Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


Ook leren rijden met bit, ijzers, zweep, alles erop en eraan. En tja, wel es voor de grap met halster gereden, maar nooit bedacht dat dat ook echt kon dus :). Toen de eigenaar van mijn verzorgpaard besloot bij alle paarden de ijzers eraf te halen (voor hem een geldkwestie maar goed) verklaarden wij hem voor gek en waren we allemaal erg boos .
En toen kwamen we na jaaaaren Pien weer tegen . Op mijn verzorgpaard heb ik nooit meer de kans gekregen om zonder bit te rijden. Zafir heb ik 1 keer met gereden, de eerste keer toen ik het bos in ging. En daarna nooit meer. Ook niet echt over nagedacht eigenlijk, bij Pien kon het ook, dus zou het thuis met mijn paard ook wel lukken toch .

Geertje schreef op zondag 11 november 2007, 22:23:


Eerst een paar jaar met gehuurde paardjes bosritten gemaakt, mét bit, zonder zweep of sporen.

Drie zomers terug eigen paarden gekocht, elk met het bit dat ze bij de vorige eigenaar hadden. Apache met een hele dikke trens en Indy iets met stangen "voor de veiligheid".

Indy steigerde veel en we lieten haar gebit nakijken. Ze heeft wolfstandjes. De DA zei dat het met een bit niet zou lukken, eventueel met een rubber bit of zonder, anders moest hij die tandjes trekken. Dus zelf een touwhalster ineen geknutseld en zo vertrokken, het ging vanzelf!

Bij Apache heeft het iets langer geduurd omdat hij toch zo sterk is en ik vaak met twee handen aan één teugel moest gaan hangen. Ik betwijfel of hij daar ooit last van heeft gehad want eigenlijk ging hij altijd zélf aan die teugels sleuren.

Overgestapt op een bosal, 't was net hetzelfde, ik had alleen de indruk dat hij het nog wat meer op zijn "gemakske" deed. Later met een sidepull.

Toen kwam Sela erbij, die is nog te jong maar zal nooit een bit leren kennen.

En dan Couscous die bij haar allereerste eigenaar volledig werd ingesnoerd, ze kon alleen haar lippen nog een beetje bewegen. Bij haar tweede eigenaar werd ze met een martingaal gereden.
Bij ons de eerste dag met een touwhalster en even later ook met een sidepull.
Geen enkel probleem!

Ik heb ook 6 jaar op een manege gereden, heb ook bij verschillende paarden aan hun mond getrokken, maar ik wist toen nog niet dat het rijden anders kon. Er waren daar ook paarden die je moest slaan om ze vooruit te krijgen, slaan zo hard als je kon... Ik heb er altijd moeite mee gehad maar toch schaam ik me dat ik toen meedeed. Er waren ook paarden die regelmatig ruiters afgooiden, sloegen, beten enz. Maar ja, geen wonder: ze gingen nooit naar buiten op die manege, ze stonden dag en nacht op stal. Vele hadden pijn in hun rug en werden gereden met bijzetteugels...
Ik ben gaan lezen en cursussen volgen omdat ik steeds meer vragen kreeg en de instucteurs geen antwoorden konden geven. Nadat ik door het lezen in de andere wereld ben tegengekomen, ben ik gestopt op die manege. Een half jaar later heb ik Salvador gekocht en ben bitloos gaan rijden. Ik kan niet zeggen dat ik een superruiter ben maar ik kan beter zonder bit rijden dan met. Salvador was bang voor het bit toen ik hem kocht en spande zijn mond uit gewoonte toen ik het bitloos hoofdstel bij hem aandeed. Nu is dat over en hij loopt ontspannen, ook buiten langs tractoren, rennende kinderen, honden enz. Ik zou geen reden kunnen bedenken waarom ik hem met bit zou rijden.
Mijn vrienden maken wel eens een uitstapje: rijden op het strand of op de Veluwen. Ik ga niet meer mee omdat ik niet meer op een manege wil terechtkomen waar paarden slecht verzorgd zijn, geslagen worden of met bit gereden. Ik kan het gewoon niet. Ook het aanzien van het jumping, races en andere martelbezigheden maakt me erg boos, omdat ik weet hoe oud die paarden zullen worden... en omdat alles in die wereld om het gels en de ambitie van de eigenaar draait en niet om het dier.