jo schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:35:

Tja dat hou je altijd denk ik. Vroeger hielden mijn grootouders alleen maar varkens voor de slacht. Gewoon om zelf te kunnen overleven. Maar toch hoor ik uit die verhalen dat die dieren het wel goed hadden tot het moment van slachten. Maar ook dat gebeurde diervriendelijk (tja wat is diervriendelijk). De kippen eigenlijk niet. Moet daar op een bepaalde manier nog altijd met een glimlach aan terugdenken, maar zal hier maar niet gaan schrijven hoe mijn vader de kippen slacht. Ik ken echter ook mensen die hun kip eerst bedankten voor het vlees en dan met een vlijmscherp mes de kop eraf doen.

Maar wat me wel enorm stoort, is dat ik een aantal km verderop iedere week langs een wei moet fietsen waar een kalfje staat, of wil staan beter gezegd, met een gebroken poot (of vergroeide). Hij kan niet lopen. Hij wordt nu vetgemest (is dus duidelijk voor de vreet), maar kan nu helemaal niet meer staan. Sinds enkele tijden ligt hij nu. Dat is zielig. Dat moest niet moeten mogen in Nederland. Dat vindt ik dus wel heel erg zoiets en fiets nu bewust ook om om dat niet meer te hoeven zien.

Groeten,
Ingrid

Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:54:


Is dat wel een kwestie van willen? Ik denk dat ze het stomweg niet zien. Beetje vergelijkbaar met de tijd dat iedereen dacht dat de Aarde plat was.


Ik verwacht juist dat ze dat niet inzien! Inherent aan met het systeem meedoen (is op de UU-faculteit diergeneeskunde te Utrecht nog veel achterlijker). Hier ligt juist een biologisch gegeven aan ten grondslag: iedere soort ziet de eigen soort als centrum van beleving, dus is de rest er voor de soort.


Dat is juist heel makkelijk te bewijzen, maar je bedoelt hier misschien mate van bewustzijn. Daar zijn niveaus in.


Zie boven (eigen soort - speciesisme). Zo heeft een menselijke eicel meer "rechten" dan een volwassen Bonobo (toch genetisch 99% identiek).

Groeten, Egon

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 16:16:


Dat mag volgens mij ook niet in Ned, want is voortgezet lijden door onthouden van verzorging. Een geval voor "noodslachting" dus.

jo schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:35:

Inderdaad,

dat komt me bekend voor. Ik ben eigenlijk op mezelf begonnen met NH, wist toen geneens dat het ding een naam had.

Ben begonnen met in een manege te rijden en vanaf de eerste dag was ik ermee bezig wat het paard dacht en voelde. Maar daar werd nooit over gesproken.

Toen ben ik begonnen met paarden te verzorgen van iemand bij mij in de buurt. Zo ben ik stilaan meer en meer naar NH gaan werken. Via het boek van Klaus Hempfling, natuurlijk paardrijden, ben ik me meer bewust geworden over het natuurlijk omgaan met paarden. Ook op het gebied van verzorging, voeding, hoeven, leefomgeving enz

Ik werk ook zoveel mogelijk vrij met de paarden, dus ik longeer bevoorbeeld niet met halster en longe, maar laat het paard gewoon los lopen in de paddock. Dan krijg je reacties zoals: het paard doet gewoon wat het wilt want het is los!
NEEN, het paard luisterd perfect, ik kan haar met een enkele beweging doen stoppen, circel vergroten, verkleinen, van hand laten veranderen door de circel, noem maar op. Maar ze zien die communicatie gewoon niet!

Eergisteren ben ik nog twee van mijn eigen paardjes gaan bekappen. Los in een wei van 3 hectare. Ze blijven braaf staan en bij me. Het is ook gewoon veel leuker op die manier. Maar voor andere mensen is dit niet normaal, een paard moet je vasthouden, anders loopt hij weg!

Jammer genoeg ken ik niemand die ook op die manier met paarden omgaat. Ik probeer sommige mensen er wel van bewust te maken maar dan krijg je meestal rare reacties.

Daarom ben ik ook heel blij dat ik deze site gevonden heb want hier kan ik gedachten en meningen uitwisselen met mensen die wel begrijpen waarover ik het heb.

Dit moest ik ook even kwijt.

Groeten

Sabrina