Suzanne Graauw schreef op maandag 19 april 2010, 20:10:


In de winter niet zo veel; omdat ze dan vooral kruidenhooi eten en ik niet zelf de kruiden kan plukken of maaien, die 's zomers wel op die maner beschikbaar zijn. Wel regelmatig brandnetel (gedroogd).

Ik geef ze sinds kort o.a. allerlei takken van inheemse loofbomen (berk, vogelkers, beuk, haagbeuk, wilg, etc.). Dat ben ik van plan om te blijven doen. Overigens las ik dat eik (blad en takken/stammen) slecht is voor een paard als het in grote hoeveelheden wordt gegeten; ik zal nog nazoeken of dat echt zo is.

Verder inheemse grassen en riet (d'r staat nu nog niet veel maar 't groeit hard nu), paardebloemblad (pas op voor fructaan), (jong blad van) fluitekruid, weegbree, zuring, dovenetels, brandnetels, kleefkruid, zevenblad (mjummie!), vogelmuur, blad van duizendblad,... Later in het seizoen, zodra dat er is, ook wilgeroosje, kamille, karwij, pastinaak, ...

Vorig seizoen gaf ik dat af en toe; dit jaar ga ik ze ruim meer geven (vooral van de soorten grassen en andere planten waarvan ik zeker weet dat het ook in grotere hoeveelheden geen kwaad kan; andere kruiden zoals kleefkruid met mate).

grt,
Karen

@Karen: dat ons stuk grond gezonder is voor paarden (zonder bemesting en met al zijn veelzijdigheid) had ik al wel door. Ik realiseer me zeker dat ik geluk heb. Althans, de paarden dan hé... Want wij zijn het weleens zat om een kilometer te lopen en slootjes over te steken op zoek naar je paard... . Het land heeft ook weinig open stukken, maar bestaat uit paadjes, om de een of andere reden nodigt dat uit tot bewegen. Ik heb het idee dat onze paarden meer lopen dan paarden op een vierkant stuk.

Piet schreef op maandag 19 april 2010, 18:31:


Tuttut.
"Schrale omstandigheden" en "zomer en winter dag en nacht op de wei" is een contradictio in terminis. Want de tweede optie is bepaald niet veilig.
Hoewel je dat in je laatste zin ook weer rechttrekt.
Wat bedoel je eigenlijk? Want ik heb dan toch denk ik de nuances gemist.
Ik heb nl een schraalhans (qua behoefte) die het presteert om toch jarenlang mild bevangen te zijn en ook een keer koliek te krijgen terwijl hij al jaren een dieet van louter hooi met enkele uren gras volgt.

Karen: dan heb jij een behoorlijke kruidentuin, of haal je het ergens al die verschillende kruiden en takken?

cindybijl schreef op maandag 19 april 2010, 22:01:


Nee, geen kruidentuin; al deze kruiden en andere genoemde planten groeien hier volop in de groningse natuur

Karen

P.S.: wellicht overbodig om op te merken, maar voor de zekerheid: pluk/maai geen grassen/riet/kruiden op een plek waarvan de kans groot is dat de bodem vervuild is. Dus geen riet, brandnetels etc. maaien dat groeit bij vervuild water, geen gras en zo langs een drukke verkeersweg, ...
Vooral riet en brandnetel zijn beroemd om hun vermogen om ondermeer zware metalen op te nemen, zonder er zelf aan dood te gaan.

Ingewikkelde materie is het en niet algemeen op ieder paard van toepassing.
Het kan zowel, aan het hooi of het gras gelegen hebben. We weten al dat ook hooi veel NSC kan bevatten, maar je kan het niet zien, dus moet je al weten waar- en wanneer- onder welke omstandigheden het geoogst is.
Bij gras is het al iets makkelijker, maar er zitten toch nog wel enkele adders tussen, die de NSC doet oplopen.
Ik ben de link natuurlijk weer kwijt, maar die auteur stelde, dat gras - korter als 6 cm - al gevaar oplevert voor gevoelige paarden. Zeker als niet aan alle groeivoorwaarden word voldaan.
Temperatuur, Water, Mineralen, Humus, ........

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Ik weet het niet Christel. Mijn paarden werden vorig jaar om deze tijd nog eerder als te mager gezien. Dus de contradictio in terminis gaat niet op. Deze winter heb ik wat meer hooi gevoerd maar geen pulp meer en ze zijn probleemloos wat zwaarder geworden van een half baaltje hooi extra per dag.
Het gras houden ze zelf kort, als het fructaangehalte vanmorgen hoog was staan ze de groei er mogelijk ook op dit moment bij een heel laag fructaangehalte net zo hard nog af te vreten.
Daarom zeg ik, de mannen zijn gezond en staan zomer en winter dag en nacht buiten.
Geen enkel probleem, daar worden ze niet bevangen van, al jaren niet.

Piet schreef op maandag 19 april 2010, 22:59:


Wij zijn hier ook helemaal niet bezig met de fructaanindex en toch ontken ik ook het bestaan van hoefbevangenheid niet. Bij Puck die in haar vroegere leven chronisch hoefbevangen is geweest houden we wel haar manenkam in de gaten. Te dik betekent te rijk hooi (ze staan nog niet op de weide) en meer werken. Tijdens het weideseizoen is een te harde manenkam het teken voor 24-48 uur paddock-met-alleen-hooi. Dat helpt bij haar perfect!
Vorige week heb ik haar bloed laten onderzoeken (algemene check up, oa leverfunctie, ijzer, vit e en selenium en overige mineralen). Dit omdat zij vaak niet op gras staat en ooit hoefbevangen was. Morgen krijgen we de uitslag, ben benieuwd!

Kijken naar je paard en je paard kennen zegt net zoveel als een fructaanindex.
Alhoewel ik het zeer goed vind dat deze er is!!!!

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef op maandag 19 april 2010, 22:50:


Helemaal mee eens.
Het is zeker niet zo dat paarden in het algemeen ineens niet meer tegen gras kunnen. Sommige paarden zijn veel gevoeliger voor IR, EMS en HB dan andere. Daarbij speelt o.a. een genetische factor een rol.

En vergeleken met vroeger zijn zowel de omstandigheden als de kennis enorm veranderd:
- Het gemiddelde paard van nu beweegt veel minder dan het gemiddelde paard van zeg 30 - 50 jaar geleden.
- De weidegrassen zijn door selectieve kweekprocessen steeds suikerrijker en eiwitrijker geworden. Omdat de gemiddelde veeboer dat wil.
- "On"kruiden in de wei worden steeds meer bestreden waardoor die voeding (gras / hooi) eenzijdiger wordt
- Vergeleken met vroeger krijgen veel meer paarden ongezond bijvoer (biks en zo). De macht van de reclame. En "we" kunnen en willen daarvoor tegenwoordig wel betalen - vroeger niet/nauwelijks.
- Vroeger hadden alleen paarden waarmee 'gewerkt' werkt en die dus relatief veel beweging kregen, hoefijzers. Tegenwoordig is het "in" (naast de NB-stroming die gelukkig langzaam maar zeker terrein wint) om bijna elk paardje dat wel eens asfalt van dichtbij ziet of op een manege/pensionstal staat, te beslaan.
- Als er 10 - 15 jaar geleden een paard HB had, dan dacht men dat dat aan eiwitrijk gras lag. Van fructaan en IR en EMS had toen nog niemand gehoord. Nu "we" (dat is helaas nog lang niet elke paardenhouder en nog lang niet elke DA) dat wél kennen wordt het dus ook vaker (h)erkend en wordt er dús meer over gesproken en geschreven.
- Door de invloed van internet horen we sowieso veel meer over andermans paarden, hun gezondheid en ziektes, voeding etc. En verspreidt - gelukkig - ook kennis zich veel sneller dan vroeger.

Karen

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 23:07:


Ook daarmee helemaal eens! Ook ik heb een ander voerbeleid per paard. Of per groepje: bij mij mogen Jomanda en Donna vaker op de wei dan Joris en Juul. Fálki zit daar wat tussenin. Omdat de eerste twee relatief goed tegen fructaan/suikers kunnen en de laatste twee niet.

Zie ik bij één van de vijf een signaal in de zin van vetophopingen, een harde manenkam, te dik, te dun, jeuk, en/of een wat verbrede witte lijn; dan pas ik meteen het voerbeleid voor dat dier aan.
Heb je, zoals Piet, twee paarden die niet zo gevoelig zijn voor HB en die qua aantal kilo's voerbehoefte mooi gelijk op gaan, dan heb je mazzel !

Karen

Piet, jouw paarden krijgen dijkhooi, als ik het goed onthouden heb? Het zou kúnnen dat jouw paarden wel problemen zouden krijgen als je (altijd) weidehooi zou voeren.

Probeer 't liever niet uit... !
Idem voor minder beweging geven en/of hoefijzers eronder slaan .

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 19 april 2010, 19:04:


beetje jodiumtinctuur in het water doen. Teveel wordt uitgescheiden met urine.

joop schreef op dinsdag 20 april 2010, 11:15:


Dank je; ik haal 't vandaag meteen even.
Deed m'n ezeltje nog zo gek niet, door betadine-shampoo water te drinken Maar tinctuur zal geen 'zeep'bubbels maken; dat scheelt

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 19 april 2010, 23:31:


Ook bij Carmen is dè graadmeter de dikte van haar nek en de jeuk. Momenteel staat ze weer 24 tot 48 uur in de paddock op hooi; is haar nek weer wat geslonken mag ze weer een 8 uur per dag mee de wei op. Momenteel nog zonder graasmasker zelfs.
Wel krijgt ze nu veel meer beweging. Ze loopt mee in de piste en gaat mee naar het bos -al staat dat op een heel laag pitje nu omdat de laatste keer geen succes was. Tot nu toe had ze een halstertje aan met bontje op de neus -tegen het schuren- en met teugels eraan vastgemaakt, nu is het wachten op een barefoot bitloos hoofdstelletje dat ik voor haar besteld heb.. Kan nog even duren voor het binnen is want de mensen van barefoot zitten in de USA en geraken niet thuis....

Bij ons krijgen de paarden hooi uit een natuurgebied en staan nog grotendeels op de paddock. Sinds kort gaan ze nu elke dag even de wei op (inmiddels 2 uur per dag) en zo nu en dan gaan we even met de paarden aan de wandel en mogen ze op een bosweide grazen.
Aangezien de paarden in een waterwingebied staan, mag de weide niet bemest worden.

Het is wel leuk om te zien wat de paarden uitkiezen om te eten wanneer we ze mee 'uit eten nemen' in het bos.
Ze zijn echt dol op het riet wat er nu groeit en ze eten dan ook in één keer een hele pol ervan op. Boombladeren laten ze mooi liggen en bepaalde planten eten ze ook echt niet. Ik geloof dat ik maar eens een kruidenboekje meeneem om te kijken wat ze nu precies lekker vinden en wat niet. Ik ken wel wat kruiden maar het gros ken ik niet...