joop schreef op woensdag 3 februari 2010, 11:58:


Wel een goed idee, ik denk echter dat we zelf onze eigen makelaar
moeten zijn, omdat het toch handwerk is van langs de boeren gaan.
Maar dan wel meer moeite doen om samen te huren met anderen.
Mijn weidemaatje ziet dat wel zitten, met haar paard dat slecht
tegen het vette gras kan.
Toevallig kwam er vanmiddag een man naar me toe lopen, die vroeg
waar ik mijn paard had staan, en hij wou wel samen een nieuw
te zoeken wei delen! Een echte pn- er zomaar midden in de stad
Zijn paard staat bij staatsbosbeheer ergens in Drente.
Kijk dan wordt mijn plan, niet 1 hectare maar 2. En niet voor 2 paarden maar voor 4. En helemaal mooi, 1 paard zou dan gezamenlijk bereden kunnen worden, zodat wij 3en met onzer 3 dochters, vaker gezamenlijk kunnen rijden.

Anita Cats schreef op woensdag 3 februari 2010, 13:58:


Natuurlijk, weet je nog hoeveel tijd een paard aan eten besteed?
Als het paard had wezen spelen met een ander, was het ná het wpeel kwartier ook weer gewoon verder gegaan met eten. Heeft volgens mij niet zoveel te maken met dringend aanvullen van energie.
Dat was eigenlijk wat ik bedoelde met "uitbuiting", we onthouden het paard van een gestage toevoer, als we lange ritten/arbeid maken, zonder onderbrekingen.


Nils en Olly

Hoe moet ik nu de originele tekst hier krijgen op dit overigens PRACHTIGE nieuwe forum?
Heb weinig zin om het allemaal over te gaan typen wat Merel schreef.
En klikken op: 'quote originele bericht' levert ook geen tekst op.

Nou ja, dan maar zonder:
Mijn paard staat met 2 andere paarden in een kleine pensionstal. Als de andere 2 iets krijgen, willen ze mijn paard ook iets kunnen geven. Vorige jaren had ik grasbrok staan en vroeg of ze daar een klein handje van wilden voeren. (Eigenlijk is het beter om grasbrok van tevoren te weken, maar een kleine hoeveelheid tegelijk kan wel ongeweekt.)

Omdat mijn paard volgens de DA zwakke nieren heeft, vind ik de grasbrok te eiwitrijk.
Ik heb daarom dit jaar grasmix gekocht van Hartog. Niet ideaal, want er zit melasse doorheen. Maar ik ben er toch tevreden over want het bevat verder nauwelijks snelverterende koolhydraten en weinig eiwitten (en m'n paard vindt het lekker en ik weet niets beters).
(Daarnaast voer ik zelf mijn paard bietenpulp met Wiesencobs en zemelen, van tevoren geweekt.)

Wat hier wel gebeurt op stal, is dat de anderen vinden dat ik mijn paard te sober voer, en haar achter mijn rug TOCH wat van hun muessli geven. Is echt heel vervelend, ik spreek ze er op aan als ik het merk, maar ik vermoed dat ze het toch (stiekum) blijven doen. (Je weet wel: dat arme zielige paard...)
Ik heb uitgebreid uitgelegd hoe ik er over denk (vezels, darmflora en zo), en erbij gezegd dat ik HUN manier van voeren van HUN paarden toch ook respecteer....
Maar soms hebben mensen een bord voor hun kop (zucht!).
En t is verder een ideale plek, ik weet in de buurt geen gelijke. Dus..., ik hoop dat het alleen sporadisch en in zeer kleine hoeveelheden gebeurt..

Ik schrijf je dit, Merel, dat je weet dat je zoiets kunt verwachten.
Coralie

Frans Veldman schreef op woensdag 3 februari 2010, 16:36:

Zijn hier gegevens over uit de sportwereld, Frans?
Ik ken iemand die lange afstanden sport, en die zegt dat je goed kunt merken als de beschikbare suikers in het lichaam opgebruikt zijn, en er overgestapt wordt op vetverbranding.
Ik meen dat hij vertelde dat de vetverbranding minder energie oplevert, dat je dan minder goed gaat presteren? Weet jij hier info over?

PS: Jammer dat er maar zo weinig tekst ge-quote kan worden. Hoop dat ik nu de essentie van jouw verhaal er in heb laten staan...

Als ik naar sportsite's ga lees je, Koolhydraten grootste gebruik zowel bij kracht als duursport?! (uni. wageningen)
Bij paarden idem.

Ik heb het artikel van de laatste dressuur er nog maar even bijgepakt, daar staat, onderzoeken zowel bij mens als paard tonen aan dat glutamineconcentratie's dalen bij stress en langdurige zware training, zegt dr. warren amerikaanse uni. florida.
Men denkt dat het lichaam tijdens zware training veel glutamine vraagt vanuit spieren en organen, zodat het immuunsysteem in de min komt. Uit verschillende studie's blijkt dat glutamine bijvoeding na zware training/wedstrijd helpt bij een sneller herstel v d weerstand.

Vetzuren houden ontstekingen onder controle , brengt wit. bloedlich. naar juiste plaats. teveel koorts beschadigd weefsel.
Er staat bij dat er in de paardenwereld verder nog niet veel onderzoek naar gedaan is in de topsport.Het blijft een voedingsstof met veel potencieel voor het paard.
Anita

hahahaha oww god ik herken dit, niet zo zeer van het achter je om voeren maar van die stal genoten die het gewoon niet snappen/niet willen snappen! dood vermoeiend! zij willen jou wel allerlei zaken opdringen, dat doe je niet bij hun maar ook dat snappen ze niet... zucht sommige pensioen stallen, ts idd dat je vaak geen alternatief hebt maar soms ben ik die strijd (want ja zo voelt dat toch hoor) echt zat en dan droom ik over mn eigen stukje waar ik alles zelf in de hand heb

trouwens zou het wel echt heel erg vinden als mensen dat zouden doen, stel je had geen uitleg gegeven en ze waren er erg allergisch voor of wat dan ook.... nja mss had je dat moeten zeggen

overigens heeft hartog ook nu compact gras en dit is geheel zonder melasse, dit maakt het wel wat stoffiger maar ik meng het door melasse vrije bietenpulp van dodson&horrel (na handige tips van andere pners ) daar door ik dan heel handig de medicijnen door en dan heeft hij een lkkr redelijk sober maaltje

PS: Is geen kritiek op jouw verhaal hoor.
Ik vind het juist heel interessant.
En topsport is natuurlijk niet gezond: jonge mensen die zo ver over hun grens gaan dat ze hun lichaam beschadigen....

Maar aan de andere kant zou het een opsteker zijn als bleek dat sporters die geen koolhydraten eten uiteindelijk beter zouden presteren dan sporters die alsmaar veel pasta enzo eten. k Ben dus benieuwd of daar info over bestaat.

Coralie schreef op donderdag 4 februari 2010, 10:19:


Ik heb daar niet speciaal op gezocht.


Wat merkt die persoon dan? En hoe weet hij dan dat hij overstapt op vetverbranding, en niet gewoon "moe" is geworden?


Koolhydraatverbranding is eigenlijk een "nood-verbranding", voor "fight or flight" scenario's. Er wordt altijd een werkvoorraad in de spieren paraat gehouden, voor onmiddellijke actie. Koolhydraatverbranding levert kortstondig meer energie op dan vetverbranding, en kan desnoods ook anaeroob worden verbrand. Koolhydraatverbranding kan alleen niet zo lang worden volgehouden.

Net als bij paarden trainen veel mensen zichzelf op het verbranden van koolhydraten. Ze eten veel koolhydraten, vetarm (want vet is "slecht"), en de spieren moeten zich noodgedwongen specialiseren in de verbranding van koolhydraten. Als de energie "op" is, gaan ze weer koolhydraten consumeren (al dan niet afkomstig van een "sportdrankje".) En zo blijft de cirkel in stand.

Afvallen wordt dan ook een moeizaam proces, want het lichaam is helemaal getrained op het verwerken van grote hoeveelheden suiker, waarbij het overschot tijdens de "pieken" steeds weer MOET worden opgeslagen in de vetcellen. Tegelijkertijd weigeren de spieren om vetten te gebruiken, ze hebben zich immers gespecialiseerd op koolhydraatverbranding.
Gaan ze sporten, dan wordt de beschikbare suikerhoeveelheid opgebruikt, daarna zijn ze moe, hebben honger, en komen nooit aan vetverbranding toe.

Ziehier een paar redenen waarom een koolhydraatarm of -vrij dieet zo goed werkt. Voordat ik er aan begon was mijn spierkracht vooral afhankelijk van koolhydraten. Als ik uit bed kwam, voor het ontbijt, was ik "slap", en als ik overdag me inspande kon ik goed merken wanneer de suiker op was.
Tegenwoordig lijk ik meer omgebouwd te zijn voor vetverbranding, heb een meer constante spierkracht, de energie kan niet zomaar meer "op" zijn, en ik merk aan alles dat mijn lichaam nu minder weigerachtig is om vet te verbranden. Als ik wat aankom gaat het er ook weer veel sneller en met minder moeite af.

Nou loop ik geen marathons, maar ik denk serieus dat je beter een marathon kan uitlopen op vetverbranding dan op koolhydraatverbranding. Wellicht is daar wat over te googelen. Als je dan door de sportdrankjes-reclame heen bent geworsteld kom je wellicht wat serieuze informatie tegen over hoe een marathon-dieet er echt het beste uit kan zien, en dat je beter met eieren, kaas en spek in je maag op pad kunt gaan dan met een suikerklont die al op is voor je de eerste hoek om bent.

Hoe denk je trouwens dat de mensen vroeger op jacht gingen? Met een hele tas suikerdrankjes mee? Of gewoon de hele dag lopen, klimmen, rennen, aanvallen, vluchten, zonder eten mee, hopen dat je iets vangt (dat dan vooral uit eiwitten en vetten bestaat, en nauwelijks koolhydraten bevat), en dat dan mee naar huis slepen, en daar 's avonds opeten? In hoeverre is een hedendaagse "lange-afstands-duur-sport" anders dan de jacht vroeger?

En natuurlijk, als we het over echte topsport hebben, wielrenners van de tour-de-france enzo, daar zal het wellicht anders zijn, en zullen ze niet anders dan suikerdrankjes lurkend tijdens het fietsen de eindstreep kunnen halen. Maar die mensen hebben zichzelf daar ook als het ware voor "omgebouwd" en kunnen er niet eens van de ene op de andere dag mee stoppen zonder grote problemen te krijgen in hun stofwisseling.

Frans

Coralie schreef op donderdag 4 februari 2010, 10:52:


Dan moet je eerst definieren wat je onder "sporters" verstaat.
Hebben we het over tour-de-france prof wielrenners, of over de minder extreme sporten?

Frans

Anita Cats schreef op donderdag 4 februari 2010, 10:25:


Tuurlijk.
En als je naar sites van dietisten gaat dan lees je ook dat je vooral vetarm moet eten, en koolhydraten moet blijven consumeren. Ondanks het feit dat het evident is dat die aanpak gewoon niet zo goed werkt.

Het is dat ik geen tijd heb om hier even wat voor rond te zoeken, maar ik weet zeker dat er sites a la Paard Natuurlijk bestaan, waar ze het hele verhaal dat koolhydraten nodig zijn om te kunnen sporten overtuigend onderuit schoffelen.
Misschien dat iemand anders de moeite wil nemen om even rond te googelen?

Frans