Karin schreef :


Daarom woon ik ook in België

4bozzza schreef op maandag 10 maart 2008, 21:25:


Hihi, nee, die loopt nog steeds rond.
Had trouwens ook nooit in mijn trui gepast.

Zoon Okke heeft de naam Piepje verzonnen trouwens....

Herman schreef op maandag 10 maart 2008, 16:32:


Vincenza is wel van alle markten thuis zeg. Je kunt bij haar ook al je ondernemersplan laten schrijven (tegen betaling uiteraard) offeh.... in relatietherapie gaan.

http://www.marktplaats.nl/index.php?sref=http%3A//www.google.com/search%3Fq%3DPaardEnSchool%26hl%3Dnl%26pwst%3D1%26start%3D10%26sa%3DN&url=http%3A//diensten.marktplaats.nl/dieren-verzorging-oppas-en-les/141052423-goede-allround-instr-gezocht-voor-paardenschool-nrd-holland.html%3Fxref%3D1

Vind het nogal wat....

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op maandag 10 maart 2008, 22:59:


Niet dat wat jij beschrijft, maar BD is op de eerste dagen sloom, wat onwillig (geen zin) en als het even kan rijd ik haar op zulke dagen niet want ik maak niet graag ruzie met mijn paard
2 dagen later is het altijd weer over.

Groet, Pien

amar schreef op dinsdag 11 maart 2008, 9:23:


Je kunt pas iets doen als de eigenaars akkoord gaan, Myriam (tenzij hier natuurlijk sprake is van echter verwaarlozing maar daar ziet het niet naar uit).

Zo kun je de eigenaars vragen of jij de pony onder je hoede mag nemen en belooft dat jij een goed tehuis voor hem gaat zoeken en hun zorgen uit handen neemt. Let wel; zij doen dan vrijwillig afstand van de pony. Laat hiervoor altijd een afstandsverklaring tekenen (voorbeeld kun je van mij hebben, ik werk er ook mee) zodat de pony van jou wordt en ze hem niet over een half jaar kunnen terugvorderen. Of betaal desnoods een symbolisch bedrag zodat er een daadwerkelijke transfer/koop voor een symbolisch bedrag heeft plaatsgevonden, al is het maar 50 euro.

Daarna kun je zelf een nieuw tehuis voor hem zoeken, je kunt hem ook bij ons opgeven als TweedeKans paard. De pony blijft dan gewoon bij jou en jij wordt erbij betrokken als we een neiuwe eigenaar vinden. Tot die tijd ben jij eigenaar en verantwoordelijk, dus jij kunt ook beslissen naarwie de pony uiteindelijk heen zal gaan. Het inbrengen van een TweedeKanspaard kost je 25 euro (bemiddelingeskosten), en de nieuwe eigenaar ook, maar dan weet je wel dat de pony een goed plekje zal krijgen en nooit op stal of alleen komt te staan.

Mocht je meer info willen hebben, mail dan naar Nele of Nadia: tweedekans.spirithorses@gmail.com

Groetjes, Pien

irene schreef op dinsdag 11 maart 2008, 10:06:


Irene, is die Fries verkocht aan Raymonde?
Groet, Pien

MizzPoeZ schreef op dinsdag 11 maart 2008, 12:45:


Ga er dan maar van uit dat hij een heel mooi leven gaat krijgen bij Raymonde en Harry. Met name Raymonde is hier cursussen aan het volgen en leert enorm snel. Haar hart zit op de juiste plaats dus jullie hebben een goede beslissing genomen in het belang van het paard.

Groetjes, Pien

Inge Teblick schreef op dinsdag 11 maart 2008, 16:15:


Trainen vanuit gevoel is trainen vanuit verbondenheid, vanuit energetisch contact. Dat heeft te maken met een stuk lichaamsbewustzijn van jezelf; het vermogen om dat paard te kunnen 'zien', te lezen misschien zelfs.
Daarvoor moet je ook in het 'hier' en 'nu' kunnen zijn, zoals dat paard dat altijd al is. Intentie en lichaamstaal zijn de weg van de overdracht hierbij.
Als je vanuit je gevoel werkt betekent dit ook dat je gegrond bent.
Dat is ook de manier waarop het paard tot de mens spreekt. De kunst is om elkaar daarin proberen te vinden, om samen één te zijn. Om één te worden, om je paard in die overgave te krijgen kun je je paard bijvoorbeeld aanraken, masseren, of juist geen opdrachten geven, er alleen maar 'zijn'.

Ik geloof nog steeds niet in het gebruik van hulpmiddelen omdat dat tussen jou en het paard in staat. Heel veel trainingsmethoden vind ik technisch en beredenerend, dat is dan vanuit het hoofd, niet (meer) vanuit het gevoel.

Wat ik regelmatig tegenkom is dat menzen zó in hun methode komen dat het contact met het paard van ondergeschikt belang is, dan wordt het het resultaat dat gaat tellen. Als voorbeeld neem ik een aantal Parelli mensen die ik hier heb zien werken, die zó opgaan in hun spel en daarin niet meer zien dat ze hun paard zijn aan het overvragen/overbelasten en het paard er júíst onrustig en verzuurd van wordt. (Het gaat mij er nu niet om kritiek op PP te hebben, dit is slechts een voorbeeld dat toevalllig jammergenoeg aan zijn methode verbonden was).

Ik heb hier dagelijks met vele paarden te maken, allemaal hebben ze verschillende karakters/temperamenten en er is echt wel verschil in hoe ik een paard moet benaderen. Zo kan Holly absoluut geen druk verdragen, maar krijg je Izzy niet van de plek zonder druk te gebruiken.
Bij het ene paard moet ik steeds op mijn qui vive blijven, bij de ander weet ik dat hij geen gebruik zal maken van de door mij aangeboden ruimte.

Er 'is' naar mijn mening geen universele trainingsmethode. Ik ga ook niet met elk van mijn kinderen hetzelfde om.

Zo duidelijker? Anders vraag je maar.

Groet, Pien

Wil schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:36:


Dat heb je goed verduidelijkt.
Ik zal ook een voorbeeld proberen te geven:

Bijvoorbeeld bij een nieuw paard introduceren in de groep.
Dagen sta ik te kijken, te observeren hoe dat paard contact maakt, metwie hij/zij contact maakt en hoe daarop gereageerd wordt.
Dan, op een dag, besluit ik dat DIT het juiste moment is om het paard met de eerste uit die groep samen te zetten, gaat het hek open en loopt het paard al vrij snel in de groep tussen de anderen. Ik weet dat gewoon, net zo goed als ik de dagen ervoor wist dat de tijd er nog niet rijp voor was.

Zelfde met inrijden: Kun je nog zoveel denken, plannen en (willen) doen:
Als het moment er niet is, is het een verkeerd moment en moet je loslaten, niks doen. En dat wordt nogal eens vergeten....

Groet, Pien

Wil schreef :


Dat doe ik toch ook?
Ik clicker ook af en toe, met name met Spirit, (bijvoorbeeld voetjes geven en zich netjes laten bekappen). Maar ik werk net zo goed met druk, én ik corrigeer waar nodig.
En uiteraard altijd eindigen met iets positiefs. Desnoods door de lat wat lager te leggen dmv een stapje terug waar het nog heel goed ging.

Ik heb geen kritiek, ik geef alleen maar aan dat er niet één universeel ding moet zijn, dan kijk je niet meer naar het paard maar is het het resultaat wat gaat tellen, en dat is op z'n zachts gezegd jammer.

Greetz!

Esther schreef :


Dat paard was op het einde behoorlijk gevaarlijk. Maar we bleven haar toch zonder bit rijden, Es, want het maakte nul verschil namelijk (allebei uitgeprobeerd, toen deed ik dat nog).

Groet, Pien

Esther schreef op dinsdag 11 maart 2008, 22:50:


Dus jij rijdt Björk met een bit zonder beenhulpen, gewichtshulpen, puur op dat stukje contact in de mond? Dan moet je dus doodstil zitten en kun je amper met je lichaam meegaan in de beweging. Is dat nog leuk rijden dan?

Waarom stop je dan niet met haar te rijden? Ben je in de gelegenheid om haar met iemand mee te nemen langs de fiets en dan gewoon met het halster aan? Heb je geen beenhulpen, gewichtshulpen meer nodig.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 maart 2008, 23:16:


Ik had zojuist enorme moeite met het verzenden, mijn I net viel er zelfs door uit. Dus misschien komen er ook tig antwoorden op het topic over Björk en mijn vroegere paard met een hersentumor.
Sorry dan! Hihi....