Maaike schreef op woensdag 12 mei 2004, 22:51:


Ik heb verschillende jaren bij Peter gereden en ik kan alleen maar zeggen dat het een zeer positieve en leerzame ervaring is geweest. Wat mij betreft was het echt een volgende stap in mijn ontwikkeling. Ik ben daarna verhuist en nu meer op de toer van natural horsemanship en bitloos paardrijden en heb weer vanalles geleerd, vnl door zelfstudie en omdat ik een uitnodiging heb aangenomen zelf lessen te gaan geven.

Peter pakt de paarden inderdaad stevig aan, maar van rukken en trekken was geen sprake. Hij is uitermate kundig en ik denk dat vele "engelse" rijders heel wat van hem zouden kunnen leren, juist daar waar het neer komt op ontspanning en hulpen te geven zonder te rukken en plukken.

edward larkens schreef op maandag 4 oktober 2004, 15:26:


Volgens mij is het klinklare onzin dat spaanse paarden anders bekapt zouden moeten worden. Ik woon in Spanje en mijn tenen trekken helemaal krom van de manier waarop ze hier hoeven bekappen. Waar ik paardrijles geef zijn alle paarden beslagen en ik heb de hoefsmid bezig gezien. Twee paarden lopen kreupel ("probleem met de benen he").

Vorige week is er een paard geariveerd dat rechtstreeks uit een kudde komt, ja, uit de rotsige bergen. De hoeven van dat paard zien er precies zo uit zoals jij het beschrijft (korte hielen, (niet)toonlanden etc). Mij werd medegedeeld dat de hoefsmid gebeld moest worden om het te laten beslaan. Ik heb toen een deal gemaakt: dit paard blijft zonder ijzers en als het goed bevalt gaat de rest ook een voor een van de ijzers af.

Ik ben nu bezig het idee te promoten voor een cursus natuurlijk bekappen en heb reeds enkele geinteresseerde kandidaten. Mocht iemand met verstand van zaken interesse hebben om dat hier te komen geven, graag contact met mij opnemen. Locatie: platteland omgeving Madrid bij een heuse Plaza de Torros (alleen dan zonder torros).
Mijn email: suzainita@hotmail.com

Beste Mensen,

Graag wil ik jullie mening en hulp bij het volgende. Wij hebben 3 paarden, hengsten van 9 maanden, 2 jaar en 6 jaar. Ze staan nu op een stuk land van ongeveer 1.000 m2 met enkele bomen, maar deze zomer zetten we de tuin verder af en dan hebben ze 10.000 meter. We hebben geen stal, maar de paarden kunnen wel schuilen onder de bomen. Het oudste paard ben ik aan het inrijden. Toen hij in december hier kwam was hij schuw en kon ik hem niet aanraken. Hij heeft ook niet de meest prettige ervaring met mensen, er is behoorlijk ruw met hem omgesprongen en hij is geslagen (bijvoorbeeld toen hij gebracht werd is hij met stokken de trailer op geslagen). Binnen een week of 2 had ik hem zover dat dat wel kon. Al snel kon ik zijn hoeven oppakken en liep hij netjes met me mee. Iets meer dan een week geleden heb ik er voor het eerst een zadel opgelegd. Ondanks dat hij een beetje bang was kon ik na een beetje geduld het zadel zo op hem leggen en vast maken. Na een poosje (een beetje rondlopen) heb ik hem weer afgezadeld. Hij vond het duidelijk wel eng, maar hij had geen verzet en liet alles gewoon doen. Ik heb hem nog even geborsteld en weer los gelaten, zonder halster. Tot dan toe, sinds hij gekomen is, had hij steeds een halster aan gehad, maar ik voelde me niet prettig bij het idee van mogelijke ongelukken. Het leek me het juiste moment, want het ging zo goed! Toen begonnen de problemen. Hij liet zich namelijk niet meer vangen. Inmiddels ben ik zover dat ik hem weer gemakkelijk aan kan raken. Alles met veel geduld en wanneer hij aangeeft dat het kan. Alleen, het lukt maar niet om het halster aan te doen. Vantevoren was hij al een beetje kopschuw, maar ik had al geoefend met het aan en uit doen van zijn halster en het omdoen van een touwhalster, een koord over zijn hals, etc. Ik kan prima met hem rondlopen door hem vast te houden aan een pluk manen, dat had ik hem al geleerd, maar om verder te kunnen met de training moet hij toch echt een halster om. Ik doe alles gewoon op het land waar de andere paarden bij staan. De paardenkenners om mij heen vinden het volstrekt idioot hoe ik met de paarden omga. Zij adviseren mij het paard op te hokken, want, zeggen ze, op deze manier kun je geen paard inrijden. Hun methode is mij overigens bekend, want ik kom zelf uit die richting en heb behoorlijk wat ervaring met hun manier. Ik heb echter alle tijd en ben van plan dit paard in te rijden zonder dwang, zonder gebruik te maken van een zweep, etc. Zie het als een uitdaging en het verleggen van grenzen. De bedoeling is dat mijn kinderen (nu 8 en 9, zonder noemenswaardige paardrij-ervaring) straks veilig van dit paard kunnen gaan genieten, misschien al deze zomer. Ik weet zeker dat hier mensen zijn die begrijpen wat ik bedoel en waar ik iets van kan leren wat mij van pas zal komen om mijn doel te bereiken op een paardvriendelijke en veilige manier. Wat kunnen jullie mij adviseren? Alvast hartelijke dank voor jullie reacties.

Vriendelijke groeten,

Yoke Roorda schreef op zondag 10 februari 2008, 19:21:

Hoi Yoke,
Waar woon jij? Wij wonen in Spanje en ik zit met dezelfde vragen. Ik heb ook niet zozeer het idee dat granen etc slecht zijn. Waar ik het meeste mee zit is de hoeveelheid voer die zij ineens te verwerken krijgen. Onze paarden krijgen ook 2x per dag een bakje met haver, alfalfa en andere granen. Ik geloof alleen niet dat de stofwisseling van een paard erop is ingericht een hele bak brok ineens te verwerken. Een paard hoort in principe zo'n 18 uur per dag te kauwen, terwijl de granen binnen een kwartier worden opgeslobberd. Dat kan niet goed zijn. Desondanks geloof ik dat ze wel iets extra's nodig hebben behalve hooi. De grond is hier zo schraal.

Michiel schreef op zondag 17 februari 2008, 16:36:


Ik ben ook aan het nadenken over zo'n constructie. Op het moment schud ik het uit rond boomstappen of tussen de takken in het struikgewas, maar ze schrokken het zo naar binnen. Van jou stukje heb ik weer nieuwe ideeen gekregen. Nu nog tijd om het te maken

kristel schreef op donderdag 2 september 2004, 18:27:


Beste Kristel,
Wij kunnen elkaar een handje geven. Zo vond ik afgelopen maandag mijn veulen (10 maanden) smorgens vroeg met een enorme gapende wond van wel bijna 40 cm breed op de borst. We hebben meteen een veearts laten komen. Gelukkig maakte ons paard verder een goede indruk (kwam gewoon naar me toe lopen, zij het wat minder snel). Het is meteen gehecht en behandeld met zilverspray. De veearts is de hele ochtend bezig geweest. Het was zo'n scherpe snede dat de eerste gedachte was dat onze buurman het gedaan had met een mes (niet zo'n leuke man en houd ook niet van paarden). We hebben de hele omheining afgezocht naar sporen van haren en bloed, maar vonden enkel haren aan takken. Het veulen schuurt zich graag. Langs de omheining hebben we een paar paletten natuursteen staan. Daar zaten ook haartjes aan, maar geen bloed. Daar hebben we met de veearts naar gekeken en die zij dat het heel goed mogelijk is dat hij zich aan een scherpe steen heeft willen schuren. En dat terwijl die palletten daar voornamelijk stonden (in een hoek, niet in de loop) om te zorgen dat onze paarden niet door de agressieve hond van de buren in de neus gebeten konden worden. Helemaal zeker zullen we nooit weten wat er gebeurd is. Ik heb echt een potje zitten janken en voel me nog steeds enorm beroerd en schuldig.
Het veulen hebben we afgezonderd, we hebben hals over kop een hoekje in de tuin afgezet (stal hebben we niet, wel veel beschutting), waar hij nu staat, zodat hij wel nog rechtstreeks in contact is met de andere 2. Hij moest zoveel mogelijk geimobiliseerd worden om te voorkomen dat de wond zou open barsten. Het zit echt op een hele ongelukkige plaats voor op de borst. Bij het bewegen staat het meteen onder druk en we wonen tegen een berg dus met heuvel op heuvel af was dat niet bevorderlijk geweest. Gelukkig zijn er geen spieren of andere vitale delen beschadigd. We hebben echt ongelooflijk veel geluk gehad.
Ondertussen behandel ik hem 2x per dag met Reiki. De veearts staat helemaal perplex van hoe snel en mooi het geneest. Zij had er rekening mee gehouden dinsdag al een etterende wond te zien, maar tot op de dag van vandaag is het mooi dicht gebleven. Over 2 weken mogen de hechtingen eruit. Ik hoop dat hij er weer snel bovenop komt. Zoals ik hem nu zie staan heb ik de indruk dat het bij mij dieper doorwerkt dan bij hem.

Met Ninja (hij is 6) ben ik al een behoorlijk eind op weg met het grondwerk. Liet hij zich begin dit jaar niet eens aanraken, nu loopt hij braaf met me mee, laat zich uitgebreid poetsen en ik kan alle vier de hoeven oppakken zonder dat ik hem hoef vast te houden. Graag wil ik nu een stapje verder. Ik zou hem graag laten draven. Mijn vraag is: hoe krijg ik dit voor elkaar? Ik heb mezelf voorgenomen alles te doen zonder het gebruik van bijvoorbeeld een zweep (niet zozeer alleen uit principe, maar ook omdat ik het een geweldige uitdaging vind om met mijn paarden met de minimale dwang het maximale te gaan bereiken). Het probleem is alleen: hij blijft heel braaf met me mee sjokken, maar hij is niet in de versnelling te krijgen. We zijn een ronde pen aan het maken, maar die is nog niet klaar. Helaas beschik ik niet over de ideale omstandigheden om dingen met hem te oefenen. Ik doe alles in een weiland dat vol met bomen staat. Heeft iemand enkele suggesties over hoe hem met plezier en zonder hem te forceren in draf te krijgen? Alvast bedankt.

PaardEnSchool schreef op zaterdag 10 mei 2008, 11:47:


Dank je voor de tip. Helaas heeft hij daar geen zin in. Ik heb ondertussen na een poosje de tong op mijn schoenen hangen...
Ik krijg hem niet geanimeerd. Hij is heel braaf hoor. Hij heeft belangstelling voor me en vind het leuk om dingen te doen, maar zodra het sneller moet laat hij het afweten.

Goh, Jolijn ik ben helemaal weg van jouw appaloosa! Wat is hij mooi getekend zeg!

Hartelijke dank voor de tips opnieuw. Ik ben onlangs al een paar keer buiten met hem wezen wandelen. Draven heb ik buiten nog niet geprobeerd. Misschien lukt dat inderdaad beter, temeer omdat zijn vrienden (een jaarling en een tweejarige) dan niet in de weg lopen. Ik zal het ook eens bewust heuvel af proberen. Dan heeft hij wellicht vanzelf meer vaart. Als hij dan nog maar te stoppen is (LOL)!

Ik zoek goede voor-en na foto's van natuurlijk bekappen, en dan met name van paarden die met ijzers een doorgezakte rug hadden en waarvan de bouw zich gecorrigeerd heeft na het eraf halen van de ijzers. Kan iemand een link voorstellen waar ik dat kan vinden? Alvast bedankt.

Piet schreef op maandag 19 mei 2008, 7:43:


Zijn het echt de hoeven die schilferen of net boven de hoeven? Een van mijn paarden heeft ook schilfers net boven een hoef. De veearts heeft ernaar gekeken en bij mijn paard is het wild vlees. Hij moet daar ooit een wond gehad hebben, voordat hij bij mij kwam. Het is ook een plek die heel gemakkelijk beschadigd, bij het minste of geringste dat hij zich stoot zit er een klein wondje.

chevano schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 23:04:


Dat interesseert me mateloos. Kun je daar wat meer over vertellen, hoe dat ging? Of heb je titels van boeken die tot in detail beschrijven hoe de indianen hun paarden africhtten?

Ik geloof dat die methode in het water een heleboel stress bij het paard voorkomt en ook voor de ruiter een veilige methode is. Ik woon vlak bij een rivier en heb het komende jaar 3 paarden af te richten. Ik ben zeker van plan dit uit te gaan proberen. En hoe gaat het daarna in het werk? Is dat alleen de eerste rit, die ze in het water doen, of is dit een training die bijvoorbeeld gedurende een bepaalde tijd dagelijks herhaald wordt of zo?

Sinds een paar weken hebben we ons nieuwe paardje thuis, een 3-jarige hengst. Hij staat nu samen met 2 andere hengstjes (1 en 2 jaar) en een ruin (5 jaar) op 1 hectare achter ons huis. We wonen in Spanje, op een berg en de grond is hard en met steenslag. De paarden staan tegen een vrij stijle heuvel. Het gezelschap dat we reeds hadden doet het prima en hun hoeven zijn vrijwel onderhoudsvrij. Kreupel zijn ze nog nooit geweest en de 5-jarige (die ik zadelmak aan het maken ben) doet ook zonder problemen een drafje en een galopje aan de longe over de harde en onregelmatige ondergrond.

Het nieuwe paard heeft een aantal maanden op stal gestaan bij zijn vorige eigenaar en toen we hem hebben opgehaald mochten er wel een paar cm af (het was te gek voor woorden hoe het eruit zag). Ik ben al meteen op zoek gegaan naar een goede hoefsmid. Degene die hier al eens geweest was hoeft hier niet meer te komen en ook over het werk van anderen, die de paarden van vrienden bekappen was ik niet zo kapot van. Al met al na een week of drie getreuzeld te hebben hadden de hoeven zichzelf inmiddels onderhouden. Werkelijk per dag werden ze korter en inmiddels staat hij er behoorlijk netjes bij, terwijl er niets aan gedaan is. Echter, toen ik vanmorgen ging kijken liep hij super kreupel. Het was alsof hij op eieren liep en linksvoor, daar kon hij nauwelijks op staan. Omdat dit paard een knakgeluid in de schouder linksvoor heeft, was ons eerste gevoel dat het vanuit de schouder kwam. Meteen de veearts gebeld. Hij kwam vanmiddag kijken en we hebben moeten concluderen dat de kreupelheid van zijn hoeven komt en wel vanwege de ondergrond. Het advies was om hem op ijzers te zetten, al was het maar tot hij gewend is aan de nieuwe ondergrond(?). IJzers doe ik er liever helemaal niet onder en ik zou het liefst hem rustig laten wennen aan zijn nieuwe terrein. Ik heb echter geen stal waar ik hem zolang neer kan zetten, zodat hij na iedere wandeling in de achtertuin daar in gezet kan worden om steeds een poosje bij te komen. Nu had onze veearts (niet zo'n voorstander van onbeslagen, hoewel hij wel mijn visie respecteert) wel eens gehoord van een product met de de naam Hoof Bone. Dat zou een soort smeersel zijn dat je onder de hoeven doet, dat hard wordt en ahw de functie van een ijzer overneemt. Kent iemand dit produkt?

Wat zijn jullie suggesties om dit paard zsm van de pijn af te helpen, gegeven de situatie (geen stal en een ruw en stijl terrein met veel steenslag en mijn wens om hem liever niet op ijzers te zetten). Alvast hartelijke dank voor het meedenken.

Hartelijke dank voor jullie reacties. Er zitten wel stukken grond bij die iets beter zijn, minder stijl en zachter, maar hij wil nu eenmaal samen met de andere paarden zijn. Het is niet ineens begonnen. Ik zag ruim een week geleden al dat hij niet zuiver liep, maar omdat hij juist op dat moment een wondje had boven zijn oog dat gehecht moest worden, heeft hij ontstekingsremmers en pijnstillers gehad en kon de veearts aan zijn benen niets verkeerds meer ontdekken. Maar, een dag of wat nadat we gestopt zijn met die medicijnen loopt hij behoorlijk kreupel, of beter gezegd hij loopt kreupel met links voor en de andere benen verzet hij alsof hij op eieren loopt.

Hij is nu 3 en ik heb toch nog geen ambitie om erop te gaan zitten (hij mag nog zeker tot mei of juni wachten) dus ik denk dat ik het hem inderdaad maar gewoon "uit laat zieken". Ik smeer er waarschijnlijk wel wat van dat spul op voor onder de zolen (bedankt voor de merknamen). Dan voorkom ik in ieder geval een vervelende discussie met mijn man (alles wat de veearts zegt is heilig). Zolang ik maar kan vermijden dat het paard op ijzers komt te staan...

De meeste mensen die ik hier ken verklaren me finaal voor gek dat ik geen stal heb om de paarden "op te sluiten" en dat ze niet op ijzers staan. Ik hoop dat de hoeven van de oudste (5 jaar) inmiddels zo hard zijn, dat hij ook mij kan dragen zonder dat we met problemen van een buitenritje (ik hoop dat we daar rond de jaarwisseling aan toe zijn) terug hoeven te komen. Ik vrees dat ik dat proefondervindelijk vast zal moeten gaan stellen

Opnieuw hartelijke dank voor jullie berichtjes.

Foto's maken van het schoudergewricht is een ingewikkelde en dure kwestie heb ik begrepen van de veearts. Hij heeft het idee dat het knakje niets is om ons zorgen over te maken. Het kan goed te wijten zijn aan de langdurige tijd op stal zonder beweging. Hij had er een woord voor "oxidado". Het hoeft geen probleem te zijn voor zijn functioneren. Ik ben toch niet van plan om wedstrijden oid te gaan doen, dus het is voor mij geen probleem. Het gaat er mij alleen om dat hij er geen last van heeft. We hebben hem om met het hele gezin van te genieten en om er de oude klassieke rijkunst mee te gaan verkennen (alles op ons uiterste gemak). Het idee om een chiropractor of fisiotherapeut uit te nodigen om dat knakje eens te onderzoeken staat me wel aan. Wellicht kan onze veearts me iemand in Madrid aanbevelen. Hij moet wel mensen kennen.

Om uit te sluiten dat de kreupelheid met het knakje te maken heeft zijn er verdovingen geplaatst bij de hoef links voor. Hij liep gelijk niet meer kreupel. Daarmede hebben we in ieder geval vastgesteld dat het probleem met zeer grote waarschijnlijkheid van de hoef komt en niet van de schouder. De veearts heeft ook een tang gebruikt om gevoelige plekken op te sporen, maar daar is niets heel duidelijks uitgekomen, aangezien het paard niet echt zijn medewerking verleende droeg dat er niet toe bij dat we gemakkelijk alles konden bekijken. Met de andere hoeven loopt hij heel voorzichtig, maar niet echt kreupel. Als je weet hoe lang de hoeven een paar weken geleden waren (het was echt schandalig) en hoe netjes kort ze nu zijn, alsof hij net bekapt is, dan kan ik begrijpen dat in die korte tijd dat het is afgesleten zijn voeten wel gevoelig zijn geworden. Het voelt ook niet prettig als ik mijn nagels te kort knip of teveel eelt van mijn voetzool haal.

Wat wij zelf vanochtend bedachten is dat de afgelopen 2 weken het weer heel erg is omgeslagen. Je kon hier nog lekker zonder jas buiten lopen, maar inmiddels heeft het enorm geregend en het is behoorlijk fris. Zelf heb ik ook continu krampen in mijn voeten en mijn kuiten bij dit weer. Ik kan me voorstellen dat naast het snelle afslijten van de hoeven misschien het weer ook een rol heeft gespeeld, zeker omdat hij zo lang op stal gestaan heeft. Je ziet het vooral als hij bergaf gaat. Ik heb besloten hem niet in zijn vrijheid te beperken. Er zijn genoeg stukken met minder stenen die hij zelf kan opzoeken. We hebben in de zomer ongeveer 1/4 van het terrein met een buldozer laten afgraven en vlak maken. Hoewel het niet helemaal vrij is van stenen, is het minder hard en nu na de regen hebben we zelfs stukken met wat modder. We hebben ook een round pen gemaakt, maar daar zit voorlopig nog geen zand in.

Onze veearts doet alleen paarden en is een hele kundige man. Hij staat bovendien beslist open voor de natuurlijke aanpak (ik bemerk nieuwsgierigheid, want ik ben wel een vreemde eend in de bijt hier in de omgeving). Hij is professor en geeft les in madrid aan de academie voor diergeneeskunde. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij het goed onderzocht heeft (hij had trouwens een AIO bij en alles werd haar tot in details uitgelegd, wat voor mij ook heel leerzaam was). Dit is niet onze eerste veearts. Ik ben behoorlijk kritisch als het om de paarden gaat, maar ik heb het gevoel dat we het met deze heel goed getroffen hebben.