Monique Meijer schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:01:


Dat begrijp ik, als sieta alleen nog kan wandelen zal het mij ook een worst wezen, ik wandel al jaren bijna alleen maar. Het is alleen wel vreselijk als je ziet dat ze zoveel last hebben en je je afvraagt hoe leuk het allemaal nog voor ze is. Zoals Christel zegt, Indy en jij hebben wel voor hetere vuren gestaan, en als je straks verbetering ziet zul je je er weer anders bij voelen. Maar ik kan me voorstellen dat het je opbreekt. Het vreet energie, je maakt je zorgen en het liefst zou het het van ze over willen nemen. Je hebt je amper opgeladen van de positieve momenten en het is alweer zo ver, er gebeurt weer wat. Maar jij moet ook blijven vechten voor Indy zoals zij ook voor jou vecht, en als jij er al geen vertrouwen meer in hebt, waar moet zij het dan vandaan halen? Focus je op de vooruitgangen, en probeer daar je hoop en energie uit te halen.
Groetjes

Super dat je het bitloos kon doen!!! Gefeliciteerd!!!