Spirithorses schreef op woensdag 12 maart 2008, 0:22:


Grr, ben teveel dingen tegelijk aan het doen nu.
Moet dit even nuanceren; ik laat het niet helemaal aan het paard over, ik stop wanneer ik mijn doel bereikt heb, maar ik wijk er net zo makkelijk vanaf of ga iets anders doen wanneer het paard (de situatie) daarom vraagt.

Als ik bijvoorbeeld voor het eerst een zadel wil opleggen maar het paard is die dag jumpy dan ga ik aan dat jumpy zijn werken en komt er die dag waarschijnlijk helemaal geen zadel op. Of laat ik hem er op z'n minst alleen aan ruiken (lat lager leggen als de situatie daarom vraagt).

Ook nog één reaktie van mij voordat ik ga slapen en dan houd ook ik erover op, we komen toch nooit in dezelfde stroom.


Nee. En dát is nou wat ik bedoel: Jij wilt alles ondervangen, trainen, voorkomen whatever, en daarin lijkt het alsof je voorbij gaat aan het feit dat je hier met een levend wezen te maken hebt: het paard met al zijn emoties die vandaag ook eens een minder lekkere dag heeft, jumpy wordt van (weetikveel) de storm, dat laat merken waarop jij als trainer moet anticiperen en niet jouw ding moet gaan lopen doen omdat jij je dit nou eenmaal voorgenomen had deze morgen aan de ontbijttafel.

Flexibiliteit heet dat, Piet, inspelen op de behoefte van dat paard op dát moment. Dat paard wíl vandaag geen zadel op, hij heeft het nu gewoon even nodig om te mogen jumpen. Dat heeft niks met lukken of mislukken te maken, morgen leg je dat zadel er zó op, ik hoef dat niet te clickeren. Ik hoef er geen andere situaties uit te clickeren; er is vertrouwen en dat is voldoende.
Ik kan dat paard er ook doorheen 'jagen' en kost wat kost dat zadel opleggen, maar beter is te wachten totdat alle omstandigheden bij elkaar komen en het gunstig is.

Je kunt niet alles eruit trainen, Piet. Je hebt niet met een machine te maken, maar met een levend dier dat ook zijn wensen, verlangens, temperament en emoties heeft. Dat paard ís niet bang, hij is gewoon druk omdat het stormt die dag. En je weet als trainer dat je hem zo weer rustig hebt, maar hij moet er wel effe doorheen (afgezien van het feit dat ik tijdens een storm geen zadel de eerste keer op zou leggen). En daarna leg je de lat voor die dag wat lager, je gaat een stukje wandelen in die storm, heeft-ie toch wat geleerd en heb jij je contact positief kunnen afsluiten.

Trusten, Pien

ps: Dus je rijdt nu op Shiny?

Moniek schreef op woensdag 12 maart 2008, 1:53:


Ik heb juist géén ruinen - en merriegroep apart, aan elke groep staat een ruin aan het hoofd. Wij hebben maar een paar ruinen, rest merries en Spirit dan (binnenkort komt Boyke, de hengst van Jolijn er ook bij). Het gaat juist om de ruinen, die tolereren mekaar niet allemaal, dus moeten we afzonderlijke groepen hebben als de paarden in da paddocks lopen. Op de weides loopt 't hele spul wel gewoon door elkaar.

Nick Altena schreef op woensdag 12 maart 2008, 1:54:


Het gebeurt niet vaak, Nick, maar nu ben ik het eens helemaal met je eens

Wil schreef op woensdag 12 maart 2008, 1:59:


Nee, mensen met paarden!

Nick Altena schreef op woensdag 12 maart 2008, 2:22:


Sjonge jonge Piet, ook nog alles gaan opschijven.... Je kunt ook je laptop meenemen als je gaat trainen. Komop zeg, is er dan nog íéts waarop je spontaan kunt anticiperen? Mag er echt niks meer aan het toeval worden overgelaten? Paard dat een ander paard ziet, hinnikt naar zijn maatjes op de weide, een onrustige dag heeft door de wind, noemmaarop. Zó heel erg hoofd, je lijkt wel een manager van een bedrijf op die manier.

@ Nick: Ben ik het nu wéér met je eens ? Moet niet te vaak gebeuren hoor.

Idunn schreef op woensdag 12 maart 2008, 8:36:


Dank je, het is me volledig duidelijk en het lijkt heel erg op onze situatie!

Moniek schreef :


Spirit kunnen we echt bij elk paard zetten, hij vindt het allemaal gezellig en maakt nooit ruzie. Hij wordt ook door iedereen geaccepteerd. Hij probeert natuurlijk wel uit, hij is een enorme boomerang, bijt zich ook vast in de ruinen of probeert op de merries te springen, zeker wel. Hij wordt daarbij zeer regelmatig door de anderen op de plek gezet. Maar hij is niet aggressief en weet wanneer hij moet ophouden.

Ik heb hem nu één keer Izzy zien wegleiden van Ophir, waarna hij zich tussen Ophir en Izzy in stelde (zo van "die is van mij") en ik heb hem één keer e n i g s z i n s als hengst gezien tegenover Kolfaxi, de 8 jarige laat gecastreerde ijslander. Dat zijn natuurlijk de momenten dat hij even het rijk voor zich heeft en er geen leid-ruinen in de buurt zijn. We wisten niet wat we zagen, maar ook daar was het meer uitproberen, waar Kolfaxi dankbaar gebruik van maakte en gelijk heerlijk met Spirit begon te klooien.

Als het er hier op aankomt heeft Spirit niks te vertellen, hij is een jonge hengst die door de hele groep is opgevoed, dus hij weet heel goed wat hij zich wel en niet kan permitteren.

Wat je wel merkt is dat niet iedere merrie ervan gediend is dat zo'n jonge hengst aan ze loopt te pulken. Zijn eigen moeder staat het ook niet toe, maar Holly is een typisch paard met haar betere en slechtere dagen en er zijn dagen dat ze veel te opgejaagd wordt van dat geklooi van haar zoon, dan kan ze zich niet verweren en op zulke dagen halen we Holly eruit en mag zij over het terrein loslopen. Hij heeft haar nog nooit serieus geprobeerd te dekken, wel springen en haar pesten. Spirit kan soms een ongelooflijke klierkop bij de andere paarden zijn: plukken, trekken, uitdagen (wij noemen hem ook wel Dennis de Mennis). In de Winnergroep verroert hij geen vin.

Verder is niet iedere penion-gast ervan gediend dat Spirit bij hun merrie staat (toch nog die angst voor bevruchting) vandaar dus die opsplitsing, dat beperkt in hun vrijheid. Voor mij mag hij er gewoon bij maar we moeten dat respecteren.

Herman schreef op dinsdag 11 maart 2008, 23:05:


Mensen, blijven stemmen: http://www.hbvl.be/Limburg/3740/artikel.asp?art={2FDC8291-1F22-434C-8B22-C1DE8D7E695C} stand is nu 56,27 % maar Spurkerweg komt iets dichterbij....

Groet, Pien