joop schreef op donderdag 6 december 2012, 17:41:

Dan kun je in de leer bij de hardcore SMers, o.a. te vinden in de paardenspeciaalzaak bij de zwepen en bitten enzo.
Echte paarden maak je die gekkigheid niet wijs.


Nee. Pijn is pijn. Helaas pindakaas. Gewoon sensoren in een levensvorm die ter bescherming dienen. Dat zou je als biologe moeten weten

Als ik ernaast zit moet je het maar zeggen maar ik heb de indruk dat wat jij bedoelt meer over de subjectieve filters gaat waardoor pijn beleefd wordt. Dus niet de pijn zelf.
Ik denk dat de meeste soorten, w.o. paarden veel minder van die subjectieve filters gebruiken. Als dat geldt voor bijv. leren en hun omgeving beleven, zie ik op voorhand geen reden waarom het niet voor pijn zou gelden.
De grotere objectiviteit hoeft zich denk ik niet te vertalen in een "o wat erg nu heb ik pijn"-gedachte maar wel in een zich in een levensbedreigende situatie denken te bevinden.


Dat weet ik welhaast zeker. Voor een heleboel soorten, m.n. vluchtdieren, geldt dat de shockdrempel een pak hoger ligt dan bij mensen (maar dan is de shockdrempel ook veel scherper). Maar dat wil nog niet zeggen dat het plezierig en een aangename levenskwaliteit is.

mee info:

http://www.pro-active-medicine.nl/Ongedenatureerd_collageen_type_2_bij_gewrichtsaandoeningen.pdf

Of het betaalbaar is voor paarden, weet ik niet.
Voor mezelf kost het 20 euro per maand.
Hoeveel je moet geven aan paarden zou je moeten uitzoeken, wat wel is, er is een maximum in die zin dat een bepaalde hoeveelheid volstaat en dat méér niet méér resultaat geeft.

lk paard heeft recht op een staart

Anja Seijn schreef op donderdag 6 december 2012, 15:43:


Niet alle pijn is wegneembaar. Ik denk dat het onderzoek van de UM daar ook niet op gericht is maar wel om zoveel mogelijk levenskwaliteit te genereren en ondanks de pijn in beweging te blijven en je leven zo 'goed' mogelijk te maken. Ik heb zelf een aantal jaren geleden een revalidatietherapie in ditzelfde ziekenhuis (behorend bij de UM) gevolgd en alles was erop gericht mijn systeem duidelijk te maken dat ik, ondanks pijn, er juist doorhéén moest leren bewegen, ahw mijn systeem om te gooien en 'in je hoofd' blokkades op te lossen. Door bijvoorbeeld te tillen op een manier die ikzelf akelig vond (hartstikke vanuit mijn rug ipv vanuit mijn benen) waardoor je leert dat je veel meer aankunt dan je dacht en dat er dan niet iets fout bij gaat. Om te leren kijken naar je mogelijkheden ipv naar je beperkingen, dat was toen redelijk innovatief maar het heeft mij wel geholpen.

Ik heb voor allebei een regendeken (ook niet zo duur) voor het geval dat want over het algemeen is wind de vijand, niet zozeer de temperatuur