Arabesk schreef op woensdag 4 januari 2012, 10:13:


Jaaaa, maar Frans en Ilona zijn ook van die rare mensen.
Misschien dat ik het ook wel zou doen met mijn paarden maar (...).

joop schreef op woensdag 4 januari 2012, 10:49:


Als het op dat weiland net zo 'gezellig' is als op het forum af en toe (relatief gelijkdenkenden) dan ben ik benieuwd hoe lang die makelaar het volhoud.

Is lelijk doen hoor, ik snap je punt heus wel.

@Joop: die postzegels vind ik ook geen goed idee, maar soms kom je in omstandigheden dat je je wei kwijtraakt (ongeluk boer, gemeente die er natuurgebied van maakt, ik noem maar iets) en er is gewoon niets te vinden in de buurt.
Als je dan al 19 jaar je paard dichtbij hebt staan, is het echt heeeeel moeilijk om er afstand van te doen, op droge plek elders in het land bv.
Ja wel egoistisch misschien maar misschien kom ik ook in zo'n situatie.....
Ik ben nog steeds zoekende....voorlopig staan ze nog op ruim 4 hectare, maar weet niet hoe lang nog en als nood heb ik een stuk van 3000m2 met schutstal, beter iets dan niets.
Ik vind wel dat je ze dan zoveel mogelijk beweging moet geven uiteraard.

Dus mocht iemand een hectare'tje weten rond Alblasserdam

e m kraak schreef op vrijdag 30 december 2011, 14:28:


Leermoment! voor mij... toen mijn paard steigerde en de achterbenen ver uit elkaar zette toen ik opstapte.. mss een combinatie van vanalles op dat moment/ want er wáren dus wel degelijk meer dingen/ en ook nog hengstigheid. Ze reikte inderdaad naar haar flank. Iets om meer aandacht aan te geven.....
merci :)

Myriam

Suzanne Graauw schreef op donderdag 5 januari 2012, 8:56:


als je al paarden hebt en je land kwijtraakt is het roeien met de riemen die je hebt. Ik bedoel eigenlijk meer: neem pas paarden als je een goede huisvesting in petto hebt. Jouw geval illustreert weer dat een soort makelaar goede zaken zou kunnen doen.

Suzanne Graauw schreef op donderdag 5 januari 2012, 9:13:


Ik heb een kennis daar wonen, zal eens voor je vragen of zij haar ogen open wilt houden.

joop schreef op donderdag 5 januari 2012, 10:41:


De meeste mensen zien pas na het traditionele paardenhouden in dat het ook anders kan, dus ik weet niet hoe reeel die gedachte is.

Merel Stoffers schreef op donderdag 5 januari 2012, 15:35:


@ Merel, had jij nou ook nog bloed laten prikken bij Alwin?

Ik vind het leuk, en toch ook wel geruststellend, om te zien dat mensen hier toch niet zo spartaans zijn als ik dacht. Verschillende dieren vereisen verschillende omgang, zo werkt het nu eenmaal.

Mijn laatste vraag hier is alleen nog steeds niet echt beantwoord. Ik ben zo benieuwd wat jullie ervaring is met verschillende rassen. Ik zie zo duidelijk het verschil, niet alleen in gedrag, maar ook heel concreet in de dikte van de vacht, het verschil tussen mijn warmbloedjes en koudbloedjes (grove scheiding, maar jullie snappen wat ik bedoel hopelijk). Voor de kwpner kwam had ik een ijslanderkruising met echt een absurd dikke vacht. Die hebben we zelfs twee keer moeten scheren in de zomer omdat hij het zo moeilijk kwijt raakte en het vreselijk warm had. Hij was toen al ziek en twee jaar geleden hebben we hem laten inslapen. Wij hebben hem de laatste twee jaar van zijn leven gehad en hij heeft nooit, nooit een hok opgezocht, zelfs toen hij bijna dood was en zo mager dat hij bijna niets meer kon stond hij met zijn dikke vacht en dikke vriendjes in de sneeuw.

Dat was dus weer een goed voorbeeld van een koudbloedje. Het gaat volgens mij bijna in gradaties. Hoeveel invloed heeft ras op de dikte van de vacht en hoeveel schuilstal ze opzoeken? Ik snap dat individuele gevallen kunnen afwijken, maar wat is jullie algemene ervaring?

Karen Petterson schreef op donderdag 5 januari 2012, 15:40:


Bij ons hebben de IJslander en koudbloedige Bart nergens last van.
De NRPS-er heeft wat meer probleempjes, zij zoekt de beschuttig op en gaat meer rollen en rennen.

Liefs Marsha