Kynshiri schreef op vrijdag 19 februari 2010, 13:45:


Ik niet, maar dat laat zich raden

Gegevens zijn
a) bewust (!) onervaren eigenaar
b) 3-jarige hengst, lijkt een timide persoonlijkheid
c) sociaal wrsch slechte omgevingsomstandigheden (moet ik af gaan op wat er geschreven staat uiteraard)
a) en b) zijn mogelijk compatibel! De eigenaar heeft immers nog minstens 2 jaar om zich gericht te bekwamen, bijv. intensief bij Eddy te lessen en verder rond te kijken dan de neus lang is.
De bottleneck zit in c) ... daar ventileer ik liever geen mening over. Trap hier al genoeg op tenen.

Monique Meijer schreef op maandag 8 februari 2010, 11:59:


dat denkt ik dus ook! dieren geven dat idd zelf aan en je moet echt naar je eigen gevoel luisteren, en minder naar je hoofd want dat is het wat je in de war maakt!

je hoort dit soort verhalen veel, wij hadden dat ook met ons hondje! ze was in haar laatste nacht heel benauwd en toen is mijn moeder met haar in de armen door de tuin gewandeld, daar werd ze heel rustig van en mijn moeder ervaarde hetzelfde als jij hierboven hebt uit gelegd! en even later stierf ze in de armen van m'n ouders... heel mooi en vredig!

Mijn paard heb ik ook als 3 jarige laten castreren vorige zomer. Voor mijn idee was hij heel lief als hengst. Maar waar hij stond waren ook geen merries te bespeuren.
De "stal" eigenaar waar hij zou komen te staan wilde geen hengsten ivm het feit dat hij verschillende merries had en die ook gewoon buiten staan.
Maar ik moet zeggen dat ik nu ergens wel blij ben. Hij is als ruin nog steeds heel lief en omdat ik ook niet zoveel ervaringen heb met hengsten vind ik het wel best zo.

Veel succes met je keuze,
Danielle

Okay, ja helaas komt de marstal leverancier niet meer langs, dus ben ik op zoek naar een ander merk, dat in de buurt verkocht wordt.

Bedankt Danielle, ik ben blij met de meningen en raad van iedereen die gereageerd heeft.Ik denk dat ik nu wel een beslissing kan maken die goed zit in mijn hoofd en in mijn hart.

Da's een goeie Pien, Ik heb me suf zitten googelen op het onderwerp, wat nog niet meevalt tussen al die katten en honden verhalen, maar niets gevonden vwb leeftijd. Zelfs een DA geraadpleegd maar die kwam niet verder als dat het bij paarden niet gebruikelijk is. Maar daar was ik al een beetje achter.

groeten Arie.

e m kraak schreef op vrijdag 19 februari 2010, 14:27:


Levensomstandigheden zijn daar prima hoor ,ze staan met zen tweeen op 2Hect en rondom ook nog eens paarden (ook merries) op andere weides .Is een appaloosa hengst en totnutoe doodbraaf. Leraarhengst of ruin zou inderdaad goede keuze zijn .

ge moogt op mijn tenen trappen hoor, als mijn paarden er beter van worden, zal mij dat worst wezen(zoals ze da in Belgie zeggen).
Wat bedoel je met sociaal slechte omstandigheden?
Zij hebben 24/24 weidegang, er wordt mee gewandeld in bos op straat ed, ze staan bijeen, (niet altijd)....naast hun weide staan er nog twee ruinen op de wei...ze zijn gewoon aan honden, er slaapt een kat bij hen in de winter(haha)...natuurlijk kan je dat geen kudde noemen....is het dat wat je bedoeld met sociaal slechte omstandigheden? Ik wilde er deze zomer een oudere ruin bijzetten gedurende een tweetal maanden, maar spijtig genoeg is het dier intussen overleden...

Dat was ik dus ook al een tijdje aan het denken maar (alweer) mijnen man vindt dat geen goed idee.Hij zegt dat er ongelukken van komen.Nu is het zo dat vorige zomer, Sam uitgebroken was en in de weide naast ons terecht gekomen was, met de twee ruinen.Daar heeft hij klop gekregen.Op zijn borst was er ook een heel stuk vlees uitgebeten en hij had verschillende beten ook op zijn benen.Hij deed niks terug en stond daar maar totaal verslagen te staan(ja, nu hoor ik het je al zeggen, nen echte komkommer).Ik ben hem daar rap gaan weghalen want hij had in frut vaneen gelegen.En dus zei Leo: ziede nu wel wat er gebeurd als ge d'er ene moest bijzetten.Maar, mss dacht ik, zo'n (oud) sociaal dier erbij....dat gaat toch beter verlopen niet?of kan je dat altijd voorhebben dat er wat gebeten en gestamt wordt?Nu dat is natuurlijk wat paarden wel doen, dat weet ik wel, maar als de vleesklodden eraf hangen...?

Moeilijk besluit, vind ik. Voor alle meningen hier geschreven, valt wel iets te zeggen.

Eén ding heb ik nog niet gelezen hier. Een hengst heeft hormoongedreven behoeftes om te dekken. Hoe zielig is het, wanneer hij daartoe nooit de gelegenheid heeft?

Hoe zit dat eigenlijk in de natuur? Krijgt een "zwakke" hengst ooit of waarschijlijk nooit gelegenheid om te dekken? Of - of zeg ik nu iets heel doms - vinden die hengsten een andere manier om hun sexuele driften te vervullen? Honden bijvoorbeeld (huishonden), daarvan weet ik dat sómmige reuen vaak en graag een kussentje of ander voorwerp "verkrachten". En er zijn reuen (zeldzaam, maar toch) die samenleven en elkáár dekken. "Rijden" bij honden kan ook onderdeel zijn van het willen onderwerpen van de ander, maar dát bedoel ik hier niet. Ik bedoel reuen die om beurten elkaar "dekken" en daarbij tot een zaadlozing komen.

Natuurlijk kan iets dat in de natuur gebeurt óók zielig zijn (het paard frustreren). Dus "natuurlijk" hoeft niet altijd de maatstaf te zijn (bijv. als "zwakke" hengsten in de natuur nooit 's aan hun sexuele gerief komen).

grt,
Karen

Arie Schenkel schreef op vrijdag 19 februari 2010, 16:33:


Ik heb geen specifieke informatie hierover mbt paarden. Maar wel algemene info (op andere dieren van toepassing - dus wellicht ook op paarden?). Bijvoorbeeld geitenbokken. Als je een bok jong castreert, groeit hij op tot een slungelig uitziend dier. Met de hoogte van een bok, maar niet de breedte en de bespiering. Qua uiterlijk lijkt hij zijn hele volwassen leven op een slungelige puber.
Als je een bok jong steriliseert (vasectomie), dan is zijn groei en zijn lichaamsverhoudingen volkomen normaal. Je kunt niet aan het dier zien dat het gesteriliseerd is (terwijl je een gecastreerde bok zó herkent).

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op vrijdag 19 februari 2010, 17:18:


Voor zover ik hier bij onze hengsten kan zien moet die behoefte eerst getriggerd worden. Dat gebeurt door de geur en andere signalen van een hengstige merrie.
Is er geen hengstige merrie, dan lijkt het erop alsof onze hengsten ook geen enkele dekbehoefte en/of sexuele interesse hebben. Ze "doen" niks, proberen niks, gedragen zich precies zoals onze ruin. In de winterperiode duurt dit maanden lang...
Zodra er een merrie hier hengstig wordt, dan verandert dit ineens, en zijn ze duidelijk wel met sex bezig, zelfs als ze geen toegang tot die merrie hebben.

Het is denk ik ook een vorm van antropomorfisme om te denken dat mannetjesdieren altijd aan sex denken.
Bij veel dieren is de paardrang sterk seizoens- of signaalgebonden.
Ik denk dus dat een hengst niet zielig is, mits er geen hengstige merries binnen "detectie-afstand" zijn.

Frans

inderdaad Karen, dat vraag ik mij ook af...

Frans Veldman schreef op vrijdag 19 februari 2010, 17:28:


Ja, dat denk ik ook.

Bij honden: de meeste reuen zijn ook NIET bezig met sex, tótdat er een loopse teef wordt geroken. Maar, er zijn uitzonderingen (zie m'n vorige bericht).
En er zijn ook uitzonderingen naar de andere kant van het spectrum. Zo'n lullo reu (een komkommer??) heb ik zelf. Als die een loopse teef tegenkomt, zelfs als die teef uitnodigt om gedekt te worden, denkt mijn hond vaak wel aan ballen, maar dan uitsluitend in de vorm van ténnisballen. Dáár "leeft-ie voor". De kans is wel groot dat als ik mijn hond veel tijd zou geven met zo'n teef, hij op een gegeven moment wel zou ontdekken dat.... Dus die tijd geef ik hem maar niet! In zo'n situatie tover ik meteen een tennisbal te voorschijn. Kijk 's Fred (zo heet-ie), een bálletje...

grt,
Karen

vagebond schreef op vrijdag 19 februari 2010, 16:13:


Wat voor soort voer zoek je dan?

grt,
Karen