e m kraak schreef op maandag 29 oktober 2012, 23:42:



Ik vond het idd ook geweldig om te zien hoe inventief mevrouw haar oplossing voor het openen van de deur had gevonden. De stal loopt in een L-vorm dus ze heeft goed nagedacht. Maar goed, op koliek zitten we dus niet te wachten en Quiberon stond ook al als 2e in de rij om haar af te lossen om letterlijk wat graantjes mee te pikken van de buit.

Hans heeft al het plan opgevat om van boven én van de zijkant het schuifslot met plankjes af te timmeren waardoor zij er niet bij kan maar wij wel. Ik ben benieuwd wat hij in elkaar gaat puzzelen en hoe lang het duurt voordat Cheyenne de oplossing weer gevonden heeft.
Ze zijn alle twee best wel handig....zo baas zo, paard ?

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Ilma Meijer schreef op maandag 29 oktober 2012, 22:16:


Is ook een prima idee.

Vonden mijn kennissen ook. Toen ik bij hen de oprit opliep kwam mij een kudde paarden tegemoet, de boosdoener voorop. Dat paard had een aantal grendels open gemaakt, waaronder ook eentje helemaal onderaan de deur. Ik heb haar eens bezig gezien, schouder er tegen aan, hoef er tegen aan, beetje wrikken en ja hoor, de grendel ging stukje bij beetje los.

Daarom hebben wij hangsloten, onze Kim is ook zo'n vindingrijk paardje.

e m kraak schreef op maandag 29 oktober 2012, 23:42:


Die varkensgrendels zijn hier bewezen niet "goed".

Christel Provaas schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 11:24:


Bedoelen we dezelfde? Er zijn verschillende soorten en merken.
Dit en allerlei soortgelijk gaat ook door voor 'geborgde' varkensgrendel maar zijn niet die ik bedoel http://www.cavalo.nl/stallen/deuren/hang-en-sluitwerk/stalgrendel-1.html want het lijkt mij op eerste gezicht duidelijk dat dit soort modellen juist wél uiterst paardvriendelijk in de bediening is.
Wat ik bedoel ziet er ongeveer uit als maar dan met een valblokje erachter als borg. Je moet dus het valblokje optillen hetgeen alleen lukt door aan de onderkant je vinger er tegen te duwen zodat de pen door een gaatje in dat valblokje kan om te openen; bij sluiten valt het blokje als borg vanzelf weer op plek. Het model van de greep lijkt hetzelfde dus misschien een oud model van dezelfde fabrikant?
Als je ergens een vinger in een gaatje moet duwen kúnnen ze dat fysiek stomweg niet totdat er uitgevonden wordt dat je er met een stokje ofzo in kunt duwen maar dan nog kunnen ze niet gelijkertijd de grendel schuiven
Het feit dat moeilijker te bedienen stalgrendels 'varkensgrendels' genoemd worden zegt trouwens ook wel iets denk ik: dat varkens minstens zo 'slim' zijn in het open maken van dingen.

Met kastladen eenzelfde soort verhaal hier. Alles waar een 'greep' aan zit of waar je eventueel een hoef achter kan haken, of wat je met je neus optillen of wegduwen kan, kan Els openen, echter waar een sleufje in zit waar je vingers in moet stoppen kan ze helemaal niets mee. Heeft ze zeker wel geprobeerd maar is gewoon fysiek onmogelijk tot haar tijdelijk grote frustratie. De stalen 'kantoorkast' waar haar snoepjes in zitten is zoiets hetgeen ook nog altijd duidelijk aan die kast te zien is, maar ze heeft de oplossing allang gevonden: gewoon naar mij toegaan en om een snoepje zeuren. Hoe dat gaat staat een paar jaar terug al op PN want dat was de start van mijn experimentje over hoeveel schijven ze daar initiatief toe wil nemen en mij trainen. We zijn tot 7 gekomen.

Graag ook even een plaatje van het model waar jij geen goede ervaringen mee hebt, met uitleg over hoe paardlief de bediening voor elkaar kreeg als je dat tenminste gezien hebt. Voor mij is juist alles wat ze bewezen wél kunnen en hoe ze het doen interessant.

e m kraak schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 14:02:


Op de site die Egon hier plaatst vind ik deze,
http://www.cavalo.nl/stallen/deuren/hang-en-sluitwerk/veiligheidsstalgrendel-verzinkt-1.html
het borglipje, zit hier achter het vierkante plaatje verstopt, werkt hier afdoende

Groetjes Marlies

Ik had eerlijk gezegd ook deze grendel nog in gedachten.
Hier valt volgens mij zo plat palletje achter de schuif om en kan het paard er ook met zijn neus niet bij.

http://www.agradi.nl/gereedschap/ijzerwaar/haken-bevestging/deurvergrendeling/product/4001850/1262
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

haha, precies tegelijk, Ilma
Groetjes Marlies

Hahah, bericht 2 dus ook...
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Nou, deze heb ik dus al een paar jaar en zolang ik het lipje goed doe, lukt het ze ook niet om deze te openen, vergeet ik het lipje komen ze er vaak wel achter
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 14:42:


Check, check, dubbel check. Dat doen we nu dus ook al angstvallig iedere keer.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

e m kraak schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 14:02:


Zoiets bedoel ik:
http://promo.mijnalbum.nl/index.php?m=albumview&a=1&key=8AENBVJH&album=3GEWEJMC
Paard begint met zijn bovenlip te klooien aan de 'open' kant van het terugvalklepje, totdat dat naar buiten toe omvalt. Dat kan lang duren, maar hij kleppert onverminderd door, wetende dat dit op den duur succes oplevert. Met de bovenlip schuift hij daarna de grendel opzij. Vervolgens neemt hij het volgende obstakel. Hij pakt de schuif aan de andere kant van de deur met zijn tanden bij dat bolle greepje en trekt die opzij. De schuif gaat stroef, misschien vandaar de inzet van het gebit ipv snuit.
Dan haakt hij zijn hoofd over de deur (met dranger) en trekt die naar zich toe met een ferme zwaai, stapt tijdig 'uit' zodat de deur de open kán zwaaien en wringt de schouders in de ontstane deuropening. Omdat de deur terugvalt en paard door wil lopen maar klem zit, geeft hij nog een douw met zijn snuit tegen de (buitenkant van de) deur en stapt dan precies goed getimed door de deuropening. Dat de deur wrikt op zijn lijf accepteert hij; hij kent dit gevoel namelijk van de buitendeur van de stal die altijd open staat en met zuidwestenwind dicht waait. Daar heeft hij waarschijnlijk het omgaan met het deurdrangerprincipe geleerd: een ferme zwaai en dan snel doorlopen. Als hij zich zo vastloopt in de deur die immers naar hem toe opent, duwt hij hem terug open met zijn hoofd.

Ilma Meijer schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 14:36:

Nee, dit is peanuts voor Buck. Hij wringt zijn bovenlip in dat smalle steegje waar hij nog net aan het terugvalklepje kan wipperen.

Ik zie het al voor me Cristel, was hier ook een beetje bang voor eigenlijk, ben blij dat ze dit bij mij nog niet uitgevonden hebben
Groetjes Marlies

e m kraak schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 14:02:


Deze hebben wij dus! Ik kon er geen plaatje van vinden, dank je, Egon.
We hebben er geen blokje achter maar ze wel schuin gemonteerd, ze vallen bij loslaten dus terug in het oog. Arco, onze kleine slimmerik, kreeg hem open, maar toen heeft John het "borgplaatje" wat verbogen en nu lukt het hem ook niet meer.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Sorry, had inderdaad verkeerd begrepen.