Arno8 schreef op vrijdag 16 mei 2008, 13:33:


Ik heb daar een heel artikel over gelezen in "Freizeit im Sattel" nu "Pegasus".
Het betreft hier niet echt aderlaten maar het gebruik van BLOEDZUIGERS zoals men vroeger inderdaad ook wel eens pleegde te doen. En in Duitsland is men niet vies van alternatieve methodes.

Het gaat er dus niet om dat het paard bloed verliest maar alles draait rond de stoffen die de bloedzuigers in het bloed brengen, die blijken pijnstillend te zijn en ook nog iets te bevatten dat lijkt op antibiotica.

In Duitsland zijn er dus officiële, reguliere dierenartsen die met bloedzuigers hoefbevangen paarden behandelen én genezen. Normaal worden die bloedzuigers in de buurt van de pijnlijke hoeven geplaatst.

Voor een paard is het bloedverlies minimaal want gelijk aan de volgezogen bloedzuigers.

Ik zal vanavond het artikel eens zoeken zodat ik wat meer details kan vertellen.

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 16 mei 2008, 13:51:


Het artikel staat in "Freizeit im Sattel" van April 2008. "Der sanfte Aderlass - Hufrehe, Arthrose Oedem - die Blutegel-Therapie beim Pferd wird vielfältig eingesetzt."

Ze beschrijven hier het geval van "Nutella" een hoefbevangen pony. Normaal worden de bloedzuigers aan de kroonrand geplaatst maar omdat Nutella door de pijn geen voetjes meer kon geven werden de bloedzuigers op haar rug geplaatst.

Na een paar dagen begon Nutella terug vrijwillig te lopen en na de tweede behandeling kon zij terug draven en galopperen.

Het geheim van de genezende werking zit in de samenstelling van het speeksel van de bloedzuigers dat bij het zuigen in het bloed van het paard komt. In dat speeksel heeft men 18 komponenten gevonden, elk met een andere functie.

De bekendste stof is Hirudin, dit remt het stollen van het bloed en verbetert de bloedcirculatie. Daarnaast bevat de speekselcoctail ontstekingsremmende, pijnverzachtende, bloedvatverwijderende stoffen, verbetert het de doorstroming van lymfe en bevat het ook nog stoffen die het immuunsysteem verbeteren én stoffen die verwant zijn met antibiotica. Ze werken ontgiftend, laten de stofwisseling beter werken en zetten daardoor het genezingsproces in gang.

Bij een paard worden er 5 tot 15 bloedzuigers geplaatst. Na 30 tot 45' zitten ze vol (15 ml bloed) en laten zich vallen.
Na het wegnemen van de bloedzuigers is er nog een nabloeding. (Dat was ik in mijn vorig bericht vergeten!) Die nabloeding kan van 2 tot 12 uur duren (50 ml per bloedzuiger). Deze nabloeding is een wezenlijk onderdeel van de therapie.

Ze reinigt en ontsmet de wonde en ondersteunt het effekt van de behandeling.

Het is dus een hele zachte aderlating en in tegenstelling tot de meeste farmaceutische middelen is het dopingvrij en belast het de organen totaal niet. Daarom is de behandeling ook bij oudere paarden risikoloos.

Het kan bij alle vormen van ontstekingen gebruikt worden: arthritis - spat - "Schale ?"
- arthrose - akute hoefbevangenheid - abcessen - "Furunkel/Karbunkel ?" - oogontstekingen - trombosen - oedeem - gallen -haematomen ...

Mag niet gebruikt worden bij paarden die in shok zijn, die bloedarmoede hebben, bij paarden die bloedverdunners krijgen.

Literatuur:
Dr.I.W.Muller: Handbuch zur Blutegeltherapie, Karl F. Haug Verlag.
P.Puknovik: Blutegeltherapie - Körper entgiften, Ratgeber des Süd-West-Verlages.

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 16 mei 2008, 18:01:

Wow, dus het volgende stuk "gereedschap" in m'n kist, is een bloedzuiger!! (een pot vol!) Kom steeds meer hoefbevangen paarden/poneys tegen!
Caatje

Het recht van de sterkste
is het sterkste onrecht

Arno8 schreef op vrijdag 16 mei 2008, 13:33:


Ik kom het best wel regelmatig tegen dat bij een hoefbevangenheid de DA een aderlating uitvoert. Reden hiervoor is volgens de DA dat dit de pulsatie in de hoeven wegneemt en daarmee de pijn wordt verlicht.
Moet eerlijk zeggen dat ik niet veel verschil merk tussen bevangen paarden die wel of geen aderlating hebben gehad, dus heb ook zo mijn twijfels.
Ik geef altijd aan dat we beter kunnen werken aan het oplossen van de oorzaak dan dat er alleen maar aan symptoonbestrijding gedaan wordt.

gr. Hans Arendse

Hans Arendse schreef op zondag 18 mei 2008, 9:36:


Ik denk dat de volgende gedachtegang erachter zit; Als je bloed aftapt , dan moet dat bloed vervangen worden . Dit gebeurd doordat er vocht uit de weefsels ontrokken word , waardoor het volume in de bloedbaan weer gelijk is , maar de ''dichtheid'' van het bloed aanzienlijk is verminderd.
Het idee hierachter , minder stroperig bloed , betere bloeddoorstroming.

Gr Esther

Hans Arendse schreef op zondag 18 mei 2008, 9:36:


Een aderlating bij hoefbevanhenheid is idd een zeer oude techniek om een bloeddrukdaling te krijgen, zodoende dat de druk tussen de lamellen in de hoef verminderd. Tegenwoordig zijn daar andere minder drastische remediën voor. Ik doe het dus ook nooit. Maar het heeft dus niets te maken met het wegnemen van vervuild bloed (hoefbevangenheid wordt idd vnl uitgelokt door de vorming van bacteriële toxines in het bloed door verschillende mogelijke oorzaken) maar dan zou je een volledige aderlating moeten doen ipv slechts 0,5-1L, en dan heb je geen paard meer natuurlijk.

Cindy Helms schreef op dinsdag 27 mei 2008, 9:40:


Heb ooit eens een DA gezien die 'accupunctuur-gewijs' injectienaalden boven de kroonrand stak ter verlichting van hoefbevangenheid. Bloed spoot er letterlijk uit van de druk en paard zuchtte van opluchting.

Vicky Verreycken schreef op dinsdag 27 mei 2008, 9:54:


Die ken ik niet, da's interessant! Kan me de opluchting wel voorstellen!

Hallo

graag had ik mijn ervaring hier ook achtergelaten. Mijn pony wordt dik van naar het gras te kijken. Ze heeft een aantal keren hoefbevangen gestaan. ( op alleen hooi, en weinig gras!) Ze heeft binnen gestaan, niets hielp. Ze viel af maar nog bleef ze hoefbevangen geraken. Nu heb ik een andere veearts. ( ongeveer 1 jaar nu). hij zei als ik van jullie mag wil ik bloed aftappen. Want het is echt een moelijk geval. Dit werkt niet bij alle pony's maar het is de moeite om te proberen. En zo heeft hij de eerste maal bloed afgenomen. een week later liep ze veel beter! Hij deed dit bloed afnemen in combinatie met isolatie schoentjes. Dit was dus gewoon isolatie plaat dat je vastplakt met van die sterke tape. aanlaten tot het er vanzichzelf afgaat. Zo was zij naar een maand terug aan het rondhuppelen! Vanaf dat ze stijver loopt moest ik nog eens bloed laten nemen. In het totaal heeft ze het maar 2 maal nodig gehad. Wel te verstaan in combinatie met voeding. Dus dit was in het begin bij haar alleen droog hooi. Nu krijgt ze ook zemelen aangezien hier amper suikers inzitten. Af en toe als er niet te veel fructaan in het gras zit mag ze nog eens op de wei.
Zo hopelijk kan ik met mijn verhaal mensen voort helpen. Ik snap wat het is, ik heb ook met mijn handen in mijn haar gezeten!

Interessant! Ik ga daar eens wat meer over lezen.

Alexandra Claes schreef op zondag 27 januari 2013, 14:12:


in zemelen zit toch nog net genoeg meel (zetmeel) om voor problemen te zorgen. Elke vorm van zetmeel kan het insuline gehalte verhogen.

Of het door dieet of door aderlaten beter gaat blijft onbekend. Mijn ervaring is dat je zonder aderlaten en met alleen streng dieet en goede bekapping ook uitstekende resultaten hebt. Geen opplakzooltjes nodig, integendeel, dan kan je niet meer vaak bekappen. Bij HB paarden moet je soms na een paar dagen al opnieuw de rasp pakken. Bewegeging is ook heel bijlangrijk voor HB paarden, veel lopen en weinig eten.

aderlaten wordt bij mensen ook nog wel toegepast bij te hoog hemoglobine gehalte.