Talitha schreef op zaterdag 15 november 2014, 9:39:


Ja ik heb geïnformeerd Talitha naar verdeelpunten.. Als het écht zo goed is is het de reis natuurlijk waard.. aan de andere kant wou ik eerst wat meer info want ik ben geneigd op gevoel van "natuurlijk" af te gaan... :) ... is ook niet altijd verstandig natuurlijk... behalve bij paard dan :)
Wéér een hobbel...aan de loonwerker vertellen dat ik van gedachte veranderd ben..pfff.. 't Leven heeft zo zijn uitdagingen!

Myriam

Myriam het is de reis zeker waard, want zeeschelpenkalk hoeft maar één keer in de 3 jaar, dat scheelt zowiezo een hoop werk, tijd en geld

Talitha schreef op zaterdag 15 november 2014, 13:43:

En nu ook metéén naar de loonwerker gebeld..óók weer gebeurd! pff. goed van mij!! Op naar de zeeschelpen!

Myriam

Ik heb geen trekpaard maar wel een paard wat ook graag speelt en voetbalt met alles wat los in wei staat. Ik heb van hout een kist gemaakt, aan onderkant groot gat. ( groot genoeg dat hooi er onderkant uitkan.) In de kist heb ik een net gehangen zodat eten langzamer gaat. Deze kist vast gemaakt aan wand van schuilstal.( heel erg stevig vast gemaakt, is nogal een lompert af en toe.) Verder heb ik van een aanhangwagennet van Action ook nog een net gemaakt. Dit hangt aan een balk in schuilstal. Werkt beide prima!

Ik heb een aantal jaren geleden ook zeeschelpen kalk gestrooid, deed ook niets.
Volgens mij wordt het niet afgebroken. Ik strooi gewoon kalk, zeewierkalk heb ik ook eens gehad en doet ook niet veel.

Myriam schreef op zaterdag 15 november 2014, 14:19:


Nou reageer ik eigenlijk op wat ik niet weet
Maar ik veronderstel dat je daar in Limburg helemaal niet te maken heb met kalktekorten (maar plaatselijk misschien weer wel, dat weet ik dus niet), dus waarom wil je dan kalk strooien?
Je kunt het min of meer zien aan de wilde plantjes die er groeien; zo is de scheiding tussen kalkrijke en kalkarme DUINgebieden heel duidelijk.

e m kraak schreef op zaterdag 15 november 2014, 17:48:


Tja Egon, ik heb ooit een bodemonderzoek laten doen..volgens Peter D. heeft dat niet veel zin en inderdaad was het quasi onmogelijk om alléén dát wat ontbrak aan te vullen..Allemaal eenheidskost.. dus ik heb uiteindelijk inderdaad niet zoveel gedaan.
Er was wel een kalktekort volgens de uitslagen. Een paardenhouder van hier raadde het ook aan. Ik zie de boeren wél kalkstrooien..poeder of vochtig :) ...
Wilde plantjes zijn er (nog) niet veel behalve boterbloem en zuring.. wat distels.. maar het is lang van een hooiboer geweest dus.. 't zal nog wel tijd vragen om er wat natuurlijks van te maken...
Ik hou mij er nog even mee bezig voor ik ga strooien! .
Bedankt voor het reageren op wat je niet weet want dat maakt dat ik met jouw antwoord in een uitzonderingspositie kom te staan

Myriam

Myriam schreef op zaterdag 15 november 2014, 18:25:


na hooiboer is de grond misschien gewoon heel arm. pH is nog wel makkelijk hier en daar te meten, maar je weet het toch al: kalktekort. Schelpenkalk werkt langzaam, je kan ook voor snellere kalk kiezen, er is wel zo veel te koop. Het heeft ook nog zin om te kijken of Mg nodig is want je kan kalk + Mg kiezen. Ik zou in ieder geval niet kiezen voor een kalk aan zuur gebonden.

joop schreef op zaterdag 15 november 2014, 18:46:



Dan heb je het alleen over je eigen weitje, Myriam? Welke boterbloem? Welke zuring en welke distels?
En als je, zelfs met die paar enkele gegevens, in "plantengemeenschappen" gaat grasduinen, waar komt je dan mogelijk terecht? Let op de randen en overhoekjes.
Bij ruderale, "verstoorde" gemeenschappen natuurlijk, dat kan ik ongezien ook nog wel vertellen, maar wat verder? Wellicht vertelt plantengemeenschappen op welke plantensoorten en het al dan niet voorkomen daarvan je speciaal zou kunnen gaan letten?
Mossoorten zijn in dit kader ook interessant. En wat is er te vinden ROND je weitje? Wat zijn de dichtstbijzijnde "natuurgebieden"? Grondkaarten? Waterhuishouding? Etc.


Puur gebruiksgerelateerd... maar "arm" (aan wat dan?) of KALKarm? - dat kan, zo zijn "blauwgraslanden" ontstaan, maar ik weet alvast zo goed als zeker dat het daar niet over kan gaan omdat die bij mijn weten in Limburg niet bestaan
Dus waarom arm?
En vooral, arm t.o.v. wat?
Als je geen zo duidelijk en nauwkeurig mogelijke referentie hebt gaat het nergens over. Voorbeeld? Naar typisch Nederlands welvaartsdenken ben ik arm, maar naar mijn eigen welzijnsdenken ben ik rijker dan Croesus en dat zelfs nog nadat ik chronisch ziek ben geworden. Je zou op deze weg kunnen beredeneren dat NL welvaart, naar consumptiepatronen als economische referentie afgemeten, verbouwt en daar het gegeven "rijkdom" aan relateert in de nmm foute veronderstelling dat welzijn daar als vanzelf aan gekoppeld is. Fout, omdat ik niet alleen vermoed maar zeker weet dat ik veel meer welzijn geniet dan de meeste veel "rijkere" NLers.
Dus ja, wat is dit nou ineens voor simplistisch boerenknuppeldenken van onze forumbioloog!
Als je arm bedoelt in de zin van dat er steeds biomassa weggehaald is zonder er iets voor terug te geven, heeft dat op zich niets met kalk te maken maar alles met humus en bodemleven.

"Traditioneel", wat ik vroeger bijv. op school moest leren, is dat we het over "arme zandgronden" kunnen hebben. Echter behalve dat daar arme aardappeleters o.i.d. op woonden ben ik daar ook nooit verder mee gekomen, maar volgens school zoals ik me herinner stond dat in contrast en dus onderscheid met "rijke" klei-, maar ook lössgronden (daar woonden dan bijv. naargeestige, maar wel stinkend rijke Grunneger hereboeren op die hun arbaiders knevelden en uitpersten, minachten en op alle verder mogelijke wijzen ook kwalijk behandelden en in Limburg was dat, meen ik, niet anders).

Maar al die vooral historisch-sociale connotaties zijn toch niet van toepassing? Of toch wel, als we ruimer denken?
Is een "rijke" wei dan bijv. een wei waarin veel (>100) verschillende plantensoorten voorkomen? Of is "rijk" gelijk aan zoveel mogelijk biomassa waarbij het best mogelijk is dat dat van slechts een (1) species afkomstig is?
Ook hier een principieel verschil tussen "welvaart" en "welzijn"?


Hoezo weet je het toch al? Is "kalktekort" een wetmatigheid dan?
Leg mij, die er allemaal niets van snapt, dan ook eens uit hoe (schelpen)kalk zou moeten "werken". Ik ben nog net slim genoeg om te snappen dat niet bedoeld wordt dat het zomaar een spoorlijn voor je aanlegt of spontaan spruitjes gaat verbouwen, maar als de werking chemisch bedoeld is, wat dan precies?
"(Schelp)kalk" = calciumcarbonaat CaCO3, calciet/aragoniet, toch?


Wat is "snellere" kalk dan precies? Zit dat in een Ferrari?
Ligt de vraag niet eerder in wat we precies willen dat "kalk" als bemesting veroorzaakt? Ontzuren? Stikstofbinding? Structuurverbetering? Nog iets anders?
En is dit allemaal geen exponent van een buffer? Als er kalkbuffer aanwezig is heeft toevoegen toch geen ander effect dan tevelen opstapelen?
Zou het niet zinniger zijn te "bemesten" met niet-zure humus? Wormaarde bijv. van je eigen vaste mesthoop, evt. daar wat kalk aan toevoegen als dat echt nodig is?


Wat (chemisch) dan wel?

In dit kader is het misschien leuk te vertellen hoe mijn erf de afgelopen jaren veranderd is:
ik kreeg het aanbod van mijn boerenbuurman, die graag wat mag graven met zijn grote graafspeeltjes en die mijn voedselrijke, aangestampte, ondoorlatende paardenblubber graag wou hebben, dat gratis voor mij te vervangen door woudzand. Zand, arm dus zou je denken maar wel lekker doorlatend zodat mijn waterprobleem in de vorm van periodieke privémeertjes iig opgelost zou worden. Maar, er bestaan vele soorten "zand"! Allerlei soorten duin- en/of rivierzand werken zo uiteraard weer niet.
Wat ik daarvoor terug kreeg blijkt 2 jaar later (zoals ik verwacht had, want lokaal woudzand) geen kale zandbak maar een oude, dus grotendeels oorspronkelijke zaadbank zonder dat ik daar iets voor hoefde doen. Niks ingezaaid, niks bewerkt, helemaal niks en helemaal tevreden mee
Natuurlijk gaat het weer kapot, net zoals alle kunstwerken en archeologie die opgegraven wordt kapot gaan (de enige reden dat het nog bestond, "geconserveerd" was dat niets erbij kon ), maar voorlopig is mijn erfje fijn terug gezet naar de tijd van voor de bouwvoor en dat zal met enig geluk mijn tijd nog wel duren. Mijn kleine reservaatje

Op een ander forum kreeg ik de meest bijzondere berichten toen ik aangaf een winterplek te mogen inrichten bij een boer, dus ik hoop hier wat meer gelijkgestemden te treffen.
Ik sta op een boerenpensionstal. Het gras van de mensen is hier heel traditioneel en ligt er geen nacht wakker van om hun paarden in de winter 24/7 op stal te hebben staan. Nergens is hier een alternatieve stal te vinden, dus wat ik deed was halve dagen op stal zitten om mn paarden maar in de paddock te hebben.Van april-november staan ze 24/7 op de wei (afhankelijk van het weer snachts binnen in het voor en naseizoen)

Ik heb aangegeven bij de boer dat ik er slecht mee kan leven, en nu mag ik mijn paard (9 maanden oud) met zijn beste vriend (minishet ruin) en stiefmoeder (grote shet merrie) op een reep grond neerzetten van zo ongeveer 25 meter lang en 4 meter breed.
Over de hele 25 meter lengte staat een bomenrij van geschikte bomen, ideaal als windbreker. Aan de andere kant ligt een sloot en is de ingang.
Op de kop zn kanten gaan we aan de ene kant de schuilstal maken en aan de andere kant is de ingang van onze zomerweide.

Er is geen gras, dus het word vrij snel blubberig en dat is waar mensen op het andere forum allemaal over vielen. Ons plan is om in de schuilstal niets te leggen, aangezien het daar vrij zanderig is, en dat leek ons juist ideaal. Voor de schuilstal willen we een stukje bestraten van zo ongeveer 16m2. Daar weer voor willen we paddockmatten plaatsen ongeveer 40 m2. En daarvoor willen we de rest gewoon laten voor wat het is. Bij nat weer dus inderdaad blubber.

Ik was ontzettend blij met deze kans, maar werd compleet afgebrand terwijl ik zoiets heb van hee, ze staan toch super zo in de winter?? We hebben op stal ook nog paddocks waar ze ook elke dag een uurtje in kunnen voor het betere rol-en-race-werk maar ik zie echt niet in wat hier verkeerd aan zou moeten zijn....

Het doel is om, als de schuilstal af is, ze er 24 uur op te zetten. Tot die tijd snachts dan nog op stal.

Graag jullie mening!

Egon je legt de woorden van Letje in mijn mond. Bedankt voor het compliment. Nu ga ik verder met lezen en bookmarken van je schrijfsels.

Myriam

Hoi Nane,

Top dat de boer je deze mogelijkheid heeft gegeven, dat is al een flinke verbetering voor je paard en de pony's!

Op wat voor grond ligt het perceeltje en wat versta je precies onder blubberig en blubber? Wordt het alleen een papperig bovenlaagje, of echt onbegaanbare blubber waar ze een centimeter of 30 in wegzakken? Die laatste variant heb ik (leve de zeeklei - NOT), waardoor onverharde delen in de winter totaal onbruikbaar zijn. Als het bij mij eenmaal nat wordt in de herfst, blijft het water vervolgens tot het voorjaar staan...

Als het echt vreselijke blubber wordt, zou ik persoonlijk toch kijken of je niet het hele stuk winterproof kunt maken, anders heb je waarschijnlijk aan het achterste stuk helemaal niets in de winter. Omdat het zo'n smal perceeltje is, is de kans op kniediepe blubber natuurlijk groter dan wanneer je een grote wei tot je beschikking zou hebben.

Heeft de boer gezegd dat je aan het achterste stuk niets mag doen, of mogen jullie zelf bepalen hoeveel er verhard/verbeterd wordt?
Bij sommige grondsoorten is het mogelijk om de bodem te laten keren, waardoor de zandlaag naar boven wordt gehaald. Bij mijn wei was dat helaas niet mogelijk. Paddockmatten zonder fundering bleek bij mijn wei niet te werken. Inmiddels heb ik een groot stuk verhard met puin (sommige stukken heel grof, andere stukken heel fijn), en dat bevalt erg goed. Dat was voor mij de enige manier om enigszins betaalbaar een flink stuk blubbervrij te houden in de winter. Maar het is natuurlijk maar de vraag of jullie boer daarvoor open zou staan . Gronddoek met daarop een laag zand zou ik ook nog wel durven proberen, mits je dat onder afschot kunt plaatsen, zodat regenwater kan weglopen naar de sloot langs je perceel.

Je zou ook eens kunnen kijken op http://paddockparadijs.actieforum.com/ , daar kun je meerdere praktijkvoorbeelden (met foto's) vinden van mensen die hun wei/track blubberproof hebben gemaakt.

Succes met alle plannen. Het is in elk geval super dat je probeert om de winters voor je paardje wat leuker te maken .

Dank je wel voor je reactie! Op dit moment is het wel wat modderig (het heeft hier de afgelopen 2 dagen aan 1 stuk door geregend) maar het is wel gewoon begaanbaar. Niet erg dramatisch, maar ja ze lopen er nu niet zoveel op nog omdat ze de wei in konden tot nu toe. Ik denk dat het lastig word om het stuk aan de rechterkant te bestraten, aangezien de trekker daar doorheen moet om de sloot te baggeren en de wei te bemesten. Dus het deel wat we kunnen bestraten zal maximaal de helft zijn.

e m kraak schreef op zondag 16 november 2014, 1:09:



het was getest las ik.


bv ongebluste kalk, werkt snel maar ook je bodemleven dood


ik geef niet veel om auto's en snelheid


ik begrijp uit het verhaal dat het land vaak gehooid is, maar het verhaal vertelt niet of de hooiboer ook af en toe (kunst)mest gebruikte. Bij hooien verwijder je veel kalk en dan kan het slim zijn om weer kalk toe te voegen. Heb je bv ex bosgrond is er met de bomen enorm veel kalk verwijderd die door de vogeltjes weer teruggepoept moet om de grond weer geschikt te maken of je versnelt het proces met kalk van buitenaf.


ik voeg nooit kalk toe aan de composthoop want de pH ligt al rond de 8.5. Ik weet niet waarom mensen dat vaak doen. Compost is geschikt om zure grond wat te ontzuren. pH goed gecomposteerde paardenmest is ook rond 8.


wij gebruiken zeewierkalk. kalkbemesting werkt trouwens altijd langzaam, daarom kan je het het beste in het najaar strooien, dan heb je er in het voorjaar plezier van. Waarom zou calciumcarbonaat niet geschikt zijn? het wordt heel veel toegepast Om resultaat te krijgen moet je vaak heel veel kalk strooien 1-2 ton per hct, vaak gebruikt met veel minder zeker als er met de hand moet gestrooid.

met kalkcalculator:

http://www.kalkmeststoffen.nl/





erf? mijn paarden staan ook wel op het erf, als grasmaaiers, maar meest toch op de wei

Als het nu nog begaanbaar is, zou ik het zelf waarschijnlijk de eerste winter even aanzien. Het is immers al half november, en over iets meer dan een maand hebben we de kortste dag al gehad en gaan we richting voorjaar (zo moet ik altijd denken om met een goed humeur de herfst en winter door te komen ). Als het erg tegenvalt kun je altijd volgend jaar alsnog de rest van het stuk onder handen nemen. Ik had het eerste jaar geen verharding, maar het was al snel duidelijk dat dat geen doen was . Na die eerste winter wist ik wel precies wat de favoriete hangplekken van mijn pony's waren, dus kon je daar rekening mee houden met het plannen van de te verharden stukken.

Waren jullie van plan om te bestraten zonder fundering? Mijn verharding ligt op paden van 4 en 5 m breed, langs de buitenrand van m'n wei. Daar rijden ze gewoon zonder problemen overheen voor het onderhoud van de sloten (vorige maand nog tegelijk met 1 trekker voor het baggeren en 1 trekker + aanhanger voor het afvoeren van de bagger). Wilden jullie bestraten zonder fundering?

In een doorgang van pad naar wei heb ik trouwens dichte rubbermatten gebruikt. Die liggen op een laagje zand dat direct (dus zonder puin of gronddoek eronder) op de klei is gegooid. Afgelopen zomer is daar tig keer een zware trekker met een aanhanger vol puin overheen gereden, en daarna waren de matten maar iets verschoven. Ze moesten toen alleen weer even netjes worden gelegd.
Die matten zijn niet goedkoop (volgens mij rond de EUR 25 per m2 voor de zwaarste kwaliteit, die ik heb), maar wel ideaal als niet-permanente oplossing. Ik heb ze (met pijn en moeite, maar toch) al meerdere keren hergebruikt op andere plaatsen. Het zijn de 'Allround Massief'-matten onder aan deze pagina: http://www.pac-horseware.nl/ridcon-stalmatten/