Nils Vellinga schreef op zondag 20 juni 2010, 12:05:


In de volgende ook. Probleem is dat het ijzergehalte in NE en BE overal veel te hoog is. In het drinkwater, en ook in de gewassen.


IJzer is niet zo'n fijn goedje voor het lichaam. Het is een agressief radicaal dat het DNA kapot maakt. Toch heb je het nodig voor de aanmaak van rode bloedcellen. Het lichaam heeft voor het transport van ijzer een oplossing gevonden door het te verpakken in een bolvormig stuk eiwit, zodat het ijzer nergens mee in contact kan komen en schade kan aanrichten. Toch werkt dit systeem niet feilloos, en richt ijzer hier en daar toch schade aan.
Dit is EEN van de redenen waarom je dus bij ijzer gewoon genoeg moet geven, en niet "voor de zekerheid" toch maar wat meer. Aan meer heb je niks, je krijgt er niet meer rode bloedcellen door, en van het overschot heb je alleen maar last.
Voor de meeste mineralen geldt een soortgelijk verhaal. Vandaar dat ik al jaren lang strijd lever tegen het door de commercie opgedrongen verhaal "meer is beter", en mijn tenen bij elkaar knijp als ik zie dat iedere discussie die begint als een "teveel" uiteindelijk weer omslaat in een angst voor tekorten.
Inderdaad: niet krabben voor het jeukt. Er is pas sprake van een tekort als daar een duidelijke fysiologische reden voor gevonden is, die in overeenstemming is met de symptomen. Tekorten anticipeer je niet, tekorten constateer je. Als je een tekort anticipeert dan ben je al in het gebied van de tevelen belandt.


Vitamine C hoeft niet in het voer te zitten. Dat is een verhaal dat specifiek voor mensen opgaat. Vitamine C en E zijn anti-oxydanten en bieden enige bescherming tegen vrije radicalen zoals ijzer. Maar paarden maken zelf vitamine C en kunnen het niet via de voeding opnemen.

Enfin, tegen het overschot aan ijzer kunnen we helaas niet zoveel doen. Behalve dan ver uit de buurt blijven van alle likstenen of voedingssupplementen waarin dan ook nog eens extra ijzer zit!

Frans

Nils Vellinga schreef op zondag 20 juni 2010, 11:19:


Esther gaf al een mooi voorbeeld.
Daarnaast, niet voor niets schreef ik in een vorig bericht:

"Voor de duidelijkheid, als ik morgen een nieuw geval van een HB-paard zou hebben waarbij de oorzaak mógelijk een teveel aan suikers is (dat gaat dan meestal samen met een tekort aan beweging), dan zou ik opnieuw starten met een hooidieet en indien mogelijk meer beweging."

Natúúrlijk moet je beginnen met de meest voor de hand liggende hypothese en dus met de meest voor de hand liggende oplossingen, bij HB. Het gaat mij er om dat een open mind belangrijk blijft; als hypothese A en bijbehorende oplossingen niet werken, dán door naar hypothese B. Niet krampachtig A blijven proberen, omdat "iedereen" nu eenmaal zegt dat... Ik heb zelf die fout gemaakt, vandaar dat ik er nu op hamer dat dat dom is .

If your only tool is a hammer you tend to see everything as a nail... Als je veel weet van HB als gevolg van te suikerrijk eten, neig je ernaar om álle HB gevallen in dat hokje te plaatsen.

Ik vind van mezelf dat ik ten aanzien van mijn eigen zieke dieren te lang heb vastgehouden aan de "standaard"hypotheses en bijbehorende oplossingen.

Niet alleen mbt Juul's chronische gezondheidsproblemen, ook mbt de eczeem van Fálki en van Joris boek ik nu eindelijk positieve resultaten, nu ik na jaren van toepassen van de "standaard"oplossingen, eens heel anders denk. Ik behandel Fálki's eczeem nu vanuit de veronderstelling dat het (vooral) een gevolg is van een schimmelinfectie. En voilá, hij loopt nu al een week te grazen zónder deken, zónder stress door jeuk. Dat is in de 6 jaar dat ik hem heb nog nooit voorgekomen, in juni zonder deken buiten zonder problemen .

Karen

Isabel van der Made schreef op zondag 20 juni 2010, 11:21:


dank je isabel, ik ga het lezen!

karen