Hoi allemaal,

Even een dringende vraag uit het zuiden des lands:

Kan mijn pony, die nu voor het eerst in zijn 11-jarig leventje bevangen is (en hopelijk ook voor de laatste keer, dat moge duidelijk zijn...) nu nog wel zonder hoefijzers? Ik zeg "nu nog wel" omdat ik sinds begin dit jaar een plannetje had bedacht om mijn hafje van het ijzer af te krijgen (bit, hoefijzers) maar de bevangenheid lijkt roet in het eten te gooien... De achterijzers zijn reeds met succes al 2 maanden verleden tijd (na 2 jaar gesukkel en iedere week kreupel liep hij nu weer als een zonnetje) maar we zitten met smart te wachten op de hoefschoenen want die voetjes slijten wel heel erg hard op de weg! Ook het bit hangt inmiddels aan de wilgen maar die voorvoetjes maken het ons nu toch wel een beetje lastig.

Inmiddels zijn de ijzers er wel af vanwege een vermoedelijk hoefzweer wat dus na veel gedoe en dus ook onnodig veel pijn voor mijn hafje toch bevangenheid blijkt te zijn, maar zowel de dierenarts als de hoefsmid zegt dat het beter is voor hem als ze er straks weer onder gaan, eventueel aangepast beslag. Dit klinkt mij absoluut niet als muziek in de oren, maar als dat het beste is voor m'n paardje dan vind ik dat prima. Alleen twijfel ik er nogal aan of dat wel de beste oplossing is. Heeft iemand hier wat ideeen over?

Groetjes,

Stephanie

Stephanie van Loon schreef op dinsdag 27 mei 2008, 17:13:


Beste Stephanie,

Wat vervelend dat je pony hoefbevangen is. En ja, natuurlijk adviseren dierenarts en hoefsmid speciale ijzers. Dat zijn ze zo gewend. Vorige week op 'mijn' pensionstalling is er ook weer een slachtoffer gemaakt. Als je de site hoefnatuurlijk.nl doorleest (onderdeel 'hoefproblemen') zie je dat ijzers niet de oplossing zijn. Maar als je meer deskundige meningen wilt en ervaringen van anderen, plaats je vraag dan ook op het 'andere' forum, dat van hoefnatuurlijk.nl dus. Daar zitten de echte hoevenexperts! Ik weet, gelukkig, alleen uit de theorie dat ijzers niet nodig zijn, maar dat kun je zelf ook lezen.
Sterkte met je pony!

Groeten, Liesbet.

Stephanie van Loon schreef op dinsdag 27 mei 2008, 17:13:


Ja hoor! Mijn hoefsmid die helemaal geen natuurlijk bekapper is, weigert ijzers onder een bevangen paard te slaan. De voeten doen al zodanig pijn en de witte lijn is al zodanig verkracht, dat je daar niet ook nog eens nagels in gaat slaan. Bovendien vermidert dan het hoefmechanisme en dat is nu juist van cruciaal belang bij het herstel van hoeffbevangenheid.

Stephanie van Loon schreef op dinsdag 27 mei 2008, 17:13:


Izers en nog erger 'aangepast beslag' worden vanuit de middeleeuwen gebruikt om problemen die door de ijzers veroorzaakt zijn op te lossen. Klinkt je dat logisch in de oren? Nee toch? Nou dat is het ook niet. Over het algemeen is het het begin van het einde.
Chronische bevangenheid is altijd een aanleiding geweest om een paard vroegtijdig af te maken.
Het zijn oplossingen van mensen die niet beter weten, die tijdens hun scholing geleerd is: "hoe lossen we een probleem met een paardenvoet waar een ijzers onder zit, met een ander ijzer op".
Dat er inmiddels zoveel kennis is gekomen dat zaken als bevangenheid alleen maar echt op te lossen zijn door er geen ijzer onder te slaan, komt niet bij hen op.
Ik kan alleen maar heel hard tegen je roepen " Laat voor eeuwig die ijzers er onderuit".!!!!! Geef die veearts en zijn vazal de hoefsmid een schop onder hun achterste en zoek een goede Natuurlijk Bekapper, (waar woon je? ) geef je paard de beweging die hij aankan, zodat de doorbloeding in de voeten weer goed op gang komt en daarmee de enige kans op genezing..Geef het goed natuurlijk voer en gun het tijd om weer gezonde voeten te krijgen.

Piet

My Best Whisper is a Click

Piet schreef op dinsdag 27 mei 2008, 21:14:


En wat dacht je van deze. Paard bij ons op de boerderij. Loopt al jaren (zijn hele leven?) op blote voeten (traditioneel bekapt). Loopt een nare beenwond op, krijgt antibiotica en wordt hoefbevangen. Staat op de lijst voor de hoefsmid: 'alleen bijvijlen'. Smid komt, hoort dat het beest hoefbevangen is en ja hoor: even later loopt het paard op blinkende ijzertjes. Lik hoefvet op de pootjes en o, wat ziet hij er weer mooi uit. Tja, hij was hoefbevangen he, nu heeft hij tenminste geen pijn meer... Wordt als volkomen normaal, logisch en als enige mogelijke oplossing geaccepteerd.... En als je er je vraagtekens bij zet, word je aangekeken alsof jij de idioot bent. Ben benieuwd hoe het met dit arme beest afloopt.

Groeten, Liesbet.

Piet schreef op dinsdag 27 mei 2008, 21:14:


Beste Piet,

Hoewel ik het zeker met je eens ben, kan ik het mijn smid niet kwalijk nemen. Deze man mag al bijna met pensioen en heeft dus de kennis van voor de oorlog zo'n beetje. Waarschijnlijk heeft hij gewoon nooit anders geleerd en hij heeft ook niet echt meer de leeftijd om zich nog even aan te passen. Hij werkt altijd naar volle tevredenheid, alleen als ik iets anders wil dan anders dan doe ik dat maar gewoon zonder het te vertellen. Ik ken zijn mening en die respecteer ik, gelukkig ben ik zelf (gezond) sceptisch en volg niet zomaar de menigte!

Wat de veearts betreft, tja, deze man komt vers van de universiteit en dan kan ik me nog enigzins de vergissing voorstellen, vooral omdat mijn paardje in eerste instantie alleen met rechtsvoor stokkreupel liep en de hoef was op een plaats behoorlijk warm. Eerste ingeving, ook bij mij, was "da's een hoefzweer". Een paar dagen later was echter al duidelijk dat het niet om een zweer ging maar om bevangenheid. Schoolvoorbeeld van voorbeentjes vooruit en achterbenen onder het lijf en echt, echt, echt liever niet bewegen.

Verder krijgt mijn paardje als enige toevoeging op zijn rantsoen van hooi (en in betere tijden gras) de summerfit koeken van Pavo, wat naar mijn mening prima werkt. Hij blijft mooi slank (toch moeilijk voor een haf) en heeft naar mijn idee zelfs meer energie zonder krachtvoer dan met krachtvoer in het rantsoen.

En natuurlijk krijgt hij de tijd die hij nodig heeft om weer fatsoenlijke voetjes te ontwikkelen, zoveel tijd als hij daarvoor nodig heeft!

Wel bedankt voor je reactie want je bevestigd wat ik ook denk!

Groetjes,

Stephanie

Ik ben absoluut voorstander van natuurlijk bekappen, op zich ook voor bevangen paarden. Heb hier goede resultaten mee gezien. Vergeet echter niet dat er altijd uitzonderingen zijn.
Mij fjord is ook gevoelig voor bevangenheid. Ik heb hem 2 jaar zonder ijzers gehad maar dat is voor hem wel een lijdensweg geweest. En elke keer dacht ik 'het hoort erbij, nog even volhouden, het wordt beter' maar dat werd het dus niet. Uiteindelijk blijkt dat hij extreem dunne zolen heeft en dat elk steentje en oneffenheidje hem gewoon echt zeer doet en ook kneuzeingen veroorzaakt. Mijn paard is echt enorm opgevrolijkt en beweegt weer veel beter doordat hij voor weer op ijzers staat.
Die ijzers geven mij geen goed gevoel omdat ik ervan overtuigd ben dat zonder beter is. Maar voor dit paard is het wel dé oplossing... Zo zie je maar dat je niet kan zeggen dat ijzers nooit goed zijn...

Sylvia JJ schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:19:


Trouwens nog even ter info: ik had een goede natuurlijk bekapper, mijn paard kreeg voldoende beweging (hij liep in een kudde in een loopstal met paddock en weidegang, dus hij kon de hele dag zelf vrij bewegen en ik had hoefschoenen om hem te kunnen rijden). Hij kreeg goed natuurlijk voer. Wat dat betreft heeft hij dus de goede omstandigheden gehad om het een succes te laten worden... maar helaas.

Sylvia JJ schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:24:


Aan de andere kant moet je je eens afvragen of de voeten nu nog de kans krijgen om ooit beter te worden. Het zal beter LIJKEN te gaan, maar de ellende vergroot alleen nog, zonder dat je het merkt. Je hebt er nu symptoombestrijders onder laten slaan Het paard mankeert echter van alles: exceem, regelmatig bevangen.... Allemaal zaken die met de gezondheid van zijn bloed te maken hebben en dit wordt gespiegeld in de kwaliteit zijn voeten. Blijvende dunne zolen? Ik geloof er niet in, ook een zool groeit als hij de kans krijgt.
Ga je nu zeggen dat hij ook met hoefschoenen niet kon lopen?
Dan is het een paard wat eenvoudigweg niet bereden kan worden, omdat zijn voeten in zo'n slechte conditie zijn dat je hem dat niet aan mag doen, of je het nu aan hem ziet of niet.

Piet

My Best Whisper is a Click

Piet schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:45:


Mijn paard is 20 jaar en ik berij hem inderdaad (helaas) ook al een behoorlijke periode niet. De vraag is altijd: wat ga je bij een paard van die leeftijd nog ondernemen en wat is de kans dat het op deze leeftijd nog veel beter wordt. Ik hem van zijn 15e (toen heb ik hem gekocht) t/m zijn 18e alles gedaan om het beter te krijgen en op het gegeven moment ingezien dat hij daar alleen maar onder leed en niet beter van werd dus ben ik daarmee gestopt. Ik ben toen ook gestopt met hem te belasten (hij gaf dit zelf ook aan). We wandelen en hij gaat mee naast de fiets en hij leeft op een zo'n natuurlijk mogelijke manier (zo ver ik hem dat kan bieden), hij heeft dus voldoende beweging, maar weinig belasting. Ik doe alles om een zo aangenaam mogelijke, pijnvrije oude dag te bezorgen en op de dag dat dat niet meer gaat zal ik de hele moeilijke beslissing moeten nemen er mee te stoppen en hem zijn rust te geven.
Wat ik bedoel te zeggen is dat je wel achter een methode kan staan, en het ook kan proberen, maar wel naar je paard moet blijven kijken en ook moet durven stoppen als iets voor een paard toch niet werkt.
Piet, Jij kan er niet in geloven, deed ik eerst ook niet, maar helaas heb ik met het levende bewijs te maken. Ik denk dat het op deze leeftijd gerechtvaardigd wordt om symptoombestrijding te doen. Een oud paard met kromme benen ga je toch ook niet met geweld weer recht op zijn hoeven zetten...

Piet schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:45:



Ben ik met Piet eens. mijn merrie Peppermint kocht ik een half jaar geleden ook met niet goed bij gehouden voeten, tonen veel te lang, hielen wat ondergeschoven, juist bij de hielen flairs... En heel veel ribbels overdwars over de wanden (geen hoefbevangenheid veel mensen zeggen dat dit door veranderingen in voedsel komt, al lijkt mij het ook gezondheid te weerspiegelen...). En dit allemaal vooral aan de voorvoeten.

Na eerste keer natuurlijk bekapt vernieuwden alle 4 de zolen zich spontaan. Die van de voorvoeten waren heel plat en vooral aan de toon heel dik. Er kwam aan de voorvoeten een iets meer holle zool te voorschijn. Wel hadden de stralen aan de voorvoeten nog steeds geen contact met de grond(!). Dat is inmiddels bijna goed gekomen. Nog een paar millimetertjes...

Begon haar EquiLife F4F te voeren een supplement zonder suikers en andere onnodige toevoegingen. Is ontwikkeld door The Laminitis Clinic a.d.h.v. wetenschappelijk onderzoek (wat nog steeds gaande is) en hier op de site als enige uitzondering te koop.

Ik heb er bijna 2 emmers van 7 kilo doorheen geedraaid, nou ja eigenlijk Pep zelf natuurlijk, naast voldoende kwaliteit hooi en (bijna)geen krachtvoer.
Helaas lustte ze het niet zonder iets van biks er doorheen omdat er juist geen suikers in zitten en dát is nou juist datgene wat krachtvoer lekker maakt voor paarden. Vaak in de vorm van Melasse.

Afijn zal een lang verhaal even wat kort proberen te maken: Pep is al enorm opgeknapt. Heb nu een bekapper gevonden die goed in mijn lijn (de bekappingsmethode van Frans en Ilona) ligt en die ook nog eens hoefschoenen kan aanmeten/leveren. Standaard maten Delta's en op maat gemaakte Smits.

Ook Pep loopt na een bekapping erg gevoelig, zelfs de laatste tijd op beton! Dan duurt het zo'n anderhalve week voordat ze weer 'normaal' loopt. Vind ik te ver gaan, en aangezien ik niet de mogelijkheid heb haar weiland zo in te richten dat de voeten ook daar getrained kunnen worden (pensionstal) zal ze hoogst waarschijnlijk in het beste geval enigzins gevoelig blijven lopen op in ieder geval puin en steentjes, zoals bij ons op enkele van de paden.

Volgende week komt de bekapper weer en koop ik de standaard Delta's voor haar voorvoeten om de moeilijkste periodes draaglijker voor haar te maken anders vind ik het ronduit diermishandeling worden.

Ook ik heb bij aankoop al besloten dat ze zeker tot volgend voorjaar niet bereden zal worden, wegens vooral die voorvoeten. Als haar voorvoeten helemaal vernieuwd zijn en ze nog steeds na bekappen zo gevoelig loopt en ik haar ga rijden koop ik waarschijnlijk de betere Smits.

IJzers werden mij ook al door twee dierenartsen aanbevolen: die van de aankoopskeuring en mijn eigen DA. Mooi niet dus!

En even ter vergelijking: de Fjord van een vriendin van mij die ze al als veulen heeft en die altijd blootvoets loopt is ook iets gevoelig op steentjes. En ook vooral vóór, wat misschien niet zo vreemd is omdat er op de voorvoeten meer gewicht rust, ook zonder ruiter. Ook zij heeft de mogelijkheid niet zijn voeten zich voldoende te laten 'harden'. Hetzelfde verhaal met mijn vorige paard Mike...

Maar in hun geval is het gevoelig zijn minimaal. Hoop dat het uiteindelijk ook zo bij Pep zal zijn. Haar hoeven zijn goed aan het groeien in ieder geval en aan de onderzijden van vooral de voorvoeten worden er door haar eigen lichaam nog steeds veranderingen door gevoerd. Zo heb ik afgelopen week weer wat losse flapjes rond de stralen weg gehaald voor de hygiëne. Dus ook de stralen zijn aan het veranderen en ik heb alle vertrouwen dat het ten goede is...

Maar IJzers? Nee dus... Dan maar hoefschoenen.

"The second we decide we know it all, we'll stop growing; stop
getting smarter." - Pete Ramey.

Mijn paard liep na een bekapping nog langer slecht dan jij nu beschrijft... , elke oneffenheidje deed hem pijn. Meestal liep hij pas een week voor de volgende bekapbeurt weer normaal. En ook ja, bij hem gingen de hoeven aan de binnen en buitenkant veranderen en zag je wel steeds iets vooruitgang. De achterhoeven hebben zich ook helemaal goed ontwikkeld en daar hebben we geen problemen meer mee. Ik heb het niet voor niks 2 jaar de tijd gegeven... Maar het was na twee jaar nog steeds niet voldoende verbeterd om het voor hem prettig te maken. Op zijn schoenen liep hij na een gewenningsperiode goed, maar ook die kan je niet 24 uur per dag aanlaten...

Ik hoop dat jullie nu een duidelijker beeld hebben. Ik ben het met jullie eens, liever GEEN ijzer, maar probeer wel ook aan te geven dat zoals met alles ook dit niet ALTIJD geldt... KIJK naar je paard!

Sylvia JJ schreef op donderdag 29 mei 2008, 13:45:

Maar loopt je paard dan niet het grootste deel van die 24 uur op de wei? Heeft hij op de wei zelfs last dan? Pep kon na de laatste bekapping niet eens op het beton lopen, maar gras en zand ging wel...

De link naar The Laminitis Clinic:

http://www.laminitisclinic.org/

Sylvia JJ schreef op donderdag 29 mei 2008, 13:35:


Ook ik ben helemaal anti-ijzer hoor, maar toch vind ik ook dat jij hier een goed punt aankaart. Ik ben het dus met Piet eens... het is symptoombestrijding.
Wat ik nu graag wil weten, heeft Piet gelijk? Zouden de zolen nog wel dikker kunnen worden of is het gewoon genetisch bepaald bij jouw paard dat ie nooit dikke zolen krijgt en dus altijd zo gevoelig loopt?
Als het mijn paard zou zijn zou ik er dus ook niet meer op rijden.
Toch is mijn eigen Chaser waarschijnlijk chronisch bevangen..... en ik peins er niet over om hem op ijzers te gaan zetten. Zou hier op de keien, en stenige ondergrond ook niet werken hoor.... Ik moet dan ook erbij vertellen dat hij met hoefschoenen wel goed loopt.
En hele dikke zolen heeft gekregen in al die jaren....

Maar jouw paard loopt dus nu buiten.... met hoefijzers?

Groet,

Wil.

Sylvia JJ schreef op donderdag 29 mei 2008, 13:45:


Dit snap ik ook. Mijn Chaser wordt trouwens nu 18. Ook hij zal, door zijn ijzerverleden en klemvoeten, ALTIJD gevoelig blijven voor steentjes.
Laat staan dat ik hem buiten zou kunnen rijden, dat zou dierenmishandeling zijn.
Daarom heeft ie hoefschoenen aan. En dat gaat heel goed.
Uiteraard lopen ze hier op bijna 4 hectare gewoon zonder schoenen rond.
Ik heb geaccepteerd dat het voor Chaser ook nooit meer helemaal goed zal komen, hij zal nooit prettig over stenen lopen. Daarom altijd hoefschoenen.

Groet,
Wil.