe minimaal ook.
Misschien dat deze aanvulling nog iets meer inzicht geeft.

Deur dicht is trucje van dat beest, hij verrast mij ook altijd. Kan de kleine er niet meer bij. Hij gaat niet dicht als in de schuif er op, maar is gewoon klapdeur en die is dan dicht. En nee, niet 7 uur, meestal uur of 5 ofzo, als het zonnetje (iets later dus voor de oplettenden) een beetje schijnt ligt hij altijd als eerste in een hoekje van de wei te maffen.

Maar een deken dus wel bij kou, hoe denk je dan over het verschil in ras? Is bij mij een observatie, geen theorie

Jouw senior is dus niet meer in blakende lichamelijke gezondheid. Die heeft dus baat bij ondersteuning (deken). De 7 jarige lost het zichzelf op doordat je die mogelijkheid ook biedt (schuilstal). De 11 jarige heeft geen probleem. Dan is het mijns inziens toch o.k.? Als mijn paard staat te rillen is dat voor mezelf niet leuk, maar hij mankeert niets waar ik dat rillen anders dan de weersomstandigheden aan zou kunnen wijten. Geef ik hem hooi, is dat rillen binnen één minuut weg. En die buien gaan gelukkig vanzelf over.

Als jouw paard staat te rillen, heb je hem dan getemperatuurd? Dat was het probleem namelijk. De opa had een ernstige onderkoeling op zijn 16e (voor het eerst). Bij de 7jarige, toen 6, was het nog geen zware onderkoeling, maar hij had wel een te lage lichaamstemperatuur. In zijn uiterlijk zie je dat ook in het feit dat hij niet op alle plaatsen op zijn lichaam dikke, opstaande wintervacht aanmaakt. Zelfs in mid-december vorig jaar (sneeuw!) had die nog een blotebillenvachtje. Dit zonder deken of geschoren te zijn oid. Wij maakten het excuus dat hij het wel warm genoeg zou hebben, omdat hij het anders wel vacht zou aanmaken, maar zijn temp. bevestigde dat niet.
De kleine is inderdaad wat een paardje hoort te doen: die heeft een 3 cm wollen jasje van zichzelf.

Niet ieder paard maakt een even dikke of stevige wintervacht aan, maar is dat omdat ze dat niet nodig hebben, of omdat die vacht eruit gefokt is?

Karen Petterson schreef op dinsdag 3 januari 2012, 16:55:


Ja natuurlijk! Je gaat toch alleen rillen als je het (te) koud hebt? Net zoals je gaat zweten als je lichaamstemperatuur te hoog is. Binnen bepaalde grenzen is daar niets mis mee.

Mijn oplossing zou ipv een deken eerst zijn meer hooi. Er zijn diverse manieren om er voor te zorgen dat je paarden langer doen over het hooi dat ze krijgen. Eten stookt de kachel en dat is de belangrijkste warmtebron voor een paard, samen met beweging. Ze kunnen als ik het zo hoor altijd droog en uit de wind staan, dus waarom zou je er dan een deken op leggen? Dan liever de interne kachel beter aan de gang houden.

Groetjes Karin

Je hebt het bij het rechte eind. Als mijn paard staat te rillen, ga ik hem temperaturen: in de zomer, niet met dit weer. Ook hij is een wolbol en kan naar believen droog gaan staan.

Ik vind het zonneklaar dat een paard wat geen goede lichamelijke gezondheid meer heeft, niet veel weerstand heeft en daarbij geholpen moet worden. Wanneer je nu met een daadwerkelijke onderkoeling te maken hebt en het fokgedeelte, daar weet iemand anders je misschien haarfijn op te antwoorden.

Niek Kol schreef op dinsdag 3 januari 2012, 20:25:


Mijn paardje staat al weer een hele tijd met een regendeken op.
Ze heeft een slecht gebit en kan daardoor onvoldoende hooi eten om zich warm te houden.
Vroeger toen haar gebit nog goed was kreeg ze nooit een deken op. Was niet nodig, ze kon de hele dag zo veel eten als ze wilde. Dus...

Christel Provaas schreef op dinsdag 3 januari 2012, 9:08:


Heb het artikel gelezen. Is interessant en het doet ook wel goed om te lezen dat het allemaal vaak zo simpel niet is en niet altijd eenvoudig op te lossen.

Gelukkig dat het nu beter gaat!

Elk paard heeft recht op een staart

Mijn paarden kiezen ook voor hun stal 's nachts nu in de winter. Zomers of als de wei open is, staan ze daar. Dat heeft hun voorkeur wel. Ze schuilen voor regen, (het zijn watjes) wind - Player haat wind - (zij is het grootste watje ) en vliegjes in de schemering. Ze hebben die luxe en maken daar naar behoefte gebruik van. Is dat PN, tsja, in de natuur bestaan geen schuilstallen maar zullen ze wel zo goed mogelijk beschutting zoeken indien nodig.
Het gaat er eigenlijk om dat je je paard niet opsluit in een stal, dat hij zoveel mogelijk beweging heeft en zo goed mogelijk het leven kan leiden waar zijn lijf van nature op ingesteld is. Het blijft natuurlijk gevangenschap, ook rond een wei staan palen en draad maar je biedt hem zo de mogelijkheid om paard te zijn op een zo paardnatuurlijk mogelijke wijze.

Een paard dat niet in orde is, oud is of evt door externe factoren bepaald, kan het koud hebben en daardoor rillen. Een gezond paard dat over voldoende hooi beschikt en over een schuilmogelijkheid zou het niet koud mogen hebben. In de natuur is het sowieso survival of the fittest maar zover laat ik het (en iedereen hier) niet komen. Natuurlijk, daar streven we naar, spartaans is niet nodig

Grappig dat je paard de deur achter zich dicht trekt en iedereen buiten sluit, slim zijn ze wel he
Elk paard heeft recht op een staart