e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 16:25:
> Vrijwel alle paarden worden bereden onder p+/r- regiem; dat is nmm NIET
> vergelijkbaar met meegaan met een groepsverplaatsing maar WEL met een
> constante onrust in een groep waarin paarden elkaar achterna zitten. Dat
> elkaar achterna zitten is duidelijk slopend als dat langdurig is; daar heb
> ik voldoende eigen waarnemingen van.
Ja, dat denk ik ook, dat dat heel veel energie kost. En dat deze vergelijking wel op gaat.
Dat zóu een verklaring kunnen zijn waarom Pien constateert dat haar lespaarden meer nodig hebben dan alleen hooi en gras (waarbij ik dan nog steeds vol goede moed blijf roepen dat je er dan m.i nog steeds erg goed aan doet om zo min mogelijk snelle suikers te voeren, dus bijv. liever geen voederbieten maar wel bijv. bietenpulp
).
En (@ Frans), die vergelijking met een mens met rugzak / paard met ruitergewicht...
Als je een goede rugzak hebt dan valt die belasting inderdaad erg mee. Maar heb je een zak met gewicht op je schouders en rug die telkens verschuift en tegen je rug aanbonkt als je loopt, dan wordt het al een ander verhaal (verschil tussen een ruiter die in balans zit plus goed passend zadel, versus ruiter niet in balans en/of knellend zadel).
Voor mij staan ook nog steeds andere mogelijke verklaringen open. Bijvoorbeeld een tekort of een teveel aan een bepaalde stof (waardoor de stofwisseling niet meer optimaal kan werken).
En/of dat die paarden als ze meer tijd hadden gehad om volledig over te schakelen naar het zo efficient mogelijk benutten van fructaanarm voer (fructaanarm hooi), dat ze dan na een tijdje wellicht "vanzelf" (zonder bijvoer) weer fit en voldoende op gewicht waren gekomen. Af en toe te fructaanrijk gras verstoort mogelijk - of waarschijnlijk - al dat proces. Een paar uur op een te fructaanrijke weide, en hup daar krijgt de balans tussen de verschillende darmbacterieën weer een opdonder...
'k Heb 't al eerder geschreven, maar toch nog een keer: 't is niet zo dat ik het zelf allemaal al zo perfect voor elkaar heb, volgens mijn eigen leer, voor m'n eigen paardjes...! Ik heb de afgelopen maanden veel bijgeleerd over paardenvoeding, maar de nieuw verworven inzichten doorvoeren in de praktijk vind ik niet gemakkelijk. Ik zie ook zo graag m'n paardjes tevreden grazen op de wei - maar 't is wél een (overbegraasde) raaigraswei ;-(
Dus eventueel door mij belerend opgeheven vingertjes, die betrek ik net zo goed op mijzelf als op een ander - bedoel ik te zeggen
doorvoeren in de praktijk - hmm, hoe toepasselijk
grt,
Karen
Voeding
