Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 13:39:


Hallo Karen,

Om veel redenen. Ten eerste inderdaad voor milieu...mocht het iets opbrengen zou ik zeggen ok, het heeft gebaat, maar op Hofman graszaad zonder raaigrassen hebben ze evenveel geschuurd deze zomer en zag ik ook af en toe platte mest (volgens veearts inderdaad nog teveel fructaan in het gras).
Ten tweede: als je gras doodsproeit, staat er na de kortste keren weer kruid op. Dan mag je gigantische sproeien om de boel weg te hebben. Dit hebben we niet gedaan omdat ik geen tweede keer het milieu wou belasten. Je zou versteld staan wat er naast gras nog meer op je weiland groeit. zaadjes van onkruid die al jaren in de bodem zitten, steken plots de kop op.
Ten derde, als gras gegroeid is, komt er opnieuw veel kruid tussen de rijen (het gras is in stroken gezaaid) Dan mag je nog maar eens sproeien.
Dat van die drie jaar heb ik van mijn leraar zadelmaken, die ook een Haflinger had die schuurde. Ik had gelezen dat je het gras eenmaal moest maaien en dan de paarden erop kan laten. Nu, na de nachtmerrie wat ik hier meegemaakt heb kan ik verzekeren dat het niet voldoende is...daarom kan ik er best inkomen dat het jonge er niet zo snel uitgegroeid is.

Deze zomer heb ik mijn veulens verzet naar een andere weide, waar minder vliegen voorkwamen en ten tweede gras dat vijf jaar geleden ingezaaid was met Hofman zonder raaigrassen. Zeer structuurrijk gras.
Mijn veulens hebben gigantisch geschuurd, en er lag vaak platte mest.
Voor een gezond paard is dit misschien een verbetering, maar een paard dat echt last heeft zal er niet beter op worden.
De veearts die samenwerkt met Mariëlle Devries zij dat er voor die paarden nog teveel fructaan in gras zat en ik ze beter op hooi zet en niet ganse dagen in die weide.

Nu, dat zijn mijn ervaringen, ik heb Lusitano's en die zijn erg gevoelig aan fructaan in gras.
Ga misschien eens na, maar ik besef nu dat mijn oude grasmat zeker niet meer fructaan bevatte dan het jonge gras dat ik nu gezaaid heb.

Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 13:58:


Dit doet mij denken aan de ervaring van Els en haar fjord Willem. Zolang hij beperkt op een arme wei stond, hing hij tegen bevangen-zijn aan, maar toen ze hem uit de wei haalde en hem puur hooi -van diezelfde wei- ging geven, verbeterden zijn hoeven spectaculair.
Els, licht nog eens toe?

Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 13:31:


Precies..... voor sommige paarden, zoals mijn Chaser, is vet gras gewoon zowat vergif. Iets wat ik op dit forum steeds vaker lees trouwens...
In ons geval altijd harde en warme manenkam, haaidentanden (de inkepingen) in de manen voor de exceem, en vrijwel altijd hoefbevangen. Een paard wat echt depressief was gedurende 75% van het jaar door de jeuk en de wondjes.
Zat op z'n kont rondjes te draaien om maar van die jeuk af te komen.
De knielange manen en gordijn van 'n staart waren binnen een paar jaar gereduceerd tot zielige sprietjes, die manen heb ik zelfs een keertje kortgeknipt gehad.
In zijn geval weet ik dat slechts 1 uurtje op gras met een hoog fructaangehalte funest is.
Ook een paard wat daardoor zo weinig mogelijk bewoog, liefst met z'n hoofd naar beneden in een hoekje stond te dommelen. En veel en veels te dik was.
Ook ik heb heel veel moeite gehad om hem niet meer op gras te laten.
In ons ideaalbeeld hoort een paard lekker in een weiland te lopen.

Wij zijn er (noodgedwongen) vanaf gestapt. Ruim 2 jaar geleden naar Portugal gegaan en hier, in de droogte van de Alentejo, groeit gewoon geen weelderig gras. Althans: niet op onze 8 hec. glooiende hellingen en dalen. In de rivierdalen en nog dichter bij de kust natuurlijk wél. In die vlaktes wordt dan ook gehooid.

Op al die 8 hec. groeit niet voldoende om 1 paard een paar maanden te kunnen voeden. En het zijn wilde grassen, dus niet gecultiveerd.
Nog erger: een paar maanden geleden is het stuk waar onze 2 paarden lopen, iets minder als 4 hec. schoongeploegd. Dus gras is nu zowat met een loupe te zoeken ) Wij moeten dus voor 1 jaar rond hooi kopen. Dat hooi bestaat uit allerlei grassoorten en heel veel kruiden. Ze zaaien er hier ook haver, lucerne en lupinen door. Omdat ze hier niet schudden, zijn het veelal hele lange stengels.
(Niet gillen dat lupinen giftig zijn... Ja, de meeste soorten zijn dat ook.
Maar niet de korte gele of blauwe voerlupinen. Die schijnen nog wel een vrij hoge voedingswaarde te hebben.)

Terug naar Chaser. Vanaf de 2e dag dat hij hier aankwam heeft hij niet meer geschuurd. En hij kwam kapot geschuurd uit de vrachtwagen, regelrecht vanuit België.
Ik zie die cullocoïden hier ook rondzweven. Maar die verdwijnen als het droger wordt. Nu, met de regenperiode zie ik er trouwens ook niet veel.
De inloopstal staat op 'n 280 meter, en we zitten zo'n 10 km. uit de kust.
Er waait dus vrijwel altijd een frisse oceaanbries. Precies op het hoogste punt staan die paarden dan ook altijd lekker in de wind.
Ze hebben een zelfbedieningsrestaurant waar vrijwel altijd onbeperkt hooi ligt.

Gevolg: geen jeuk meer, geen hoefbevangenheid, een soepele manenkam en een paard wat inmiddels in mijn ogen een acceptabel gewicht heeft.
Hij is een hele poos veels te mager geweest, maar nu is hij weer goed op gewicht.

Conclusie: de veels te rijke weilanden zijn de pest voor dit soort paarden.
Ze kunnen veel beter gehouden worden in een paddock paradise.
De Cullocoïden worden gekweekt in de weilanden zélf. In de modderplekken die er altijd zijn. Dus een allergische reactie zal steeds erger worden, omdat het vrijwel altijd dezelfde 'stam' mugjes is die steken. Die dezelfde soorten eiwitten inspuiten in een toch al overbelast immuumsysteem.

Misschien dat dit soort paarden, zoals Pien beschrijft, na een reinigingskuur van b.v. 2 jaar of zo weer terug kunnen op gras. Maar ik denk dan nog heel erg summier, en bij een hoog fructaangehalte: nee. Gewoon niet aan beginnen.

Nog iets om over na te denken. In de mensenwereld is bewezen dat ouderparen die 1 of meerdere allergiën hebben, de gevoeligheid voor allergiën doorgeven aan hun kinderen. Zij hebben een hoger risico op een of meerdere allergiën als andere kinderen.

Ik vrees dat het in de dierenwereld niet veel anders is.
Fokken met dieren die een allergie hebben, (o.a. excemers) is in mijn ogen dan ook helemaal verkeerd.

Groetjes,

Wil.

IJzers...... het einde!

Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 13:39:


Op nieuw ingezaaid gras kun je het beste een groot koppel schapen laten lopen.
Die vreten het heel kort af. Wat je in feite doet is het gras pesten, zoals het breder uitstoelt en een goede zode gaat vormen. Na een paar weken schapen, de dieren met de gouden voetjes, heb je een mooie vlakke grasmat die best wel paarden kan verdragen.

Groet,
Wil.

IJzers...... het einde!

Wil schreef op zondag 31 januari 2010, 16:04:


Ja inderdaad, heb ik ook gedaan, enkele maanden wat schaapjes opgestoken. De grasmat zal paarden wel kunnen verdragen, maar of de paarden de grasmat verdragen is een andere vraag.
Paarden die geen problemen hebben, zullen er wellicht niet op reageren, maar gevoelige paarden wel.