maak bij het voeren gebruik van de onderlinge hierarchie, dus wie geen enkel paard bij zijn emmertje accepteert krijgt eerst enz enz. Waarschijnlijk heb je dan binnen een paar dagen een goede vaste volgorde. Heeft de een zijn emmertje eerder leeg dan de andere gaat hij natuurlijk bij de lagere in rang buurman meeeten. Aangezien je voert om de club op apel te krijgen is dat misschien geen punt voor je. Voer je omdat er 1 te dun is zal je dan zelf bij zo'n emmertje moeten opletten dat het voer niet wordt ingepikt.

joop schreef op maandag 15 augustus 2011, 10:32:


Ja dat ook...
Dat deed ik ook.

Helaas ontsloeg het mij niet van de verplichting om Rappa de wacht aan te zetten. Ze werd altijd zeer agressief bij etenstijd.
Gelukkig alleen in het begin.
Daarna zag je dat keurig plaatje van gereed staande paarden, ieder bij eigen hooiplek.
Zou ik op dat moment een ander paard eerst hebben gevoerd, dan zou ik echter weer terug bij af zijn geweest.

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 augustus 2011, 10:39:


sommige paarden ontwikkelen door omstandigheden erge voernijd helaas. Vaak wordt het met jaren buiten grazen minder.


ik neem aan dat de paarden af en toe ook van netje wisselden?

joop schreef op maandag 15 augustus 2011, 11:02:


Jep. Ze hadden hun vaste plek waar ze hun eigen netje kregen en wachtten daar ook totdat ze elk hun net kregen, aten een tijdje en als de ergste inwendige stress voorbij was, kreeg je een soort stoelendans.
Altijd bepaald door Rappa, overigens.

Dank Sandra en Joop,

Helaas (en toch niet helaas want ik ben er zelf tegen) kan ik bij Maya en zeker Goran geen enkele stok of iets dergelijks gebruiken. Dit zijn Bulgaarse karretjes paarden die flink mishandeld zijn geweest in het verleden. Als er een Bulgaar met een zware stem iets te dicht bij Goran iets zegt wordt hij absoluut aangevallen. Trauma zit diep.

Dus ik ga ze allemaal trainen op de manier waarop het met Maya gelukt is. Een soort intuitieve combinatie van backchaining (denk ik) clickeren en parrelli trucjes.

Maya komt aanrennen voor ontbijt op - Maya kom dan meissie, blauwe bakje ..! en dan een speciaal fluit deuntje speciaal voor deze routine. Nou oortjes naar voren en huppekee daar komt ze aan, even voor het prikkeldraad aarzelen (een draad, niet onze wei, mag niet weg) dan er toch maar om heen lopen en richting blauwe bakje. Ik zet het bakje neer en op mijn goed zo meissie begint ze te smikkelen.

We hebben natuurlijk wel de emmer dans alle emmers moeten door iedereen gecontroleerd worden of ze wel absoluut leeg zijn. Maar dat doen de hondjes ook met hun bakjes.

Onze paarden hebben 99% vrijheid, die ontbijt routine is zo slecht niet, en zoals ik al schreef Reuze Handig Joh!

Wat hooinetten in de winter betreft - de 3 veulens waren echt de hele winter niet te vangen of te vinden alleen hoefsporen te zien, die hebben zich in Juni weer bij de kudde gevoegd. In blakende gezondheid, de beste conditie die Rob met zijn 30 jaar veulen ervaring heeft gezien, zonder ook maar een sprietje hooi uit een hooinet.....!

Marianne Gomes schreef op maandag 15 augustus 2011, 11:27:


Heel even voor de duidelijkheid. Ik heb mijn paarden nooit geslagen. Het was alleen dreigen wat ik deed en alleen in het begin.
En het was volledig ala parelli.
Een bewuste keuze vanwege de gevaarlijke situatie.

Maar je moet natuurlijk doen zoals je dat zelf het prettigst vind.
Onder andere omstandigheden had ik wellicht ook een andere manier gekozen.

Mbt de veulens... jullie paarden hebben de vrijheid. Die van ons staan in een afgesloten wei. Die kunnen echt niet overleven met een meter sneeuw en niets te knabbelen, gedurende de hele winter.

Marianne Gomes schreef op maandag 15 augustus 2011, 9:53:


Niks mis mee, maar je niet druk joh. Leuk om je verhalen te lezen, gewoon doorgaan met schrijven.
enne......even een bekentenis: ik doe ook zoiets. Ik zet tegen de avond een emmertje met wat pulp/grasbrok/lijnzaad klaar bij huis, loop naar de plek waar de paarden staan in een beekdalletje. En dan mogen ze naar hun emmertje (naar huis) in hun eigen tempo. Meestal galop over een stenig pad, zo'n 70 meter. Goed voor de voeten. (en ze kunnen heus wel ook netjes aan een touwtje meelopen naar huis hoor)