Nils Vellinga schreef op donderdag 30 juni 2011, 19:22:


Gebruik Horsol al 10 jaar, bij Player. Had ook MCQ indertijd voor Bella, is minder straf. Voor Carmen gebruikte ik in eerste instantie MCQ maar ben nu ook horsol gaan bijgebruiken. Is de jeuk groot, gebruik ik horsol, anders MCQ (bij matige jeuk)
Carmen is dus nu jeukvrij. Player niet.
Het enige dat veranderd is, is het weglaten van de grasbrok.

KLopt.
Heb ik al getest.
Zonder yakult, hervalt ze na een week.
De SP doet niet veel bijzonders, ze verdraagt het beter dan grasbrok wel, mest is iets beter.
Ze graast op zandgrond, wel bemest vawege de arme grond en het fructaangehalte. Arme grond, zij is niet te dik en Player niet te dun
Overdag op gras, 's nachts op paddock met hooi. Goed voor haar IR, nek is goed voor haar doen. Slecht voor haar darmen

Ans Jondral schreef op donderdag 30 juni 2011, 20:23:


Horsol is inderdaad een straf produkt, ik gebruik het ook niet preventief en ben er voorzichtig mee. Ik gebruik het al 10 jaar en het werkt super. Nog geen problemen mee gehad.

Jaqueline, je hebt groot gelijk. Wat werkt, werkt. Dan maar Yakult. Op IJsland vreten de ponies haring en mijn shetlander vrat dode duiven, dus zo onbestaanbaar is het niet voor een paard om dierlijk materiaal te nuttigen. Het gaat ook niet om de yoghurt, maar om de bacteriën, toch?

Christel Provaas schreef op donderdag 30 juni 2011, 23:23:



Ja maf he, yakult, en ja het gaat inderdaad om die bacteriën. Alhoewel nog niet zo maf als haring en duiven ????
En ja, Christel, wat moet ik anders he...een IR pony met diarree die niet tegen hooi kan...
Als iemand betere ideeën heeft.....ik hoor het altijd graag.
Laat maar komen

Frans Veldman schreef op donderdag 30 juni 2011, 9:26:


Als je er nu eens bij schreef dat die eventuele tekorten/tevelen altijd relatief zijn aan de plantensoorten (en we hebben dik over de 100 als nederlands geaccepteerde floristische grassoorten, dus nog los van alle verdere exoten, ondersoorten, systematische onduidelijkheden, industrieboerenrotzooi, voelbalveld-escapes etc.) zou ik met jouw steeds weer simplistische benadering van "gras = gras" wat minder moeite hebben.
Het zou nmm nog beter zijn als je schreef dat bemestingsadvies t.b.v. paardenfourage gericht zou moeten zijn op status quo van voedselrijkdom gerelateerd aan de lokale vegetatie, dus niet verschralen maar ook niet verrijken. Blijft je zitten met het probleem dat soortenarme moderne boerenwei nu eenmaal slecht geschikt is als paardenvoer... dat zou je moeten laten "verwilderen", verschralen ook waarschijnlijk om een geschiktere plantengemeenschap te bevorderen, en is daardoor nog in geen jaren goed geschikt als paardenvoer. Dit geldt dus voor grote delen van het agrarisch volkomen verklootte Nederland.

Dat ligt dus allemaal niet aan een specialisme o.i.d. van paarden, of dat paarden persé een zorgvuldig uitgezochte 500 verschillende plantjes moeten eten, want paarden zijn generalisten en hebben geen verstand van flora's en vegetatiekundeboeken.
Ik ben het echter pertinent met je oneens dat paarden net zo goed op stro kunnen leven of op hout omdat het toch celluloseverteerders zijn. Iemand anders schreef het al en ik beaam het: ze vermageren zienderogen. Van een agroindustriewei worden ze ziek terwijl ze de gekste dingen zoals pizza en haring wel kunnen eten.
Dat een dier een generalistisch eetpatroon heeft duidt er niet op dat een menu wat uit monocultuur voortkomt voldoende is (dan zou je eerder juist bij een specialist zoals panda's verwachten); dát veroorzaakt de moeilijkheden juist in een land als NL waar een wei al "natuurlijk" gevonden wordt als er meer dan 10 plantensoorten in voorkomen.

e m kraak schreef op vrijdag 1 juli 2011, 1:35:


Daar heb je helemaal gelijk in, maar de vraag ging toch duidelijk over gras dacht ik zo, en in dit geval waarschijnlijk zelfs over een monocultuur. Ik gaf slechts antwoord waarom boeren minder stikstof mesten om zoeter gras te krijgen. Of ik het eens ben met deze manier van tuinieren is weer een heel ander verhaal.


Helemaal mee eens, maar daar ging de vraag toch niet over?


Daar zijn we het in ieder geval ook al over eens.


Ik beweer niet dat ze op uitsluitend hout kunnen leven, maar wel dat stro als bijvoeding ongeschikt is om een paard te laten afvallen, en dat stro en hout wel degelijk bijdragen in de energievoorziening. Als je het paard uitsluitend stro of hout geeft moet je maar hopen dat het met de mineralenverhoudingen goed zit, en dat zal wel scheeflopen zoals altijd als je uitsluitend 1 soort voedsel afkomstig van 1 soort bodem geeft.


Ik meen dat er ook mensen waren die schreven dat ze er wel degelijk prima op gedijen. De ervaringen lopen uiteen zullen we maar zeggen, en een en ander zal wel te maken hebben met de soort stro, soort bodem, en mogelijk de gewenning van het paard. Per slot van rekening duurt het na een brokjesdieet vaak ook meer dan een jaar voor het paard niet meer "zienderogen vermagert" op uitsluitend hooi en gras. En dan spelen er nog zaken mee als de conditie van het gebit en of het paard wel genoeg te eten krijgt.


Ben ik het ook mee eens hoor! Gewoon enige variatie in soort plant en herkomst is beter dan een monocultuur. Ik maak alleen bezwaar tegen het idee van sommigen dat als ze een paard plantje X zien eten dat dit betekent dat het paard specifiek plantje X nodig heeft en dat het dier plantje X speciaal heeft uitgezocht. Het gaat om de variatie, niet om plantje X. Mensen eten soms witlof, heel gezond, maar je kunt niet vervolgens stellen dat je persee witlof moet eten omdat je anders wat tekort krijgt. Wij weten soms witlof, elders eten ze soms geroosterde sprinkhanen. Er is niks wat we specifiek nodig hebben: Als je maar varieert, dan maak je de statistische kans op tekorten of tevelen gewoon kleiner. En dat is bij paarden evengoed waar als bij mensen.

Verder vraag ik me af of die variatie in voeding bij paarden niet beter variatie in herkomst kan zijn. Vaak hoor je dat problematische paarden het "ergens anders" beter doen. Dan wordt de oorzaak gezocht in de nabijheid van de zee, of de veranderde hoogte, etc. maar ik vermoed dat de werkelijke oorzaak hem zit in het feit dat het paard op een andere grondsoort foerageert, met een andere bodemsamenstelling.

Zoals je weet schenken wij niet veel aandacht aan kruiden en voeren we de paarden niks bij. Het kan ons niet zoveel schelen wat ze precies eten. Desondanks (of misschien wel juist daarom) doen onze 6 paarden het hier uitstekend. Maar we hebben op ons perceel duidelijk twee verschillende grondsoorten (zand en veen) met ook duidelijke verschillen in vegetatie. En in de winter betrekken we ook hooi dat van verschillende percelen met verschillende bemesting afkomstig is. Al die variatie zorgt voor een statistisch kleinere kans op tekorten en tevelen. Maar wie de oplossing zoekt in "kruidje X" heeft gewoon niet goed begrepen waar het om gaat, net zo min als degene die de oplossing zoekt in geroosterde sprinkhanen. Zo duidelijker wat ik bedoel?

Frans

Goed stuk.
Ik rijd nog al veel he en soms zit ik dan te denken over en te kijken naar de groene bermen waar ik langs rijd. Het beleid is verschraling, m.a.w. in deze tijd maaien , hooi eraf en niet bemesten.
Afgezien van de JKK die hier en daar staat, schitterende paardenwei. Tig planten, goed groeiend.
Geloof dat ik graag bermhooi van landwegen zou willen hebben

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op vrijdag 1 juli 2011, 7:40:


Achter onze weide ligt een sloot, met aan weerszijden een pad dat van het waterschap is. Dat groeit dicht met "onkruid" en periodiek komen ze dat met een trekkertje wegfrezen. Soms zet Ilona voor die tijd brutaalweg het pad even af en laat de paarden erop. Hebben ze weer eens wat anders en de weide gaat wat langer mee.

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 1 juli 2011, 7:38:

frans, hier volg ik je niet !? jij was het toch die er vroeger van uit ging dat een gras/plant op om het even welke bodem slechts dat eruit haalde dat voor groei en bloei zorgt
en dat de bodemsamenstelling dus géén invloed heeft op de samenstelling van het gras/plant ?

Peter Donck schreef op vrijdag 1 juli 2011, 9:55:


Yep. Maar op een andere bodem groeien wel weer andere planten, die op die specifieke bodem goed groeien.


Denk jij van wel dan? Dat als je bananenplanten veel extra natriumchloride geeft dat er dan zoute bananen aan gaan groeien? Lijkt mij niet. Ze blijven gewoon bananen, en op een gegeven moment als je het te gek maakt gaan ze dood, maar ze worden niet zout. Zout kunnen we prima proeven, maar je mag aannemen dat dit gegeven ook van toepassing is voor de mineralen die we minder goed kunnen proeven. Die bananenplant neemt precies datgene op wat nodig is om bananenplant te kunnen spelen. En dus kun je generaliseren en zeggen dat bananen veel magnesim bevatten. Zit er geen magnesium in de grond? Dan krijg je geen magnesium-loze bananen maar gewoon helemaal geen bananen.
En natuurlijk is er een beetje een grijs gebied maar we kunnen gerust stellen dat je niet zonder meer de bodemsamenstelling naarhet gewas kunt extrapoleren.

Ik denk inderdaad dus (nog steeds ) dat de samenstelling van een plant binnen zekere grenzen specifiek is voor de betreffende plant, en als die specifieke samenstelling niet realiseerbaar is op de betreffende bodem dan gaat de plant gewoon dood.
En dat geeft nou net de specifieke flora die je op specifieke bodemsamenstellingen aantreft.

Frans

Toevallig net mijn paarden een maandje naar een ander weidje verplaatst op compleet andere bodem, kilometertje van ons huis. Ons eigen weiland ligt op een heuvel van "kies" (grof rivierzand/fijn grind) erg schraal en dus zou je zeggen ideaal voor onze andalusische merrie die snel een dikke manenkam heeft, jeukerig wordt en ook snel te dik is, ook als ik haar op randsoen zet. Onze wei bestaat uit diverse soorten grassen en planten dus geen monocultuur. Omdat een vriendin van ons onverwacht een weide van 5000m2 gepacht had op veengrond waar het gras een meter hoog was en die wei binnen een paar weken kaal moest heb ik onze paarden daarheen gebracht. Mijn idee was om de spanjaard en onze dartmoor die beiden snel te dik worden eventueel een graaskorf om te doen. Dit was dus niet nodig de paarden hebben zich onbeperkt kunnen volvreten maar de merrie heeft geen harde manenkam, is niet te dik en niet stijf geworden. Terwijl ik ze thuis dus niet onbeperkt op het gras hoef te laten, ook niet als het even lang enuitgebloeis is.

Frans Veldman schreef op vrijdag 1 juli 2011, 10:38:


met "binnen zekere grenzen" geef jij hier nu wel een bepaalde nuance aan
nuance die je vroeger niet gaf
net die nuance maakt het verschil....

Daar heb ik 2 levende voorbeelden van lopen hier. Er is hier geen "gewoon groen gras" zoals de weides die ik had in overijssel. De mate van eczeem is hier stukken minder. De fjord kan helemaal zonder deken, heeft een mooie soepele manenkam, schuurt echt niet. De connemara heeft beduidend minder last. En culicoides zijn er wel. Ik ga ervanuit dat de voeding en variaties daarbij de grootste rol spelen. De grondsoort is hier ook anders.

Dezelfde ervaring had ik met ze toen ze in 2007 hier in Portugal liepen. Eenmaal terug in Nederland sloeg het eczeem weer heftig toe.

Is het verschil in bodem of is het verschil in bemesting ?. Wij zijn vier jaar geleden veranderd van bemesting. De weides hier zijn altijd geinjecteerd en hebben kunstmest gehad bij de vorige eigenaar. Zand op leem en zandbodems die zeer vruchtbaar is door eeuwen lange bemesting met schapenmest (historische es). Bodemonderzoek gedaan , bekalkt en na 3 jaar ruwvoeronderzoek, zuring en distels worden met hand verwijderd, land wordt licht bemest met compost/stalmest. Dit alles om vooral een paar van onze hb-gevoelige en 1 zware excemer goed te houden.

Onze paarden en ponies krijgen dus hooi, gras en afgelopen jaar voor het eerst ingepakte voordroog tweede snee van eigen land voor de rest enkel een paar maanden per jaar een handje agrobs wiesencobs met vitaminesupplement. Het land is veranderd van een monocultuur in een compleet ander weiland dan de buren. Veel verschillende grassoorten en andere gewassen, niets heeft duidelijk de overhand. Veel eilandjes van bepaalde grassoorten dus ik neem aan dat het straks meer per baal afhankelijk is wat ze binnen krijgen. Voor de grap een paar kilo spelt op 3 ha in de molshopen gezaaid vorig jaar, enkele sprieten tarwe hier en daar van het graanveld van de buren vorig jaar. Gras staat nu tot mijn middel ongeveer dus hoop op mooi hooi weer.

Resultaat paarden zien er super uit (nu zagen ze er altijd wel goed uit) maar zelfs de da en bezoekers valt het op dat onze paarden meer glimmen dan paarden die ze elders tegen komen. Eczemer (afkloppen) nog steeds goed zonder 1 plekje zonder deken, spuiten etc.
Terwijl vorig jaar nog compleet ingepakt van maart tot en met oktober.
Dat paarden gaan schuren (ook geen eczemers) van kippenmest bemesting is me al vaak opgevallen bij kennissen met paarden maar ik vermoed dat kunstmest op de een of andere manier een niet te onderschatten invloed heeft op de gezondheid van onze paarden.

muriel schreef op vrijdag 1 juli 2011, 11:21:


Ha, dat hebben wij ook.


Hier idem met Bala.
.

Ik denk niet zozeer kunstmest als zodanig maar wel de foute toepassing ervan. Wij gebruiken wel kunstmest, maar gooien niet klakkeloos 17-17-17 erop maar stellen een mengsel samen dat precies is aangepast aan ons stukje land. Dat betekent dat we a) maar een kwart strooien als wat algemeen gebruikelijk is, en b) dat we weinig stikstof strooien maar meer magnesium, zwavel, etc.

Het is net als met paarden: klakkeloos een algemeen vitaminen- en mineralenpreparaat toedienen doet meer kwaad dan goed, maar je kunt wel goede resultaten boeken door alleen datgene te verstrekken waar een tekort aan is. Als je je daaraan houdt dan is kunstmest niet per definitie verkeerd en waarschijnlijk beter dan zomaar wat dierlijke mest waarvan de samenstelling onbekend is en waarmee je wellicht aanvult waarvan er al een teveel was en niks toevoegt aan datgene waaraan een schreeuwend gebrek is.

In ons geval groeide het gras maar matig toen we er in een grijs verleden bergen 17-17-17 opgooiden, maar spoot het de grond uit toen we het later ontdekte zwaveltekort oplosten. Gras heeft een heel klein beetje zwavel nodig, is dat er niet dan groeit het niet, ook al strooi je nog zoveel kalk en standaard kunstmest. De meeste mensen zien kunstmest als een tovermiddel net als een vitaminepreparaat en doen maar wat, zonder te weten of er tekorten zijn en zo ja waaraan dan precies.

Voordat iederen nou zwavel gaat strooien: Dit tekort was gemeten op ons specifieke stukje grond en zal op jouw grond waarschijnlijk niks uithalen. Als je wilt weten wat je op jouw eigen grond moet strooien moet je net als wij een bodemanalyse laten doen. Paar monstertjes nemen en opsturen en erbij vermelden dat je er graag grasachtige gewassen op wilt laten groeien. Dan krijg je een strookje met daarop een kolom waarop alle mineralen e.d. op staan wat gras nodig heeft en in de kolom daarnaast wat er in jouw grond is aangetroffen.

Gevolg: Gezonde glimmende paarden die naast gras en hooi en zoutblok nooit wat anders nodig hebben en van hun exceem zijn verlost.

Ik krijg toch vaak de indruk dat een deel van de notoire tobbers op dit forum nalaten om een bodem- of gewasanalyse te verrichten en zomaar wat preparaatjes in hun paarden proppen en dan nog verbaasd blijven dat het niet optimaal gaat.

Misschien moeten we op de site eens een database aanleggen met daarin de waarden die gemeten zijn in de grond van mensen die eens een bodemonderzoek hebben laten doen, met daarnaast hoe ze vroegder bemestten, hoe ze dat daarna gingen doen, en wat de resultaten waren. Is misschien educatief voor mensen die altijd zomaar wat op hun land kwakken.

Frans