Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 januari 2008, 13:20:

Hoeveel mensen


Qua huisvesting, voeding en kudde, zijn wij vanaf de eerste dag (nu 2,5 jaar geleden)PN bezig geweest terwijl we PN nog helemaal niet kenden. Dit was "dankzij" enkele lessen op een manège en wat ik daar toen zag.

Een maand later lagen de ijzers eraf, toen hadden "Natuurlijk Bekappen" gelezen. Indy heeft misschien twee weken met een bit gereden, toen lag dat er al uit. Bij Apache heeft het een half jaar geduurd. Couscous heeft er nooit een ingehad.

Voor ons was het héél gemakkelijk om volgens PN onze paarden te houden Omdat we geen oude vastgeroeste gewoontes hadden en eigenlijk "blanco" begonnen en uitgingen van ons gevoel en we natuurlijk zagen dat onze paarden er goed mee waren.

Maar wij zijn hier nog altijd een soort waco's. Hier lopen wel veel paarden zonder ijzers maar zonder bit? Misschien twee of drie. De meeste bosruiters hier denken dat wij van die "suffe" paardjes hebben die "geen bit nodig hebben". Hun paardjes natuurlijk wel.
Alhoewel de meeste bosruiters hier (die meestal hun paarden aan huis houden) ook hele brave paarden hebben.

Soms krijgen we opmerkingen als "jullie denken dat wij dierenbeulen zijn hé, maar dat is niet waar hoor!"

Marianne

Rome is ook niet in één dag gebouwd...

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 januari 2008, 13:20:

Inderdaad Nathalie, ik ben radicaal omgeschakeld. En ik heb dit eigenlijk - hoe pijnlijk ook - te 'danken' aan het inslapen van Papillon.
Sterker nog, ik ben het gewoon aan hem verschuldigd. Als dit mijn bijdrage kan zijn aan een paard-betere wereld, dan heeft zijn dood (buiten het uit zijn lijden verlossen) ten minste nog een diepere waarde.
Maar ... ik was al PN (geïnteresseerd, gefascineerd, niet begrijpend lezer) vanaf het moment dat Papillon bij mij kwam (schrijven 2004). Zijn dood heeft me doen inzien dat de tradi-wereld blind is voor het dierenwelzijn en eigenlijk uitsluitend in stand gehouden wordt uit eigenbelang/gemakzucht.
Ik ben dan "heel gereserveerd" eens gaan kijken op de eerste basistraining bij Spirithorses. En het zijn Pien & Jack die door hun begeesterende omgang - eigenlijk zonder véél woorden - die andere kant lieten zien. En weet je wat me écht overtuigd heeft? Het feit dat we de 1ste les zelfs niet in de buurt van de paarden zijn gekomen. En pas na de 5de les mochten we eindelijk rijden. Maar in die 5 lessen kregen we wél de essentie van waar het om gaat. En dan moet je voor jezelf beslissen. Of je gaat mee in deze nieuw verworven inzichten, of je haakt af en blijft voor de rest van je leven blind uit persoonlijke overwegingen. Het zo vaak gehoorde zinnetje dat "de waarheid wel ergens in het midden zal liggen" ging in deze voor mij niet meer op. Zodoende ... Dank-je-wel Papillon, om mij als eerste op weg te zetten.

Herman

Herman schreef op donderdag 3 januari 2008, 20:14:


Toen ik mijn eerste paard "kreeg" van mijn ouders was ik zestien vanaf toen geen dag met bit meer gereden privé .Op comp kon niet anders dus daarmee gestopt toen ik twintig was. Als je een aanloop nodig hebt van twee drie vier jaar ben je volgens mij aan het wachten op een excuus om het niet te doen

Ik kan niet wachten op deze dag.
ik ben zo benieuwd, en uiteraard helemaal naar het bitlose dressuur.
Mijn streven is om dit ook te laten zien in mijn omgeving dat het kan.
Als ik vandaag kijk hoe Zalitha liep (rechtsom, linksom word aan gewerkt, haha), helemaal goed.
Het gaat ons helemaal lukken.
Ik moet zeggen dat de meeste mensen raar kijken als ik zeg dat ik bitloos rij, hun reactie is nee ik niet!
of wat gevaarlijk!
Je ziet het hier zo weinig om je heen, dat de mensen het heel raar / vreemd vinden dat je het doet.
De mensen die absoluut geen ervaring met paarden hebben vinden het de normaalste zaak van de wereld, dat vind ik ook weer zo mooi om te horen.
De rest zit vastgeroest in hun eigen ding.
Hoe meer aandacht aan alles wat maar paardvriendelijk is hoe beter, want ik vind het treurig hoe de zaken er voor staan.
Ik ben een website aan het maken, over hoe ik het ervaar, en probeer zoveel mogelijk informatie erop te zetten.
En dat alles voor het welzijn van het paard!
Hoe meer relame, hoe meer mensen er mee geconfronteerd worden hoe beter.