@Tineke. Ieder zijn eigen manier van iets regelen uiteraard, wat mensen doen moeten ze zelf weten en daar zal ik zeker niet over oordelen. Mijn geïrriteerdheid was om de opmerkingen dat ik het paard ergens zou stallen waar ze niet buiten zou komen of heel beperkt. Dit is niet het geval en heb ik ook al eens aangegeven. Het idee van goudvissenkom snap ik. Mij bijna beschuldigen van een zekere soort van dierenmishandeling laat ik niet over mijn kant gaan en is totaal onterecht. Het kan zijn dat het krom werd geschreven/gelezen en dat het niet zo bedoeld is, daar zal ik dan maar vanuit gaan. Ik ben hier op het forum gekomen om fatsoenlijk te woord te worden gestaan met tips en meningen, wel met de nadruk op fatsoenlijk.
@e.m. kraak: ik denk dat het negeren in deze van beide zijden het beste is aangezien we elkaar waarschijnlijk verkeerd begrijpen.

Edith Janse schreef op maandag 23 maart 2015, 15:57:

[knip]

Hiermee toch nog even lekker implicerend dat ik je onfatsoenlijk te woord gestaan heb en dat moet ik dan maar over mijn kant laten gaan?
Dacht het niet. Wijs maar aan wat er onfatsoenlijk was. Ik ben tot vergaande onfatsoenlijkheden in staat maar zie ze in deze niet.
Tevens stel ik je graag op de hoogte dat we op PN niet je personeel zijn; als je betaalt mag je bevelen maar ik ben ongetwijfeld veel te duur voor jou.
Kan nog gezellig worden op deze manier, trek je asbestpak maar an als het zo nog even doorgaat

e m kraak schreef op maandag 23 maart 2015, 20:20:


ah rimpelingen in de gezellige kalme vliet Ik heb heimwee!

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op maandag 23 maart 2015, 21:41:

Goedenmiddag,
En vraagje:
Ik ben voor mijn 21 jarige merrie opzoek naar een plekje waar ze 24/7 buiten kan staan, dit in tilburg of omgeving, hebben jullie tips?

Myriam schreef op vrijdag 10 april 2015, 14:35:

[knip]

Niet oneens met de denklijn hoor, maar ik vind 2 meter breedte voor een pad te weinig. Je kunt dan nauwelijks keren of een sprong maken zonder met het raster in aanvaring te komen. Ik vind dat een pad minstens 3,5 meter breed moet zijn, minstens, niet optimaal. Je moet er immers ook op kunnen galopperen en een beetje gek doen.

Een heel ander argument is dat paarden uit zichzelf niet in rechte lijnen lopen, maar in kenmerkende vage zigzagjes die je in begrazingen aan de wissels kunt waarnemen.

e m kraak schreef op vrijdag 10 april 2015, 14:55:


Yep..ik zei 2m. omdat het altijd al beter is dan niks..en het kán.
Ik heb 3m voor 2 slome merries... en ze maken er een zigzagpad van van een halve meter.. dus navenant de situatie... gek doen doe ik zelf als het moet ter plekke

Myriam

Myriam schreef op zaterdag 11 april 2015, 7:22:


3 meter is toch nog altijd 50% meer dan 2, en jouwes zijn nu niet bepaald WPN-kastelen.
Hoe kom je aan 2 dan? Want dat vind ik echt teveel aan de krappe kant en daarom onnodig risicovol.
Wel met je eens dat het situatiegevoelig is. 2 slome merries is iets anders dan 2 vrolijke hengsten (ook als die erg goed met elkaar kunnen opschieten).

Omdat mijn 2 pony's (moeder en zoon) eerst samen met 2 paarden van iemand anders stonden, was ik begonnen met paden van 5 m breed. Inmiddels staan ze nog maar met z'n tweetjes, en heb ik één lang pad (van ruim 100 m) smaller gemaakt. Dat stuk pad is ongeveer 1,5 m breed, maar komt wel uit op grote hoekpaddocks (en de overige paden zijn dus nog wel gewoon 5 m breed). Voor mijn pony's werkt het smalle stuk prima, ze kunnen er (met enige moeite, maar toch) op keren en passeren elkaar. Ze staan er soms op te slapen, maar je ziet wel duidelijk dat dit smalle pad meer uitnodigt tot beweging dan de paden van 5 m breed. Het wordt voornamelijk gebruikt als looproute tussen de 2 eetpaddocks (met hooibakken) die erdoor verbonden worden.

Ik heb dit stuk pad eigenlijk alleen versmald om kosten te sparen. In de winter zijn alleen de verharde delen van mijn track begaanbaar. Door ook het langste stuk pad te verharden, kregen ze gelijk veel meer bewegingsmogelijkheid. En verharding over een breedte van 1,5 m is nou eenmaal een stuk goedkoper dan 5 m breed verharden . Mijn pony's zijn overigens 1.40 - 1.50 m hoog.

Wieteke schreef op zondag 12 april 2015, 5:45:


Kostenbesparing = duidelijk argument!
Overigens lijkt mij 5 meter breedte voor een doorgang die niet alleen naar een doel maar ook tot beweging moet leiden ook weer aan de zeer ruime kant, meer iets voor een echte kudde (hoewel ook die echte kudde zich in file verplaatst, juist daardoor ontstaan de wissels!).

Graag wat meer uitleg, ik vind dit ineens een voor iedereen zeer interessante praktijkdraad voor PPs worden
- Het maakt mij echter niet duidelijk waarom het pad versmald moet worden om een deel ervan te verharden?
- Tevens vraag ik mij nog af wat met "onbegaanbaar" bedoeld wordt; onbegaanbaar, onprettig voor mensen of voor pony's? Mijn ervaring is dat het pony's niet uitmaakt tot de knieën in het water en de blubber te staan (ook niet in zeer ruime begrazingen waar ze echt wel de mogelijkheid hebben de blub 100% te vermijden. Aan de andere kant kunnen diezelfde pony's buitengewoon kinderachtig doen met in de zomer over een slootje te springen).
- En, hoe heb je het verharden opgelost? En wat kostte dat t.o.v. andere mogelijkheden (die je vast wel onderzocht hebt).

Volgens mij, zo effectief mogelijk afgesteld op het natuurlijke patroon, hoef je eigenlijk maar een halve meter breed te verharden om zo een slingerdeslangerpaadje te maken (zie ook Nr:270556 en Nr:270557 ), vooropgesteld dat dat technisch kan (en aantrekkelijk voor de portemonnee is). Toch blijft die halve meter, de eigenlijke wissel, nmm iets anders dan een veilige breedte-ruimte i.v.m. rasters. Als een pony op je pad iets overkomt en die komt gedurig tegen een stroomraster aan resulteert dat in het ergste geval in een dode pony. Ook, lijkt mij, is het duurzaam handig dat je pad breed genoeg is om er met de trekker-met-gereedschap overheen te kunnen (ook dan kom ik op een meter of 3 uit). Maar misschien denk ik altijd groter dan jullie praktijkruimten zijn, ook dat is een aspect.

e m kraak schreef op zondag 12 april 2015, 12:37:


Ai, dat geldt dan kennelijk voor jouw paarden: voor de mijne zeker niet!
Als het even kan mijden ze de blubber.
Moeten ze er toch echt doorheen dan zie je ze kijken: hoe kan ik er het beste doorheen zonder al te natte voeten te krijgen.. ?
Bv proberen vlak langs de draad te lopen..
of wat drogere eilandjes uitzoeken waar ze hun voeten kunnen plaatsen..

Wat is de ervaring van anderen hiermee?

Ja Coralie je hebt helemaal gelijk. En ik hoor het vaker beweren.
Egon je moet je niet vastpinnen op die 2m die ik noemde..dat was in de context van "dit kan niet en dat kan niet" .. ik had nét zo goed 1m kunnen zeggen.
Bij mij hebben ze een grindpad van 2,5m zoiets..zodat er ook inderdaad nog een tractor langs kan en aan de andere kant een gewoon aarden pad..ze kunnen helemaal rondlopen en ik sluit af als het regent. Dan moeten ze heen en terug maar er is wél ruimte aan het einde om te draaien- geen hengsten- maar wél één chagrijnige dame en ook een vlindervlugge ijslander..wie niet sterk is moet vlug zijn. Ze redden zich goed op de paden.
Myriam

Ha, als het hier goed nat is liggen er 2 grote plassen in de paddock, 1 vanaf de verharding de paddock in en 1 aan da andere kant de paddock uit, het verhardde pad naar achter op. Staan ze nu achteraan en ik kom het huis uit, dan rennen ze het pad over...noodstop voor de paddock ...gaan we linksom of rechtsom langs de plas ...dan weer rennen mét bokje tot de volgende plas ...weer die twijfels ...Op de verharding kunnen ze dan toch weer een paar pasjes draven... Niet dat ik denk dat ze mij nu zo geweldig vinden maar wie weet heb ik wel een emmertje bij me
Groetjes Marlies

Myriam schreef op zondag 12 april 2015, 22:19:


O. Nou, dat past dan niet in mijn brein, snap ik niks van.
Een doorgang c.q. pad van 1m breed kan best... als er maar geen elektronisch hoog-voltage schrikdraad aan beide kanten aangelegd is! Raster je pad af met ijzeren buis of planken en het is mij best maar dan krijg ik weer klachten dat dat te duur is


Allemaal leuk en aardig en ook hierin spelen lokale dingen mee. Misschien zijn zelfs de trekkers in Grunn groter. Mijnes is minimaal precies 2m breed, zonder gereedschap - dus dat wor'em naait op die paadjes van jullie zonder dat aan minstens 1 zijde je rastertje mee gaat
Maar zonder iemands persoonlijke dingetje aan te vallen, vind ik dat we wel moeten blijven proberen degelijke zaken op PN te zetten. Daar valt beknibbelen wat mij betreft niet onder.

Het is me toch alweer verweten dat ik paarden alleen voor de happy few vindt (wat uitdrukkelijk niet zo is en wat wel steekt). Ik vind echter wel dat het super-hollands-kneuterige, dat gepulk op de cm² me enorm tegen staat. Ik herinner me uit mijn eigen jeugd dat er toen een rage was van "poownie in de achtertuin" - man, man, wat een ellende heeft die onzin opgeleverd

e m kraak schreef op zondag 12 april 2015, 12:37:



Langs 3 zijden van mijn wei liggen sloten, die allemaal vanuit mijn weiland onderhouden moeten worden door het waterschap (aangezien aan de andere kant van de sloot bomen/struiken staan, waardoor machines er van die kant niet bij kunnen). Bij het uitbaggeren van de sloten wil ik liever niet dat ze al die drek gelijk aan de andere kant van de track kieperen, dus moet er een trekker + aanhanger over de track kunnen rijden en manoeuvreren, zodat ze de drek op een aanhanger kunnen gooien en naar een door mij aangewezen stuk kunnen brengen. Het waterschap gaf aan 5 m nodig te hebben, en ik vond dat geen probleem. Vooral omdat de paarden zo genoeg ruimte zouden hebben om evt. onenigheid te uiten zonder de ander in de draad te jagen.


Door de jaren heen heb ik 3x een stuk verharding laten aanbrengen. Ik ben begonnen met een stuk van circa 90 m lang, over een breedte van zo'n 4 meter. Langs de verharding lag dus aan beide zijden een soort 'berm' van 50 cm. De pony's waren nog niet gewend aan een puinondergrond, en konden zo zelf kiezen of ze over de klei of over het puin liepen. Ook hadden ze op deze manier langs de verharding nog wat grassprietjes om te zoeken. In theorie leek me dat ideaal. Maar toen de praktijk... Ook in natte periodes stonden ze (vaak in een soort yogapose, om bij de grasjes aan de andere kant van de omheining te komen) in de kleiberm. Met als resultaat dat het mooie stuk verharding al snel onder een kleilaag kwam te liggen, die ze via hun voeten hadden verspreid over het puin. Op zich geen groot probleem, maar na verloop van tijd werd hierdoor het puin een gladde natte bende, en doordat er in de kleilaag voetstappen bleven staan, liep het water niet meer mooi via het afschot naar de sloot. Dus stonden ze nog steeds met natte voeten. En als de klei een keer begon op te drogen, zaten hun hoeven vol, en bleven daar vervolgens stukjes puin in plakken. Inmiddels kunnen hun hoeven dat wel hebben, maar de eerste jaren vonden ze dat minder lekker.

Omdat ik het zonde vond om op die manier een deel van het effect van de toch wel dure verharding te verliezen, besloot ik in de toekomst geen bermen meer te maken naast de verharding. Bij de tweede verhardingsfase heb ik het smalle pad gemaakt. Eigenlijk wilde ik eerst alleen een minipaadje maken (van zo'n 50 cm breed) waarover ik met een volle kruiwagen naar de mesthoop kon lopen zonder na verloop van tijd 30 cm weg te zakken in de verzadigde klei. Uiteindelijk toch gekozen voor een iets breder pad, zodat ook de pony's er gebruik van zouden kunnen maken. Om het effect van de verharding te behouden, heb ik dus een extra draadje gespannen om vermenging van klei en puin te voorkomen.

Vorig jaar is het laatste stuk verhard, dat is gewoon over de volle breedte van het pad (5 m) gedaan.


Onbegaanbaar is: ruim 30 cm wegzakken in zuigende klei of continu tot boven hun kogels in het water zouden staan. Het grootste deel van de winter staat het pad compleet blank. Voor een idee een foto van een van de drogere delen van het perceel dat er hier nog 'netjes' uitzag omdat ik het in de herfst gelijk had afgesloten voordat ze het konden onderploegen...:



Het blank staan van het pad is voor de pony's op zich minder vervelend dan wanneer het ietsjes begint op te drogen: op dat moment gaat de klei namelijk enorm plakken en zuigen. Dan willen ze er ook echt niet meer doorheen lopen. Het eerste jaar vond ik dat geen punt, dan liet ik ze gewoon in de grote middenwei lopen en gebruikte de track pas weer als het wat droger werd. De belasting per m2 was in de wei natuurlijk veel lager, waardoor ze wel veel in de nattigheid stonden, maar niet in zuigende blub. Maar nadat Dibble vorig jaar december hoefbevangen werd, wil ik ze liever op het pad houden en alleen hooi voeren.


Omdat ik uiteindelijk een lengte van zo'n 300 m heb verhard, was puin (eerste 2 projectjes met betongranulaat 0-40, 3e projectje met menggranulaat van 0-20) de goedkoopste optie die ik kon vinden. Alles bij elkaar heeft het duizenden euro's gekost. Het materiaal zelf is maar een klein deel van de kosten, de manuren zijn uiteraard de grootste kostenpost geweest. Maar ja, zelf puin ophalen en verspreiden met m'n kruiwagen was niet echt een optie .


Klopt, en bij een andere grondsoort dan klei had ik ook nooit zo'n breed stuk verhard. Maar ik heb nog steeds spijt dat ik het eerste jaar die bermen 'kaal' heb gehouden. Het puin uit de 2 latere projectjes ligt er veel netter bij, en heeft nog steeds een slijtend effect op de voeten.
Zelfs op het smalste puinpad zie je inderdaad een looppad van zo'n 50 cm ontstaan. Gelukkig lopen ze daar ook nog wel naast, op zoek naar grasjes onder de draad. Alleen het puin naast het loopspoor is namelijk nog echt effectief om de hoeven te harden .


Daar heb je natuurlijk gelijk in. Mijn jongste pony (Thyler) heeft me al geregeld een hartverzakking bezorgd met zijn bokkensprongen vlak bij het draad. Alleen deden die situaties zich altijd voor op de paden van 5 m breed. Op het smalle pad lijkt hij dus een stuk voorzichtiger te zijn. Daar bokt hij ook wel eens, maar dan alleen recht naar achteren.
Ik heb wel bewust voor draadsoorten gekozen die bij evt. ongelukken de minste kans op beschadiging zouden geven (binnendraden die gevlochten in plaats van getwijnd zijn en daardoor minder snijdend zouden moeten zijn, en dikke permanentkabel met een kunststof coating voor de buitenomheining).