Marianne Gomes schreef op zondag 17 april 2011, 23:39:
> Als een hond niet regelmatig te eten krijgt dan schrokt hij ook alles naar
> binnen alsof zijn leven er vanaf hangt. Als er altijd een bak met
> droogvoer staat, verdwijnt het zelfs bij een wilde weidehond zoals Lovche.
>
> Misschien weet ik dan niks van paarden, maar ik kan wel observeren.
En je hebt gedragsmatig denk ik gelijk. Hetzelfde beweer ik hier al jaren m.b.t. de vooringenomen mensenidee over de overdreven seksuele drang van hengsten (totaal niet dus, als ze maar mogen). Het werkt met alle vergelijkbare; als je in Amsterdam-city bent opgegroeid vindt je de hoeren ook geen attractie. En ik heb een japanse topkok eens tegen westerse malloten horen beweren over sushi: jonges doe niet zo moeilijk, het is gewoon eten.
Alleen, wat dat eten aangaat... heb je dus vast en zeker gelijk want het ad lib principe is van toepassing... maar er zit een probleem in:
je hebt de speelruimte niet om, d.m.v. onbeperkt eten mogelijk te maken, een eet-gefrustreerd paard tot zichzelf te laten komen en qua eetgedrag te normaliseren omdat je eet-gefrustreerde paard dan grote kans heeft intussen dood te zijn.
Daarmee is je hond niet vergelijkbaar want die kan zich straffeloos te pletter eten, daar zijn honden zelfs op gebouwd net als wolven.
De meeste echt eetgefrustreerde paarden zijn natuurlijk weer zo gemaakt door hun mensen. Door opgesloten in een hokkie de halve dag moeten wachten op een lullig plakkie hooi bijvoorbeeld. Maar als zo een eetprobleem er eenmaal is zou ik niet zo makkelijk weten hoe dat op te lossen.
Voeding
