Sky schreef op zondag 6 april 2008, 22:21:


Dit bedoel ik inderdaad
Wat ik me dan dus weer afvraag.. misschien ben ik nu gebrainwashed door nevzorov hoor haha, maar hoe zit dat dan met die urenlange buitenritten die wij allemaal zo graag maken? Wat ik ook heel veel terug vind in boeken m.b.t. de klassieke rijkunst, dat je er niet goed aan doet om op een paard te gaan zitten wat niet verzameld is. Maar verzameling houdt een paard maar een beperkte tijd vol.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:30:


Hoeveel van die mensen laten hun paard regelmatig controleren door een goede fysiotherapeut, osteopaat of masseur? Hier om mij een rijdt iedereen altijd gewoon maar door namelijk. Zelfs een kreupelheid wordt niet altijd ontdekt zolang het paard niet écht mank loopt, een bepaalde manier van bewegen sluipt er in, paarden gaan zelfbesparend lopen, dragen niet, hebben ondertussen spierproblemen, enzovoorts. En al die mensen hebben geen klachten tijdens het buitenrijden. En laten dus ook nooit iemand komen.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:44:


Buiten kun je ook gymnasticeren ja . Mij lukt het alleen niet met mijn pony op de stal waar ik nu sta.
Ten eerste is het op het stalletje waar ik nu sta doodeng 's avonds. Er is ook nooit iemand. Als ik straks 4 dagen werk kom ik er toch echt niet onderuit om 's avonds te gaan. Dan is deze stal ook aan een weg waar niet veel auto's rijden, maar als ze er rijden, rijden ze behoorlijk hard en er is geen fietspad of berm waar je in kunt. Buiten dat komen er ook nogal wat trekkers en vrachtwagens langs. Mijn pony is héél verkeersmak, maar echt veilig is het gewoon niet in het donker (en ja ik heb vollop verlichting om).
Dan heb ik wel nog een afgelegen fietspad door de polder waar ik op kan, maar daar is geen enkele verlichting. Dat zijn gewoon geen slimme dingen om te doen als klein blond meisje in je eentje. En buiten dat ben ik dan zelf doodsbang en dat is al helemaal geen goede boodschap voor m'n pony

Ten tweede is mijn pony nogal een probleemgeval. Er is al een héleboel veranderd, maar in mijn eentje naar buiten is echt nog niet zo simpel. Zolang ik ernaast loop gaat het nog, zodra ik erop zit kan ik gymnasticeren écht vergeten. Ik ben al blij als ze überhaupt vooruit gaat. Verder blijft het één bonk spanning, keiharde nek, hoofd omhoog, gillen, enzovoorts. Ik heb haar nu 5 jaar en ik wandel al 5 jaar buiten, doe haast niet anders. Nou hoor ik haast alle adviezen in jullie hoofden Maar geloof me, ik heb al zoveel geprobeerd. Het is echt een schat van een pony, ze zal er niet vandoor gaan, niet omkeren, niet bokken, niet steigeren.. maar ze bevriest gewoon. Ze staat stil en er is geen beweging in te krijgen. Ik doe het wel hoor, buitenritjes maken in mijn eentje. Vooral veel ernaast beginnen en als ze ontspannen is stap ik op. En met heel veel geduld en na de eerste paar haperingen gaat ze dan toch op pad. Ik kan draven, galopperen, kom veilig thuis. Maar ontspanning, nee. Ook krijg ik haar met geen mogelijkheid nageeflijk buiten. Ze doet haar hoofd simpelweg al niet omlaag omdat ze veel te veel op wil letten. En buiten dat ben ik van mening dat nageeflijkheid vanzelf komt als je het paard goed in zijn lichaam hebt tijdens het rijden en niet ontstaat doordat je aan de voorkant zit te pingelen of zn hoofd naar beneden trekt. Door de spanning in haar lijf komt de nageeflijkheid dus ook niet. En aangezien ze haar rug zo gespannen houdt op zulke momenten voel ik me er toch niet helemaal oké bij dat ik er dan op zit.
Wanneer ik met iemand anders samen rij is ze wel rustiger, maar lukt het me ook niet. En ze is echt fijn aan de hulpen, je verandert je zit maar of legt je kuiten aan en ze draaft aan, is op je pinken te sturen en in te houden.

In de bak gaat het wel. Zolang ik haar heb wil ze al de bak in draven zodra ik erop zit en gaat ze in staking zodra de deur naar buiten open gaat. In de bak is ze super geconcenteerd en meewerkend. Eigenlijk is het een beetje triest. Zo lang niets anders gezien dan de binnenbak, dat is wat ze kent, dat is wat ze kan, dat is veilig. Heel ironisch eigenlijk want ik wil niets zó graag als lekker in mijn eentje buiten rijden.
Waar ik haar wel een plezier mee doe is haar aan de longeerlijn meenemen, dan mag ze voor me lopen en dan gaat ze helemaal uit d'r dak. Doordat ik dat zoveel geoefend heb kan ik wel met de dubbele lange lijnen met haar werken buiten. Maar het heeft wel een paar jaar geduurd voordat ze überhaupt vóór mij durfde te lopen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 16:47:


Ja en op voorwaarde dat je er verstand van hebt! Niet alle paarden geven dat aan, niet alle ruiters zien en voelen de signalen, niet alle ruiters geven het paard de ruimte om het aan te geven. Vraag de gemiddelde ruiter eens of hun paard een overstap maakt, op welk been hij zijn gewicht heeft, of hij zijn rug ontspant, of hij nageeflijk is of dat het een nepkrul is, enzovoorts. Meer dan de helft gokt maar wat! Ik reed M in de wedstrijdles en ik had geen idee! En ik had goede resultaten op mijn wedstrijden, nou vraag ik je? En ik weet zeker dat ik echt niet de enige ben.

elsneuville schreef op maandag 7 april 2008, 16:52:


Wat Koen zegt zou kunnen.
Ik heb ook een moeilijk te laden paard gehad en ik weet inmiddels dat ik echt geen stápje over moet slaan in mijn training. Als je vermoeden is dat het aan de stang ligt, zou je kunnen oefenen met de stang buiten de trailer. Ik heb dat zelf gedaan d.m.v. desensibiliseren, de stang tegen haar lichaam aangehouden tot ze netjes stil bleef staan en dan click en beloon (clickertraining). En dat dan ook als ze met haar voorbenen op de laadklep stond, voorbenen in de trailer, enzovoorts, steeds een stapje verder. Het kan in ieder geval geen kwaad om dat soort oefeningen te doen. Verder zou ik zeggen ga eens bij Eddy kijken of bij iemand anders die ervaring heeft met paarden met trailerproblemen.

Arabesk schreef op maandag 7 april 2008, 12:40:


Nee hoor. Ik was er namelijk ook zo één.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 21:41:


Wat een bullshit. Hoezo een oordeel vormen over iemand die je niet kent. In dit geval heb je echt geen idee waar je het over hebt. Ik ben overtuigd van jouw kwaliteiten maar dit soort uitspraken mag je achterwege laten tot je de persoon en het paard in kwestie kent. Als er iemand is die z'n pony kan houden ben ik het wel en niet omdat ik nou zo geweldig ben, maar omdat zij zo betrouwbaar is. Bang is wel het laatste wat ik voor haar ben. Ik vertrouw haar voor 100 procent. Omdat ze dus perfect te houden is en zich nog nooit los heeft proberen te trekken. En dat is juist de reden dat ze voor me uit mag lopen, dat ik dat stimuleer. Júist omdat ze zo onzeker is en door mishandeling nooit uit haar schulpje kwam probeer ik al haar intiatief en extraverte gedrag te stimuleren. Wanneer ik op de grond bij haar loop is dat haar veiligheid, ziet ze iets engs dan kruipt ze weer achter me. Juist het feit dat ze zich veilig voelt met mij op de grond zorgt ervoor dat ze durft te spelen.

Ongeduld ja, dat kun je me wel verwijten, omdat ik soms te hoge verwachtingen van haar heb.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 22:10:


Ik ben niet bang voor háár, ik ben bang in mijn eentje in het donker op dat afgelegen stalletje! En bang in mijn eentje op een fietspad waar ik nog geen 2 meter verder kan zien in het pikkedonker! Niemand die mij gaat horen hoor als ik daar een gil geef. Ik vind het al eng om daar in het donker rond te lopen, durf amper die enge hooischuur in. Dat zijn juist de dagen dat ik dus niet in mijn eentje in het donker aan de wandel ga, maar in de bak blijf. Denk je niet dat dat logisch is voor een meisje in haar eentje?
Zij heeft verder niets van het donker, op mijn vorige stal ging ik altijd buiten wandelen 's avonds maar daar is het bewoond, loop je langs de huizen en is het verlicht.

Goed nou had ik het niet meteen bullshit hoeven noemen, maar ondertussen doe je het wéér:
'en toch héél kort bij de waarheid zitten maar doe maar rustig verder!'

Misschien dat ik er maar niet eens op in moet gaan, maar ik kan er niet tegen als jij iets schrijft over mij en mijn pony wat zó niet waar is.

Je kan het toch in de vorm van een vraag stellen in plaats van meteen te beweren hoe ik in elkaar zou zitten? Moet ik bij jou eens doen!

En je mag me best met vanalles en nogwat confronteren, en als er een kern van waarheid in zit zal ik dat toegeven, mensen die mij kennen weten dat van mij.

Natúúrlijk vraag ik me af waarom het zolang heeft geduurd voordat ze plezier kreeg in het naar buiten gaan. Natuurlijk ligt het gedeeltelijk aan mij, joh, toen ik haar kocht was ik nog het typische manegeruitertje. Ik heb het niet vanaf dag één goed gedaan maar er was behoorlijk wat mis met die pony. Niet elk paard reageert er hetzelfde op als hij na jarenlang alleen maar manege zichzelf ineens moet redden in de grote wereld van het buitenrijden.
Maar ik kan oprecht zeggen dat ik niet bang of zelfs nerveus ben tijdens het naar buiten gaan, dat ik er juist heel erg veel plezier in heb.

Herman schreef op maandag 7 april 2008, 22:14:


Dat klopt helemaal, ongeduld is mijn zwakke punt richting haar. En ondanks dat ik nooit aan haar zou gaan lopen trekken of mijn stem zou verheffen of iets dergelijks, zal ze dat absoluut aanvoelen.
Maar goed, aan de andere kant, ik heb wel een jaar lang aan trailertraining besteed met heel veel geduld. Dus wat dat betreft valt het ook wel weer mee. Heb de nare eigenschap om zwakke punten te vergroten, van mezelf maar kennelijk ook van haar.