Hoe reageren hart en bloedvaten bijvoorbeeld op een dieet waarbij het accent van koolhydraten naar vet wordt verlegd? Dagelijks eieren met spek en kaas klinkt op de een of andere manier niet als een hartminnend dieet.

Christel Provaas schreef op donderdag 4 februari 2010, 20:58:


En dat is het dus wel! Het is enorm cholesterolverlagend. Ook hier is dat vet-verhaal een sprookje.
Er zit wel wat in hoor, maar als je lichaam gewend is om vetten te gebruiken als brandstof dan gaat je cholesterol rap omlaag.

Kreeg bij mijn laatste vliegmedische keuring nog het commentaar van de keuringsarts dat mijn cholesterol bijzonder laag was...

Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:21:


En dat terwijl je moeder juist cholesterolverlagende middelen moet slikken he... Die eet stukken minder vet, juist 'braaf' vet- en zoutarm zelfs... (maar ok, is ook wel ouder).

Probleem is volgens mij idd niet het vette, maar het én vet én koolhydraat, dan is het vet namelijk extra dan levert het wrs wel problemen op.

Karen Koomans schreef op donderdag 4 februari 2010, 17:26:


Ja


Doen wat nodig is, denk ik dan maar. Is de weide de eerste 2 jaren te rijk dan lijkt het me heel verstandig daar eerst een groot deel zand overheen te storten (een heuvel met uitloop dus) en goed hooi bij te geven. Maar eerst en vooral de adviezen van Peter Donk op te volgen, die weet hoe een weide in jarenlang beheer goed te krijgen is. Een paar dingen die ik van hem geleerd heb is: Nooit ploegen om het bodemleven niet te verstoren tenzij je echt helemaal geen gras meer wilt. De weide zijn noodzakelijke rust geven door telkens een deel 3 maand of langer braak te laten liggen. De bodem laten onderzoeken op evt. speciale meststoffen toevoer. Heggen (meidoorn) en bomen (wilg, berk) planten. En wat meer nog ... ? Een paard die niet tegen een slechte wei kan, is een mooi ijkpunt, kan je die goed voeden, dan zal dat voor andere paarden ook het beste zijn. En spaarzaam voeden, op het oog, dus niet vet laten worden. Voor het wegwaaien van hooi stroken, lijkt me eenvoudige lange gazen hekjes afdoende, waarbij je het hooi aan de windkant legt. Of meerdere metselkuipen met een gat in het midden die om een paal heen geschoven word. Daar kan ook nog eens een hooinet overheen zakken, om de inname van hooi te vertragen en toch beweging tussen de bakken te verkrijgen. Hooi voeren heeft dus zijn nadelen, spaarzaam gras waar ze veel voor moeten lopen en toch niet vet van worden, is veel gemakkelijker.

Groet, Michiel

Michiel schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:58:


Dat klinkt heel goed Michiel. Het lijkt me moeilijk om een geschikte wei te huur te vinden (dus liefst een wei die niet vol staat met raaigras) en waar je van alles aan mag veranderen. Maar goed, als het mógelijk is, dan is het zeker een goede stap!

O ja,
P.S.: mijn ervaring met weinig gras ter beschikking stellen en dan hooi bijvoeren: onze paardjes negeren het hooi en "kluiven" het gras dan zo kort als mogelijk... Voorál bij weersomstandigheden waarbij je kunt verwachten dat er véél fructaan in het gras zit (zulk kort gras is overigens sowieso een fructaan-gevaar). Ik neem aan dat ze dat doen omdat ze die zoetigheid juist zo lekker vinden ;-(
Dus, als ik m'n paardjes van het gras af wil houden op "gevaarlijke" dagen of dagdelen, dan lukt dat bij mij alleen als ik ze op zand zet, dus de toegang naar de wei afsluit, en dan hooi geef. Zandarrest...

grt,
Karen