Wil schreef op zondag 4 mei 2008, 22:12:


Bah. En dan natuurlijk zo snel mogelijk spenen, want je moet weer in de sport presteren met je paard (bla bla bla). En als het allemaal toch wat slecht uitkomt zoek je toch gewoon een draagmerrie??
Simone

Hoi Linda en Arabesk,

Dank jullie wel. Eerst proberen met een halster: een gewoon halster en daar teugels (gekruist of niet gekruist?) aan maken??

Inderdaad, het is een hoofdstel van koord, net als een halstertouw, met onderaan gekruiste teugels.

Ik ga het meteen morgen na het werk proberen :))

linda lou schreef op zondag 4 mei 2008, 22:13:

Oeps, nou ga ik dat ding toch eerst maar 's even ophalen want dat weet ik zo niet uit m'n hoofd...
Euhmm opdracht uitgevoerd Ik heb de teugels aan de ringen geklikt en daarna de uiteinden waaraan de teugels eerst vastzaten aan elkaar geknoopt. Als je nu (dus met de teugels direct aan de ringen waardoor die gekruiste koorden liepen) spanning op de teugels krijgt, wordt de neusriem heel wijd. En dat levert weer andere problemen op denk ik, haha. Vandaar die extra knup.
Maargoed, na enig gepruts ziet het er nu uit als een gewoon halster gemaakt van halstertouw met daaraan twee teugels
Dat had goedkoper gekund

Dank dank.

Ik houd jullie op de hoogte...

Simone

Nick Altena schreef op zondag 4 mei 2008, 22:24:

Wil schreef op zondag 4 mei 2008, 22:29:


Gatver. Maaarrrr gelukkig hebben ze allemaal het beste met hun (gesponsorde) dier voor. Dat is toch een troostende gedachte. Braak.
Simone

Peet schreef op maandag 5 mei 2008, 10:53:


Hallo Peet,

Dank je wel voor je reactie. Wat dat concentreren betreft: yep. Ik raak erg gefixeerd op die teugels waar voor mijn gevoel veel te veel gewicht aan hangt. Dat heeft ze nooit gedaan namelijk. Ze liep zo licht als een veertje, kon ook mooi laag ontspannen lopen aan de lange teugel en dat voelde anders dan haar gestofzuig nu (is er toch nog eentje in ons gezin die graag stofzuigt, haha). Begrijp me goed, ik ben erg gemotiveerd om bitloos te blijven rijden hoor. Misschien heb ik te hoog gespannen verwachtingen na alle verhalen in mijn omgeving over het naadloos overstappen.
Ik heb niet alleen in de bak met haar gereden maar ben ook het bos in geweest. Dat ging voor wat betreft het luisteren (tempowisselingen, terugkomen op de zit) prima, maar ook in het bos liep ze zwaar op de hand. Ik krijg haar er niet goed onder gereden lijkt het wel.

Van de week ga ik eerst met de tip over het vasthaken van de teugels aan de ringen bij de neus"riem" aan de gang zodat ze niet meer kruislings lopen en als een strop werken. En ik beloof dat ik NIET aan de teugels zal denken tijdens het rijden

Wordt vervolgd :)

Simone

eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 mei 2008, 13:31:


Dank je wel :)
Ik ga er van de week avondgymnastiek van maken. 's Morgens als ik naar m'n werk ga is het nog wel heeeeeeeeel erg vroeg (vooral voor mij dan hè). Ik laat wel even weten hoe het gegaan is zonder de strop.
Dat wordt zweten........(wederom vooral voor mij dan...).
Greets,
Simone

Ans Jondral schreef op maandag 5 mei 2008, 21:11:


Hahaha ja zou het??
Komop meid, we geven de moed niet op! Het is mijn eer te na om dat bit weer in te doen (slecht voor m'n gebit ook trouwens)
Ik ga eerst dat hoofdstel verbouwen (heb ik al gedaan) en dan zonder strop opnieuw proberen.
Wordt vervolgd!
Simone

Britt Claeys schreef op zondag 4 mei 2008, 22:53:


Hallo Britt,

Gras...ja........en dan zonder bit.......wat wil een paard nog meer??
Dat van die beginneling........zucht........herken ik ook. De laatste les was verschrikkelijk. Normaal zijn we aan het oefenen met eenvoudige galopwissels, zijgangen, etc. en nu.........ik kon nog geen fatsoenlijke grote volte "sturen".... Ik hoefde nog net geen cap op en aan de longe van "de juf", haha
Hm...leren fietsen...dat is al wel heeeeeeel lang geleden hoor... (en nu geen flauwe grapjes daarover hoor,
Groetjes,
Simone

Gudrun schreef op zondag 4 mei 2008, 23:05:


Hai Gudrun,

Dank voor je reactie! Zoals jij het beschrijft wordt Santa gedwongen op haar 4 eigen benen te lopen, daar zit wel wat in. Toen ze net bij ons woonde en ze krap zadelmak was, zijn we ook op die manier begonnen (dat was nog in het bit-tijdperk). Ik hoop dat ik morgenavond op een redelijk tijdstip thuis ben en het kan uitproberen. Mocht ik morgenavond niet online zijn dan is er iets misgegaan

Ik houd je op de hoogte.
Hartelijke groet,
Simone

eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 mei 2008, 22:02:


nou dan heb ik nieuws: ik heb me laten adviseren.... Kennelijk wat voor de één goed werkt, werkt niet voor de ander. Of ik moet weer op beginnerscursus, dat sluit ik niet bij voorbaat uit

chantalleke schreef op woensdag 7 mei 2008, 19:53:


Hallo Chantal,

Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt hoor! Je wilt het beste voor het dier en je hoopt toch altijd dat het zich gelukkig voelt...

Heeft ze in de eerste periode van haar leven wel bij haar moeder gestaan en gedronken? Of zijn jullie "ingeprent" in die fase?

Waarom nu dat voor paarden/pony's afwijkende gedrag terwijl ze al 18 jaar tussen andere paarden/pony's heeft geleefd? Vaak is er iets aan voorafgegaan. Dat kan een "incident" zijn (geschrokken, heimwee/verlies van een maatje, verhuizing, ander dier erbij, etc.) maar het kan ook zijn dat ze zich fysiek niet helemaal lekker voelt. Maar dat laatste zou na zo'n poos - je hebt het over "het laatste jaar" dat het verergerd is - eigenlijk al aan de oppervlakte moeten zijn gekomen. Het kan ook zijn dat "oud zeer" naar boven komt en het dier oud gedrag/afwijkend gedrag gaat vertonen - je ziet dat wel vaker bij ouder wordende dieren (ook bij honden). Nouja, je schrijft zelf al over een aantal mogelijke aanleidingen.

Het lijkt erop dat zolang ze zich stabiel voelt ze zich kan handhaven in een paardenkudde maar zodra ze niet meer zo lekker in haar vel zit ze de vertrouwde veiligheid van haar mensenkudde nodig heeft en "dus" nu van die on-ponyachtige dingen doet. Of dat ooit kan veranderen en ze zich meer een pony-pony gaat voelen is moeilijk te voorspellen. Vaak hoor je toch wel dat als er in de basis dingen anders zijn gelopen dan zoals de natuur bedoeld heeft (daar zijn vroeger ook afschuwelijke onderzoeken in gedaan) daar in de rest van het leven altijd iets van blijft hangen. De mate waarin hangt van allerlei factoren af - zoals de ernst van de verstoring en de individuele gevoeligheid van het dier.

Iris kan denk ik wel een steuntje in de rug gebruiken. Is het mogelijk aan haar stal een uitloopje te maken zodat ze wel in de buurt van de paarden en pony's die wel in de wei lopen kan staan als ze wil, maar ook de veiligheid van haar stalletje kan opzoeken als ze dat nodig heeft?

Heb je een nichtje, of een meisje uit het dorp (of neefje/jongetje uit het dorp - ik wil natuurlijk niet discrimineren haha maargoed, meestal zijn het toch de meisjes) die het leuk vindt om een beetje te tutten met een pony? Lekker poetsen, eindje wandelen, spelletjes doen... Dat geeft jou dan misschien ook een beetje rust.......en een beetje minder schuldgevoel....?

En dan als laatste nog een beetje een softe opmerking. Ga niet met een bezwaard hart naar haar toe. Beesten voelen meer dan wij denken

Hartelijke groet,
Simone