Ik heb het een tijdje met Apache geprobeerd. De lesgeefster liep als een pletwals over Apache heen. "Zo doet Linda dat ook!"

De druk die ik gebruikte was maar een fractie van wat de lesgeefster gebruikte. In het begin reageerde Apache eigenlijk heel goed maar na een tijdje liep het vast. Hij wilde niet meer.

Ik voelde me heel opgelucht toen ik besloot ermee te stoppen, dat voortdurende domineren is niks voor mij.

Dan volgde er een clickerperiode, dat was leuk, als spelletje, op de grond... Maar bracht ons uiteindelijk ook niet verder. Vorige winter ben ik gestart met subtiel trainen wat in het begin ook goed ging maar dan weer na een tijdje vastliep. Ik mocht van Apache gerust een hele dag "ga ga ga " zeggen, Apache kan niet alleen zijn ogen dichtdoen, hij kan ook het geluid uitschakelen. Als er geen eten in het spel is, vind Apache alles al heel snel oervervelend. Het is gewoon een no-nonsense paard, niet te veel flauwekul aub.

Op Equistyle heb ik nog een keer een Parellidemonstratie gezien van o.a. Silke Valentin.
En, ik vond het weeral niks, haar Fries liep erbij als een zombie.

Wat ik wél prachtig vond was Honza Blaha in Essen, dat is ook Parelli... ik weet het. Maar die paardjes waren écht content en sprankelden en showden met alles wat ze in huis hadden.

We hebben er nu Couscous bij. Soms heb ik wel zin om met haar grondwerk te doen.
Maar eigenlijk loopt die zo braaf mee aan het leidtouw, ze loopt mee als een pluimpje, stopt braaf, trekt nooit, gaat mooi achteruit. Ik kan het eigenlijk alleen maar verknoeien.

Marianne

Elzaliene Proost schreef op maandag 3 december 2007, 17:22:


Heb jij dan nog een paardje Elzaliene? Of is Mike terug?

Marianne

Esther schreef op woensdag 5 december 2007, 19:36:


Is dat jouw verwelkoming Esther? Ik ga ervan uit dat ik dit niet begrijp.

Marianne

Piet schreef op woensdag 5 december 2007, 17:33:


Dit lijkt al meer op een SM-clubje... Samen gezellig clickeren en loop nu maar eens in de spuit lief paardje.

Marianne

Isabel van der Made schreef op woensdag 5 december 2007, 17:57:


Dat klopt, bij die van ons gaat het vanzelf. Die knipperen nog niet met hun ogen, zelfs Couscous niet. Wij houden wel een stukje appel voor hun neus. Maar er is er nog nooit eentje geschrokken en Apache hebben we zelf ook al verschillende keren een spuitje gegeven. Die zegt van "waar blijven die appeltjes? Kom op met die spuitjes!".

Marianne

Ans Jondral schreef op donderdag 6 december 2007, 13:46:


Gerd en Eva zijn ook gaan zien en vonden het alletwee dégoutant wat daar zoal geshowed werd. Ene keer en nooit niet meer. 'k Wist al op voorhand dat ik er mottig ging van worden.

Marianne

Peter Donck schreef op donderdag 6 december 2007, 14:44:


Da's een schoontje, Peter!

Marianne

Esther schreef op donderdag 6 december 2007, 22:45:


Esther, hoe kan het nu dat je na één dag alweer op je paard zit?
En was al dat geleuter van de laatste weken écht zo gezellig?

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 12 december 2007, 19:24:

Hawai is zowiezo niks voor peerdekes, daar moet ge surfen Eddy, met of zonder zeil of met een kite, maar daar willen wij je dan weer bij helpen....

Marianne

Peter Donck schreef op woensdag 12 december 2007, 17:37:


Wij laten hier ook elke winter één lading Scheldezand komen. Vooral om de inloopstallen "op te frissen" en en paar droge pleken te creëren. Maar het duurt allemaal niet lang. De paarden vinden het bijzonder fijn om in de inloopstallen te pissen en te mesten en er daarna in te gaan liggen.

Maar...., zeezand zou beter zijn dan Scheldezand! Het zou minder snel in elkaar kleven, dus minder snel een ondoordringbare pasta vormen. Als je een handvol proper zeezand vergelijkt met Scheldezand dan kleeft het Scheldezand inderdaad terwijl het zeezand in losse korrels valt.

Dus... dit jaar proberen we het met zeezand... wie weet?

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 12 december 2007, 20:12:


Zijn we weg? Gerd heeft er wel een paar liggen!

Marianne

Peter Donck schreef op woensdag 12 december 2007, 11:05:


Okay, wij hebben er niet zo veel, maar wel vier verschillende die nu samen in de paddock moeten staan omdat de wei echt niet te doen is.

Apache, dik en rond, een koudbloed (Normandische cob), Indy, een vuilbakkenras, ook eerder dik dan dun. Die twee krijgen héél beperkt hooi met een paar korrels spelt om niet al te chagrijnig te worden.

Sela, een quarab die kan alles eten zonder dik te worden en Couscous een arabier die nu gewoonweg mager wordt voor onze ogen. Sela en Couscous krijgen de hele dag hooi, het vierdubbele van Apache en Indy. Sela krijgt één schep granen en Couscous twee.

Alle paarden krijgen elke dag ook een halve voederbiet.

Geen enkel paard heeft een deken. Ik heb er wel één liggen voor Couscous, voor "in geval" want die staat te shaken als het regent, nu niet meer met haar wintervacht.

Maar is die nu zo mager door de kou?

Wij weten eigenlijk niet wat we met haar moeten aanvangen. Ze is nu ook extra chagrijnig wanneer we met haar gaan rijden...?

't Is hier dus een ingewikkelde bedoening, de paarden moeten voortdurend apart gezet worden anders vreet Apache alles op.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 12 december 2007, 20:28:


Ge weet toch nog dat Apache dat van den honger heeft opgegeten hé! Maar we zullen ons plan wel trekken!

! !

Marianne