Hallo,

Wij hebben een Freiberger veulen gekocht (nog maar net weg van de moeder) en dat staat nu op een manège voor twee weken tot het bij ons in de wei naast ons huis komt.

In de manège gaat we binnen een week wennen aan een 18 jarige merrie die ook mee bij ons komt. Dan komen ze samen af.

Nu is het een heel lief veulentje, maar in de box ging het enorm tekeer toen het net van de moeder weg was. Wij hebben al onze kennis van paarnatuurlijk, dus we hebben een lichte schuilstal die open is.

Nu komt mijn vraag: wat als ze na een week nog niet heel erg aan de nieuwe merrie hangt en ze probeert weer uit te breken. Wij kunnen ze niet in een box binnen houden. Denken jullie dat een weide met electriciteit ze zal tegenhouden? De linten hangen op 1m50 en 80cm ongeveer.

Bedankt voor het antwoord,

Dorien
www.naturalp.org

Dorax schreef op woensdag 21 november 2007, 12:28:


Hallo Dorien,

Ik heb vorig jaar een veulen bij de moeder weggehaald en 100 kilometer verderop weer losgelaten in een wei met alleen op 110 centimeter een schrikdraad.
In de bak die grenst aan de wei had ik mijn andere paarden zolang even opgesloten.
Dit veulen was 6 maand oud , en dus nog niet afgespeend.[gruwel...]
Het veulen was natuurlijk verschrikkelijk aan het roepen naar zijn moeder , maar bleef ondertussen wel dicht bij de bak lopen waar de andere paarden stonden.
Nadat het veulen de rust had gevonden om af en toe wat te eten van het gras , heb ik de andere paarden erbij gezet.
Dat is helemaal goed gegaan.
Het geroep naar mama was met 2 a 3 dagen al gebeurd.

Ik denk dat het wel goed komt.

Gr Esther

Bedankt,

Ze is ook ongeveer 6 maand oud en helemaal hees van het roepen naar haar moeder, das inderdaad verschrikkelijk.

Bedankt voor de geruststellende woorden!

van lennep schreef op woensdag 21 november 2007, 13:14:

Dorax schreef op woensdag 21 november 2007, 13:55:


Eerlijkgezegd vind ikzelf het allesbehalve geruststellend wanneer een veulen zo om zijn/haar moeder moet roepen (en andersom).
Waarom niet geleidelijk gespeend? Waarom niet naast elkaar gespeend maar moest dat weer allemaal zo plots zoals het zo vaak gaat.
Het kan echt zonder trauma's en geschreeuw hoor!

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 21 november 2007, 17:46:


Pien , je hebt helemaal gelijk!
Helaas had ik niets te vertellen over het afspenen , want de merrie was niet van mij.
Ik denk dat het bij Dorien ook zo is...?

Zie je wel , ben toch een pseudo pn 'er

Gr Esther

Nou, dan ben ik ook pseudo PN - er want ik wil mijn paarden verplicht vrijwillig droog onderbrengen en ik geef bijvoer, en heb regendekens voor de nieuwelingen. Maakt het iets uit dan? Ik vind het niet belangrijk zolang de gedachte en het streven naar een zo natuurlijk mogelijke manier er maar blijft en dat lukt hier toch aardig mag ik wel zeggen: Geen bitten, zwepen, sporen en andere onzinnige flauwekul met de paarden.

Probleem is (en daar gaan we weer) dat het een of andere geldende tendens is dat veulens tussen de 4 en 6 maanden 'moeten' worden gespeend. 9 maanden is Echt Te Lang, volgens 'kenners' (wie dat zijn is mij nooit duidelijk).
Dat spenen gebeurt abrupt op een moment dat de merrie en haar veulen daar helemaal niet aantoe zijn de onderlinge band net op zijn sterkst is.
Op een kwade dag wordt gewoon het veulen plompverloren bij de moeder weggehaald, beiden in enorme verwarring achterlatend.

Moet je hier eens horen hoe mensen reageren als ze zien dat de veulens gewoon bij hun moeder blijven en na een jaar op een geleidelijke manier in de naastgelegen paddock met een stel maatjes eromheen gespeend worden. Iedereen vindt het helemaal geweldig dat dat 'zomaar' kan. Begrijp ik niet, de natuur is je voorbeeld hierin, toch?!
Niemand komt op het idee om dáár nou eens te gaan kijken hoe het daar gaat.

Mijn advies?
Koop dan geen veulen van een fokker/handelaar/manege dat al met 4 of 6 maand en op die manier is afgespeend. Zoek dan gewoon wat verder.
Er zijn zat veulens van mensen die dat anders doen hoor.
Een veulentjes zijn altrijd allemaal lief en vertederend, dus daar zal het niet aan liggen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 21 november 2007, 18:14:


Ik weet het , Pien , je hebt helemaal gelijk!!

Gr Esther

Spirithorses schreef op woensdag 21 november 2007, 17:46:


Aangezien wij een hengstveulen hebben op dit moment dat nog bij zijn moeder loopt en drinkt en dat de hele winter mag blijven doen, vraag ik me toch af hoe dat spenen na een jaar eruit ziet?
Klimmen ze na een jaar niet over het hek heen en wordt er dan niet heftig naar elkaar geroepen.
En hoelang duurt zo'n speenproces eigenlijk?
En wat vindt mama van de dekpogingen die het veulen tegen die tijd ongetwijfeld zal doen?

groetjes,

Moniek

Moniek schreef op woensdag 21 november 2007, 19:00:


Ga ik zo op antwoorden, effe een kind wegbrengen

Moniek schreef op woensdag 21 november 2007, 19:00:


Vaak geeft de merrie zelf aan of ze het genoeg vindt. Bret was een maand of 15 toen ze werd afgespeend. Falka deed voor die tijd wel als ze kwam lurken een beetje haar been zo naar achter van sodemieter op. Falka begon echt behorlijk in te teren en toen hebben we besloten te spenen. Falka is tijdelijk even gaan logeren en Bret op haar eigen plek in de groep gebleven. Ze heeft geen een keer gehinnikt, een keer geprobeerd bij Björk te drinken, die deed zelfde met haar achterbeen dat Falk al een tijdje deed. Bret had ook snel door dat die bar geloten was, en het was klaar. Geen enkele stress geweest. Bret was al behoorlijk zelfstandig ook natuurlijk, ze was ruim een jaar, ze dronk nog weinig, achteraf denk ik maar wel hele grote slokken. Voor Falka heeft het speenproces langer geduurd, ze had toch nog veel meer melk dan we dachten, die hebben we echt even van het gras moeten houden en alleen hooi moeten voeren en de uier moeten koelen. De melk ging toch nog echt druppen en ze had echt wel pijn aan die uier.

Es

Moniek schreef :

Het gaat allemaal een beetje vanzelf. Soms moet je het spenen een beetje sturen en de beslissing nemen ze nu toch wel Echt Uit Elkaar te halen. Ik zou dat bijvoorbeeld doen als de merrie broodmager wordt zoals bij onze merries.
Sommige merries ook, zoals die van Es, geven zelf aan dat het genoeg geweest is. Wij laten de veulens gewoon een jaar bij de moeder. Vanaf dat het veulen een maand oud is gaat moeder weer aan het werk en het veul gaat gewoon met alles mee. Daar stoppen ze vanzelf wel mee en op een gegeven moment verkiest het veulen het om in de paddock te blijven als moeder aan het werk gaat. Toen de veulens zo'n half jaar waren wilden de merries het veulen tijdens het werk meestal niet meer laten drinken dus dan was het voltanken en wachten tot de les weer over was, of tussen de lessen door even komen bijtanken maar dan heb ik het over reeds een half jaar oude veuls die ook makkelijk al een tijd zonder konden en bovendien een paddock met opppastantes en hooi tot hun beschikking hadden. Zo gaat dat allemaal heel geleidelijk en heb je geen opsluitstallen ed nodig.

Marlies van Peyote heeft toen Peyo nog klein was mening uur bij haar veulen doorgebracht en met haar de paddock rondgewandeld totdat Bombita weer terug was van een buitenrit. Op buitenritten gaan de veulens niet los mee, maar aan een touwtje, we doen dat omdat er hier zoveel landbouwgif gestrooid wordt. Ze leren dus vrij snel na de geboorte al om aan een touwtje mee te lopen.

Het is belangrijk dat het veulen al maatjes heeft voordat je hem gaat spenen, voordeel van groepspaarden is dat er altijd wel opppastantes en - ooms zijn die zich bekommeren om de veulens en waarbij het veulen zich veilig voelt. En verder leert zo'n veulen heel makkelijk de ritmes te volgen in de wetenschap dat zijn mama weer terugkomt. Dan is er ook geen noodzaak om over hekken te klimmen, zichzelf te verwonden of te gaan lopen gillen.

Ik kan trouwens niet tegen gillende veulens en dito moeders, dat gaat me door merg en been dus ik probeer dat ook zoveel mogelijk te voorkomen. Bij alles wat we met de veulens doen is de mama erbij, zo leert het veulen van haar. Andersom ook: Hoeven bekappen, wandelen, verkeer, honden, putdeksels - veulen erbij om alvast te leren.

Wij spenen de veuls nu in nabijheid van de moeder maar verhinderen dat ze kunnen blijven drinken, gewoon een paddock verderop, elke keer een beetje langer totdat het juiste moment gekomen is en we ze uit elkaar laten. Ik vind dat veel rustiger voor beiden.

Als je merrie en hengstveulen langer bij elkaar laat komt er inderdaad een moment dat het veulen wat springerig wordt, ach, zo rond de 6 maanden. Dat is wat oefenen en de merrie doet daar meestal niet veel aan, ze negeert het (is wel superirritant als je aan het rijden bent). De overige groepsleden straffen dit gedrag echter wel af! Vanaf een maand of 9 kan het hengstje in theorie geslachtsrijp zijn. Oefenspringen is iets anders dan echt willen dekken, dat verschil zie je echt wel. Ik heb me er niet zo druk om gemaakt, Spirit was pas echt geïnteresseerd in merries, compleet met een harde piemel, toen hij twee jaar was (en toen ging het ook snel, haha).

Groet, Pien

Esther schreef op woensdag 21 november 2007, 19:16:


Toen onze merrie een veulentje kreeg jaren geleden, hebben we ook langzaam afgespeend. Op t laatst stond ie gewoon apart van zijn moeder, 's-nachts, en overdag samen. (stonden toen nog op stal). Het lost zich vanzelf op. Erger vind ik t verhaal van een staigaire hier, die heeft een veulentje in zijn eentje opgesloten (24 uur) op stal omdat ie van de zomer is geschoren en nog te weinig haar heeft. 1x per dag even uitrennen in de bak en dan weer op stal terwijl zijn ongeschoren vriendjes in de wei staan. Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen. Een deken kopen is kennelijk te duur, ik walg ervan echt waar.

vagebond schreef :


Ik ken ook van dat soort verhalen.
Afschuwelijk en het wordt maar allemaal gewóón gevonden.
Domme stagiaire....

Groet, Pien

vagebond schreef op woensdag 21 november 2007, 20:13:


Ja dat is echt erg een veul opsluiten in zijn uppie.Helaas gebeurt dat maar al te vaak. Onbegrijpelijk vind ik dat. Een veul moet bewegen en spelen buiten met zijn vriendjes.

Spirithorses schreef op woensdag 21 november 2007, 20:19:


Jullie antwoorden schetsen wel hoe het eruit kan zien in alle gemoedelijkheid.
Ons veulen is al best zelfstandig. Mams gaat gewoon mee uit rijden, terwijl het veulen thuis blijft en s'middags staat de merrie op een stukje gras dat ik speciaal voor haar bewaard heb zodat ze het niet alleen op hooi en kort gras hoeft te doen. Het veulen blijft dan een uurtje of vier bij de anderen met wie hij stoeit en hooi eet.
Maar na die vier uur dan willen ze wel heel graag naar elkaar toe.

En na het spenen: kunnen moeder en zoon dan samen lopen zonder dat er veulentjes van komen? Wie heeft daar ervaring mee?
Ik weet zelf van een geval waarbij moeder en zoon twee jaar samen zijn geweest. De merrie werd in die tijd gewoon niet hengstig. Toen ze eenmaal uit elkaar waren kwam onmiddellijk de hengstigheid terug.
Hier is het niet zo dat de andere paarden het oefen-dekgedrag van het veulen corrigeren. Er is nog een andere merrie die het zelfs leuk lijkt te vinden en de ruin van 17 jaar voor wie iedereen opzij gaat en die toch onbetwist de leider is kijkt er helemaal niet van op. Hij negeert het dus.