Spirithorses schreef op vrijdag 30 maart 2012, 17:40:


Ik ben het eens met Pien en Muriel.

Ik heb ook een pony, die het risico loopt binnen afzienbare tijd niet meer op te kunnen staan. De dag dat dit gebeurt, zal het ook eindigen voor haar.
Ze is te zwaar om in mijn eentje overeind te kunnen helpen en ik zou het vreselijk vinden als ze uren onopgemerkt ergens ligt, terwijl ze zelf niet meer recht kan.

Ik heb haar al 1 keer zo gevonden en stond reeds met de telefoon in mijn hand maar toen slaagde ze er uiteindelijk na een poosje nog wel in om zelf weer op te staan.
Een aantal dagen later was ze weer wat beter (het weer werd toen ook milder) en sindsdien heeft ze het niet meer voor gehad.
Maar in dit geval spreek ik over een tijdspanne van een uurtje waarbinnen het opeens wel weer lukte. Een paard dat reeds dagen ligt, zal alleen maar zwakker worden.

Een moeilijke keuze is het uiteraard.
Mijn pony is momenteel ook weer erg slecht. Ze is een stuk jonger (21) maar graatmager, ze loopt slecht, haar vacht wil niet uitruien en ze is momenteel benauwd door de dampigheid ondanks behoorlijk zware medicatie... Het enige wat schijnbaar een beetje beterschap gaf was cortisone, maar dat kan ik haar niet blijven geven. Ventipulmin helpt niet echt.
En ik moet haar ook nog eens apart houden van de andere paarden omdat ze van de DA geen hooi mag eten.
Moesten het geen voorjaar maar najaar zijn, en ze is in de staat waarin ze nu is, dan zou ik er voor kiezen om haar niet de winter in te laten gaan.
Maar omdat april voor de deur staat en de zomer lonkt, hoop ik op beterschap.
Misschien tegen beter weten in?...
Zou het eigenlijk ooit wel voelen als 'de juiste beslissing'?

Ans Jondral schreef :


Hmmm.... voor mij zou dit op het randje zijn van 'een beslissing nemen'....

Maarja, gemakkelijk praten he. Hier loopt de nu pas 15 jarige Bombita al jaren met pensioen, en elk jaar denken we dat het haar laatste zal zijn vanwege de artrose en haar ondraaglijke jeuk. En na elk jaar breekt er weer een nieuw jaar aan....
Voor mij mág ze. Maar ze ziet er dit jaar zo goed uit, zo heeft ze in geen jaren uit gezien, je zou er zo weer een zadel op willen leggen.

Spirithorses schreef op vrijdag 30 maart 2012, 20:37:


Voor mij ook. De timing is rot. Ik wil eerst weten hoe ze zich voelt op de weide met vers gras (geen stof!) en weer wat extra kilo's op haar lijf.
Cru waarschijnlijk, maar ergens hoop ik een beetje dat ik haar op een dag weer op de grond vind. Dat zou de beslissing opeens een stuk makkelijker maken.
Niet dat ik van haar vanaf wil. Maar dit wel/niet gedoe is niks waard.
Of ze moet opeens weer een stuk beter worden, dat mag ook natuurlijk.

Spirithorses schreef op vrijdag 30 maart 2012, 17:40:


Chaser is hoogstwaarschijnlijk ook oud voor z'n tijd... ik ga er maar vanuit dat z'n beginjaren in de USA tropenjaren zijn geweest. De bespiering is al grotendeels verdwenen en het vermageren gaat, ondanks bijvoeding, gewoon door. Kennelijk niets aan te doen.
Hij loopt wel weer goed, sinds de artritisaanval heb ik me afgevraagd of ik er nog wel op zou kunnen rijden. En ja.... dat heb ik eergisteren dus eventjes gedaan. Alles met beleid. Helemaal niets meer met 'm doen is hij ook nog niet aan toe... maar ik zie wel de achteruitgang. Liggen doet hij nog wel. Lekker in het zonnetje op 'n schuine helling. Dat ligt prettig, is stenenvrij, warm en gemakkelijk om weer overeind te komen.

Vanmorgen, na zowat vier maanden droogte.... eindelijk een hele nacht regen gehad.
En alle paarden waren stijlcrazy! Bokken, rennen... zelfs Opa stuiterde met vier stijvige benen de berg op/af. Helemaal goed, kan dus ook nog wel efkes mee )

Tsja Pien.... oude paarden.... toch heeft het wel wat hoor, die oudjes.
(Ik krijg troetelneigingen)

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Myriam schreef op woensdag 28 maart 2012, 21:38:


Wist je niet dat Khatara aan een oog blind is? Zo zie je maar, dat is zo gewoon, dat ik het daar niet eens over heb met anderen

Ik heb trouwens nog een ander paard gekend met maar 1 oog. Daar werd ook veel opgereden zonder enig probleem.

Wil schreef op vrijdag 30 maart 2012, 20:53:



Niet alleen oude paarden hoor, oude mensen hebben ook een hoge troetelfactor. (Kom net van mijn werk )
Fijn dat jullie weer regen hebben gehad. Hier zag ik vanmorgen ook weer enkele spatjes op de dakramen. We wachten hier ook op regen...
_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Bij euthanasie blijf je maar wikken en wegen om het juiste moment te proberen te vinden. Helaas, het juiste moment bestaat niet, of even juist, het is altijd het goede moment. Dood gaan is niet erg, dood zijn ook niet. Zolang je nog bij de achterblijvers op aarde hoort slaat de twijfel toe en loop je zelfs de kans de rest van je leven te twijfelen of je de juiste beslissing op het juiste moment hebt genomen.
Tijd is een relatief begrip en Eistein zei hierover: mensen zoals wij, die geloven in de natuurkunde, weten dat het onderscheid tussen verleden, heden en toekomst slechts een hardnekkig volgehouden illusie is.

Een paard een normale dood laten sterven zoals een mens in zijn bed kan doen (stoppen met eten, stoppen met drinken en wachten tot het vanzelf afloopt) zou OK zijn mits het paard niet lijdt. Een paard dat niet meer overeind kan komen zou in de natuur allang door een roofdier uit zijn lijden zijn verlost en bij ons kan een paard niks anders dan wachten of door zijn eigenaar versneld naar de andere wereld geholpen.

Veel moeilijker wordt de beslissing bij akelige ziektes, waarbij het juiste moment nog veel vager wordt, wanneer stop je met proberen te behandelen en maak je er een einde aan.

Blijf je achter na de dood van je geliefde dier denk dan aan de liefde die je voor hem voelt en aan de fijne herinneringen. Dan is het allemaal een stuk makkelijker. Na je eigen dood zie je elkaar weer. Tenminste, dat geloof ik, sommige mensen geloven dat er na de dood niks is, maar geloof ze maar niet

joop schreef op zaterdag 31 maart 2012, 10:15:


Mooi beschreven Joop.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Afgelopen zaterdag zijn we bij Levi gaan kijken en wat een gaaf paard.
Hij is mega groot, lief enzo enzo....
Ik heb er wel een heel goed gevoel bij. We hebben een stuk met hem aan de hand gewandeld en gister heb ik een stuk gereden en een poging tot grondwerken gedaan.
Hij vind mensen wel leuk en snapt dat hij daarvan afhankelijk is maar komt je niet opzoeken en laat zich niet graag vangen. Kortom werk aan de winkel maar niets wat we niet kunnen oplossen geloof ik.

Wel is er iets wat mij zorgen baart en waar ik iemand naar laat kijken voordat het definitief word en dat is dat hij aan zijn rechterkant (blindenkant) allemaal druk en lig plekken heeft op zijn benen. We hebben zelf de theorie bedacht dat hij als hij ligt hij op zijn blinde kant ligt en dat het daarom open gaat (staat op stal in de nachten) Volgens de eigenaar gaat dit aan het eind van de zomer (weideseizoen) weg. Zijn er mensen die herkennen dat een halfblind paard meer op een kant ligt?

Groetjes Mirella

Oja nog een vraag het lijkt of hij zijn rechtervoorbeen niet goed neerzet. Hij strekt hem niet helemaal hij loopt niet kreupel maar het is wel iets wat opvalt iemand een idee wat dat kan zijn. Ga vanvond proberen om een foto er op te zetten.

Groetjes

mirel schreef op maandag 2 april 2012, 9:38:


Of mijn paard bij het liggen voorkeur heeft voor een kant, weet ik niet. Heb daar nooit op gelet, en ze ligt niet zo vaak.
Maar als ze voorkeur zou hebben is het niet de blinde kant, maar de andere.

Wat wel gebeurt is dat ze, vaker dan andere paarden, ergens tegenaan loopt met haar blinde kant. Niet echt vaak hoor, maar zeker in een nieuwe omgeving wat vaker.
Zou dat bij Levi kunnen?

Ik denk niet dat Levi ergens tegen aan loopt. De plek waar hij nu staat daar staat hij al lang en is veilig voor hem. Het zijn echt plekken van het liggen ze zitten ook onder de mest van het is stal liggen, en volgens de eigenaar zijn ze weg aan het eind van de zomer als hij lang in de wei heeft gestaan.

Woensdag komt er in elk geval iemand om hem klinisch en thermografisch te keuren. Want hoe gaaf we hem ook vinden we kunnen en willen geen dokters paard erbij hebben.

mirel schreef op maandag 2 april 2012, 9:45:


Zere hielen? Rotstraal aan die kant?

Dat liggen op uitsluitend één kant kan een uiting van scheefheid zijn. Maar dat klopt weer met de halfblindheid. Welke is die kant en waar zit het blinde oog?

De kant waar hij veel ligt of in elk geval de plekken heeft is rechts dezelfde kant als waar hij blind is. Zit daar enige logica achter?

Naar de benen en de hoeven worden ook gekeken door hopelijk Koen heb hem gebeld en anders sturen we de foto's (thermografisch) op en misschien kan hij hier iets over zeggen.

Vind het allemaal zo spannend!