Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 18:23:


Er is wel een verschil ja. De psychologische factor van vermoeidheid, komt door een innerlijk conflict tussen twee tegenstrijdige behoeftes. Zijn die beide behoeftes bijna even groot, dan is er veel energie verlies. Het zijn gewoon 2 tegengestelde krachten, zijn ze even groot, dan is er geen enkele vooruitgang en zeer snelle uitputting. Daar wordt elk wezen knettergek van. Een paard in de kudde heeft nu eenmaal veel minder tegenstrijdige behoeftes, als in het contact met een ruiter, doorgaans. We proberen dit zoveel mogelijk te voorkomen natuurlijk.

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 17:48:


Weet je wel of kan je wel bedenken, in "natuurlijke" omstandigheden is de kudde op zoek naar voedsel en grazen doen ze niet in draf- laatstaan in galop.
En als je eens mee hebt gelopen in een tocht- of meer-daagsen, weet je ook wat mensen durven vragen van paarden


Wel, gedacht word dan aan "vluchten voor prairie brand" of "voor roofdieren"
Hoe vaak gaat dat gebeuren in "natuurlijke" omstandigheden?
Ongeveer net zo vaak als een paard "in de les"? Dagelijks 3 uur, of 2x 45 min?

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Michiel schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:31:


En als de kudde ineens in galop gaat, en je moet dan maar mee zien te komen, dan is er minder tegenstrijdige behoefte dan wanneer een mens je vraagt om in galop te gaan?

Frans

Nils Vellinga schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:35:


Is dat een aanname, of is dat zo?


Je vergeet even dat paarden het zekere voor het onzekere nemen. Zoals menigeen met rijden al merkt is een onheilspellend krakend takje, een stel opvliegende vogels, etc. al genoeg om er vandoor te schieten. De mens beteugelt dit, maar als er geen mensen zijn, wat is dan het gevolg?
Ik denk dat die paarden op een dag heel wat keren -nodeloos- in tempo versnellen.
Al slentergrazend kom je ook niet aan die 50Km per dag die onderzoekers redelijk conservatief inschatten aan dagelijkse beweging.

Frans

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:42:


En waar rijden ze dan? Vast niet op de Hei en zo ja, hoe reageert het paard als je er op dat monent naast loopt?


Jawel, maar die lopen geen kwartier, zonder om te zien of het nodig was.


Hmm? Jaime Jackson kwam aan een iets andere afstand, maar dat is wellicht afhankelijk in welke biotoop je observeerd. (50km / 24u = 2,0833 km/u) Daar heeft geen mens geduld voor


Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:42:


Heheeeee.....
Nee inderdaad niet, je komt op max. een km of 10 in NL, of Engelse (Blake) omstandigheden (en dan heb ik het over een uitzonderlijk actieve dag).
Het ligt er ook aan hoe en wat je mee telt; niet iedere onderzoeker is daar naar mijn smaak even duidelijk in. Als je, zonder stappenteller, alleen de verplaatsing van je proefpaarden neemt kom je op minder uit dan ze werkelijk gelopen hebben, mét stappenteller ben je nog steeds nergens zonder continue waarneming (vanwege verschillende gangen). Dit is minder simpel dan het lijkt.

Als ze kunnen, maken paarden zélf hun eigen "standwei" met significante gevolgen voor de plaatselijke vegetatie; dat heb ik nu in diverse terreinen zien gebeuren. Pas wanneer die standwei op is gaan ze zich anders verspreiden.
Ik kan met de OVP dispersie patronen komen opdraven maar een veel mooier voorbeeld is, vind ik, de langdurige (was het eerste konikproject én de eerste import van die koniks!) begrazing van het Midwolderbos (gedurende mijn waarnemingsjaren ong. 40 á 45 dieren in 600 ha). De paarden daar kon je meestal in de noordhoek van de "Westwei" vinden, terwijl ze wel degelijk óók van het gehele terrein gebruik maakten.

Die 50km van australische/amerikaanse onderzoekers komt uit halfwoestijngebieden, voor mensen onbruikbaar restgebied waar de "wilde" paarden naar verdreven zijn. Niet vergelijkbaar en net zo min "natuurlijk". Wel goed uiteraard dat die waarnemingen er ook zijn, zo geeft dat een indruk van het extreme aanpassingsvermogen van zelfvoorzienende paarden.