e m kraak schreef op zaterdag 10 november 2007, 14:27:
> charlot van r schreef op zaterdag 10 november 2007, 13:34:
>
>> Christel Provaas schreef op zaterdag 10 november 2007, 13:18:
> met paarden, van de discrepantie tussen perceptioneel
> waardeoordeel, "de ontvanger bepaalt", en behaviouristisch
> belonings/straf-model?)
>
Gij zijt ook genen gemakkelijken he
Goed, ik zie motivatie als waarde-oordeel rechttegenover de ontvanger die bepaalt.
In het eerste geval, geeft de ruiter een waardeoordeel over wat wel eens een motivatie zou kunnen zijn voor het paard. Het is de ruiter die bepaalt wat de belong waar het paard naar streeft, dus de motivatie, kan zijn.
"mijn paard krijgt na de wedstrijd elke keer een emmer lekkere korrels"
Hiermee is het duidelijk dat de ruiter als mens denkt wat voor hem als waarde hoog staat en dit spiegelt naar het paard.
Of "als mijn paard flink gereden heeft in de les, dan mag hij terug naar zijn stalletje, met een lekker dekentje en een glas wijn, eeuuh, emmer wortels"
Of "als mijn paard een correcte wending maakt, dan mag die nog eens galoeren, want dat doet die graag"
Enzovoort
Itt 'de ontvanger bepaalt"
Hierbij denkt de ruiter helemaal niet aan wat hij 'weet' dat voor het paard een sterke motivator is. De ruiter vraagt iets aan het paard en als het resultaat niet dat is dat gewenst is, gaat de ruiter er van uit dat hij de goeie motivator nog niet gevonden heeft (of het paard het niet kan) en zoekt verder.
Die ruiter, die zegt "mijn paard wilt dit absoluut niet doen, hij kan het niet of het doet pijn" Ok! Nadenken! Waarom bokt het paard soms? Deze ruiter gaat nadenken wat het paard doet bokken. Ten eerste is bokken een vorm van hevig verzet denkt die bij zichzelf. Verzet op een vraag die al te moeilijk is voor het paard of een vraag waarbij de beloning, het streven er naar, dus de motivator, te klein is. Deze ruiter zal eerst op zoek gaan naar hoe hij zijn paard een motivatie kan geven de vraag wel correct te beantwoorden. Bv door de oefening makkelijker te maken. Dat wil zeggen: maken dat het paard de oefening snapt, kan en wilt doen.
Stap 1: snappen. Deze ruiter zal zich ervan moeten vergewissen dat het paard het snapt.
Stap 2: kunnen. Kan het paard het fysiek en mentaal aan? ook dat zal de ruiter moeten weten
Stap 3: willen. Is de motivatie voor het paard groot genoeg? Dat zal de ruiter moeten ontdekken.
Volgende vraag: wanneer "snapt" een paard iets?
--> Als die doormiddel van conditionering een steeds zelfde antwoord geeft op dezeflde vraag. Hoe heeft het paard geleerd wat het goede antwoord is, Inderdaad, door motivatie.
Wat als het antwoord op die vraag van de ruiter eens niet overeenkomt:
dan heeft de ruiter de vraag verkeerd gesteld, OF kan het paard het niet, OF wilt hij het niet.
En dan begint alles opnieuw.
Deze ruiter zal dus nooit op een paard kruipen dat bokt, zonder te weten waarom, of het zich af te vragen.
Doet die het wel, dan krijgt de ruiter wat hem beloofd is: een bok.
DUS
ruiter 1 'waardeoordeel' geeft aan een verkeerd antwoord een oordeel dat volgens hém een bepaalde waarde heeft
ruiter 2 'ontvanger bepaalt' geeft aan een verkeerd antwoord een andere reden: het paard snapt het niet, kan het niet, de motivatie is te klein en zoekt verder naar dé oorzaak die het paard aangeeft, ipv ruiter 1 die denkt te weten waarom het paard iets niet "wilt" doen.
Mmmm moeilijk uit te leggen hoor
ist duidelijk wat ik bedoel
?
Warboel
