Sorry, ik vind die graaskorven echt zielig en de commentaren van eventuele voorbijgangers terecht. Er lijkt mij niks frustrerender dan een hele dag met zo'n ding op je neus rond te lopen. Het is als een hoop taartjes voor iemand zijn neus zetten en dan z'n mond dicht ducktapen.
Als het een probleem is dat één van je paarden te dik is, waarom beperk je dan niet gewoon de graastijd? Of doe aan strookbegrazing?
En voer het te magere paard extra bij? Want die lijkt mij eerder het probleem dan Nazyra?

Ik ben het trouwens ook eens met de mensen die zeggen dat de meeste paarden wel dik worden van 9u/dag grazen. Als je nagaat hoeveel kilo gras een paard moet eten om z'n dagrantsoen op te nemen en hoeveel kilo ze gemiddeld per uur grazen, ga je daar met die 9 uur al zéér ruim over. 4 uur was doorgaans genoeg, geloof ik, en 6 uur al aan de ruime kant.
Ik heb hier ook paarden 24/7 op gras lopen en die kan je inderdaad zowat rollen. T'is niet anders. En daar zitten ook dieren bij die in de winter makkelijk te mager zijn. Mijn Mandy bijvoorbeeld is s'winters bijna een wandelend skeletje. Enkele weken gras en ze heeft weer haar oude gewicht. Gelukkig heb ik ook beschikking over enkele schrale weides om het overgewicht van onze paarden enigszins beperkt te kunnen houden. Maar moest hun gezondheid echt in gevaar zijn, dan zou ik ook eerder de graastijd gaan beperken door paddockjes te maken op de weides ofzo, waar ze een deel van de dag kunnen doorbrengen ipv met die graaskorf-dinges te beginnen.

Ans Jondral schreef op zondag 13 mei 2012, 15:25:


Ik denk eigenlijk dat je het een beetje erger maakt dan het is. Billy loopt ook met zo'n ding op de neus. Hij vind het in het begin moeilijk dat hij minder kan vreten, maar hij vind apart zetten veel erger. Na een paar uurtjes is hij aan het graasmasker gewend en boeit het hem totaal niet als ik het aan doe. HIj kan er gemakkelijk mee eten, maar doet alleen veel langer erover waardoor hij minder op een dag eet.
Omdat hij wel gewoon bij de kudde kan blijven lopen, beweegt hij net zo veel als voorheen. We hebben een fikse plak grond, die ze tig keer op een dag afleggen .
Ik merk eigenlijk niets van zielig, hoewel voor mijn gevoel de korf nog voor verbetering vatbaar is.
Maar dichttapen... nee hoor... vergelijk het eerder met iemand met een maagband... eten kan wel, maar langzamer en in kleinere hoeveelheid. Apart zetten in een paddockje met uitkijk op een grazende kudde... dat is pas frustrerend.

Dik zijn vind ik overigens nog tot daaraan toe. Niet goed, maar oke.... maar Billy bv wordt hard in de manenkam en dat is geen goed teken. Hij heeft dat niet als hij een graaskorf draagt en aan het werk wordt gezet. Ik wandelde al veel met hem en deed agility op tempo, maar ben nu ook begonnen met longeren.Ik voorkom liever ernstigere problemen.

Hälga is overigens ook te dik. Was ze al toen ze hier kwam. Maar met haar bouw ik het werk op. Met sil ook. Trulsa is niet te dik.Die heeft alleen beetje raar lijf.

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 mei 2012, 21:22:

Je zou je eens moeten verdiepen hoe zwaar en frustrerend een maagband is! Dat is absoluut geen kleinigheid en gaat een zwaar psychologisch traject aan vooraf. Als een graaskorf echt met een maagband is te vergelijken, dan is het zwaar afzien voor een paard.

Anja Seijn schreef op zondag 13 mei 2012, 21:30:


Nou ja, niet zo letterlijk nemen. De pony kan veel minder eten en natuurlijk vind ie dat niet leuk. Dat vind hij in een paddock ook niet leuk. HIj wil gewoon veel vreten. Punt. Maar hij loopt met korf vrolijk door de wei, speelt, rent en gaat met de kudde mee en pikt de hele dag grasjes. Zet je hem apart (desnoods met een andere pony erbij) in een paddock, dan staat hij de hele dag stilletjes bij de draad te kijken.
Dat is pas zielig.

Maar hé... dat is mijn mening. Ik heb het allebei geprobeerd, maar geef mij dan toch maar de korf, waarbij hij gewoon met de rest mee kan en de hele dag over de plak grond kan zwerven. Zielig? Nee.... echt niet. In een paddock/afgezet stuk wei... daar is hij zielig.

Ik denk idd. dat alle manieren van beperken wel frustrerend zullen zijn. Ik zou dan ook wel liever voor de graaskorf kiezen en lekker in de groep met beweging op de wei, beter dan alleen sippies stilstaan in de paddock(oid)
Ben bang dat mijn jongste er ook aan moet, die ontploft ook steeds als ze een paar daagjes een paar uurtjes op de wei heeft gestaan en dan let ik nog op de fructaan index ook, alleen bij laag risico.
Groetjes Marlies

Anja Seijn schreef op zondag 13 mei 2012, 21:30:


Ik kan je hier wel gerust stellen: Nazyra heeft geen zwaar psycholgisch traject moeten doorlopen voor ze een graaskorf aankreeg , ze heeft ook geen psychologische bijstand nodig achteraf en toen ze doorhad dat ze er mee kon eten, was het ok.

Ik denk ook dat de vergelijking allee maar doelde op het resultaat: in beide gevallen wordt er minder gegeten.
Geen operatie dus voor Nazyra hoor

Wat ik belangrijk vindt, is kijken naar mijn paarden. Dáár leer je namelijk van. Nazyra die niet mee op de wei kan is een boze en gefrustreerde Nazyra die boos langs de afscheiding crost. Ze wil méé.
Haar apart zetten en laten toezien hoe Player haar buik vol vreet, vindt ze veel erger. Dat mag duidelijk zijn. Met dat masker was ze wel ok, vond het niet leuk maar ze legde zich er wel bij neer. Peis en vree in de wei.
En niet dat ik zo enthousiast ben hoor met deze ontwikkelingen, zat hier na Carmen echt niet op te wachten

Elk paard heeft recht op een staart