Hoi,

Antwoord:

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 23:41:


Ja, natuurlijk is dat druk; en het is agressie. En dat soort druk kun je en mag je gebruiken als je bezig bent met opvoeding, als dat nodig is (bijvoorbeeld bij een paard dat over je heen wil lopen, letterlijk).

Maar paarden TRAINEN elkaar niet. Als ik mijn paard aan het TRAINEN ben, dan is er geen moment waarop ik tegen mijn paard wil zeggen "duvel op!". Tenzij (maar dat maak ik gelukkig zelden mee) een paard tijdens de training een basale opvoedingsregel overtreedt, bijv. opeens mijn ruimte niet meer respecteert. Maar als dat gebeurt, dan ben ik tijdens een trainingssessie dus noodgedwongen weer even bezig met opvoeding.

Ik post hieronder, plus in 1 of 2 zsm volgende e-mails, kopieën van de e-mails die ik eerder naar de Paard natuurlijk Yahoo lijst heb gestuurd, over dit onderwerp (opvoeding versus training).

<begin kopie>

--- In NatPaard@yahoogroups.com, "[naam oorspronkelijke poster]" wrote:

(over de Parelli-methode)
"Ja, dat is ook weer zoiets wat mensen schijnen te vergeten. Dat je ernaar toe werkt om zo min mogelijk druk te gebruiken. Je moet het vergelijken met een kind waarschuwen: De eerste keer zeg je 'Nee, daar mag je niet aankomen', de tweede keer: 'Wat heb ik daarnet nu gezegd?', de derde keer zeg je: 'Ik heb je gewaarschuwd, als je het nog één keer doet...' en vervolgens heeft het consequenties voor het kind. Na een paar keer consequent optreden, zal het kind bij de eerste waarschuwing al reageren. Nu komt natuurlijk bij anderen de vraag op: Maar doet het paard alles dan nog wel vrijwillig?... Ligt er maar net aan op welke manier je het vraagt, of je rustig blijft en het paard 'fair' behandelt en paarden doen dit in een kudde onderling ook..."

---

Dat voorbeeld van het kind dat 3x wordt gewaarschuwd, dat zit me niet zo lekker ;-(

Dat komt, omdat ik vind dat er (m.i. onterecht) vaak geen onderscheid gemaakt wordt tussen opvoeding en training. Bij opvoeding, bijv. dat het paard jouw persoonlijke ruimte moet respecteren, daar gaat de vergelijking met het kind dat 3x gewaarschuwd wordt wel op. Misschien is 3x waarschuwen nog veel, zo bezien (1 waarschuwing zou dan wat mij betreft ook kunnen volstaan).

Maar als je een kind gaat leren rekenen, dat is training. Naar mijn mening ben je een erg slechte leraar wanneer je zou gaan dreigen/waarschuwen wanneer het kind het antwoord niet weet
op "hoeveel is 2 x 7?"
Kan me ook niet voorstellen dat [naam oorspronkelijke poster] of iemand anders van deze groep dat echt zou doen !

En denk eens (terug) aan de leraren op je middelbare school. Slechte/minder goede leraren hebben vaak of regelmatig straf nodig om hun leerlingen in het gareel te houden. Goede leraren hebben geen straf nodig. Zij weten de leerstof op een boeiende manier te brengen. Ze zijn geduldig en begripvol. Ze kunnen dezelfde oefening op verschillende manieren uitleggen als dat nodig is. En ze weten hun leerlingen telkens weer te motiveren!

Ik vind dus dat een aantal mensen trainen en opvoeden door elkaar halen, als het om paarden gaat. Niet alleen [naam oorspronkelijke poster], ik heb een stukje van haar tekst gepakt om dit onderwerp aan te snijden maar het had net zo goed een andere tekst van een andere persoon kunnen zijn.

Ook heb ik uit eerdere berichten begrepen dat er mensen zijn die het positief vinden van de Parelli methode, dat je dat doet wat natuurlijk is voor het paard / zoals het in de kudde ook gebeurt (correct me if I'm wrong ...)

Ik zie dat helemaal anders. Ja, een paard kan een ander paard commanderen om op te sodemieteren. Maar je maakt mij niet wijs dat het paard daarbij vraagt "doe dat in draf" of "in de linkergalop graag" of "ga weg van mij maar blijf in de gang die ik aangeef om mij heen cirkelen". En commando's zoals "maak een wending om de voorhand" "ga achterwaarts waarbij je een cirkel loopt" "loop een trailer in (of een grot/spelonk o.i.d.)" "til je rechtervoorvoet op" etc. Daar is toch helemaal niets natuurlijks aan?!

En dit zijn alleen nog maar voorbeelden van het allereerste begin, de basis van de Parelli trainingsopbouw. Hoe hoger het trainingsniveau wordt, hoe ingewikkelder en onnauurlijker de dingen worden die je vraagt aan je paard.

Begrijp me goed alsjeblieft, ik heb helemaal niets tegen het soort oefeningen! Integendeel, ik doe dat soort oefeningen zelf ook graag met mijn paarden (alleen kies ik voor een andere methode, om diezelfde oefeningen aan te leren).

Maar ik zie al deze oefeningen als TRAINING. Je kunt ook zeggen "kunstjes leren" maar die term wordt vaak zo negatief uitgelegd. Of je kunt het "dressuur" noemen, of "vrijheids-dressuur".
Maar, naar mijn mening, het is zeker GEEN opvoeding.

Waarom ik dat onderscheid zo belangrijk vind? Omdat je, als je een oefening ziet als training ipv als opvoeding, je minder snel geneigd zult zijn je paard als ongehoorzaam te beschouwen, of te denken dat hij jouw leiderschap aan het tarten is. En zo sta je er meer voor open om de fout in de 1e plaats bij jezelf te zoeken. Immers, jij bent de trainer!

Als mijn leerling (paard) een oefening niet uitvoert, of niet goed genoeg, dan is mijn eerste reactie : waarin ben ik onduidelijk geweest?

Als ik niet onduidelijk was, waarom is mijn paard dan nu niet gemotiveerd genoeg om het goed te doen? Het is MIJN verantwoording als trainer van het paard, om duidelijk te zijn in wat ik vraag, ervoor te zorgen dat hij kan wat ik vraag, en om hem te motiveren!

Dat is voor mij nou de kern van Natural Horsemanship, dat je je inleeft in de belevingswereld van het paard, zijn motivaties, zijn angsten etc. En dat het de verantwoording is van de mens die dat prachtige dier als zijn eigendom beschouwt, om met respect voor het paard, in vrolijkheid en harmonie, al die dingen voor elkaar te krijgen die in wezen zo volkomen onnatuurlijk zijn voor het paard ...

<einde kopie>

groeten,
Karen