fleur schreef op vrijdag 26 oktober 2012, 17:54:


Als je je keus al hebt gemaakt om wel voor haar te gaan begrijp ik eerlijk gezegd je vraag niet zo goed.


Ik wil best mijn mening geven en mijn ervaring vertellen.

Ik kocht mijn paard op 1 jarige leeftijd en een half jaar later bleek hij seme te hebben: hij reageert allergisch op het eiwit van de culicoide. Inmiddels is hij 8 jaar.

Had ik geweten dat het een seme-er was, dan had ik hem nooit gekocht! (met de kennis die ik nu heb).

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben dol op hem. Hij is vanaf het begin bij mij PN gehouden, is daarvoor opgegegroeid in een kudde en liep nog gewoon bij zijn moeder.

Ik woonde vlak bij de zee, maar ook daar waren culicoides. Ik heb een bloedtest laten doen bij Imunopharm en daar scoorde hij 9 zoveel op een schaal van 1-10. Ernstig dus.
Uiteraard van alles geprobeerd, maar eigenlijk alleen een totaal ingepakt paard helpt. En nog steeds is seme niet oplosbaar! Anders waren er geen paarden met eczeem meer, zo simpel ligt het.

Ik vond het heel triest om te zien hoe mijn paard leed, slapeloze nachten had ik hoor. En dat vond ik echt het moeilijkste.

Ik vond het geen probleem om hem de verzorging te geven die hij nodig had. Slechts 4 maanden in de winter kon hij dekenloos lopen. De kosten vielen ook mee, een kwestie van goede dekens kopen. En wat ik verder had was zink-zwavelpasta voor eventuele wondjes.

Hij heeft ook een poos bij Wil gestaan, maar de enkele culicoide die daar rond vloog was al te veel voor hem! Hij reageert ontzettend allergisch.

Inmiddels heb ik een plek gevonden op 875 meter hoogte en zo ver ik het nu kan bekijken zijn daar gewoon geen culicoides. Ik zie weer een blij paard, dat nieuwsgierig zijn omgeving verkent, zelfs in alle vriheidj over muurtjes gaat springen om te zien of het gras erachter soms groener is en loopt te dollen met andere paarden.( Heel wat anders dan een soort depressief paard in het semeseizoen.) Daar word ik dus echt heel gelukkig van!
Zijn aanleg is uiteraard niet verdwenen, zet ik hem weer op een plek waar wel de culicoides zijn, dan is hij weer de pineut.

Groet, Tineke

Wil schreef op vrijdag 26 oktober 2012, 19:45:


Maar in hoeverre is dit een projectie van je eigen gevoelens?

Ik heb mij ook zo gevoeld hoor. Machteloos om er iets aan te doen bij telkens de ontdekking van nieuwe open wonden. En telkens een steek die door mijn hart ging als ik haar op de wei haar buik aan haar hoeven zag open schuren. Of wanneer ik weer je op een mooie zomerdag op de wei komt, en je paard staat als enige weggedoken in de verste donkere hoek van de schuilstal. En na een tijd zie je het paard niet meer maar alleen nog 'het probleem', dat "arme paard"...
Tot je er afstand van neemt en je tot de realisatie komt, dat het best meevalt met dat miserabel voelen van het paard.
Ja, ze is liever binnen als de zon fel is of wanneer er veel insecten rond vliegen.
En Ja, ze kan niet zonder deken. En ze kan niet zomaar op het gras lopen. Maar ze past zich aan. En als ik kan, dan help ik daar een beetje bij.
Wie vindt het doorgaans het grootste probleem, het paard of de mens?
En sinds ik er zelf niet meer mee in mijn hoofd zit, zie ik opeens ook een gelukkiger paard. Misschien was ze dat altijd al wel? Ze is niet het happy en vrolijke type. Maar ze oogt wel tevreden en relax.
Ik denk niet dat ze ongelukkiger is dan onze andere paarden.

Ans Jondral schreef op vrijdag 26 oktober 2012, 22:28:


Nee Ans, dat denk ik toch niet. Tuurlijk... als ik chagrijnig ben omdat Chaser stijf staat van de irritatie en de jeuk... zal ik dat ongetwijfeld deels overbrengen op 'm...

Maar niet alles. Chaser heeft vaak zat met z'n hoofd naar beneden doodstil in 'n hoekie gestaan.
Die wilde helemaal niets. Niet van mensen en niet van andere paarden.
Alleen maar rust. Deels zit dit ook in z'n karakter, hij is gewoon niet zo'n uitbundig typje. Maar hier is het een totaal ander paard. Hij komt nu zo heel af en toe (en daar ben ik al blij mee!!!) een knufje halen... Nou...... dat zegt voor zijn doen al heel wat!

Maar goed, inmiddels is hij ruim 22.... en ik ben blij voor hem met een aantal jeukvrije jaren )

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Nils Vellinga schreef op vrijdag 26 oktober 2012, 17:38:

Overgang ?
Ja duh, als het kouder is, is het kouder. Waar is de kans groter bibberende paarden aan te treffen... daar waar het langer kouder is of...?

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen.

Poeh... ik vind sommige van de ervaringen echt heftig.. Voor zowel paard als baasje.

Ik had inderdaad de keuze gemaakt wel voor haar te gaan maar aangezien ik geen ervaring heb met eczeem was/ben ik erg benieuwd wat jullie ervaringen zijn. Vandaar in eerste instantie mijn vraag.

In mijn ogen wordt een groot deel van de paarden van de eigenaren hier op het forum op een paardnatuurlijke manier gehouden. En ik had eigenlijk gehoopt dat van een PN aanpak het merendeel van de klachten zou verdwijnen omdat ik sterk het geloof heb dat veel problemen door een natuurlijke manier van huisvesten wel kunnen worden opgelost. Maar nu wordt mij duidelijk dat het wat betreft zomereczeem niet het geval hoeft te zijn.

Nu zijn er natuurlijk de hele extreme gevallen en ik weet nu gewoon niet hoe dat zich bij de merrie in kwestie zal gaan ontwikkelen.. Misschien valt het heel erg mee.. maarja, misschien ook niet..

Mijn gevoel zegt nog steeds dat ik haar graag wil aanschaffen vanwege haar bijzondere karakter maar ik blijf, ook mede door sommige ervaringen van andere, nog twijfelen.. Mijn verstand zegt daarin namelijk dat ik het beter niet kan doen.

Maar als het merendeel van de mensen die zoeken naar een nieuw maatje op een gegeven moment een eczeempaard laten staan wat gebeurt er dan met deze 'ongelukkigen'?

Ik laat het allemaal nog even op mij inwerken alvorens een beslissing te nemen..

Maar nogmaals, bedankt de ervaringen!

Groetjes Fleur

fleur schreef op zaterdag 27 oktober 2012, 13:52:

Graag gedaan!
Ja, klopt.


Helaas niet Fleur. Nog eerlijker... een paard als Chaser zou eigenlijk alleen op bepaalde uren het weiland in kunnen. Voor de rest van de tijd zou het beter voor het dier zélf zijn als ie..... opgestald (lelijk woord he???) zou staan. Nu zou ik dan, afhankelijk van de financiële middelen, geen 'stal' van 3 x 3 willen voor hem... maar denk b.v. aan een inloopschuur of zo. Waar ie dus wél de ruimte heeft.
SeMe kán getriggerd worden door suikers etc.etc. maar in 1e instantie is het toch écht een allergische reactie op het speeksel van de cullocoïdemug, het knutje.
Heb je een dier wat heel erg allergisch is, zoals D-Day van Tineke, of zoals mijn eigen Chaser kun je eigenlijk niet zoveel doen, behalve pappen en nathouden.
M.a.w.: proberen nog meer leed te voorkomen. Dus: inpakken in 'n deken, vaak ook nog een vliegenmasker, de voorpluk en de staart vettig houden.
Mijn ervaring is dat SeMe met de loop der jaren alleen maar steeds erger wordt.

Dit hoeft natuurlijk niet voor ieder paard op te gaan, maar bedenk ook de veranderingen in ons klimaat, steeds vochtiger en warmer. Ideale omstandigheden voor de mugjes. Die niet alleen SeMe veroorzaken, maar b.v. ook blauwtong.

Bij twijfel.... niet doen!!
Ik denk dat ze naar 'n slager verhuizen? Het is hard, maar zeker in deze tijd kun je voor hetzelfde geld een gezond paard aanschaffen. Die trouwens net zo goed SeMe zou kunnen ontwikkelen. Maar bij dit dier weet je het van te voren... en dat is gewoon een risico.

Verstandig
Graag gedaan, ik wens je wijsheid.

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Het wil nog wel eens schelen waar in Nederland het paard zich bevindt. Aan de kust schijnt er minder last van SEME te zijn.