Sandra van Bommel schreef op vrijdag 11 mei 2012, 12:32:


Er is maar één remedie voor te stevige of hoefbevangenheidsdreigende paarden en dat is bewegen. Als Puck een harde manenkam krijgt moet ze juist méér werken en rigoreus van het gras af. Ook geen worteltjes, appels, oud brood ed. Met 24 uur paddock en alleen hooi houden we het gevaar op hoefbevangenheid bij haar al 6 jaar volledig onder controle.

Spirithorses schreef op vrijdag 11 mei 2012, 14:07:


Ja maar ik heb zo wie zo al geen paddock en ik wil hem ook niet alleen zetten. Bovendien ontsnapt hij dan gemakkelijk (ik heb hem wel een aantal keren apart gezet), tenzij je een heras hekwerk moet opzetten.
Ik wandel al zoveel mogelijk met hem, maar voor de rest zijn de mogelijkheden beperkt en dagelijks kilometers maken met die knul , red ik niet.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 11 mei 2012, 14:28:

Er zijn efficiëntere vormen van bewegen dan ernaast wandelen. Als je er niet op kunt (gaat het om een kleine pony?) om hem te laten gymmen, dan kan het aan de longeerlijn of dubbellonge. Of langeteugelen, maar ook dan moet je zelf nog relatief veel inspanning leveren.
Ik ben het met Pien eens, ik heb er zelf ook zo een staan, en bewegen is het sleutelwoord. 2 uur wei per dag en elke dag verplicht bewegen. Onder zadel, maar ook aan de lijn(en), over balkjes, inuitjes springen, veel tempo- en gangwisselingen, alles waar hij van gaat zweten want zulke types zijn ook nogges zo energiezuinig als de pest. Steeds wat anders, zodat hij vrolijk blijft.
Als je geen paddock hebt, maak je er een, desnoods een graspaddockje in de grote wei.
Als je niet meer kunt wandelen, laat je hém bewegen.
Als hij uitbreekt, maak je een betere afrastering.
"Ja maar" heb je niks aan als het om bevangenheidsrisico gaat!

Christel Provaas schreef op vrijdag 11 mei 2012, 15:11:


Ik denk dat hij het niet gaat waarderen als ik hem rijdt. Hij is maar 75 cm hoog.
Momenteel wandel ik met hem (op tempo, hij moet draven als ik doorloop) en ik doe veel agility met hem. Longeren sporadisch omdat hij daar echt een hekel aan heeft (en ik ben er ook niet weg van.
De rest ben ik aan het opvoeren, maar ja.. ik moet zelf ook conditie opbouwen he...Met agility doen we zoveel mogelijk in draf (moet ook, gezien het level waar hij in zit en daar zitten idd hindernisjes bij) , maar ik heb zelf op bepaald moment de tong op de schoenen hangen. Ik overweeg de mogelijkheden om hem als handpaardje mee te nemen tijdens een toertje met Hälga, maar dat moet ik even bekijken.
Nadeel is dat Silja flipt als ze alleen in de wei is. Vorig jaar veel aan gewerkt en toen ging het wel, maar nu zijn we terug bij af... wat zeg ik... het is erger geworden. Mogelijk omdat haar zicht niet zo geweldig lijkt. Beetje lastig dus.
Vorig jaar heb ik hem diverse keren apart gezet op een stuk wei, maar hij kruipt overal tussendoor en onderdoor om bij de andere te komen; wat niet zo raar is. En voor de rest staat hij in zijn uppie zielig te kijken.
Hij heeft nu wel zijn grasmasker op en dat hielp het vorig jaar heel aardig. Dus we gaan de beweging opvoeren en kijken of dat ook nu werkt. Voordeel is dat hij dan ook veel beweegt in de wei, omdat de grote tig keer op een dag van voor naar achteren lopen (is toch een wei van 6 ha) en hij flink moet rennen om de boel bij te houden.
Op een klein paddockje loopt hij ook die beweging mis.

Maar goed... wordt aan gewerkt dus en misschien toch maar meer longeren. Zit wel wat in denk ik... Je hebt natuurlijk gelijk.. met 'ja maar' schiet je niets op,

Ik heb een homeophatische veearts die begonnen is met klassiek homeophatie.
Ik kon eigenlijk na een maand of 3 al heel duidelijk verschil merken aan zijn bewegingen (kon zijn benen bewuster neerzetten en met hoeven optillen kon hij ze in een keer optillen, wat hij heel lang niet meer heeft kunnen doen) alleen was het nog lang niet zover dat ik hem zou kunnen rijden.

De filosofie van de arts is dat mijn paard ergens in zijn lichaam een trauma heeft en ze heeft hem nu eerst op zijn ataxie behandeld omdat deze het ergste naar voren kwam. Nu dat verminderd is tot eigenlijk bijna niet meer zichtbaar komt zijn exceem ineens erg extreem naar boven, dus nu is ze hem aan het behandelen op zijn stofwisselingssysteem.

Verder is hij qua karakter ook enorm veranderd. Hij is heel open geworden, houdt heel erg van grapjes en gezelligheid. Terwijl hij daarvoor heel down was en zich juist vaak afzonderde van mensen. Met paarden is hij altijd heel open geweest maar ik bedoel echt naar andere mensen toe.

Beweging voor een paard met ataxie is erg goed maar de mate waarin hij het had was het mijnzins niet goed om wat met hem te doen, heb dit wel geprobeerd toendertijd maar ipv verbeteren verslechterde hij alleen maar... Hij loopt in een inloopstal samen met mijn pony en daar speelt hij heel veel mee, dus in die zin krijgt hij zeker genoeg beweging en kan hij zelf zijn grens aangeven zonder belast te worden.

Ik denk dat de combinatie van bovenstaand hem heel goed doen en ik hoop dat ik over een tijd kan berichen dat hij qua exceem ook verbeterd is...maar dat zal de tijd leren!

Sandra van Bommel schreef op donderdag 10 mei 2012, 14:00:


Hier zit ik ook wel mee.
Nazyra propt s'ochtends of als we buiten komen en ze krijgt even de kans gras naar binnen met grote happen, haar kaken staan gewoon bol. Net een klein kind met een volgepropte mond . Player blijft altijd bescheiden, zoekt het lekkkerste uit en pietst de goei sprieten eruit, ze zal niet makkelijk schrokken. Natuurlijk mindert dat wel na een poosje maar het blijft toch een verschil, de één eet gulziger dan de andere, gewoon in het algemeen en de hele dag door.
Ik denk wel dat ze met dat schrokken haar schade - de tijd dat ze geen gras heeft kunnen eten- inhaalt. Zo te zien aan haar toenemend gewicht toch....
Helpt het dan wel inderdaad. Zo'n graaskorf ja, ze staat nu toch met die korf van Carmen op, na te verstellen past hij toch wel.
Ze vindt er geen bal aan en ze eet niet,(wat goed is maar toch sneu nu) is wat in shock precies.
Ze zal het moeten leren. Na een paar uurtjes mag hij weer af. genoeg voor vandaag.
Ze eet toch zo graag....

Elk paard heeft recht op een staart

Ik plaats even wat linkjes, misschien zit er iets tussen dat in de richting komt, of jullie op ideëen brengt:

http://iceryder.net/grazingmuzzle.html

http://theharnessshoponline.com/index.php?main_page=product_info&cPath=4_105&products_id=652

http://www.saddleandtackwarehouse.com/Product_detail.aspx?p=3748

Verder ben ik er ook voor dat er een nieuw , meer paardvriendelijk graasmasker op de markt komt. Mijn ervaring is, dat als je het masker maar groot genoeg koopt, het wel meevalt met de warmte binnenin het ding, maar leuk is anders. En de bodems slijten, de rest niet, zodat je telkens een heel apparaat moet weggooien omdat het gat te groot wordt.
(allerlei pogingen van mijn kant ten spijt om een nieuwe, losse bodem te maken... )

Ik haal ze 's nachts uit elkaar, zodat de meer-verbruikende zich op zijn gemak vol kan eten en de economische een paar uur het nakijken heeft. Op die manier blijven ze even dun/dik.

bedankt voor de linkjes. De onderste link vind ik wel een verbetering. Ik knip nu zelf al de stukken bij de neus weg , maar dit is beter.
De draadkorf lijkt mij niet erg comfortabel?
de andere lijkt gewoon bloempotmodel en greenguard.
Ik denk dat ik de onderste maar eens bestel....

Sorry, ik vind die graaskorven echt zielig en de commentaren van eventuele voorbijgangers terecht. Er lijkt mij niks frustrerender dan een hele dag met zo'n ding op je neus rond te lopen. Het is als een hoop taartjes voor iemand zijn neus zetten en dan z'n mond dicht ducktapen.
Als het een probleem is dat één van je paarden te dik is, waarom beperk je dan niet gewoon de graastijd? Of doe aan strookbegrazing?
En voer het te magere paard extra bij? Want die lijkt mij eerder het probleem dan Nazyra?

Ik ben het trouwens ook eens met de mensen die zeggen dat de meeste paarden wel dik worden van 9u/dag grazen. Als je nagaat hoeveel kilo gras een paard moet eten om z'n dagrantsoen op te nemen en hoeveel kilo ze gemiddeld per uur grazen, ga je daar met die 9 uur al zéér ruim over. 4 uur was doorgaans genoeg, geloof ik, en 6 uur al aan de ruime kant.
Ik heb hier ook paarden 24/7 op gras lopen en die kan je inderdaad zowat rollen. T'is niet anders. En daar zitten ook dieren bij die in de winter makkelijk te mager zijn. Mijn Mandy bijvoorbeeld is s'winters bijna een wandelend skeletje. Enkele weken gras en ze heeft weer haar oude gewicht. Gelukkig heb ik ook beschikking over enkele schrale weides om het overgewicht van onze paarden enigszins beperkt te kunnen houden. Maar moest hun gezondheid echt in gevaar zijn, dan zou ik ook eerder de graastijd gaan beperken door paddockjes te maken op de weides ofzo, waar ze een deel van de dag kunnen doorbrengen ipv met die graaskorf-dinges te beginnen.

Ans Jondral schreef op zondag 13 mei 2012, 15:25:


Ik denk eigenlijk dat je het een beetje erger maakt dan het is. Billy loopt ook met zo'n ding op de neus. Hij vind het in het begin moeilijk dat hij minder kan vreten, maar hij vind apart zetten veel erger. Na een paar uurtjes is hij aan het graasmasker gewend en boeit het hem totaal niet als ik het aan doe. HIj kan er gemakkelijk mee eten, maar doet alleen veel langer erover waardoor hij minder op een dag eet.
Omdat hij wel gewoon bij de kudde kan blijven lopen, beweegt hij net zo veel als voorheen. We hebben een fikse plak grond, die ze tig keer op een dag afleggen .
Ik merk eigenlijk niets van zielig, hoewel voor mijn gevoel de korf nog voor verbetering vatbaar is.
Maar dichttapen... nee hoor... vergelijk het eerder met iemand met een maagband... eten kan wel, maar langzamer en in kleinere hoeveelheid. Apart zetten in een paddockje met uitkijk op een grazende kudde... dat is pas frustrerend.

Dik zijn vind ik overigens nog tot daaraan toe. Niet goed, maar oke.... maar Billy bv wordt hard in de manenkam en dat is geen goed teken. Hij heeft dat niet als hij een graaskorf draagt en aan het werk wordt gezet. Ik wandelde al veel met hem en deed agility op tempo, maar ben nu ook begonnen met longeren.Ik voorkom liever ernstigere problemen.

Hälga is overigens ook te dik. Was ze al toen ze hier kwam. Maar met haar bouw ik het werk op. Met sil ook. Trulsa is niet te dik.Die heeft alleen beetje raar lijf.

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 mei 2012, 21:22:

Je zou je eens moeten verdiepen hoe zwaar en frustrerend een maagband is! Dat is absoluut geen kleinigheid en gaat een zwaar psychologisch traject aan vooraf. Als een graaskorf echt met een maagband is te vergelijken, dan is het zwaar afzien voor een paard.

Anja Seijn schreef op zondag 13 mei 2012, 21:30:


Nou ja, niet zo letterlijk nemen. De pony kan veel minder eten en natuurlijk vind ie dat niet leuk. Dat vind hij in een paddock ook niet leuk. HIj wil gewoon veel vreten. Punt. Maar hij loopt met korf vrolijk door de wei, speelt, rent en gaat met de kudde mee en pikt de hele dag grasjes. Zet je hem apart (desnoods met een andere pony erbij) in een paddock, dan staat hij de hele dag stilletjes bij de draad te kijken.
Dat is pas zielig.

Maar hé... dat is mijn mening. Ik heb het allebei geprobeerd, maar geef mij dan toch maar de korf, waarbij hij gewoon met de rest mee kan en de hele dag over de plak grond kan zwerven. Zielig? Nee.... echt niet. In een paddock/afgezet stuk wei... daar is hij zielig.

Ik denk idd. dat alle manieren van beperken wel frustrerend zullen zijn. Ik zou dan ook wel liever voor de graaskorf kiezen en lekker in de groep met beweging op de wei, beter dan alleen sippies stilstaan in de paddock(oid)
Ben bang dat mijn jongste er ook aan moet, die ontploft ook steeds als ze een paar daagjes een paar uurtjes op de wei heeft gestaan en dan let ik nog op de fructaan index ook, alleen bij laag risico.
Groetjes Marlies

Anja Seijn schreef op zondag 13 mei 2012, 21:30:


Ik kan je hier wel gerust stellen: Nazyra heeft geen zwaar psycholgisch traject moeten doorlopen voor ze een graaskorf aankreeg , ze heeft ook geen psychologische bijstand nodig achteraf en toen ze doorhad dat ze er mee kon eten, was het ok.

Ik denk ook dat de vergelijking allee maar doelde op het resultaat: in beide gevallen wordt er minder gegeten.
Geen operatie dus voor Nazyra hoor

Wat ik belangrijk vindt, is kijken naar mijn paarden. Dáár leer je namelijk van. Nazyra die niet mee op de wei kan is een boze en gefrustreerde Nazyra die boos langs de afscheiding crost. Ze wil méé.
Haar apart zetten en laten toezien hoe Player haar buik vol vreet, vindt ze veel erger. Dat mag duidelijk zijn. Met dat masker was ze wel ok, vond het niet leuk maar ze legde zich er wel bij neer. Peis en vree in de wei.
En niet dat ik zo enthousiast ben hoor met deze ontwikkelingen, zat hier na Carmen echt niet op te wachten

Elk paard heeft recht op een staart