vagebond schreef op maandag 25 februari 2008, 21:17:
> Volgens mij zit het ook in de genen, onze merrie blijft ook
> rafelige stralen houden, ik blijf er vanaf. Als mijn tradi smid
> ze ziet, wil ie ze direkt erafhalen. Maar dat maakt niets uit,
> binnen een paar weken heeft ze weer de zelfde stralen terug.
> Soms als er echt wat loshangt, snij ik t eraf. Gek genoeg
> zitten er eigenlijk nooit steentjes tussen, je kunt gewoon met
> je vingers ertussen woelen. Ze heeft nog nooit rotstraal of
> iets gehad. Het is iets dat ze haar hele leven al heeft gehad.
Buck heeft het ook. Zijn stralen zien er altijd wild en slordig uit, er flappert altijd wel wat los en de originele vorm is amper herkenbaar. Dat is zijn hele leven al zo. Ik hanteer het principe: als hij goed loopt, dan IS het goed.