Hai iedereen, heb me ook maar even aangemeld, na heel lang meelezen, en wil hier even een eitje kwijt .
Ik ben in principe natuurlijk ook voor ...-loos rijden (alleen zadelloos niet, wegens slecht voor de paardenrug op langere termijn en nog slechter voor mijn ego en lijf de laatste keer dat ik er vanaf gekatapulteerd werd).
Maar... er zijn altijd uitzonderingen, en dan bij voorkeur tijdelijk.
Ik geef een voorbeeld: mijn eigen arabier Piablo.
Ingereden met touwhalster maar door heel slechte eerste drie levensjaren heel erg scheef.
Wat ik zelf hem bitloos niet kon aangeleerd krijgen, was recht en nageeflijk lopen. Hij werd wel ietsje rechter en sterker, ook na osteopaat ed, maar niet voldoende. Ik heb hem uiteindelijk op de trailer gezet en ben er mee naar Eddy gereden. Conclusie van Eddy was de zelfde als wat ik dacht: het was op dat moment fysiek niet mogelijk voor hem om recht, laat staan dragend, te lopen, veel te slap en nog veel meer te scheef.
Nu is Eddy een betere ruiter dan ik ben, na een half uurtje vooral stapwerk en dan regelmatig zijdelingse hals buiging vragen en terug los, steeds opnieuw, begon hij een heel klein beetje na te geven. Maar was tegelijk ook erg moe.
Ik ben hem toen in overleg met Eddy heel regelmatig (soms 2 keer per dag 15 minuutjes) gaan rijden om hem sterker te maken. Er zat vooruitgang in, maar niet voldoende, alweer osteopaat nodig.
Uiteindelijk heb ik hem geleerd een hoofdstel met bit aan te doen via clickertraining en eens dat goed ging en hij het niet storend leek te vinden ben ik hem met dat bit beginnen rijden. De derde keer dat ik hem met bit reed gaf hij bijna spontaan na. Ik schrijf met opzet "bijna spontaan", want aangezien ik op de zelfde manier reed als voorheen moet het bit hem ergens wel gedwongen hebben om op zoek te gaan naar een andere houding.
Het rare gevoel in zijn lijf bij nageeflijk lopen was minder erg dan het rare (of pijnlijke?) gevoel wat het bit gaf.
Op drie maanden tijd was zijn bespiering vooral thv de lendenen en broek mooi toegenomen en was hij een pak rechter geworden. Buiten ben ik hem wel bitloos blijven rijden. Maar, en nu komt waar ik naar toe wilde, nu kan ik hem heel mooi nageeflijk rijden met zijn "dressuur-sidepull", (heb ik voor hem laten maken met een breder en gevoerd neusdeel wegens oud littekenweefstel daar) nu hij ontdekt heeft dat het goed voelt om correct te lopen, zijn lijf sterker geworden is en hij plezier in het bewegen op zich heeft gekregen.
Misschien was dat zonder bit ook gelukt met een hele goede ruiter en met veel tijd. Maar de oefeningen die Eddy met hem deed waren, ook al waren ze bitloos en in stap, ook inspannend en zwaar voor hem, brachten ook stress met zich mee. Hij heeft er geen bittrauma aan overgehouden, in ons geval vond ik een bit niet noodzakelijk een kwaad ding.
Ik heb ook al verschillende eigen en vreemde paarden geholpen van bit- naar bitloos over te schakelen, meestal zonder problemen eens het paard terug mag ontdekken dat de mens ook naar hem luistert en daardoor terug meer op zit en intentie, lichaamsspanning ed begint te reageren.
En ik ken ook bitloos gereden paarden die erg scheef zijn of een onderhals hebben.
In mijn ogen is bitloos rijden op zich geen bewijs dat dat rijden goed voor het paard is. Wel zou er bij goed, correct en gymnatiserend rijden steeds een streven naar bitloos rijden moeten zijn.

Gudrun schreef op zondag 11 november 2007, 20:31:


Hel juist Gudrun!! Soms lukt het gewoon even niet zonder bit, als het streven maar bitloos is en een paard lekker kan lopen rechtgericht of zonder wegdrukken rug dat is gewoon zo belangrijk.

Es

Gudrun schreef op zondag 11 november 2007, 20:31:


Mooi bericht en mooi geschreven :)
Het bit is ook niet noodzakelijk een kwaad ding, het kwaad zit altijd in de ruiter hand toch?

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 11 november 2007, 20:54:


me de laatste posts ben ik het zeker eens! Ik ben daar heel eerlijk in: ik rij ook met een bit momenteel, maar mijn streefdoel is een neckrope. Om een of andere reden ligt een bitloos hoofdstel me gewoon niet... Mijn paarden reageren allemaal superfijntjes op een bit (maar ik rij dan ook letterlijk met 2 vingertjes en geen druk op de teugels), maar ik heb het 'gevoel' (ofzo) gewoon niet in mn vingers om met een hoofdstel te rijden dat op de neus inwerkt. Jaja mijn paarden zouden dat best kunnen, maar het ligt mij gewoon niet... Daarom verkies ik dus meteen een neckrope (dat sluit ook veel beter aan bij mijn rijstijl/rijmanier/...)

Spirithorses schreef op zondag 11 november 2007, 11:33:


Maar Pien, hoe heb ik het nou? Je hebt zelf wel eens geschreven over bibberende paarden van je die je dan in de regen en kou toch een deken oplegt omdat je het niet aan kunt zien. Je vriendin met de IJslander die na 5 jaar blootsvoets strompelen overstag is gegaan, kreeg publiekelijk jouw begrip en mentale steun. Je geeft je paarden spelt bovenop het voorgeschreven hooi+blok. Ik dacht dat jij de nuance wel zag! Ik vind het een ietsiepietsie wenkbrauwfronsend dat je nu inene zo hard van de toren gaat blazen. Maar dat kan aan mij liggen, ik haat deze polarisatie.

Kynshiri schreef op zondag 11 november 2007, 21:06:

knipperdeknip...
Om een of andere reden ligt een

Wel, 't zit inderdaad tussen je oren als ik mijn dochter op Piablo laat rijden (komt vaak als ik aan het ridjen ben en wil er dan even een rondje op galoperen) vraagt ze me soms nadien of hij deze keer een bit in had of niet.
Met een goed passende sidepull voel je het verschil bijna niet.
Het enige verschil wat ik zelf met mijn eigen paard voel is, als ik veel geluk heb en alles optimaal verloopt, is met een bit een soort "diablolo gevoel" waarbij ik bijna de energie van zijn achterbenen in mijn handen voel terugkomen, maar die momenten zijn zeldzaam. Maar voor de rest: geen verschil. Nu spreek ik wel over rijden met kontakt, met losse teugel en op buitenrit is er al helemaal geen verschil.

Gudrun schreef op zondag 11 november 2007, 20:31:


Dag Gudrun, leuk je hier te zien.
Om dan meteen maar weer mijn kritische ziel van stal te halen.....
Was je paard niet gewoon te jong om hem te berijden?
Wat leggen we een leerweg af he? Ik weet nog goed dat Inge en jij zeer negatief stonden tegenover mijn westernbitloos rijden. Je zou er zeker geen dressuur mee kunnen rijden en nu leer je het anderen

En ja natuurlijk, ook bitloos kun je een paard verkeerd laten lopen, als het goed is is er rijdend geen verschil tussen met of zonder bit. Niet positief of negatief,
Het positieve is voor het paard, geen stuk ijzer in zijn mond, niet de mond dichtgesnoerd en geen gekletter tegen de tanden, geen pijn.

Een treffende anecdote:
Don rijd ik nu alweer 3 jaar zonder bit. Maar nog altijd als ik hem leid, dus voor hem loop, steekt hij zijn hoofd recht naar voren om het "bit" te ontwijken, bang als hij nog steeds is dat ik aan zijn 'teugels' zou trekken met alle pijnlijke gevolgen vandien.
Rijdend langs de straat loopt hij al drie jaar net zo ontspannen verzameld en luistert net zo goed als met vroeger met de teugels onderaan de hefboom van zijn bit.

Maar ik heb nog wel een paar vragen. Als Eddy het wel kon, waarom heb jij dan niet van hem geleerd hoe het moet? Je had toch les bij hem? En had je de juiste houding van je paard niet met clikkeren kunnen aanleren?

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Tanja Fomenkova schreef op zondag 11 november 2007, 19:20:




Gelukkig nóg iemand die zich boos maakt om dat soort dingen.

Die redeneringen die ik opgeschreven heb zijn helaas maar al te vaak te lezen op bokt.....