5! Mag ik er ook eentje, please?
Haha, dan hoef ik dit van m'n zoon niet meer aan te doen! Er staat nl. 'De post' op!
(Hij heeft er vakantiewerk gedaan)

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 30 januari 2008, 21:31:


neeneenee, eerlijk waar gekregen! Idem blauwe muts met rode posthoorn, blauwe vest, ... ze waren heel content over hem !

Esther schreef op maandag 11 februari 2008, 12:11:


Ai neen toch!
Komaan, Esther, volhouden! Laat Bret voelen dat jij de moed niet opgeeft! Geef haar wat van jouw kracht door!
Ik duim met je mee!

Kan je haar geen Bachbloesems geven, om haar mentale toestand proberen op te krikken? Misschien dat ze dan haar toestand wat beter aan kan en weer wat kracht krijgt om te vechten.
Zou ik zeker doen moest het mijn paardje zijn.
Ik weet niet of je dit (extracten van planten) kent en hoe jij hier tegenover staat maar baat het niet, het schaadt zeker niet!!!!
Ik zou haar dan sowieso Rescue geven + Gorse (= Gaspeldoorn = hopeloosheid, wanhoop, berusting, strijd opgeven). Als je meer info wil, hoor (lees) ik het wel.
Groetjes en in elk geval veel sterkte!!!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 21 maart 2008, 11:30:


Schuilen?? Die stoer madammen van mij crossen nog vrolijk rond in de wei, met af en toe een bokske en steigeren! Alsof ze spelen met de hagelbollen . En dit terwijl Pheenix vroeger bij de kleinste regendruppel de schuilstal in vluchtte!!!

Spirithorses schreef op maandag 31 maart 2008, 9:30:

Pien, hoe zie jij dat dan, zo'n kindermanège waar de kinderen niet gedropt worden? Hoe denk je de ouders hier meer in te betrekken? Of denk je niet dat door de kinderen een andere visie op het omgaan met paarden te geven, zij deze automatisch aan de ouders doorspelen waardoor òòk bij hen stilaan een andere mentaliteit kan groeien?


Ik ken iemand (Joël), hier bij ons in de buurt (Tielt-Winge, Vlaams-Brabant), die dit poogt te doen. Momenteel is het heel kleinschalig en ik vermoed dat hij dit ook zo wil houden. Niks accomodatie behalve een zandpiste (open lucht), de wei en de buurt.
Z'n hoofdverdienste is z'n job elders (financieel zou het anders niet haalbaar zijn) en na z'n uren geeft hij dus vooral les aan kinderen (tussen 9 en 14 jaar) maar ook aan volwassenen of begeleidt hij buitenritten.

Voordien bestonden de kinderlessen uit telkens 1 uur voor een groepje van 2 à 3 kinderen, elk op een pony van hem. Eigenlijk een gewone rijles: de pony's stonden opgezadeld klaar en de kinderen leerden de klassieke dingen zoals stappen, wendingen, draven en af en toe een gallopje.
Omdat hij dit zelf niet meer bevredigend vond, de lessen aangenamer wou laten verlopen, de kinderen toch wat meer wou bijbrengen én uit bezorgdheid naar z'n paardjes toe is hij van opzet veranderd.
Nu duurt de les 2 u, bestaat het groepje uit 6 kinderen en per 2 zijn ze verantwoordelijk voor één pony. Er is veel meer contact tussen zowel de kinderen onderling als met de paarden. De sfeer is ook veel losser, er wordt plezier gemaakt, veel gelachen, én de kinderen leren ook samenwerken.
De kinderen moeten (mogen ) zelf hun pony uit de wei halen, borstelen hem/haar en leren zelf opzadelen. Wat er vervolgens aan bod komt varieert van les tot les.
Het kan dus gebeuren dat we (ik assisteer Joël) bv. 'spelletjes' doen in de piste zowel op de pony's als ernaast (over balkjes en tussen pionnen stappen, proberen te stoppen met 2 voorvoeten in een cirkel, ...), schriktraining, of gewoon gaan wandelen. Voor de kinderen is dit wandelen eigenlijk niet zo 'gewoon': ze leren dan bv. hoe ze hun pony kunnen leiden, hoe te laten halt houden, hoe te beletten om te eten, enzov.
Terwijl we op die manier bezig zijn proberen we de kinderen allerlei dingen bij te brengen over o.a. hun lichaamstaal zowel als deze van de paarden.
Wat me opvalt is dat deze kinderen het 'grondwerk' eigenlijk veel leuker vinden dan rijden en dat ze echt geïnteresseerd zijn (of geraken) in het wezen paard.
Ik vind deze manier van 'lesgeven' toch al een heel grote verbetering tov de klassieke manège en ben blij dat ik ons dochtertje Lotte (wordt 10 jaar) dit kan laten proeven.
Groetjes,

P.s. Pien, Joël komt trouwens ook mee naar de cursus 'Nat. rijden' van Terra Natura bij jullie.

Ik zorg deze week (van vandaag tem vrijdag, eigenlijk maar 5 dagen dus) voor de paarden van een buurman. Nu heeft hij mij gevraagd of ik ervoor kan zorgen dat het (net 1 jarig) hengstje tegen zaterdag probleemloos z'n voetjes kan geven. Zaterdag komt nl de bekapper voor een 2de poging. De eerste is blijkbaar problematisch verlopen.
Oei, oei, oei, waarom heb ik toch gezegd dat ik dit wel wou proberen ....??
Mòeten z'n hoefjes nu eigenlijk al bekapt worden? Volgens mij (maar wat weet ik ervan?) zien ze er echt niet te lang uit.
Hengstje deelt de wei met een ruin en een merrie. Maar ze staan elk apart op hun stuk, gescheiden door een draadje.
Hengstje is heel speels, komt héél enthousiast aangelopen, hij zou me zò omver lopen of bovenop me springen én is bovendien heel erg bijterig.
Waarschijnlijk allemaal heel normaal gedrag voor hem maar ik zie zoveel dingen die ik éérst met zou willen doen vooraleer ik aan 'voeten geven' zou beginnen.
Dingen zoals afstand leren houden, uit mijn ruimte blijven, leren overal aangeraakt worden (benen is nog verboden terrein, misschien wel door de vorige bekappoging?), gaan wandelen, ...
Moest het mijn veulen zijn zou ik hier al veel eerder mee begonnen zijn en het ook veel meer tijd geven om hem z'n voetjes te leren geven, laat staan nu direct te laten bekappen.
Wat raden jullie mij aan? Hoe zouden jullie dit aanpakken? Kan ik mij alleen op dat 'voeten geven' concentreren en de rest aan de eigenaars overlaten? Alhoewel, dat kan toch niet? Hij moet toch eerst leren om fatsoenlijk, met touw aan halster, stil te staan, zonder te bijten of te steigeren?
Ik ga hem in elk geval straks de bal van m'n paarden uitlenen, dan kan hij zich daarmee amuseren .

Groetjes,

Dag Piet,

'k ga voor de gemakkelijkheid reageren in je tekst .

Piet schreef op maandag 5 mei 2008, 14:46:


Nee hoor, zei ie niet met een knipoog! Hij weet inderdaad niet hoe hij het veulen moet trainen en is me komen vragen waar en bij wie hij terecht kan voor hulp. Je onderstaande 'to do' - lijstje had ik hem al doorgegeven, wat hij ermee gedaan heeft weet ik niet.


Alleen is dus onbegonnen werk, vermoed ik?


Ik ga toch proberen en zien hoever ik geraak, alleen al voor dat verbaasd gezicht .
Geen goeie motivatie, hé?!


Je brengt me nu wel op een idee: ik had hem o.a. ook de veulentraining van Conrad bij Pien aangeraden en hij wil zich hiervoor inschrijven. Maar als Conrad inderdaad regelmatig hier in de buurt is, is het misschien beter dat hij de buurman thuis kan begeleiden.


Mercikes en hopelijk tot ziens!
Equistyle in Brussel?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 mei 2008, 14:07:



Buurman is groot en sterk en véél mondiger én al veel langer met paarden bezig ... op een heel andere manier .
Maar idd, ik denk dat je gelijk hebt: 'k zal hem 't één en 't ander nog es proberen duidelijk te maken en ga me niet onder druk gezet voelen ivm die hoefjes.
'k Ga gewoon zien wat ik deze week kan doen aan de basis, al zijn het maar kleine stapjes. Verder kan mijn engagement helaas niet gaan. Werk genoeg hier!
Hopelijk begrijpt hij het en roept hij het advies en de hulp van ervaren mensen in, anders zou het zaterdag weer es problematisch kunnen zijn.
Groetjes en tot binnenkort,

Ik heb ruim een maand geleden een bestelling bij hem geplaatst en tot op heden deze nog niet ontvangen. Na uiteindelijk antwoord gekregen te hebben op m'n mails (hij is telefonisch blijkbaar nooit bereikbaar) beloofde hij vorige week de zending opnieuw te versturen maar weer heb ik deze niet ontvangen. Nu komen m'n mails zelfs terug met de boodschap dat ze niet kunnen afgeleverd worden?????
Weet iemand of er misschien iets aan de hand is met hem????