Aafke schreef op zondag 16 mei 2010, 8:45:


Ja, dat kan ik (nog) niet uitsluiten. Eerst wil ik nagaan of ze vandaag en de komende dagen goed verbetert op een goed dieet (geen hap meer van dat weidehooi). Als dat niet zo is, ga ik kijken of weer magnesium geven helpt.
Overigens zit in de kruiden die ze nu krijgt ook Magnesium, maar dan meer in verhouding met allerlei andere mineralen.

Als een paard of ezel geen slechte nierfunctie heeft, dan is het heel onwaarschijnlijk dat Magnesium suppletie kwaad kan. Bij goedwerkende nieren is het sowieso onwaarschijnlijk dat allerlei mineralen en vitaminen zo extraam uit balans raken.
Nierfalen kan ontstaan als gevolg van IR. Maar het hóeft niet te ontstaan, vanelfsprekend.

Ik ben net al even wezen kijken bij haar en het viel me niet tegen. Gisteren aan het eind van de middag wou ze liefst geen enkele stap meer verzetten. Nu loopt ze nog steeds heel moeilijk, maar met wat geduld kwam ze uiteindelijk toch naar me toe voor een aai en een kriebel (over een afstand van een meter of 10). Heb d'r wat stro gevoerd en een flinke hand vol berkenblad. Vanmiddag zal ik kijken of ik iets aan haar hoefjes kan/moet doen. Hopelijk valt het mee deze keer en krijg ik haar er snel weer bovenop.

Karen

Ik heb in het verleden zoveel geprobeerd met als resultaat dat mijn paard steeds weer HB werd. Ik probeer NIETS meer, want nu ik ALLEEN nog maar hooi en magnesium geef doet hij het goed. Geen HB meer, wel een beetje stijf maar dat heb ik duizendmaal liever dan die vervloekte pijn als hij hoefbevangen is.
Hij kan zelfs weer een beetje op het gras, het hele voorjaar goed naar de fructaanindex gekeken en de manenkam in de gaten houden.

Karen Koomans schreef op zondag 16 mei 2010, 3:28:

Knips

Kan dat hb-opvlammen niet te maken hebben met het stoppen van de magnesium? Aangezien de magneiusm aanvankelijk de hb in bedwang hield?

Aafke zei het ook al, sorry niet eerst hele draad gelezen.

Rita Klompmaker schreef op zondag 16 mei 2010, 13:00:

Beetje stijf -zo heb ik ondervonden- is wat anders dan licht spierbevangen. Beetje stijf is/was Buck ook altijd enigszins, maar hij kwam daar altijd doorheen door verplichte beweging. Bij spierbevangenheid werkt dat juist niet. Ik ben geneigd te denken dat de stijfheid die gepaard gaat met hb, een resultaat of bijverschijnsel is van het pijnlijke bewegen, hoe minimaal ook. Dus geen op zichzelf staand verschijnsel. De stijfheid lijkt ook voornamelijk in de schouders te zitten, is dat ook jouw ervaring, Rita?
Want ook al is Buck niet meer hb en klettert hij inmiddels over asfalt met een zachte manenkam, hij balanceert zó door naar de andere kant. De witte lijn is nog steeds geel en wat verbreed ondanks een jarenlang sober regime. Vorige week toen ik een baal onverwacht kuiliger hooi openmaakte, voelde ik 2 dagen later een minuscuul remmetje bij het rijden op het fietspad en zat er iets minder porrie in bij het duin op galopperen. Ook bergaf ging een fractie behoedzamer dan anders. Gestopt met dat hooi, dan maar stro erin en nul uur wei, maar hij behield een week lang een lichte stijfheid, met name weer in de schouders. Volgens mij een gevolg van het opflakkeren van de very mild laminitis die hij zijn hele leven al heeft. Het blijft een breekbaar lijntje.

Christel Provaas schreef op zondag 16 mei 2010, 14:06:


Nee, is ook niet spierbevangen, weet niet waar het precies zit, kan het niet voelen want hij wordt al jaren niet meer bereden.
Hij loopt een beetje stijf, maar hij galoppeert tegenwoordig in de bak en wei, dus voor mij een teken dat het weer stukken beter gaat.

groetjes Rita

Christel Provaas schreef op zondag 16 mei 2010, 14:06:


Maar wat prachtig dat jij dit lijntje kunt beheren..
Hoeveel kennis is daar wel niet voor nodig joh!