annick Verstraeten schreef op vrijdag 18 november 2011, 19:34:
> de verzorger hier aan het woord: het gaat er om te laten zien hoe een
> paard van een angstig onleefbare situatie kan groeien naar een merrie met
> een paardwaardig leven die haar plaats kent in de kudde
Dat is heel mooi en is ieder paard van harte gegund.
> en vertrouwen
> heeft in haar ruiter, al is dit een kind van 9 jaar (welke ze oh zo goed
> kent aan haar manier van doen en communicatie). We zijn terecht fier op
> onze kleine meid :)
Om wie gaat het nu? Om die kleine meid van 9 die zoveel plezier heeft in het rijden?
Of gaat het om het paard dat een goed en veilig leven gegund is en eindelijk van al die hosseklossende manegeruiters verlost is, maar er nu doodleuk weer eentje op haar rug te verduren krijgt?
> We zijn Horsetopia en in onze wereld telt al de glamour en glitter niet
> meer. Dit is ook de boodschap die wij onze kinderen mee willen geven in
> deze wegwerp en prestatie maatschappij. Het kan ook anders !!
Je kunt de kinderen ook de boodschap geven "Een paard is niet per definitie een dier die persé bereden moet worden". Ook zonder ruiter is een paard nog steeds een paard. Laat dàt de kinderen zien.
> Dit is ook slechts een kleine stap in haar progressie, het kan ook niet
> anders dan dat je een blind paard terug vertrouwen leert in de omgeving
> die ze het beste kent. Een vraag die we ons zelf kunnen stellen: " Is het
> paard gelukkiger geweest met de ruiters die ze tijdens haar (niet-blinde)
> leven al op haar rug heeft gehad?" Anders gezegd, kan een "volmaakte"
> ruiter ons blind paard gelukkiger maken?
Het paard zal met die ruiters niet gelukkig zijn geweest, maar met deze ruiter lijkt me dat ook de hamvraag. Het ziet er zeer onprettig uit.
En waarom zou een ruiter een dier gelukkig moeten maken? Waarom zou een paard niet gewoon kunnen volstaan met een verzorger, een maatje en eventueel een (grond)trainer?
Huisvesting
